បានប្រុងប្រៀបខ្លួនតាមរបៀបមួយដែលមិនដែលបានស្គាល់
ដោយ លីនដា ខេ ប៊ើតុន
ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ
សូមឲ្យយើងរៀបចំខ្លួនដើម្បីទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះដោយសក្ដិសម មួយដំណក់ម្ដងៗ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដែលជាប់ជាមួយពេញក្នុងបេះដូង ។
នៅពេលកូនស្រីពៅរបស់យើង ត្រឡប់មកផ្ទះវិញពីសាលារៀននៅថ្ងៃទីមួយ ខ្ញុំបានសួរថា « តើនៅសាលាយ៉ាងម៉េចដែរ? »
នាងឆ្លើយថា « វាល្អ » ។
នៅព្រឹកស្អែកឡើង ពេលខ្ញុំដាស់នាងឲ្យភ្ញាក់ឡើងដើម្បីទៅសាលារៀន នាងបានឱបដៃ ហើយនិយាយដោយម៉ឺងម៉ាត់ថា « កូនបានទៅរៀនរួចហើយ!» ។ ជាក់ស្ដែង ខ្ញុំពុំបាន រៀបចំ នាង ឬពន្យល់នាងថា ការទៅសាលារៀន ពុំមែនទៅតែម្ដងនោះទេ ប៉ុន្តែនាងត្រូវបានរំពឹងថា ទៅសាលារៀនរយៈពេលប្រាំថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។
នៅពេលយើងពិចារណាអំពីគោលការណ៍នៃការត្រៀមខ្លួន ចូរនឹកគិតជាមួយខ្ញុំពីទិដ្ឋភាពដូចខាងក្រោមនេះ ។ អ្នកកំពុងអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់សេលេស្ទាលក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយអ្នកសម្គាល់ឃើញមានកូនកម្លោះ និងកូនក្រមុំជាច្រើនគូ បាននាំចេញ និងនាំចូលដោយគារវភាព នៅពេលពួកគេរង់ចាំដើម្បីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍សម្រាប់ជីវិតនេះ និងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ មានកូនក្រមុំម្នាក់ ដើរចូលបន្ទប់សេឡេស្ទាល កាន់ដៃមនុស្សសំណប់ចិត្តរបស់នាង ។ នាងស្លៀកពាក់សំលៀកបំពាក់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធស្រស់ស្អាត សាមញ្ញ ហើយមានអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ សុខសាន្ដ ញញឹមដោយកក់ក្ដៅនៅលើផ្ទៃមុខរបស់នាង ។ នាងស្លៀកពាក់យ៉ាងល្អ ប៉ុន្តែពុំមានការរំខានទេ ។ នាងបានអង្គុយចុះ ក្រឡេកមើលជុំវិញ រួចហើយក៏ពោរពេញដោយការរំជួលចិត្តភ្លាម ។ វាហាក់ដូចជាថា ទឹកភ្នែករបស់គាត់ស្រក់មកដោយសារតែភាពអស្ចារ្យ និងគារវភាព ដែលនាងមានចំពោះទីកន្លែងដែលនាងស្ថិតនៅនោះ និងពិធីដ៏ពិសិដ្ឋដែលនាងអង្គុយរង់ចាំ និងក្ដីស្រឡាញ់នៃជីវិតនាង ។ ឥរិយាបទរបស់នាងហាក់ដូចជានិយាយថា « ឱនេះជាអំណរគុណណាស់ ដែលខ្ញុំនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់នាថ្ងៃនេះ ត្រៀមខ្លួនដើម្បីចាប់ផ្ដើម ដំណើរដ៏អស់កល្បមួយជាមួយនឹងដៃគូសំណប់ដ៏អស់កល្ប » ។ នាងហាក់ដូចជា បានត្រៀមខ្លួន មិនត្រឹមតែសម្រាប់ព្រឹត្តការណ៍នោះប៉ុណ្ណោះទេ ។
ចៅស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ថ្មីៗនេះបានទុកលិខិតតូចមួយឲ្យខ្ញុំនៅលើខ្នើយ ដែលក្នុងនោះនិយាយថា ៖ « រឿងមួយដែលចៅសម្គាល់ឃើញ នៅពេលចៅចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺអារម្មណ៍នៃភាពសុខសាន្ដ នៃក្ដីស្រឡាញ់ដែលមាននៅទីនោះ ។ … មនុស្សអាចទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីទទួលការបំផុសគំនិត » ។1 នាងនិយាយត្រូវ។ យើងអាចទទួលបានការបំផុសគំនិត និងវិវរណៈនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ--និងព្រះចេស្ដាដើម្បីប្រឈមនឹងភាពពុំអនុគ្រោះក្នុងជីវិត ។ អ្វីដែលនាងកំពុងរៀនអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ពេលនាងចូលរួមដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងការនាំឈ្មោះគ្រួសារនាងទៅធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នឹងរៀបចំនាងទទួលពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសេចក្ដីសញ្ញា និងពរជ័យបន្ថែមទៀត ទាំងសម្រាប់ខ្លួននាង និងអ្នកទាំងឡាយដែលនៅឯម្ខាងទៀតនៃវាំងនន ។
អែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា « កាលដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងឡាយ ត្រូវបានរៀបចំសម្រាប់មនុស្ស នោះមនុស្សទាំងឡាយ ចាំបាច់ត្រូវរៀបចំខ្លួនពួកគេសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » 2
នៅពេលខ្ញុំអានអំពីមេទ័ពមរ៉ូណៃម្ដងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ខ្ញុំត្រូវបានរំឭកថា ជោគជ័យដ៏ធំបំផុតមួយរបស់មរ៉ូណៃគឺ ការរៀបចំខ្លួនរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីទប់ទល់នឹងកងទ័ពសាសន៍លេមិនដ៏គួរខ្លាចនោះ ។ គាត់បានរៀបចំមនុស្សរបស់គាត់យ៉ាងល្អ ដែលអានថា « មើលចុះ [ពួកសាសន៍លេមមិន] បានភ្ញាក់ផ្អើលហួសប្រមាណ [ពួកសាសន៍នីហ្វៃ] បានប្រុងប្រៀបខ្លួនចាំពួកគេ, តាមរបៀបមួយ ដែលមិនដែលបានស្គាល់»។3
ឃ្លាថា « បានប្រុងប្រៀបខ្លួន… តាមរបៀបមួយដែលមិនដែលបានស្គាល់ » ពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ។
តើយើងអាចត្រៀមខ្លួនកាន់តែល្អប្រសើរសម្រាប់ពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋដោយរបៀបណា ? ព្រះអម្ចាស់ បានបង្រៀនថា « ហើយជាថ្មីទៀត យើងនឹងប្រទានគំរូដល់អ្នក អំពីគ្រប់ទាំងអស់ »។ 4 ចូរពិចារណាអំពីគំរូបទគម្ពីរមួយ ដើម្បីជួយរៀបចំខ្លួនបានល្អ ។ ការរៀបចំខ្លួនរបស់មរ៉ូណៃចំពោះមារសត្រូវ ត្រូវការនូវភាពឧស្សាហ៍ដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន និងស្មោះត្រង់ ហើយគំរូនេះ នឹងតម្រូវឲ្យមានដូចគ្នាចំពោះយើងផងដែរ ។
ខ្ញុំពុំដែលនឿយណាយចំពោះរឿងប្រៀបធៀបដ៏ល្អ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រាប់អំពីស្ត្រីព្រហ្មចារីមានគំនិតប្រាំនាក់ និងល្ងង់ប្រាំនាក់នោះទេ ។ ទោះជារឿងប្រៀបធៀបនេះសំដៅទៅលើការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងក្ដី ក៏យើងអាចប្រៀបធៀបវាទៅនឹងការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ពរជ័យទាំងឡាយក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ដែលអាចដូចជាអាហារខាងវិញ្ញាណមួយសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយ ដែលបានត្រៀមខ្លួនយ៉ាងល្អនោះ ។
នៅក្នុងម៉ាថាយ 25 អានថា
« គ្រានោះ នគរស្ថានសួគ៌នឹងបានដូចជាស្រីព្រហ្មចារី 10 នាក់ ដែលយកចង្កៀងរៀងខ្លួនចេញទៅទទួលប្ដីថ្មោងថ្មី ។
« ក្នុងពួកនាងទាំងនោះ មានប្រាំនាក់មានគំនិត ហើយប្រាំនាក់ល្ងង់ ។ …
« [ពួកនាងដែល] មានគំនិត បានយកទាំងចង្កៀង ហើយនឹងប្រេងដាក់ក្នុងដបទៅជាមួយផង។
« តែដោយព្រោះប្ដីក្រមកពេក បានជានាងទាំងនោះងោកងុយ ហើយដេកលក់ ។
លុះដល់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ស្រាប់តែឮសូរសំរែកថា នែ ប្ដីមកហើយ ចូរចេញទៅទទួលចុះ ។
« ស្រីព្រហ្មចារីទាំងឡាយក៏ភ្ញាក់ឡើង រៀបចំចង្កៀងរៀងរាល់ខ្លួន ។
« ឯពួកនាងដែលល្ងង់ គេនិយាយទៅពួកនាងមានគំនិតថា សូមចែកប្រេងមកឲ្យយើងផង ព្រោះចង្កៀងយើងចង់រលត់ហើយ ។
« តែពួកនាងមានគំនិតឆ្លើយឡើងថា ទេ ក្រែងគ្មានល្មមដល់យើង ហើយនឹងនាងរាល់គ្នាផង ស៊ូទៅឯផ្ទះលក់ប្រេងទិញសម្រាប់ខ្លួនវិញទៅ ។
« តែកំពុងដែលនាងទាំងនោះទៅទិញ ប្ដីក៏មកដល់ ហើយពួកនាងដែលបានបម្រុងជាស្រេច ក៏ចូលទៅក្នុងរោងការជាមួយគ្នា រួចគេបិទទ្វារ ។
« ឯនាងព្រហ្មចារីឯទៀត ក៏មកអង្វរថា លោកម្ចាស់ៗអើយ សូមបើកឲ្យយើងខ្ញុំផង ។
« តែគាត់ឆ្លើយថា ខ្ញុំប្រាប់នាងរាល់គ្នាជាប្រាកដថា ខ្ញុំមិនស្គាល់នាងទេ » ។ 5
ខ្ញុំគិតថា គ្មាននរណាម្នាក់ ជាពិសេសក្នុងចំណោមអ្នកទាំងឡាយដែលមានដួងចិត្តទន់ភ្លន់ ពុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយសម្រាប់ស្រីល្ងង់ទាំងនេះនោះទេ ។ ហើយមានគ្នាយើងមួយចំនួនចង់និយាយទៅស្រីឯទៀតនោះថា « ម៉េចក៏អ្នកមិនចែកគ្នាទៅដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាបានរីករាយ ? ប៉ុន្តែចូរគិតអំពីវា ។ នេះគឺជារឿងមួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ ហើយទ្រង់គឺជាអង្គដែលហៅនាងប្រាំនាក់ថា « មានគំនិត » ហើយប្រាំនាក់ទៀត « ល្ងង់» ។
នៅពេលយើងពិចារណាអំពីរឿងប្រៀបធៀបនេះ ជាគំរូមួយនៃការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ចូរពិចារណាអំពីពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលបង្រៀនថា « ប្រេងនៃការត្រៀមខ្លួនខាងវិញ្ញាណ ពុំអាចចែកគ្នាបានទេ » 6 ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបុល បានជួយបញ្ជាក់ថា ហេតុអ្វីក៏នាង « មានគំនិត » ប្រាំនាក់ ពុំអាចចែកប្រេងនៅក្នុងចង្កៀងពួកគេ ជាមួយនាងដែល « ល្ងង់» ពេលគាត់មានប្រសាសន៍ថា ៖ « ការចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ បន្ថែមប្រេងក្នុងចង្កៀងរបស់យើង មួយតំណក់ម្ដងៗអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ។ ការតមអាហារ ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ ការបង្រៀនតាមផ្ទះ ការគ្រប់គ្រងលើអាហារខាងរាងកាយ ការផ្សាយដំណឹងល្អ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ-- ទង្វើនៃការលះបង់នីមួយៗ និងការគោរពប្រតិបត្តិ គឺជាដំណក់ដែលបានបន្ថែមក្នុងឃ្លាំងរបស់យើង ។ ទង្វើចិត្តល្អ ការបង់ដង្វាយនានា និងដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ការមានគំនិត និងសកម្មភាពបរិសុទ្ធ … — ទាំងនេះក៏ជាប្រេងដ៏សំខាន់ ដែលយើងអាចចាក់បំពេញទៅក្នុងចង្កៀងដែលជិតរលត់របស់យើង» ។7
តើអ្នកអាចមើលឃើញគំរូនៃការត្រៀមខ្លួន--មួយដំណក់ម្ដងៗ-- ដើម្បីអាចជួយយើង ពេលយើងគិតថា តើយើងអាចឧស្សាហ៍ព្យាយាមកាន់តែខ្លាំងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ក្នុងការត្រៀមខ្លួនរបស់យើង ដើម្បីទទួលពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋសម្រាប់ខ្លួនយើងនឹងអ្នកដទៃនោះ ? តើមានរឿងសាមញ្ញៗ និងតូចៗដទៃទៀតណាខ្លះ ដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីបន្ថែមដំណក់ប្រេងខាងវិញ្ញាណដ៏មានតម្លៃទៅក្នុងចង្កៀងនៃការរៀបចំខ្លួនរបស់យើងនោះ ?
យើងរៀនមកពីអែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត ថា « ភាពសក្ដិសមផ្ទាល់ខ្លួន គឺជាតម្រូវការដ៏សំខាន់មួយដើម្បីរីករាយនឹងពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ … ចរិយាសក្ដិសម គឺជាលត់ដំដ៏ល្អបំផុត កើតចេញមកពីជីវិតនៃការជ្រើសរើសត្រឹមត្រូវដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន ផ្ដោតទៅលើការបង្រៀនរបស់លោកចៅហ្វាយ » ។ 8 ខ្ញុំស្រឡាញ់ពាក្យ ខ្ជាប់ខ្ជួន ។ ដើម្បីខ្ជាប់ខ្ជួន គឺត្រូវនឹងនរ ជាប់លាប់ និងអាចពឹងផ្អែកបាន ។ ឱ! នោះជាការពិពណ៌នាដ៏ល្អអំពីគោលការណ៍នៃភាពសក្ដិសម !
យើងត្រូវបានរំឭកនៅក្នុងវចនានុក្រមគម្ពីរប៊ីបថា ៖ « មានតែគេហដ្ឋានប៉ុណ្ណោះដែលអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្នុងភាពពិសិដ្ឋបាន » ។9 តើគេហដ្ឋានរបស់យើង ឬផ្ទះល្វែងរបស់យើង ត្រូវតាមការពិពណ៌នានោះឬទេ ? យុវនារីដ៏គួរស្រឡាញ់ម្នាក់ក្នុងវួដរបស់យើង បានមកលេងផ្ទះរបស់យើងថ្មីៗនេះ ។ ដោយដឹងថា បងប្រុសនាងទើបត្រឡប់មកពីបេសកកម្ម នោះខ្ញុំបានសួរនាងថា គាត់មកវិញយ៉ាងម៉េចដែរ ។ នាងបាននិយាយថា វាល្អណាស់ ប៉ុន្តែគាត់ជាញឹកញាប់នឹងសុំឲ្យបិទសំឡេងតន្ត្រីឲ្យតិចៗ។ នាងនិយាយថា « វាពុំមែនជាបទអាក្រក់ ទេ!» ។ វាអាចមានប្រយោជន៍សម្រាប់យើង ដើម្បីពិនិត្យខ្លួនយើងឥឡូវនេះ រួចហើយត្រូវប្រាកដថា គេហដ្ឋានរបស់យើង ជាកន្លែងដែលយើងអាចទទួលព្រះវិញ្ញាណ ។ នៅពេលយើងរៀបចំគេហដ្ឋារបស់យើង ឲ្យជាកន្លែងដែលស្វាគមន៍ដល់ព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងនឹងត្រូវត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលអារម្មណ៍ដូចជា « នៅក្នុងគេហដ្ឋាន » យើង ពេលយើងចូលក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។
នៅពេលយើង ត្រៀមខ្លួនឲ្យសក្ដិសមចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទាន «ពរជ័យយ៉ាងច្រើន »10 មកលើយើង ។ មិត្តល្អរបស់ខ្ញុំ បូនី អូស្ការសុន ថ្មីៗនេះ បានគ្រលាស់ពាក្យក្នុងគម្ពីរមួយ ពេលគាត់និយាយថា « កន្លែងណាតម្រូវច្រើន កន្លែងនោះនឹងផ្ដល់ឲ្យច្រើន» ។11 ខ្ញុំយល់ស្របទាំងស្រុង! ដោយសារយើងមកព្រះវិហារបរិសុទ្ធដើម្បីទទួលពរជ័យ អស់កល្បជានិច្ច នោះយើងពុំគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលវាតម្រូវឲ្យមានបទដ្ឋានកាន់តែខ្ពស់ ដើម្បីឲ្យយើងសមនឹងពរជ័យទាំងឡាយនោះទេ ។ ម្ដងទៀត អែលឌើរ ណិលសុន បានបង្រៀនថា ៖ « ដោយសារព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជាដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ នោះបទដ្ឋានទាំងឡាយដែលដាក់ដើម្បីអាចចូលក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធបាន គឺត្រូវបានដាក់ដោយទ្រង់ ។ មនុស្សម្នាក់ចូលទៅនោះ គឺក្នុងនាមជាភ្ញៀវរបស់ទ្រង់ ។ « ដើម្បីកាន់បណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជាឯកសិទ្ធិដ៏ពុំអាចកាត់ថ្លៃបាន ហើយជាសញ្ញារូបីយមួយនៃការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះព្រះ និងពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ » ។12
អត្តពលករ និងនិសិត្សពូកែក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ ចំណាយពេលរាប់ម៉ោង រាប់ថ្ងៃ រាប់សប្ដាហ៍ រាប់ខែ និងរាប់ឆ្នាំរៀបចំខ្លួន ។ មួយតំណក់ៗនៃការត្រៀមខ្លួនប្រចាំថ្ងៃ គឺតម្រូវឲ្យពួកគេមាន ដើម្បីពួកគេឈានដល់កំពូល ។ ក៏ដូចគ្នា សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលចង់មានភាពសក្ដិសមសម្រាប់ភាពលើកតម្កើងនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលដែរ គឺគេត្រូវបានរំពឹងឲ្យរស់នៅតាមបទដ្ឋាននៃគោរពប្រតិបត្តិកាន់តែខ្ពស់ ដែលកើតមកពីការហាត់រៀនគុណធម៌នៃការគោរពប្រតិបត្តិពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ និងមួយដំណក់ម្ដងៗ ។
នៅពេលយើងបន្ថែមប្រេងដោយខ្ជាប់ខ្ជួន និងដោយឧស្សាហ៍ មួយដំណក់ម្ដងៗ ក្នុងចង្កៀងខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដោយការធ្វើនូវរឿងតូចៗ ហើយសាមញ្ញៗទាំងនេះ នោះយើងអាចមានចង្កៀង « ភ្លឺ » 13 ដោយការត្រៀមខ្លួនដ៏រំភើប ។ ស្វាមីដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំ ដែលជាប្រធានស្ដេក បានមានប្រសាសន៍ថ្មីៗនេះថា គាត់ស្ទើរតែអាចប្រាប់បានជានិច្ចថា នរណាម្នាក់បានត្រៀមខ្លួន ហើយសក្ដិសមដើម្បីចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដោយសារ « ពួកគេបំភ្លឺពេញក្នុងបន្ទប់ » ពេលពួកគេមកស្វែងរកទទួលបណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
នៅក្នុងការអធិស្ឋានឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានសូមព្រះអម្ចាស់ថា « មនុស្សទាំងអស់ដែលនឹងចូលមកលើធរណីទ្វារនៃដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់ អាចបានជ្រាបយល់នូវព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ … ពួកគេ អាចបានធំឡើងក្នុងទ្រង់ ហើយទទួលនូវភាពពោរពេញនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ… ហើយបានរៀបចំដើម្បីបានអ្វីៗដែលត្រូវការគ្រប់មុខ »។ 14
ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ពួកយើងទាំងអស់គ្នាគឺថា ការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នឹងជាព្រឹត្តការណ៍ដែលយើងទៅឲ្យបានច្រើនជាងម្ដង ។ សូមឲ្យយើងរៀបចំខ្លួនដើម្បីទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះដោយសក្ដិសម មួយដំណក់ម្ដងៗ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដែលមានជាប់ជាមួយនោះ ពេញក្នុងបេះដូង ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ ខ្ញុំដឹងថា យើងនឹងសក្ដិសមដើម្បីទទួលពរជ័យដែលបានសន្យានៃភាពពេញលេញនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងព្រះចេស្ដានៃព្រះអម្ចាស់ក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង និងជីវិតយើងម្នាក់ៗ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។