Pagsabut sa Kamatayon ug Pagkabanhaw

Sa tulumanon sa haya ni Elder Thomas Williams niadtong 13 sa Hulyo 1874, si Presidente Brigham Young namulong mahitungod sa hilisgutan sa kamatayon: “Pagkangingit nga walog ug landong nga maoy atong tawag sa kamatayon! Sa pag-agi niining kahimtang sa pagkatawo sumala sa mortal nga lawas, ngadto sa kahimtang sa kahaw-ang, pagkakatingalahan niini! Pagkangitngit niini nga walog! Pagka misteryoso niini nga dalan, ug kita kinahanglang moagi niini nga mag-inusara. Buot akong mosulti kaninyo, akong mga higala ug kaigsoonan, kon kita makakita sa mga butang nga ingon nga kini mao, ug sa atong pagkakita ug pagsabut niini, kini nga mangitngit nga anino ug walog hilabihan kawalay hinungdan nga kita mobalik ug molingi-lingi niini ug maghunahuna, kon kita nakatabok na niini, ngano sa tinud-anay kini nakahatag og dakong bintaha sa akong tibuok pagpakabuhi, kay ako miagi gikan sa kahimtang sa kasubo, kaguol, pagbangutan, kaalaot, kagul-anan, kasakit, kahigwaos ug kahigawad ngadto sa usa ka kahimtang sa pagkatawo, diin ako makapahimulos sa kinabuhi sa kinatibuk-an kutob sa mahimo nga walay lawas. Ang akong espiritu nahimong gawasnon, dili na ako uhawon, dili na ako buot matulog, dili na ako gutumon, dili na ako kapuyon, ako modagan, ako molakaw, ako nagtrabaho, mobiya ako, mobalik ako, ako mobuhat niini, ako mobuhat niana, bisan unsay gisugo kanako, wala nay kasakit o kakapoy, ako puno sa kinabuhi, puno sa kalagsik, ug ako nakapahimulos sa presensya sa akong langitnong Amahan pinaagi sa gahum sa iyang Espiritu. Buot akong mosulti ngadto sa akong mga higala, kon kamo mopuyo sa inyong relihiyon, magpuyo aron mapuno sa hugot nga pagtuo sa Dios, nga ang kahayag sa kahangturan mosanag nganha kaninyo, kamo makakita ug makasabut niining mga butanga alang sa inyong mga kaugalingon” (DNSW, 28 sa Hulyo 1874, 1).

Mga Pagtulun-an ni Brigham Young

Yutan-ong kalipay dili ikatandi “sa himaya, kalipay ug kalinaw ug kalipay sa kalag” kinsa mibiya sa mortalidad sa matarung nga kalinaw.

Usa kini ka dakong hinungdan sa kalipay ug kamaya ug kahupayan sa iyang mga higala nga mahibalo nga ang usa ka tawo namatay sa kalinaw niini nga kinabuhi, ug nakasiguro sa iyang kaugalingon sa usa ka mahimayaon nga pagkabanhaw. Ang yuta ug ang kahingpitan sa yuta ug ang tanan nga may kalabutan niini nga yuta sa yutan-ong kapasidad dili ikatandi sa himaya, kamaya ug kalinaw ug kalipay sa kalag nga mibiya sa kalinaw (DBY, 370).

Ang pagbangutan alang sa matarung nga namatay mahitabo gikan sa pagkawalay kahibalo ug kahuyang nga anaa sa mortal nga tabernakulo, nga nahan-ay nga kapuy-an sa espiritu. Bisan unsa pa nga kasakit nga atong giantus, bisan unsa pay atong agian, kita buot nga magpakabuhi, ug dili gusto nga sila mobiya kanato. Kita buot nga magpadayon ang sosyal nga relasyon sa pamilya nga atong gibatunan sa usag usa; ug dili gusto nga mobiya sa usag usa (DBY, 370).

Tinuod nga malisud ang pagbiya sa atong mga higala. Kita mga nilalang sa pagbati, sa simpatiya, sa gugma, ug masakit alang kanato nga mobiya sa atong mga higala. Gusto nato nga sila anaa sa mortal nga lawas, bisan og sila mag-antus sa kasakit. Wala ba kita maghinakog niini? Dili ba hinoon kita maglipay unta sa pagbiya niadtong kansang mga kinabuhi gihalad sa pagbuhat og maayo, hangtud sa maanindot nga pangidaron sa pagkatigulang? (DBY, 371).

Apan kon kita nakahibalo ug nakakita sa kahangturan, kon kita hingpit nga gawasnon gikan sa kahuyang, pagkabuta, ug pagkatulugon nga mao ang atong kahimtang diha sa unod, kita wala untay kinaiya nga magbakho o magbangutan (DBY, 370).

Mao nga kon kamo mahigmata didto sa kalibutan sa espiritu kamo matinud-anong makasulti, “Dili na ako makahimo og mas maayo pa sa akong mortal nga kinabuhi, kon ako magpakabuhi pa pag-usab.” Ako moawhag kaninyo, alang sa Balay ni Israel, alang sa Zion nga atong pagatukuron, sa pagpuyo nga matarung, gikan niining higayuna, sukad karon, hangtud sa kahangturan, nga ang inyong mga kinaiya makapahimuot sa unsay makita sa balaan nga mga binuhat. Pagpuyo og diosnon nga mga kinabuhi, nga dili ninyo mahimo kon kamo dili magpuyo og matarung nga mga kinabuhi (DBY, 370).

Sa kamatayon ang espiritu mobulag gikan sa lawas, ang lawas mobalik ngadto sa yuta, ug ang espiritu mosulod sa kalibutan sa espiritu.

Ang matag tawo nga adunay baruganan sa kinabuhing dayon kinahanglan nga motan-aw sa iyang lawas nga yutan-on. Ang atong mga lawas kinahanglan mobalik sa ilang inahang yuta. Tinuod, alang sa kadaghanang mga tawo nga usa kini ka dautang hunahuna nga ang atong espiritu, sulod sa dugay o mubo nga panahon, mabulag gikan sa atong mga lawas, ug liboan ug minilyon ang anaa ubos niini nga kasakit sa ilang tibuok kinabuhi. Kon sila nakasabut sa plano niini nga pagsulay ug sa tinuod nga mga baruganan sa kinabuhing dayon, gamay ra kining butanga alang sa lawas nga mag-antus ug mamatay (DBY, 368).

Ang Ginoo nahimuot sa pagbuhat sa lawas dinhi, ug mibutang sa mga espiritu niini, ug sila nahimong maalamong mga binuhat. Unya, sa dili madugay, ang lawas, kini nga inyong mahikap, nga inyong mabati, makita, magunitan, uban pa, mobalik ngadto sa inahang yuta. Patay ba ang espiritu? Wala. … Ang espiritu buhi gihapon, kon kini nga lawas mobalik na pag-usab ngadto sa yuta, ug ang espiritu nga gibutang sa Dios diha sa lawas moadto sa kalibutan sa mga espiritu (DBY, 368).

Ang atong mga lawas naglangkob sa makita, mahikap nga butang, sama sa nasabtan ninyong tanan; nasayud usab kamo nga ang lawas natawo niini nga kalibutan. Nagsugod sila sa pag-ambit sa mga elemento nga gipahiangay sa ilang pagkahimo ug pagtubo, pagtubo ngadto sa pagkalalaki [o sa pagkababaye], pagkatigulang, pagkadunot, ug pagbalik ngadto sa abug. Karon sa unang bahin, bisan og gipasabut na nako kini sa daghang mga higayon, unsay atong gitawag nga kamatayon mao ang dagan sa kinabuhi, kinaiya sa butang nga naglangkob sa lawas, ug maoy hinungdan sa pagkadunot human mobiya ang espiritu sa lawas. Kon dili pa niana nga kamatuoran, ang lawas, nga gibiyaan sa espiritu, magpabilin unta sa tibuok kahangturan, sama sa pagbiya sa espiritu niini, ug dili madunot (DBY, 368).

Si Jesukristo mao ang unang bunga sa pagkabanhaw.

Si Jesus mao ang unang nabanhaw gikan sa mga patay, sa inyong kasayuran. Bisan si Enoch, Elijah, Moises, ni bisan kinsa nga tawo nga nagpuyo diha sa yuta, bisan unsa pa siya ka matarung, nakaangkon sa pagkabanhaw hangtud human mobangon ang lawas ni Jesukristo gikan sa lubnganan pinaagi sa anghel. Siya ang unang nabanhaw gikan sa mga patay. Siya ang Ginoo sa pagkabanhaw—ang unang unod nga nagpuyo dinhi human makadawat sa himaya sa pagkabanhaw (DBY, 374).

Dili kini milagro ngadto kaniya. Siya adunay mga tubod sa kinabuhi ug sa kamatayon nga anaa sa iyang gahum, siya adunay gahum sa paghalad sa iyang kinabuhi ug gahum sa pagbawi niini. Mao kini ang iyang gisulti, ug kinahanglang motuo kita niini kon kita motuo sa kasaysayan sa Manluluwas ug sa mga panultihon sa mga Aposotles nga na-rekord diha sa Bag-ong Tugon. Si Jesus aduna niini nga gahum ug diha sa iyang kaugalingon, ang Amahan mitugyan niini ngadto kaniya, mao kini ang iyang kabilin, ug siya adunay gahum sa paghalad sa iyang kinabuhi ug pagbawi niini pag-usab (DBY, 340–41).

Ang dugo nga iyang gipaagas didto sa Bukid sa Kalbaryo wala niya madawat pag-usab diha sa iyang mga kaugatan. Miagas na kini, ug sa dihang nabanhaw siya, laing elemento ang mipuli sa dugo. Mao kini sa matag tawo kinsa modawat sa pagkabanhaw; ang dugo dili mabanhaw uban sa lawas, nga giplano lamang aron sa pagpatunhay sa kinabuhi sa karon nga kahimtang. Kon kana mawala, ug kita makaangkon sa atong mga lawas pag-usab pinaagi sa gahum sa pagkabanhaw, nga karon atong gitawag og kinabuhi sa lawas, ug nabuhi gikan sa pagkaon nga atong gikaon ug sa tubig nga atong giinom pagapulihan sa laing elemento, kay ang unod ug dugo dili makapanunod sa Gingharian sa Dios [tan-awa sa 1 Mga Taga-Corinto 15:50] (DBY, 374).

Ang atong pagkamatinud-anon makapaandam kanato alang sa mahimayaon nga pagkabanhaw, sa paghiusa sa atong lawas ug espiritu.

Ang Ebanghelyo sa kinabuhi ug kaluwasan nagpadayag ngadto sa matag indibidwal kinsa midawat niini nga kini nga kalibutan usa lamang ka dapit sa temporaryo nga gidugayon, pagpakabuhi, mga pagsulay, uban pa. Ang karon niini nga porma ug mga kagamitan makita lamang sa pipila ka mga adlaw, samtang kita gilalang aron mabuhi sa kahangturan. Ang dautan dili makakita sa umaabut sumala sa kalabutan niini nga kalibutan. Kita nakasabut nga kon kita makasinati og kamatayon, nan kita andam nga modawat sa pagkaimortal— nga kon kita mobulag niini nga mga lawas atong isul-ob ang pagkaimortal [tan-awa sa Alma 11:43–44]. Kini nga mga lawas mobalik ngadto sa abug, apan ang atong paglaum ug hugot nga pagtuo nga kita makadawat niini nga mga lawas pag-usab gikan sa mga elemento—nga kita makadawat sa mao gayud nga pagkahan-ay nga ania kanato dinhi, ug nga, kon kita magmatinud-anon sa mga baruganan sa [ebanghelyo] kagawasan, kita makaandam sa paglahutay sa kahangturan (DBY, 372).

Human mobiya ang espiritu sa lawas, kini magpabilin nga walay tabernakulo didto sa kalibutan sa espiritu hangtud ang Ginoo, pinaagi sa iyang balaod nga iyang gi-orden, magpahinabo sa pagkabanhaw sa mga patay [tan-awa sa D&P 93:33–34]. Sa higayon nga ang anghel kinsa naghupot sa mga yawe sa pagkabanhaw mopatingog sa iyang trumpeta, dayon ang talagsaon nga mahinungdanong mga tipik nga mihan-ay sa atong mga lawas dinhi, kon kita mihatag og pagtahud, bisan og kini gibutang sa kahiladman sa dagat, ug bisan ang usa ka tipik atua sa amihanan, ang lain atua sa habagatan, ang lain sa silangan, ug ang lain sa kasadpan, maghiusa pag-usab sa usa ka pamilok sa mata, ug ang atong mga espiritu mosulod ngadto niini. Dayon kita makaandam sa pagpuyo uban sa Amahan ug Anak, ug kita dili gayud mahimong maandam sa pagpuyo uban kanila hangtud niana nga higayon. Ang mga espiritu, kon mobiya sa ilang mga lawas, dili mopuyo uban sa Amahan ug sa Anak, apan mopuyo sa kalibutan sa Espiritu, diin adunay mga dapit nga giandam alang kanila. Kadtong nagtahud sa ilang mga tabernakulo, ug naghigugma ug nagtuo ni Ginoong Jesukristo, kinahanglang mogawas niining pagka-mortal, o sila dili makasul-ob sa pagka-imortal. Kini nga lawas kinahanglang mausab kay kon dili, kon dili kini dili maandam sa pagpuyo sa himaya sa Amahan (DBY, 372).

Human ang lawas ug espiritu mabulag pinaagi sa kamatayon, unsa, kabahin niini nga yuta, ang atong unang madawat? Ang lawas, nga mao ang unang tumong sa balaan nga pagbati lapas sa lubnganan. Una kitang mianhi sa pag-angkon sa lawas. Ang espiritu [sa matarung nga lalaki o babaye] nakabuntog sa lawas, ug ang lawas nagsunod sa matag bahin niana nga balaan nga baruganan sa Dios nga gitanum diha sa tawo. Ang espiritu putli ug balaan, ug mobalik nga putli ug balaan ngadto sa Dios, magpuyo sa kalibutan sa espiritu nga putli ug balaan, ug, sa dili madugay, adunay kahigayunan sa pagbalik ug pagsulod sa lawas pag-usab. Si [Jesukristo,] nga naghupot sa mga yawe sa pagkabanhaw, nga miagi usab kaniadto sa mao nga kasakit, pagatugyanan sa pagpabanhaw sa atong mga lawas, ug ang atong mga espiritu maanaa ug andam sa pagsulod ngadto sa [atong] mga lawas. Dayon, kon kita andam na nga modawat sa atong mga lawas, sila ang unang yutan-ong mga butang nga nagpakita sa pagkabalaan nga makab-ot sa tawo. Ang lawas lamang ang mamatay, ang espiritu buhi kanunay (DBY, 373).

Ania kita sa kahimtang sa paglubong sa atong mga patay sumala sa kapunongan sa Priesthood. Apan ang uban natong mga kaigsoonan namatay sa dagat; dili sila malubong sa lubnganan, apan sila giputos sa luna ug gihulog sa dagat, ug tingali sa duha ka minuto human niana diha na sila sa tiyan sa iho, apan kadtong mga tawo mabanhaw, ug makadawat sa tanang himaya nga sila takus, ug pagasul-uban sa tanang katahum sa nabanhaw nga mga Santos, sama kon sila gipahimutang sa bulawan o pilak nga mga lungon, ug sa dapit nga alang lamang sa paglubong sa mga patay (DBY, 373–374).

Walay tawo nga makasulod sa celestial nga gingharian ug makoronahan sa celestial nga himaya, hangtud iyang maangkon ang nabanhaw nga lawas (DBY, 375).

Ang bugtong tinuod nga mga katigayunan sa pagpakabuhi mao ang alang kaninyo ug kanako sa pagsiguro sa atong mga kaugalingon og balaan nga pagkabanhaw (DBY, 372).

Mga Sugyot alang sa Pagtuon

Ang yutan-ong kalipay dili ikatandi “sa himaya, kalipay ug kalinaw ug kalipay sa kalag” kinsa mibiya sa mortalidad sa matarung nga kalinaw.

Bisan og masakit ang pagbiya sa atong mga minahal, sa unsang paagiha nga kita magmaya ug makakita og kahupayan sa ilang kamatayon?
Unsa ang gitambag ni Presidente Young mahitungod sa atong panahon sa pagpangandam dinhi sa pagka-mortal? Mitudlo usab siya nga kita magpuyo aron ang atong mga kinaiya “makapahimuot sa unsay makita sa balaan nga mga binuhat.” Sa unsa nga paagi nga kita makasiguro nga ang Adlaw sa Paghukom mao ang panahon sa kalipay alang kanato?

Sa kamatayon ang espiritu mobulag sa lawas, ang lawas mobalik ngadto sa yuta, ug ang espiritu mosulod sa kalibutan sa espiritu.

Ngano nga ang kamatayon kabahin sa “palakaw sa kinabuhi”?
Unsa ang gitudlo ni Presidente Young mahitungod sa lawas kon ang espiritu mobiya?

Si Jesukristo mao ang unang bunga sa pagkabanhaw.

Unsa ang nakapahimo ni Jesus nga mabanhaw?
Unsa ang atong nakat-unan mahitungod sa nabanhaw nga mga binuhat gikan sa Pagkabanhaw ni Kristo? Sa unsa nga paagi nga ang atong mga lawas mausab kon kita mabanhaw?

Ang atong pagkamatinud-anon makapaandam nato alang sa mahimayaon nga pagkabanhaw, sa paghiusa sa atong lawas ug espiritu.

Sumala ni Presidente Young, sa unsa nga paagi mahitabo ang pagkabanhaw? (Tan-awa sa Alma 11:43; Mga Taga-Filipos 3:21.)
Unsay buot ipasabut sa pagtahud sa atong mga tabernakulo?
Ngano nga ang pagdawat sa “balaan nga pagkabanhaw” ang “bugtong tinuod nga mga katigayunan sa pagpakabuhi”?