យុវវ័យ
ខ្ញុំលេងបាល់ទះ រត់ប្រណាំង និងអានច្រើន ។ ប្រសិនបើខ្ញុំអាចចំណាយពេលមួយថ្ងៃដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ នោះខ្ញុំប្រហែលជាទៅលេងមាត់សមុទ្រ ។
ខ្ញុំបានកើតនៅទីក្រុងឈីហ្គាហ្គោ រដ្ឋអិលលីណោយ ប៉ុន្តែបានមករស់នៅទីក្រុងណៅវូ ពេលខ្ញុំនៅមជ្ឈមណ្ឌលក្មេងកំព្រា ។ ខ្ញុំពុំបានចាំច្រើនពីជីវិតរបស់ខ្ញុំពីមុនខ្ញុំទៅរស់នៅមណ្ឌលក្មេងកំព្រាទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចាំថា ខ្ញុំពុំមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាពឡើយ ។ ពេលខ្ញុំបានទៅមណ្ឌលក្មេងកំព្រាខ្ញុំមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាព ។ ខ្ញុំពេញចិត្តនឹងការទទួលបានដំណឹងល្អ ។ មិត្តភក្តិមួយចំនួនរបស់ខ្ញុំបាន្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពមួយចំនួនគួរឲ្យខ្លាចដោយសារពួកគេពុំធ្វើតាមបទដ្ឋានរបស់យើង ។ ខ្ញុំដឹងថា ការគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសុវត្ថិភាព ។
វាគឺជាបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងការជួបគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានទៅសាលាមត្តេយ្យដែលខ្ញុំបានទៅរៀន ដោយសារគាត់បានទៅជួយបង្រៀនជំនួសគេ ។ គាត់បានលេងជាមួយខ្ញុំ ហើយគាត់បានប្រាប់គ្រូបង្រៀនម្នាក់ថា គាត់ចង់យកខ្ញុំទៅផ្ទះដោយសារខ្ញុំជាក្មេងគួរឲ្យស្រឡាញ់ ។ គ្រូបង្រៀននោះបាននិយាយថា « នាងត្រូវការអ្នកយកទៅចិញ្ចឹម អញ្ចឹងប្រហែលជាប្អូនអាចយកនាងទៅបាន ! » ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានសួរនាំគេអំពីដំណើរការនោះ ហើយគាត់បានសុំខ្ញុំ និងបងប្អូនប្រុសខ្ញុំពីរនាក់ទៀតយកទៅចិញ្ចឹម ។ វាអស្ចារ្យណាស់ដោយសារខ្ញុំដឹងថា តើមានសភាពបែបណានៅពេលគ្មានគ្រួសារនោះ ហើយថាការបង្កើតក្រុមគ្រួសារមួយគឺវាកាន់តែពិសេស ។
លីលី អេស អាយុ ១៤ ឆ្នាំ រដ្ឋ អិលលីណោយ ស.រ.អា.
ថតរូបដោយ គ្រីស្ទីណា ស្ម៊ីធ