ខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនេះដោយខ្លួនឯង
អែលឌើរ ក្រេហ្គ ស៊ី គ្រីស្ទីនសិន
ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់
ការដឹងដោយខ្លួនឯងថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញគឺជាការពិត វាអាចក្លាយជាបទពិសោធន៍ដ៏ធំធេង ហើយរីករាយបំផុតនៅក្នុងជីវិត។
បងប្អូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ យើងបានទទួលការបំផុសគំនិតជាបន្តបន្ទាប់តាមរយៈគំរូ និងការបម្រើផ្ទាល់ក្នុងបព្វជិតភាពរបស់ប្រធានថូម៉ាស អេស ម៉នសុន។ ថ្មីៗនេះ មានឌីកុនពីរបីនាក់ត្រូវបានគេសួរថា «តើអ្វីទៅដែលក្មួយកោតសរសើរបំផុតចំពោះប្រធានម៉នសុន?» មានឌីកុនម្នាក់នៅចាំពីរបៀបដែលប្រធាន ម៉នសុន បានឲ្យតុក្កតារបស់លោកទៅកាន់មិត្តដែលក្រីក្រ កាលពីក្មេង។ មានម្នាក់ទៀតបានលើកឡើងពីរបៀបដែលប្រធាន ម៉នសុន មើលថែស្ត្រីមេម៉ាយជាច្រើនក្នុងវួដរបស់លោក។ ឌីកុនទីបីបានសង្កេតឃើញថា លោកត្រូវបានហៅធ្វើជាសាវកក្នុងវ័យក្មេង ហើយលោកបានផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សជុំវិញពិភពលោក។ រួចមានយុវជនម្នាក់បានពោលថា «រឿងដែលខ្ញុំកោតសរសើរបំផុតដល់ប្រធានម៉នសុនគឺទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំរបស់លោក»។
ពិតណាស់ យើងទទួលអារម្មណ៍ពីសាក្សីដ៏ពិសេសនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់ព្យារីយើង និងការតាំងចិត្តរបស់លោកដើម្បីធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណជានិច្ច។ ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍នីមួយៗដែលលោកចែកចាយ ប្រធាន ម៉នសុន អញ្ជើញយើងឲ្យរស់នៅតាមដំណឹងល្អឲ្យកាន់តែពេញលេញ ហើយស្វែងរក និងពង្រឹងដល់ទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។ ចូរចងចាំពីអ្វីដែលលោកបានថ្លែងពីលើវេទិកានេះពីសន្និសីទទូទៅប៉ុន្មានលើកមុន។ «ដើម្បីឲ្យយើងរឹងមាំ ហើយអាចទ្រាំនឹងរាល់កម្លាំងដែលទាញយើងចូលទៅក្នុងផ្លូវខុស … យើងត្រូវតែមានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួន។ មិនថា បងប្អូនមានអាយុ 12 ឆ្នាំ ឬ 112 ឆ្នាំ—ឬនៅចន្លោះនេះនោះទេ—បងប្អូនអាចដឹងដោយខ្លួនឯងថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺពិត»។1
ទោះជាសារលិខិតខ្ញុំនារាត្រីនេះនិយាយទៅកាន់អ្នកដែលមានអាយុជិតចូល 12 ឆ្នាំ ច្រើនជាង 112 ឆ្នាំក្ដី ប៉ុន្តែគោលការណ៍ដែលខ្ញុំចែកចាយអនុវត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា។ នៅក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះសេចក្ដីថ្លែងរបស់ប្រធាន ម៉នសុន ខ្ញុំនឹងសួរថា តើយើងម្នាក់ៗដឹងដោយខ្លួនយើងថា ដំណឹងល្អពិតឬទេ ? តើយើងអាចនិយាយដោយភាពជឿជាក់ថា ទីបន្ទាល់យើងពិតជារបស់យើងផ្ទាល់បានទេ? ខ្ញុំសូមដកស្រង់ប្រសាសន៍ប្រធានម៉នសុនម្ដងទៀតថា៖ « ខ្ញុំអះអាងថា ទីបន្ទាល់រឹងមាំអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់... ការពារអ្នកពីអំពើបាប និងសេចក្ដីអាក្រក់ជុំវិញបងប្អូន ។ … បើអ្នកពុំទាន់មានទីបន្ទាល់មួយអំពីរឿងទាំងនេះទេ ចូរធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីទទួលបានទីបន្ទាល់មួយ ។ វាជាការចាំបាច់សម្រាប់បងប្អូនដើម្បីមានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួន ពីព្រោះទីបន្ទាល់របស់អ្នកដទៃនឹងដឹកនាំបងប្អូនមិនបានឆ្ងាយទេ»។2
ខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនេះដោយខ្លួនឯង
ការដឹងដោយខ្លួនឯងថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញគឺជាការពិត វាអាចក្លាយជាបទពិសោធន៍ដ៏ធំធេង ហើយរីករាយបំផុតនៅក្នុងជីវិត។ យើងប្រហែលជាត្រូវចាប់ផ្ដើមដោយផ្អែកទៅលើទីបន្ទាល់របស់អ្នកដទៃ—ដោយថ្លែងដូចជាពួកទ័ពកម្លោះដែរ ថា «យើងខ្ញុំមិនសង្ស័យសោះថា ម្ដាយយើងដឹងការណ៍នេះ»។3 នេះជាកន្លែងល្អដើម្បីចាប់ផ្ដើម ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែមានភាពរីកចម្រើនចាប់ពីត្រង់នេះទៅ។ ដើម្បីមានភាពរឹងមាំក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ គ្មានអ្វីដែលសំខាន់ជាងការទទួលបាន និង ការពង្រឹងទីបន្ទាល់យើងផ្ទាល់នោះទេ។ យើងត្រូវតែមានសមត្ថភាពដើម្បីប្រកាស ដូចជាអាលម៉ាថា «ខ្ញុំ… ដឹងរឿងទាំងនេះដោយខ្លួនឯង»។4
«ហើយតើអ្នករាល់គ្នាគិតស្មានថា ខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនេះយ៉ាងប្រាកដដូចម្ដេចដែរ?» អាលម៉ា បានបន្ត។ «មើលចុះ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា រឿងទាំងនេះគឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះទ្រង់បានប្រាប់ដល់ខ្ញុំ។ មើលចុះ ខ្ញុំបានតមអាហារ ហើយបានអធិស្ឋានជាច្រើនថ្ងៃដើម្បីខ្ញុំអាចដឹងនូវរឿងទាំងនេះដោយខ្លួនខ្ញុំ។ ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនោះដោយខ្លួនខ្ញុំថាជារឿងពិត»។5
ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់ឃើញអ្វីៗដែលឪពុកខ្ញុំបានឃើញ
ដូចជាអាលម៉ាដែរ នីហ្វៃក៏បានដឹងពីសេចក្ដីពិតនោះដោយខ្លួនឯងដែរ។ បន្ទាប់ពីស្ដាប់ឪពុកខ្លួនប្រាប់ពីបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណជាច្រើនរបស់គាត់ នីហ្វៃចង់ដឹងពីអ្វីដែលឪពុកខ្លួនបានដឹង។ នេះគឺលើសពីការចង់ដឹងធម្មតាទៅទៀត—វាជាអ្វីមួយដែលគាត់ស្រេកឃ្លាតចង់បាន។ ទោះជា គាត់ «នៅក្មេង» ក្ដី គាត់«មានចិត្តមោះមុតចង់ដឹងនូវសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយនៃព្រះ» ។6 គាត់ប្រាថ្នាចង់ «ឃើញ និងឮ និងដឹងនូវរឿងទាំងនេះដែរ គឺដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ»។7
កាលនីហ្វៃ «អង្គុយរំពឹងគិតនៅក្នុងចិត្ត[គាត់]» គាត់ត្រូវបាននាំ «ទៅដោយព្រះវិញ្ញាណ...ទៅឯភ្នំមួយដ៏ខ្ពស់អស្ចារ្យ» ជាកន្លែងដែលគាត់ត្រូវបានសួរថា «តើអ្នកប្រាថ្នាអ្វី?» ចម្លើយគាត់គឺសាមញ្ញថា៖ «ទូលបង្គប្រាថ្នាចង់ឃើញអ្វីៗដែលឪពុកទូលបង្គំបានឃើញ»។8 ដោយសារតែចិត្តជឿ និង ការខិតខំដោយឧស្សាហ៍របស់គាត់ នោះនីហ្វៃត្រូវបានប្រទានពរឲ្យជាមួយនឹងបទពិសោធន៍មួយដ៏អស្ចារ្យ។ គាត់បានទទួលសាក្សីមួយពីការប្រសូត ជីវិត និង ការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលនឹងកើតឡើង គាត់បានឃើញការចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមន និង ការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ—ដោយសារតែការប្រាថ្នាចង់ដឹងដ៏ស្មោះដោយខ្លួនឯង។9
បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះអម្ចាស់ទាំងនេះ បានរៀបចំនីហ្វៃសម្រាប់មារសត្រូវ និងបញ្ហានានា ដែលលោកនឹងជួបក្នុងពេលឆាប់ៗ ។ ទ្រង់អាចធ្វើឲ្យលោកឈរឹងមាំ ទោះជាអ្នកដទៃក្នុងគ្រួសារលោក មានបញ្ហាក្ដី ។ លោកអាចធ្វើដូច្នេះបាន ដោយសារលោកបានរៀន ដោយខ្លួនឯង ហើយលោក បានដឹង ដោយខ្លួនលោក ។ លោកត្រូវបានប្រទានពរឲ្យមានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួន ។
មានតែសូមដល់ព្រះ
ស្រដៀងគ្នានឹងនីហ្វៃដែរ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ក៏ «នៅក្មេង» ពេលដែលលោកមានគំនិត «គិតពិចារណាដ៏ជ្រាលជ្រៅ» ពីសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណ។ សម្រាប់យ៉ូសែប វាជាគ្រានៃ «ការជ្រួលច្របល់ដ៏ធំ» ដោយហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយសារលិខិតនៃជម្លោះ និង ការភ័ន្តច្រឡំអំពីសាសនា។ លោកចង់ដឹងថាតើព្រះវិហារណាមួយជាព្រះវិហារត្រឹមត្រូវ។10 បានបំផុសគំនិតដោយពាក្យទាំងនេះក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប៖ «បើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ព្រះ»11 លោកបានរកចម្លើយនោះដោយខ្លួនឯង។ នៅព្រឹកដ៏ស្រស់បំព្រងមួយនៅនិទាឃរដូវក្នុងឆ្នាំ 1820 លោកបានចូលទៅក្នុងព្រៃ ហើយលុតជង្គង់អធិស្ឋាន។ ដោយសារសេចក្ដីជំនឿលោក និងដោយសារព្រះមានកិច្ចការពិសេសមួយឲ្យលោកធ្វើ យ៉ូសែប បានទទួលការនិមិត្តដ៏រុងរឿងមួយពីព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានដឹងដោយខ្លួនឯងពីអ្វីដែលលោកត្រូវធ្វើ។
តើបងប្អូនឃើញនៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់យ៉ូសែប ពីគំរូដែលបងប្អូនអាចអនុវត្តក្នុងការទទួលបាន ឬពង្រឹងទីបន្ទាល់ខ្លួនដែរឬទេ? យ៉ូសែបបានអនុញ្ញាតឲ្យបទគម្ពីរជ្រាបចូលក្នុងចិត្តលោក។ លោកបានពិចារណាវាយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានអនុវត្តវាក្នុងស្ថានភាពលោកផ្ទាល់។ រួចលោកបានធ្វើនូវអ្វីដែលលោកបានរៀន។ លទ្ធផលគឺជាការនិមិត្តដំបូងដ៏រុងរឿង—និងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលកើតមានតាមក្រោយ។ សាសនាចក្រនេះត្រូវបានរកឃើញនៅលើគោលការណ៍ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នា—រួមទាំងក្មេងប្រុសអាយុ 14—អាច«សូមដល់ព្រះ» ហើយទទួលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានខ្លួន។
ដូច្នេះតើទីបន្ទាល់ជាអ្វីទៅ?
ជារឿយៗ យើងឮសមាជិកសាសនាចក្រពោលថា ទីបន្ទាល់ពួកគេពីដំណឹងល្អគឺជាទ្រព្យដ៏មានតម្លៃបំផុតរបស់ពួកគេ។ វាជាអំណោយទានដ៏ពិសិដ្ឋមកពីព្រះដែលកើតមានចំពោះយើងដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ វាជាភាពច្បាស់លាស់ដ៏ពិតប្រាកដដែលយើងទទួលបាន ពេលយើងសិក្សា អធិស្ឋាន ហើយរស់នៅតាមដំណឹងល្អ។ វាជាអារម្មណ៍នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលថ្លែងជាសាក្សីដល់ព្រលឹងយើងថា អ្វីដែលយើងកំពុងរៀន និង ធ្វើជារឿងត្រឹមត្រូវ។
អ្នកខ្លះនិយាយថាទីបន្ទាល់ប្រៀបដូចជាកុងតាក់ភ្លើង—វាអាចបិទបើកបាន បងប្អូនក៏អាចមានទីបន្ទាល់ ឬគ្មានផងដែរ។ តាមពិត ទីបន្ទាល់គឺប្រៀបដូចជាដើមឈើមួយដែលបានលូតលាស់ ហើយអភិវឌ្ឍខ្លួនឆ្លងកាត់ស្ថានភាពជាច្រើន។ ដើមឈើដ៏ខ្ពស់បំផុតមួយចំនួននៅលើផែនដីគឺមាននៅក្នុងសួនជាតិរេឌវូដ នៅភាគខាងលិចនៃសហរដ្ឋអាមេរិក។ កាលបងប្អូនឈរនៅក្បែរគល់ដ៏ធំទាំងនេះ វាជាការអស្ចារ្យដើម្បីគិតថា ដើមឈើនីមួយៗរីកលូតលាស់ពីគ្រាប់ពូជដ៏តូចមួយ។ ដូច្នេះវាក៏ដូចជាទីបន្ទាល់យើងដែរ។ ទោះជា វាប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមដោយបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណតែមួយក្ដី វាលូតលាស់ ហើយអភិវឌ្ឍដោយឆ្លងកាត់ការចិញ្ចឹមបីបាច់ និងការជួបប្រទះខាងវិញ្ញាណជាទៀងទាត់។
ពេលនោះ វាមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ពេលព្យាការីអាលម៉ាបានពន្យល់ពីរបៀបយើងអភិវឌ្ឍទីបន្ទាល់ គាត់បានលើកឡើងពីគ្រាប់ពូជមួយលូតលាស់ទៅជាដើមឈើ។ គាត់បានពោលថា «បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាទុកកន្លែងមួយសម្រាប់ឲ្យគ្រាប់ពូជនោះអាចដុះនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក មើលចុះបើសិនជាគ្រាប់ពូជនេះជាគ្រាប់ពិត ឬជាគ្រាប់ល្អ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាពុំបោះវាចោល ដោយការឥតជំនឿ... គ្រាប់ពូជនោះនឹងចាប់ផ្ដើមរីកឡើងនៅក្នុងទ្រូងរបស់អ្នក ហើយនៅពេលអ្នកចាប់អារម្មណ៍ថា គ្រាប់នោះរីកឡើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងនិយាយដោយខ្លួនឯងថា—នេះច្បាស់ជាគ្រាប់ពូជល្អ ឬក៏ព្រះបន្ទូលនោះល្អ ព្រោះវាចាប់ផ្ដើមពង្រីកព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ មែនហើយ វាចាប់ផ្ដើមបំភ្លឺយោបល់របស់ខ្ញុំ មែនហើយវាចាប់ផ្ដើមមានរសជាតិឆ្ងាញ់ចំពោះខ្ញុំ ។12
ជារឿយៗ នេះជារបៀបដែលទីបន្ទាល់ចាប់ផ្ដើម៖ ជាមួយនឹងអារម្មណ៍ពិសិដ្ឋ បំភ្លឺ ច្បាស់លាស់ដែលបង្ហាញប្រាប់យើងថា ព្រះបន្ទូលនៃព្រះពិត។ ប៉ុន្តែទោះជាអារម្មណ៍ទាំងនេះអស្ចារ្យយ៉ាងណាក្ដី វាគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះ។ កិច្ចការដែលបងប្អូនត្រូវបង្កើនទីបន្ទាល់ខ្លួនមិនទាន់ចប់ទេ—វាលើសពីកិច្ចការនៃការលូតលាស់ដើមឈើរេឌវូដត្រូវបញ្ចប់ ពេលគ្រាប់ពូជនោះដុះពន្លកចេញពីដីទៅទៀត។ បើយើងបដិសេធ ឬបោះបង់ការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណដំបូងទាំងនេះ បើយើងមិនចិញ្ចឹមបីបាច់វាដោយបន្តសិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយអធិស្ឋាន និងដោយការស្វែងរកបទពិសោធន៍ជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណបន្ថែមទៀតនោះទេ អារម្មណ៍យើងនឹងអាប់ពន្លឺ ហើយទីបន្ទាល់យើងក៏នឹងថយចុះ។
ដូចជាអាលម៉ាបានពោលថា៖ «បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាបោះបង់ដើមនោះ ហើយពុំបានគិតដល់ការថែទាំវា មើលចុះ វានឹងពុំចាក់ឫសទេ ហើយកាលណាកំដៅថ្ងៃមកដល់ នោះនឹងដុតរោលវាទៅវិញ ពីព្រោះវាគ្មានឫស វានឹងក្រៀមស្ងួតទៅ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងដកវាឡើង ហើយបោះវាចោលទៅ»។13
ក្នុងករណីភាគច្រើន ទីបន្ទាល់យើងនឹងរីកចម្រើនដូចជាដើមឈើលូតលាស់ដែរ៖បន្តិចម្ដងៗ ស្ទើរតែតិចតួចបំផុត ដោយសារការខិតខំមើលថែដោយឧស្សាហ៍របស់យើង។ «ប៉ុន្តែ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាពុំថែទាំព្រះបន្ទូល ពុំទន្ទឹងចាំដោយភ្នែកនៃសេចក្ដីជំនឿដល់ផលនៃព្រះបន្ទូលនោះទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងពុំអាចបេះផ្លែនៃដើមជីវិតបានឡើយ»។14
ឥឡូវនេះជាពេល ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃ
ទីបន្ទាល់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើម កាលខ្ញុំសិក្សា ហើយពិចារណាពីការបង្រៀនដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន។ កាលខ្ញុំលុតជង្គង់ចុះសួរព្រះដោយអធិស្ឋានដ៏រាបសា នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានថ្លែងប្រាប់ព្រលឹងខ្ញុំថា អ្វីដែលខ្ញុំបានអានជារឿងពិត។ សាក្សីដំបូងនេះបានក្លាយជាសារធាតុបន្ថែមសម្រាប់ទីបន្ទាល់ខ្ញុំស្ដីពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អផ្សេងទៀតជាច្រើន ដូចជាប្រធានម៉នសុនបានបង្រៀនថា៖ «ពេលយើងដឹងថាព្រះគម្ពីរមរមនពិត នោះយើងនឹងដឹងថា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ពិតជាព្យាការី ហើយថាលោកបានឃើញព្រះជាព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមែន។ ដំណឹងល្អត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះតាមរយៈយ៉ូសែប ស្ម៊ីធដែរ—រួមមានការស្ដារឡើងវិញនៃបព្វជិតភាពអើរ៉ុន និង មិលគីស្សាដែកនៅតាមក្រោយផងដែរ»។15 ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ខ្ញុំធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលវាបានបញ្ជាក់ចំពោះខ្ញុំជាថ្មីថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញគឺជារឿងពិត។ ជាមួយអាលម៉ា ខ្ញុំអាចនិយាយយ៉ាងច្បាស់ថា ខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនេះដោយខ្លួនឯង។
មិត្តវ័យក្មេងរបស់ខ្ញុំអើយ ឥឡូវនេះជាពេល ហើយថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃដើម្បីរៀន ឬពង្រឹងខ្លួនយើងថា ដំណឹងល្អនេះពិត។ យើងម្នាក់ៗមានកិច្ចការសំខាន់មួយដែលត្រូវធ្វើ។ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការនេះបាន និងដើម្បីការពារពីឥទ្ធិពលខាងលោកិយនានា ដែលហាក់ដូចជាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់មិនចេះដាច់ នោះយើងត្រូវមានសេចក្ដីជំនឿរបស់អាលម៉ា នីហ្វៃ និង យុវជន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដើម្បីមាន ហើយអភិវឌ្ឍទីបន្ទាល់យើង។
ដូចជាឌីកុនវ័យក្មេងដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពីដើមដែរ ខ្ញុំកោតសរសើរប្រធានម៉នសុនចំពោះទីបន្ទាល់លោក។ វាដូចជាដើមរេឌវូដដ៏ខ្ពស់ដែរ ទីបន្ទាល់របស់ប្រធានម៉នសុនត្រូវលូតលាស់ ហើយអភិវឌ្ឍបន្តិចម្ដងៗ។ យើងអាចដឹងដោយខ្លួនឯង ដូចជាប្រធានម៉នសុនដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះប្រោសលោះនៃពិភពលោក ថាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការីនៃការស្ដារឡើងវិញ រួមទាំងការស្ដារឡើងវិញនៃបព្វជិតភាពនៃព្រះ។ យើងកាន់បព្វជិតភាពដ៏បរិសុទ្ធនោះ។ សូមឲ្យយើងរៀនពីរឿងទាំងនេះ ហើយដឹងដោយខ្លួនឯង នេះជាការអធិស្ឋានដ៏រាបសារបស់ខ្ញុំ ក្នុងព្រះនាមពិសិដ្ឋ នៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។