“Nga Ako Unta Makadala sa Tanan nga mga Tawo ngari Kanako”

Ni Elder Dale G. Renlund

Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles

Imahe

Renlund, Dale G.

Samtang mas magpaduol kita sa Dios, ang makaabag nga gahum sa Pag-ula ni Jesukristo moabut sa atong kinabuhi.

Minahal kong mga kaigsoonan, samtang nagpuyo ko sa Africa, nangayo ko og tambag ni Elder Wilford W. Andersen sa Seventy kabahin sa pagtabang sa mga Santos nga nagpuyo sa kakabus. Lakip sa talagsaong mga panabut nga iyang gipaambit kanako mao kini: “Kon mas magkalayo ang distansya tali sa tighatag ug tigdawat, mas mobati ang tigdawat nga adunay katungod nga tabangan.”

Kini ang sukaranang baruganan sa sistema sa welfare sa Simbahan. Kon ang mga miyembro dili makatubag sa ilang kaugalingong mga panginahanglan, moduol una sila sa ilang mga pamilya. Human niana, kon gikinahanglan, makaduol usab sila sa lokal nga mga lider sa Simbahan alang sa tabang sa ilang temporal nga mga panginahanglan.¹ Ang mga sakop sa pamilya ug mga lider sa Simbahan maoy pinakaduol sa mga nanginahanglan, kasagarang nakasinati og susama nga mga sirkumstansya, ug nakasabut unsay labing maayong paagi sa pagtabang. Tungod sa ilang kaduol ngadto sa mga tighatag, mapasalamaton ang mga tigdawat nga modawat og tabang sumala niini nga sumbanan ug mas mobati nga dili sila angay tabangan.

Ang konsepto nga—“kon mas magkalayo ang distansya tali sa tighatag ug tigdawat, mas bation sa tigdawat nga angay siyang tabangan”—adunay dagkong kagamitan usab sa espirituhanon. Ang atong Langitnong Amahan ug ang Iyang Anak, si Jesukristo, mao ang labing mahinungdanong mga Tighatag. Kon mas mopalayo kita Kanila, mas mobati kita nga atong katungod nga tabangan. Magsugod kita sa paghunahuna nga takus kita sa grasya ug giayran sa mga panalangin. Mas malagmit nga motan-aw kita sa palibut, moila sa kawalay kaangayan, ug maglagut—gani masakitan—sa dili makiangayon nga atong nabantayan. Samtang ang pagkadili makiangayon maglangkub gikan sa walay hinungdan ngadto sa grabing kasakit, kon kita layo sa Dios, bisan ang gagmay nga mga kawalay kaangayan makita nga dako kaayo. Atong bation nga ang Dios adunay obligasyon sa pag-ayo sa mga butang—og ayuhon kini karon dayon!

Ang kalainan nga nahimo tungod sa atong kaduol sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo gihulagway diha sa Basahon ni Mormon sa tataw nga kalainan tali ni Nephi ug sa iyang mga magulang nga lalaki, si Laman ug Lemuel:

Si Nephi “adunay dako nga tinguha nga mahibalo sa mga misteryo sa Dios, busa, [siya] nangamuyo ngadto sa Ginoo” ug ang iyang kasingkasing nahumok.² Sa laing bahin, si Laman ug Lemuel layo gikan sa Dios—wala sila makaila Kaniya.
Midawat si Nephi og mahagiton nga mga buluhaton nga walay pagbagulbol, apan si Laman ug Lemuel “nagbagulbol sa daghan nga mga butang.” Ang pagbagulbol maoy ehemplo diha sa kasulatan sa binata nga pagbagutbot. Ug ang kasulatan nagrekord nga “sila nagbagulbol tungod kay sila wala makahibalo sa mga pamaagi sa Dios kinsa naglalang kanila.”³
Ang kasuod ni Nephi ngadto sa Dios nakapahimo kaniya sa pag-ila ug pagdayeg sa “malumong mga kalooy”⁴ sa Dios. Agig kalainan, sa dihang nakita ni Laman ug Lemuel si Nephi nga nakadawat og mga panalangin, sila “nasuko kaniya tungod kay sila wala makasabut sa mga pagdumala sa Ginoo.”⁵ Gitan-aw ni Laman ug Lemuel ang mga panalangin nga ilang nadawat nga angay lang kanila ug masuk-anong nagtuo nga kinahanglang daghan pa unta sila og dawaton. Daw gitan-aw nila ang mga panalangin ni Nephi nga mga “kasaypanan” nga gibuhat batok kanila. Kini ang ehemplo diha sa kasulatan sa pagkadiskontento sa nadawat.
Si Nephi nagpakita og hugot nga pagtuo sa Dios aron matuman ang gisugo kaniya.⁶ Agig kalainan, si Laman ug Lemuel, “ingon nga tig-a og mga kasingkasing, … wala mosalig ngadto sa Ginoo nga unta mao ang ilang angay nga buhaton.”⁷ Daw ilang gibati nga ang Ginoo obligado nga motubag sa mga pangutana nga wala pa nila gipadangat. “Ang Ginoo wala magtug-an sa ingon nga butang nga mahibaloan ngari kanamo,” miingon sila, apan wala gani sila maningkamot sa pagpangutana.⁸ Kini ang ehemplo diha sa kasulatan sa makainsulto nga pagkamadudahon.

Tungod kay sila halayo sa Manluluwas, si Laman ug si Lemuel nagbagulbol, nahimong mabingkilon, ug walay pagtuo. Gibati nila nga dili makiangayon ang kinabuhi ug nga sila adunay katungod sa grasya sa Dios. Agig kalainan, tungod kay siya nagpaduol sa Dios, si Nephi siguradong nakamatikod nga ang kinabuhi labing dili makiangayon alang kang Jesukristo. Bisan og hingpit nga inosente, ang Manluluwas mao ang grabing mag-antus.

Kon mas duol kita ni Jesukristo sa mga hunahuna ug mga katuyoan sa atong kasingkasing, mas masabtan nato ang Iyang inosenteng pag-antus, mas mapasalamaton kita sa grasya ug pagpasaylo, ug mas gusto nato nga maghinulsol ug mahimong sama Kaniya. Ang atong hingpit nga distansya gikan sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo importante, apan ang direksyon nga atong padulngan mas importante. Ang Dios mas mahimuot sa mahinulsulong makasasala nga naningkamot nga mapaduol ngadto Kaniya kay sa mga nagpakatarung sa kaugalingon, tigpangita og sayop nga mga indibidwal kinsa, sama sa mga Pariseo ug mga escriba sa karaan, wala makaamgo nga kinahanglan gayud nilang maghinulsol.⁹

Sa bata pa ko, mikanta ko og usa ka Swedish nga kanta sa Pasko nga nagtudlo og yano apan impluwensyal nga leksyon—ang pagduol ngadto sa Manluluwas makapahimo kanato sa pag-usab. Ang mga pulong ingon niini:

Kon mosidlak na ang kabuntagon sa Pasko
Gusto kong moadto sa kwadra,
Diin ang Dios sa mga oras sa kagabhion
Nagpahulay na diha sa mga dagami.

Pagkaayo Nimo nga nagtinguha
Sa pag-anhi dinhi sa yuta!
Karon, dili ko gustong usikan
Ang akong pagkabata diha sa pagpakasala!

Jesus, nagkinahanglan kami Kanimo,
Ikaw nga pinanggang higala sa kabataan.
Dili na ko gustong magguol Ka pa
Sa ako na usab nga mga kasal-anan.10

Kon sa simbolikanhong paagi moadto kita sa kwadra sa Bethlehem, “diin ang Dios sa mga oras sa kagabhion nagpahulay na diha sa mga dagami”, kita mas makaila sa Manluluwas isip usa ka gasa gikan sa usa ka mabination, mahigugmaon nga Langitnong Amahan. Kay sa mobati nga kita angay sa Iyang mga panalangin ug grasya, kita mopalambo og hugot nga tinguha nga mohunong sa paghatag og dugang nga kaguol sa Dios.

Bisan unsa pa karon ang atong direksyon o distansya ngadto sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo, kita makapili nga mopadulong Kanila ug mopaduol Kanila. Motabang sila kanato! Sama sa gisulti sa Manluluwas ngadto sa mga Nephite human sa Iyang Pagkabanhaw:

“Ug ang akong Amahan mipadala kanako nga Ako unta ituboy nganha sa krus; ug human niana nga Ako matuboy diha sa krus, nga Ako unta makadala sa tanan nga mga tawo ngari kanako, …

Ug tungod niini nga hinungdan Ako natuboy; busa, sumala sa gahum sa Amahan Ako modala sa tanan nga mga tawo ngari kanako.”¹¹

Aron mas mapaduol sa atong Manluluwas, kinahanglang dugangan nato ang atong hugot nga pagtuo diha Kaniya, mohimo ug motuman sa mga pakigsaad, ug mobaton sa Espiritu Santo uban kanato. Kinahanglan usab kita nga molihok diha sa hugot nga pagtuo, motubag sa espirituhanong giya nga atong nadawat. Kining tanan nga mga elemento mahiusa diha sa sakrament. Sa pagkatinuod, ang labing maayong paagi nga akong nasayran nga mas mapaduol sa Dios mao ang mahunahunaong pag-andam ug takus nga pag-ambit sa sakrament matag semana.

Usa namo ka higala sa South Africa mipakigbahin kon giunsa niya pagkaamgo niini. Sa dihang bag-o pa nga kinabig si Diane, mitambong siya og usa ka branch sa gawas sa Johannesburg. Usa ka Dominggo, samtang naglingkod siya diha sa kongregasyon, ang desinyo sa chapel nakahimo nga wala siya makit-i sa deacon sa dihang gipaambit ang sakrament. Nasagmuyo si Diane apan walay gisulti. Ang laing miyembro nakabantay nga wala siya mapaambiti sa sakrament ug gisulti kini ngadto sa branch president human sa miting. Sa diha misugod na ang Sunday School, si Diane gidala ngadto sa usa ka klasrom nga walay tawo.

Usa ka tighupot sa priesthood misulod. Miluhod siya, mipanalangin og pipila ka tinapay, ug gihatagan si Diane og usa ka piraso. Iya kining gikaon. Ang tighupot sa priesthood miluhod pag-usab ug mipanalangin og gamayng tubig ug mihatag kaniya og usa ka gamay nga kopa. Iya kining giinom. Human niana, adunay duha ka paspas nga nagsunod nga mga hunahuna si Diane: Una, “Oh, siya [ang tighupot sa priesthood] mihimo niini para lang gayud kanako.” Ug dayon, “Oh, Siya [ang Manluluwas] mihimo niini para lang gayud kanako.” Gibati ni Diane ang gugma sa Langitnong Amahan.

Ang iyang pagkaamgo nga ang sakripisyo sa Manluluwas alang gayud kaniya nakatabang kaniya nga mobati nga duol Kaniya ug mimugna og dakong tinguha nga ipabilin kini nga pagbati diha sa iyang kasingkasing, dili lang sa Dominggo apan sa matag adlaw. Iyang naamguhan nga bisan tuod naglingkod siya diha sa kongregasyon aron sa pag-ambit sa sakrament, ang mga pakigsaad nga iyang gibag-o matag Dominggo ang iyaha ra gayud. Ang sakrament nakatabang—ug padayon nga nagtabang—ni Diane nga mabati ang gahum sa diosnong gugma, moila sa impluwensya sa Ginoo diha sa iyang kinabuhi, ug mas mapaduol ngadto sa Manluluwas.

Ang Manluluwas miila sa sakrament nga mahinungdanon ngadto sa usa ka espirituhanong pundasyon. Miingon Siya:

“Ako mohatag nganha kaninyo og usa ka sugo nga kamo magbuhat niini nga mga butang [ang pag-ambit sa sakrament]. Ug kon kamo sa kanunay magbuhat niini nga mga butang bulahan kamo, kay kamo natukod diha sa ibabaw sa akong lig-on nga sukaranan.

“Apan kon kinsa diha kaninyo magbuhat kapin ug kulang niini wala matukod sa akong lig-on nga sukaranan, apan natukod sa usa ka balason nga tukuranan; ug sa pagbundak sa ulan, ug sa pag-abut sa mga lunop, ug sa paghuros sa mga hangin, ug mohampak diha kanila, sila matumba.”¹²

Si Jesus wala moingon “kon mobundak ang ulan, kon moabut ang lunop, ug kon mohuros ang hangin” apan “sa pag.” Walay usa nga makalikay sa mga hagit sa kinabuhi; nagkinahanglan kita sa kasiguroan nga moabut gikan sa pag-ambit sa sakrament.

Sa adlaw sa Pagkabanhaw sa Manluluwas, duha ka mga disipulo mibiyahe padulong sa usa ka balangay nga gitawag og Emaus. Wala mailhi, ang nabanhaw nga Ginoo mikuyog kanila sa pagpanaw. Samtang nagbiyahe, mitudlo Siya kanila gikan sa mga kasulatan. Sa dihang miabut sila sa ilang destinasyon, midapit sila Kaniya nga mokaon uban kanila.

“Ug sa nagtambong siya sa kan-anan uban kanila, siya mikuhag tinapay ug nanalangin, ug kini iyang gipikaspikas, ug gihatag kanila.

“Ug unya nabuka ang ilang mga mata, ug ilang naila siya; ug unya nahanaw siya sa ilang mga mata.

“Ug sila nasig-ingon ang usa sa usa, Dili ba ang atong mga kasingkasing nagdilaab man sa sulod nato samtang nagsulti siya kanato diha sa dalan, samtang nagsaysay siya kanato sa kasulatan?

“Ug niadtong tungura sila mitindog ug namalik sa Jerusalem, ug ilang hingkaplagan ang [mga Apostoles] nga nagkatigum.”

Ug dayon sila mipamatuod sa mga Apostoles nga “tinuod gayud nga nabanhaw ang Ginoo. …

“Ug sila usab nanghingasoy sa nahitabo diha sa dalan, ug giunsa nila pagpakaila kaniya diha sa pagpikaspikas niya sa tinapay.”¹³

Ang sakrament tinuod nga nagtabang kanato nga makaila sa atong Manluluwas. Kini usab nagpahinumdom kanato sa Iyang inosente nga pag-antus. Kon tinud-anay nga makiangayon ang kinabuhi, kamo ug ako dili gayud mabanhaw; kamo ug ako dili gayud makahimo sa pagbarug nga limpyo sa atubangan sa Dios. Tungod niini, mapasalamaton ako nga dili makiangayon ang kinabuhi.

Sa samang higayon, ako kusganong makasulti nga tungod sa Pag-ula ni Jesukristo, sa katapusan, diha sa mahangturong pagsabut sa tanang butang, walay bisan unsa nga dili makiangayon. “Ang tanan nga dili makiangayon kabahin sa kinabuhi mahimong mapahusto.”¹⁴ Ang atong kasamtangan nga mga sirkumstansya mahimong dili mausab, apan pinaagi sa kalooy, kamabination, ug gugma sa Dios, kitang tanan makadawat og labaw pa kay sa angay kanato, labaw pa kay sa atong makab-ot bisan kanus-a, ug labaw pa kay sa atong mapangandoy. Gisaaran kita nga “Iyang pagapahiran ang tanang luha gikan sa [atong] mga mata; ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay, ni paghilak, ni kasakit: kay ang unang mga butang nangagi na. ”¹⁵

Bisan unsa pa karon ang kahimtang sa inyong relasyon ngadto sa Dios, ako modapit kaninyo nga mas magpaduol ngadto sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo, ang Labing Mahinungdanon nga mga Tigsuporta ug Tighatag sa tanan nga maayo. Dapiton ko kamo nga motambong sa miting sa sakrament matag semana ug moambit sa balaan nga mga simbolo sa lawas ug dugo sa Manluluwas. Dapiton ko kamo nga bation ang kaduol sa Dios samtang Siya gipaila nganha kaninyo, sama nga Siya gipaila ngadto sa mga tinun-an sa karaan, sa “pagpikaspikas sa tinapay.”

Samtang inyo kining buhaton, mosaad ko nga mobati mo nga mas duol sa Dios. Ang natural nga kahilig sa binata nga pagbagutbot, pagkadiskontento sa nadawat, ug makainsulto nga pagkamadudahon mawala. Kadto nga mga pagbati mapulihan sa mga pagbati sa mas dakong gugma ug pasalamat alang sa gasa sa Langitnong Amahan nga mao ang Iyang Anak. Samtang mas magpaduol kita sa Dios, ang makaabag nga gahum sa Pag-ula ni Jesukristo moabut sa atong kinabuhi. Ug, sama sa mga disipulo nga padulong sa Emaus, atong makaplagan nga ang Manluluwas kanunay nga anaa ra sa duol. Niini ako mosaksi ug mopamatuod sa pangalan ni Jesukristo, amen.