« គំរូមួយដើម្បីចៀសវាងពីការមានអារម្មណ៍ជាប់គាំង » លីអាហូណា ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២២ ។
គំរូមួយដើម្បីចៀសវាងពីការមានអារម្មណ៍ជាប់គាំង
« ព្រះយេស៊ូវក៏កាន់តែធំ ប្រកបដោយប្រាជ្ញារឹតតែច្រើនឡើង ហើយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ និងចិត្តមនុស្សផង » ( លូកា ២:៥២ ) ហើយយើងក៏អាចធ្វើបានដូចគ្នា ។
រូបថតដោយ យូឌីត អាន បេក
ការមានអារម្មណ៍ជាប់គាំង
ខណៈពេលកំពុងព្យាយាមរស់នៅតាមដំណឹងល្អពេលនៅជាមជ្ឈិមវ័យនៅលីវម្នាក់ វាអាចជាការលំបាកក្នុងការមិនផ្តោតទៅលើរឿងមួយចំនួននៃជីវិតរបស់យើង ដែលយើងប្រាថ្នាថាឲ្យវាខុសពីនេះ ។ ពេលខ្លះវាមានអារម្មណ៍ដូចជាយើងធ្លាក់ដល់ចំណុចដែលគ្មានការរីកចម្រើនទាល់តែសោះអ៊ីចឹង ។ សម្រាប់ខ្ញុំ អារម្មណ៍ជាប់គាំងនៅក្នុងរឿងមួយចំនួនទាំងនោះហាក់បីដូចជាខ្លាំង ហើយខ្សោយនៅពេលខុសៗគ្នា ហើយអារម្មណ៍ទាំងនោះអាចដក់ជាប់នឹងខ្ញុំរាប់ថ្ងៃ រាប់ខែ ហើយយូរដល់រាប់ឆ្នាំទៀតផង ។ ខ្ញុំតែងតែមានមូលហេតុជាច្រើនដើម្បីរីករាយ និងមានអារម្មណ៍ល្អអំពីជីវិត ប៉ុន្តែនៅពេលមួយ អារម្មណ៍ជាប់គាំងនេះប៉ះទង្គិចដល់ផ្លូវចិត្តខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង ។
នៅអំឡុងពេលនោះ ក្មួយប្រុសជំទង់របស់ខ្ញុំបានសូមចំណាយពេលលេងជាមួយនឹងខ្ញុំ ។ គាត់ដឹងថា គាត់ត្រូវមានគោលដៅនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ហើយបានមកសុំយោបល់ពីខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សដែលអាចផ្ដល់ដំបូន្មានល្អៗដល់គាត់បានទេនៅពេលនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានស្តាប់គាត់ ។ ខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំអាច « អំពាវនាវដល់ » ព្រះដើម្បីសូមជំនួយ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៤:១៧–២៧ ) ហើយបានអធិស្ឋានដើម្បីអាចនិយាយអ្វីដែលមានអត្ថន័យប្រាប់គាត់ ។ ជាការឆ្លើយតប ខ្ញុំបានចងចាំ លូកា ២:៥២ ៖ « ព្រះយេស៊ូវក៏កាន់តែធំ ប្រកបដោយប្រាជ្ញារឹតតែច្រើនឡើង ហើយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ និងចិត្តមនុស្សផង » ។
ពេលខ្ញុំខិតខំផ្តោតទៅលើសេចក្តីត្រូវការរបស់ក្មួយប្រុសខ្ញុំ ជាជាងលើសេចក្តីត្រូវការរបស់ខ្ញុំ នោះមានអ្វីមួយបានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ ។ ក្មួយប្រុសរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបាននិយាយអំពីរបៀបព្រះគ្រីស្ទបានរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ខាងសង្គម ខាងរូបកាយ និងខាងបញ្ញា ហើយយើងក៏អាចរីកចម្រើនបានដូចទ្រង់ផងដែរ ។ ទោះបីជាសេចក្តីត្រូវការរបស់ក្មួយប្រុសខ្ញុំខុសពីខ្ញុំក្តី ក៏ចំណុចរីកចម្រើនទាំងបួននេះគឺទាក់ទងនឹងពួកយើងទាំងពីរនាក់ដែរ ។ ខណៈពេលកំពុងនិយាយអំពីខគម្ពីរនេះ ខ្ញុំបានដឹងថា វាបានឆ្លើយទៅនឹងសំណួរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំអំពីរបៀបដើម្បីកុំឲ្យជាប់គាំងនោះ ។
ការផ្លាស់ប្តូរការផ្តោតអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ការធ្វើសកម្មភាពតាមផែនការទាំងនោះ
នៅពេលខ្ញុំខិតខំដើម្បីរីកចម្រើនដូចជាព្រះអង្គសង្រ្គោះបានរីកចម្រើន នោះការផ្តោតអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយការផ្លាស់ប្តូរនោះបាននាំមកនូវពរជ័យបន្ថែមទៀត ។ ដូចប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានមានប្រសាសន៍ថា « អំណរដែលយើងមាននោះ វាមិនសូវទាក់ទងនឹងកាលៈទេសៈនៃជីវិតយើងទេ ប៉ុន្តែវាទាក់ទងយ៉ាងខ្លាំងលើអ្វីដែលយើងផ្តោតទៅលើនៅក្នុងជីវិតយើង » ។១ ការខិតខំរបស់ខ្ញុំដើម្បីរីកចម្រើនដូចព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជួយទាញការយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យឆ្ងាយពីកាលៈទេសៈដែលបានបំផ្លាញការផ្តោតអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ហើយបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់របស់ខ្ញុំទៅលើរឿងទាំងឡាយដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ហើយផ្ដល់ជាលទ្ធផលដល់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំអាចផ្លាស់ប្តូរពីការសញ្ជឹងគិតនៅខាងក្នុង ទៅជាសកម្មភាពនៅខាងក្រៅវិញ ។
ខ្ញុំបានពិចារណាដោយស្មោះអស់ពីចិត្តពីរបៀបដែលខ្ញុំអាចរីកចម្រើននៅក្នុងផ្នែកនីមួយៗដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង លូកា ២:៥២ ពីការចូលរួមនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធយ៉ាងជាប់លាប់រហូតដល់ការបញ្ចប់នូវការប្រណាំងកង់ដ៏ឆ្ងាយមួយ ។
រូបថតព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មែមហ្វីស ថែនណេស៊ី ដោយ ជេមស៍ វីតនី យ៉ង់
នៅក្នុងចំណុចនីមួយៗនៃគោលដៅរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានធ្វើការសង្កេតមួយចំនួន ៖
-
នៅខណៈពេលកំពុងធ្វើការលើគោលដៅមួយ ជានិច្ចជាកាលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះគ្រីស្ទបានពង្រឹងខ្ញុំខាងវិញ្ញាណ ខាងសង្គម ខាងរូបកាយ និងខាងបញ្ញាទាំងអស់នៅក្នុងគោលដៅតែមួយនោះ ។
-
កម្រណាស់ដែលគោលដៅមួយនៅដាច់ដោយឡែកពីផ្នែកផ្សេងៗទៀតនៃការរីកចម្រើននេះ—វាហាក់ដូចជាមានឥទ្ធិពល និងពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ការកែលម្អនៅក្នុងផ្នែកមួយនាំឲ្យមានការប្រសើរឡើងក្នុងគ្រប់ផ្នែកផ្សេងទៀតដែរ ។ ការព្រងើយកន្តើយចំពោះផ្នែកណាមួយ ក៏អាចប៉ះពាល់ដល់ផ្នែកផ្សេងៗទៀតផងដែរ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ផ្នែកនីមួយៗសមនឹងទទួលបាននូវការយកចិត្តទុកដាក់ ។
-
ស្ទើរតែគ្រប់គោលដៅទាំងអស់រួមបញ្ចូលមនុស្សដទៃទៀត—ទាំងការរៀនពីពួកគេ ឬការចែកចាយគំនិត និងបទពិសោធន៍ជាមួយពួកគេ—ហើយធ្វើឲ្យចំណងទំនាក់ទំនងរបស់យើងកាន់តែស៊ីជម្រៅ ។
ការស្វែងរក និងការចែកចាយសេចក្តីរីករាយនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
ខ្ញុំបន្តមានឱកាសមើលឃើញ និងទទួលបានបំផុសគំនិតតាមរយៈការរីកចម្រើនរបស់មនុស្សដទៃទៀត ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំអាចធ្វើដូចគ្នាសម្រាប់ពួកគេផងដែរ ។ ថ្មីៗនេះខ្ញុំបាននិយាយជាមួយមិត្តនៅលីវរបស់ខ្ញុំមា្នក់ដែលមានអារម្មណ៍ជាប់គាំង ហើយខកចិត្តទៅនឹងស្ថានភាពមួយចំនួននៅក្នុងជីវិត ។ ខ្ញុំបានស្តាប់ដើម្បីយល់ ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំអាចចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលបានជួយដល់ខ្ញុំ ហើយក៏បានចង្អុលបង្ហាញផ្នែកនីមួយៗនៃការរីកចម្រើនត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះអង្គសង្រ្គោះវិញផងដែរ ។
មិនមែនគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជាប់គាំងជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះបានផ្លាស់ប្តូរទាំងអស់នោះទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរ នៅពេលដែលខ្ញុំបានរៀនផ្តោតទៅលើព្រះអង្គសង្រ្គោះបន្ថែមទៀត ហើយខិតខំព្យាយាមដើម្បីរីកចម្រើនដូចជាទ្រង់ ។ ដូចដែលប្រធាន ណិលសុន បានចែកចាយថា « មានរឿងជាច្រើនដែលយើង អាច គ្រប់គ្រងបាន ។ យើងដាក់អាទិភាព និងកំណត់ពីរបៀបដែលយើងផ្ទាល់អាចប្រើកម្លាំង ពេលវេលា និងមធ្យោបាយរបស់យើង ។… យើងជ្រើសរើសអស់អ្នកដែលយើងនឹងងាកទៅរកដែលមានសេចក្តីពិត និងការដឹកនាំ » ។២ មិនថាយើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណានោះទេ ផ្នែកទាំងប៉ុន្មាននៃការរីកចម្រើននៅក្នុង លូកា ២:៥២ អាចជួយយើងឲ្យផ្លាស់ប្តូរការផ្តោតអារម្មណ៍របស់យើង ហើយរកឃើញសេចក្តីរីករាយ និងការរីកចម្រើនបន្ថែមទៀតតាមរយៈព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. ។