ជីវិតអស់កល្ប—ដើម្បីស្គាល់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ដោយ អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល
នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ព្រះ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពិតជាព្រះបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាមែន—ជាអង្គដែលមានរូបកាយដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ប៉ុន្តែមានព្រះរាជបំណងតែមួយ។
ជាយូរយារមកហើយ ខ្ញុំបានឈ្លាតឱកាសដើម្បីសិក្សាពីទីបន្ទាល់ចុងក្រោយនៃពួកព្យាការីក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានីមួយៗ។ ពួកលោកម្នាក់ៗបានថ្លែងជាសាក្សីដ៏មានឥទ្ធិពលអំពីព្រះជាព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។
ពេលខ្ញុំបានអានទីបន្ទាល់ទាំងនេះ—និងទីបន្ទាល់ដទៃទៀតជាច្រើន ដូចជាពួកលោកដែរ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមក—វាតែងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តរំភើបដោយដឹងពីក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលព្រះវរបិតាសួគ៌មានចំពោះព្រះរាជបុត្រាច្បងរបស់ទ្រង់ និងពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ទ្រង់ដោយការគោរប្រតិបត្តិដល់ព្រះទ័យនៃព្រះវរបិតាទ្រង់។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ពេលយើងធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីស្គាល់ទ្រង់ និងស្គាល់ក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបិតា និងព្រះរាជបុត្រាចំពោះគ្នា យើងនឹងទទួលបាន « អំណោយទានដ៏មហិមាបំផុតនូវគ្រប់អំណោយទានទាំងឡាយនៃព្រះ »—សូម្បីតែជាជីវិតអស់កល្ប។1 ពីព្រោះ « នេះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបានស្គាល់ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែមួយ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង»។2
តើអំណោយទាននេះ អាចជារបស់យើងដោយរបៀបណា ? វាកើតមានតាមរយៈវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ដែលត្រូវបាននិយាយ និងបង្រៀនកាលពីព្រឹកមិញ ។
តើបងប្អូនចងចាំពីគ្រាដំបូងដែលបងប្អូនបានដឹងថាមានព្រះ ហើយទទួលបានក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែរទេ? កាលពីក្មេង ខ្ញុំធ្លាប់គយគន់មើលផ្ទៃមេឃដែលពេញដោយហ្វូងតារា រួចពិចារណា ហើយទទួលអារម្មណ៍ពីវត្តមានទ្រង់។ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបដើម្បីរកឃើញនូវភាពស្រស់ស្អាតដ៏អស្ចារ្យនៃការបង្កបង្កើតរបស់ព្រះ—ចាប់តាំងពីហ្វូងសត្វល្អិតតូច រហូតដល់ដើមឈើដ៏ខ្ពស់ស្កឹមស្កៃ។ ពេលខ្ញុំបានស្គាល់ពីភាពស្រស់ស្អាតនៃផែនដីនេះ ខ្ញុំបានដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្រឡាញ់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំពិតជាកូនចៅខាងវិញ្ញាណ ថាយើងរាល់គ្នាគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ។
បងប្អូនអាចសួរថា តើខ្ញុំដឹងរឿងនេះតាមរបៀបណា? ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា «ចំពោះមនុស្សខ្លះត្រូវបានប្រទានឲ្យដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឲ្យដឹងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ហើយ … ចំពោះមនុស្សខ្លះទៀត ត្រូវបានប្រទានឲ្យជឿដល់ពាក្យពេចន៍នៃពួកគេប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចផងដែរ បើសិនជាពួកគេមានចិត្តស្មោះត្រង់រហូតតទៅ»។3 តាមទស្សនៈខ្ញុំ រឿងនេះពុំមែនមានន័យថា មនុស្សខ្លះនឹងត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើទីបន្ទាល់របស់អ្នកដទៃរហូតនោះទេ។
ទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំបានកើនឡើង ពេលខ្ញុំបានរៀនពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការបង្រៀន និងទីបន្ទាល់របស់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ គ្រូបង្រៀន ព្រះគម្ពីរ--ដែលខ្ញុំបានអានដោយឧស្សាហ៍-- ហើយជាពិសេស គឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ពេលខ្ញុំអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ហើយគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា អ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនសូត្រគឺជារឿងពិត។ នេះជារបៀបដែលខ្ញុំបានដឹងដោយខ្លួនឯង។
នៅក្នុងដំណើរការនេះ ការស្វែងរកវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន គឺជាកត្តាដ៏សំខាន់។ នីហ្វៃ អញ្ជើញយើងម្នាក់ៗឲ្យ «ទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ត្បិតមើលចុះ ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទនឹងប្រាប់ដល់អ្នកនូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ»។4
ពីមុនថ្ងៃខួបគម្រប់អាយុប្រាំបីឆ្នាំ ខ្ញុំបានខំព្យាយាមដឹងបន្ថែមទៀតពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីរ ហើយបានអធិស្ឋាន។ ខ្ញុំបានរៀនថា ខ្ញុំនឹងទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពេលខ្ញុំទទួលពិធីបញ្ជាក់។ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្ដើមយល់ថា ព្រះ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពិតជាព្រះបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាពិតមែន—ជាអង្គដែលមានរូបកាយដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ប៉ុន្តែមានព្រះរាជបំណងតែមួយ។ «យើងស្រឡាញ់ [ទ្រង់ទាំងពីរអង្គ] ពីព្រោះទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងជាមុន»។5 ម្ដងហើយម្ដងទៀត ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញពីក្ដីស្រឡាញ់ដែលទ្រង់មានចំពោះគ្នា ហើយធ្វើការរួមគ្នាសម្រាប់សេចក្ដីល្អ។ សូមស្ដាប់ពីបទគម្ពីរមួយចំនួនក្នុងចំណោមបទគម្ពីរជាច្រើនដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតនេះ៖
ការបង្រៀនពីជីវិតយើងមុនផែនដីនេះ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានហៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទថា «ព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយរបស់យើង ដែលជាទីស្ងួនភ្ញា និងជាទីជំរើសរបស់យើងចាប់តាំងពីដើមដំបូងមក»។6 ពេលព្រះវរបិតាបានបង្កើតផែនដីនេះ ទ្រង់បានធ្វើតាមរយៈ «ព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយ[របស់ទ្រង់]»។7
មាតារបស់ព្រះយេស៊ូវ ម៉ារា ត្រូវបានប្រាប់ថា នាងនឹងបង្កើតបាន «ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»។8 ហើយពេលព្រះយេស៊ូវមានវ័យជំទង់ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់មាតាទ្រង់ថា ទ្រង់ត្រូវ «នៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះវរបិតា [ នៃទ្រង់ ] » ។9 ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជ្រមុជទឹក ព្រះវរបិតាសួគ៌បានមានបន្ទូលពីស្ថានសួគ៌មកថា «នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់យើង ជាទីពេញចិត្តយើងណាស់»។10
ដើម្បីបង្រៀនពួកសិស្សទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋាន ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទាំងនេះ៖
«ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ»។
«សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់។ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»11
ទ្រង់បានបង្រៀនដល់ នីកូដេម ថា «ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយ»។12 ហើយទ្រង់បានពន្យល់ពីអព្ភូតហេតុរបស់ទ្រង់ដោយមានបន្ទូលថា «ព្រះរាជបុត្រាពុំអាចនឹងធ្វើការអ្វី ដោយព្រះអង្គទ្រង់បានទេ ធ្វើបានតែការអ្វីដែលឃើញព្រះវរបិតាធ្វើ ដ្បិតការអ្វីដែលព្រះវរបិតាធ្វើ នោះព្រះរាជបុត្រាក៏ធ្វើដូច្នោះដែរ»។13
កាលគ្រានៃដង្វាយធួនបានខិតចូលមកដល់ ព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋាន ដោយមានបន្ទូល៖ «ឱព្រះវរបិតាអើយ កំណត់បានមកដល់ហើយ។ … ទូលបង្គំបានដំកើងទ្រង់ នៅផែនដី៖ ទូលបង្គំបានបង្ហើយការ ដែលទ្រង់បានប្រគល់មកឲ្យធ្វើ»។14 រួចកាលដែលទម្ងន់នៃអំពើបាបរបស់យើងបានធ្លាក់លើទ្រង់ ទ្រង់បានទូលអង្វរថា «ឱព្រះវរបិតានៃទូលបង្គំអើយ បើសិនជាបាន នោះសូមឲ្យពែងនេះកន្លងហួសពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ»។15 នៅគ្រាចុងក្រោយរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋានថា «ឱព្រះវរបិតាអើយ សូមអត់ទោសដល់អ្នកទាំងនេះផង ដ្បិតគេមិនដឹងជាគេធ្វើអ្វីទេ» រួចបានមានបន្ទូលស្រែកឡើងថា «ឱព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមប្រគល់វិញ្ញាណដល់ព្រះហស្តទ្រង់វិញ»។16
បន្ទាប់មក ទ្រង់បានយាងទៅជួបពួកវិញ្ញាណដែលបានស្លាប់ ដើម្បីប្រទានដល់ពួកគេនូវ «អំណាចចេញមក បន្ទាប់ដែលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់»។17 ក្រោយពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់បានបង្ហាញព្រះកាយទ្រង់ដល់នាង ម៉ារា ជាអ្នកស្រុកម៉ាក់ដាឡា ដោយមានបន្ទូលថា «ខ្ញុំឡើងទៅឯព្រះវរបិតាខ្ញុំ ជាព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នា»។18
ពេលទ្រង់យាងមកជួបនឹងប្រជាជននៅទ្វីបអាមេរិក ព្រះបិតាទ្រង់បានណែនាំទ្រង់ដោយមានបន្ទូលថា «មើលន៏ បុត្រាដ៏ជាទីស្រលាញ់របស់យើង ដែលយើងគាប់ចិត្តណាស់ ដែលបានដំកើងដល់នាមរបស់យើង»។19 ពេលព្រះយេស៊ូវយាងចុះមកក្នុងចំណោមប្រជាជននោះនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ទ្រង់បានណែនាំខ្លួនទ្រង់ថា៖ «មើលចុះ យើងគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ …យើងបាន...ដំកើងព្រះវរបិតា ដោយបានទទួលមកដាក់លើខ្លួន នូវបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក»។20 ពេលទ្រង់បានបង្រៀនពីគោលលទ្ធិទ្រង់ ទ្រង់បានពន្យល់ថា៖
«នេះគឺជាគោលលទ្ធិរបស់យើង ហើយជាគោលលទ្ធិដែលព្រះវរបិតាបានប្រទានដល់យើង ហើយយើងធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះវរបិតា ហើយព្រះវរបិតាធ្វើបន្ទាល់អំពីយើង»។21
«ត្បិតមើលចុះ …ព្រះវរបិតា និងយើងគឺតែមួយ»។22
តើយើងអាចមើលឃើញពីគំរូមួយនៅក្នុងបទគម្ពីរទាំងនេះដែលថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ជាតួអង្គពីរដាច់ដោយឡែកពីគ្នាដែរឬទេ? ដូច្នេះ តើទ្រង់ទាំងពីរអង្គជាអង្គ តែមួយ បានតាមរបៀបណាទៅ? ពុំមែនដោយសារទ្រង់ទាំងពីរអង្គជាអង្គតែមួយនោះទេ ប៉ុន្តែដោយទ្រង់ទាំងពីរមានព្រះរាជបំណងតែមួយ គឺដើម្បី «នាំឲ្យមានអមតភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស»។23
ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះមួយអង្គ ប៉ុន្តែទ្រង់បានបន្តបង្ហាញថាទ្រង់ជាអង្គដាច់ដោយឡែក ដោយអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាទ្រង់ ហើយមានបន្ទូលថា ទ្រង់កំពុងធ្វើតាមព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់។ អំឡុងនៃការបម្រើរបស់ទ្រង់ក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃ ទ្រង់បានទូលអង្វរថា «ឱព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំពុំអធិស្ឋានសម្រាប់មនុស្សលោកទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អស់អ្នកណាដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ទូលបង្គំចេញមកពីមនុស្សលោកវិញ ...ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចនៅក្នុងពួកគេ ដូចជាព្រះវរបិតាគង់នៅក្នុងទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានទៅជាមួយ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចបានរុងរឿងនៅក្នុងពួកគេ»។24
ដោយមានទស្សនៈនេះ យើងមិនបានភ្ញាក់ផ្អើលថា ការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អបានចាប់ផ្ដើមដោយការលេចមកនៃតួអង្គដ៏រុងរឿងពីរ ប៉ុន្តែបែរជាមិនមែនតួអង្គមួយទៅវិញនោះទេ។ ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការនិមិត្តដំបូងរបស់លោកថា «តួអង្គមួយ មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំ ដោយហៅខ្ញុំតាមឈ្មោះ ហើយចង្អុលទៅតួអង្គមួយទៀត ដោយមានព្រះបន្ទូលថា — នេះជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់យើង។ ចូរស្តាប់តាមទ្រង់ចុះ »។!”25
ព្យាការីវ័យក្មេងរូបនេះ ដែលបានដើរចូលទៅក្នុងព្រៃដោយសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងមុតមាំ ដើម្បីស្វែងរកថា តើព្រះវិហារណាមួយ ដែលលោកគួរចូលរួម ក៏បានចេញពីព្រៃមកវិញ ដោយនូវចំណេះដឹង និង សាក្សីពីព្រះពិតតែមួយអង្គ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលព្រះបានបញ្ចូនមក។ យ៉ូសែប ដូចជាពួកព្យាការីមុនៗដែរ នៅពេលនោះបានក្លាយជាឧបករណ៍មួយសម្រាប់ស្ដារទៅកាន់ពិភពលោកវិញនូវចំណេះដឹងដែលនាំទៅរកជីវិតអស់កល្ប។
បងប្អូនក៏អាចស្វែងរកព្រះវរបិតាសួគ៌ និង «ព្រះយេស៊ូវដែលពួកព្យាការី និង ពួកសាវកបាន [ថ្លែងទីបន្ទាល់] មកនេះ» ដែរ26 នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និង សន្និសីទទូទៅនេះ។ កាលបងប្អូនស្វែងរក សាក្សីផ្ទាល់ខ្លួន --វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន--នោះបងប្អូននឹងរកឃើញថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ បានប្រទានផ្លូវពិសេស ដើម្បីឲ្យបងប្អូនដឹងពីសេចក្ដីពិតនោះដោយខ្លួនឯង៖ តាមរយៈសមាជិកទីបីនៃក្រុមព្រះ ជាតួអង្គនៃវិញ្ញាណដែលយើងស្គាល់ថា ជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ។
« ហើយកាលណាអ្នករាល់គ្នាទទួលនូវការណ៍ទាំងនេះ» —រួមទាំងអ្វីដែលខ្ញុំបានចែកចាយនៅថ្ងៃនេះ—«នោះខ្ញុំសូមទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នាឲ្យសូមសួរដល់ព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ បើសិនជាការណ៍ទាំងនេះមិនពិត ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាសូមសួរដោយចិត្តស្មោះសគឺ ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដោយមានសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ នោះទ្រង់នឹងសម្ដែងសេចក្តីពិតនៃការណ៍នេះដល់អ្នកដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ហើយដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចស្គាល់សេចក្តីពិតនៃគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់» ។27
បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងស្វែងរកចំណេះដឹងនេះឥឡូវនេះ។ សម្ដីរបស់ព្យាការីហេលេមិនបានស្រែកចេញពីធូលីដីមកថា៖ «ចូរចងចាំចុះ ចូរចងចាំចុះថា គឺនៅលើសិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើង គឺព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលកូនត្រូវសង់គ្រឹះរបស់កូន...ជាគ្រឹះមួយ បើសិនណាមនុស្សសង់នៅលើនោះ នោះពួកគេមិនអាចរលំបានឡើយ»។28 ប្រាកដណាស់ នោះយើងនឹងមិនរលំឡើយ ។
គ្រឹះដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួននោះ គឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទ្រង់គឺជា «ថ្មដានៃស្ថានសួគ៌» ។29 ពេលយើងសង់ផ្ទះរបស់យើងលើទ្រង់ នោះភ្លៀងនៃថ្ងៃចុងក្រោយនឹងធ្លាក់ចុះមក ទឹកជន់អាចនឹងមកដល់ ហើយខ្យល់អាចនឹងបក់បោក ប៉ុន្តែយើងនឹងមិនរលំឡើយ។ យើងនឹងមិនរលំឡើយ ពីព្រោះផ្ទះយើង និងគ្រួសារយើង នឹងត្រូវបានរកឃើញថា សង់នៅលើព្រះគ្រីស្ទ។30
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ផ្ទះបែបនោះគឺជា «គេហដ្ឋាននៃសិរីល្អ»។31 នៅទីនោះយើងជុំគ្នាអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាសួគ៌នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រាសំណប់តែមួយរបស់ទ្រង់។ នៅទីនោះយើងដំកើង ហើយថ្លែងអំណរគុណដល់ទ្រង់ទាំងពីរអង្គ។ នៅទីនោះយើងទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និង «សេចក្ដីសន្យាដែល [ទ្រង់ប្រទាន] ដល់ [យើង] អំពីជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាសិរីល្អនៃនគរសេឡេស្ទាល»។32
ខ្ញុំថ្លែងសាក្សីពិសេសរបស់ខ្ញុំថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ថាព្រះវរបិតាសួគ៌យើងស្រឡាញ់យើង ហើយថែរក្សាយើង ថាយើងមានព្យាការីនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ--ជាប្រធានថូម៉ាស អេស ម៉នសុន-- ដើម្បីដឹកនាំ និងណែនាំយើង។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នេះជារឿងពិត ចំពោះយើងម្នាក់ៗ ដែលស្វែងរកចំណេះដឹង។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។