មួយថ្ងៃម្ដងៗ

ដោយ ខេស៊ី ផល ហ្គ្រីហ្វីតស៍ រដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា.

យើងមានអំណរគុណចំពោះសមាជិកដ៏អស្ចារ្យក្នុងវួដរបស់យើង ដែលបានជួយយើងជាមួយកូនប្រុសដែលមានអូទីស្សឹមរបស់យើង ។

យ៉ស អំឡុងពេលធ្វើដំណើរទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនាពេលថ្មីៗនេះ ។

នៅពេលកូនប្រុសរបស់យើង យ៉ូស័រ អាយុ ១៨ ខែ យើងបានចាប់អារម្មណ៍ថាអាកប្បកិរិយារបស់គាត់ដូចជាចម្លែកៗ ។ យ៉ស អាចសូត្រស្ទើរតែគ្រប់ពាក្យនៃចម្រៀងនីមួយៗនៃកម្មវិធីដែលគាត់មើលនៅលើទូរទស្សន៍ ប៉ុន្តែគាត់យឺតយ៉ាវក្នុងការរៀននិយាយ ។ ថ្ងៃមួយម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា យ៉ស បានបង្ហាញថាមានសញ្ញានៃជំងឺអូទីស្សឹម ។ អ្នកជំនាញក៏បានប្រាប់យើងដូចគ្នាផងដែរ ។

ភរិយារបស់ខ្ញុំ អេលីហ្សាបេត ខិតខំស្រាវជ្រាវយ៉ាងច្រើនអំពីជំងឺអូទីស្សឹមនេះ ។ នាងក៏បានចុះឈ្មោះ យ៉ស ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីជាច្រើនដើម្បីជួយដល់គាត់ផងដែរ ។ នាងបានប្តេជ្ញាចិត្តថាឲ្យ យ៉ស មានការចាប់ផ្តើមដ៏ល្អបំផុតក្នុងជីវិត តាមអ្វីដែលយើងអាចផ្តល់ឲ្យគាត់បាន ។

នៅថ្ងៃខ្លះខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍តានតឹងជាខ្លាំងពីអនាគត ហើយអេលីហ្សាបេត បានជួយលួងលោមខ្ញុំ ។ នាងបានប្រាប់ខ្ញុំថា យើងត្រូវគិតរឿងមួយថ្ងៃម្តងៗ ។

នាងបាននិយាយថា « យើងត្រូវដឹងគុណចំពោះរាល់រឿងថ្មីៗដែល យ៉ស រៀន ជំនួសឲ្យការផ្តោតលើអ្វីដែលយើងមិនដឹងពីអនាគត » ។

នៅពេលគាត់ធំឡើង យ៉ស ចាប់ផ្តើមក្លាយជាគ្មានវិន័យនៅព្រះវិហារ ។ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់រំខានដល់ថ្នាក់កុមារ ឬវាយកុមារផ្សេងទៀត ខ្ញុំបានពរគាត់ដាក់នៅលើភ្លៅរបស់ខ្ញុំ ។ គាត់រើ គាត់ខ្វាច ហើយនិងប្រតាយប្រតប់ជាមួយខ្ញុំទាំងបីម៉ោងនៅព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំតែងតែមកផ្ទះវិញមានស្នាមជាំ និងអស់កម្លាំងជាខ្លាំង ។

ខ្ញុំបានស្នើទៅភរិយាខ្ញុំថា « ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនទុកគាត់ឲ្យនៅផ្ទះ កុំឲ្យទៅព្រះវិហារ ហើយដាក់វេនគ្នានៅជាមួយគាត់ទៅ ? »

អេលីហ្សាបេត បានតបថា « បើយើងមិនបន្តយកគាត់ទៅព្រះវិហារទេ នោះគាត់នឹងដឹងថាបើគាត់ធ្វើអាកប្បកិរិយាមិនល្អ គាត់បានចេញពីព្រះវិហារហើយ » ។ ខ្ញុំដឹងថា ភរិយាខ្ញុំនិយាយត្រូវ ។

ថ្ងៃមួយ ម្តាយរបស់គ្រួសារមួយទៀតដែលមានកូនអូទីស្សឹមដែរបានប្រាប់ខ្ញុំថា « នៅពេល យ៉ស អាយុប្រាំបីឆ្នាំ ហើយទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះគាត់នឹងស្លូតបូតវិញហើយ ! »

ខ្ញុំមានការសង្ស័យលើពាក្យរបស់គាត់ ប៉ុន្តែនៅពេល យ៉ស អាយុប្រាំបីឆ្នាំ គាត់បានទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយ បានស្លូតបូត—បន្តិចវិញមែន ។

នៅពេល យ៉ស អាយុកាន់តែច្រើនឡើង គាត់បានទទួលបព្វជិតភាព ។ គាត់បានចែកសាក្រាម៉ង់ ហើយគាត់បានរៀនពីសារៈសំខាន់នៃការបម្រើ ។ សមាជិកនៅក្នុងកូរ៉ុមបព្វជិតភាពរបស់គាត់បានរៀនរាំបទសម័យឆ្នាំ ៨០ ជាមួយ យ៉ស ហើយបានសម្តែងបទនោះនៅក្នុងកម្មវិធីជប់លៀងមួយរបស់វួដ ។

វួដរបស់យើងមានចិត្តល្អចំពោះ យ៉ស ណាស់ ។ សមាជិកបានញញឹមដាក់ យ៉ស នៅពេលគាត់ចែកសាក្រាម៉ង់ ហើយបញ្ចេញក្បាច់រាំសម័យឆ្នាំ ៨០ ខ្លះទៀត ។

ឥឡូវ យ៉សអាយុ ១៧ ឆ្នាំហើយ ។ គាត់គឺជាតន្ដ្រីករដ៏ចំណានម្នាក់ដែលអាចនិពន្ធបទចម្រៀងជាច្រើនបាន ។ គាត់ចូលចិត្តដើរតួសម្តែង និងបានចូលរួមជាញឹកញាប់ក្នុងសាលសិល្បៈនៅក្នុងសាលារៀន និងសហគមន៍ផងដែរ ។

យើងមានអំណរគុណដែលធ្វើជាឪពុកម្ដាយរបស់ យ៉ស ហើយបានចូលរួមក្នុងដំណើរជីវិតរបស់គាត់ ។ យើងមិនដឹងថាអ្វីនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគតនោះទេ ប៉ុន្តែយើងប្តេជ្ញាថានឹងរស់នៅឲ្យពេញលេញជាមួយគាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។