Jezus nauczał przypowieści o nieuczciwym zarządcy. Faryzeusze wysłuchali nauk Jezusa i naśmiewali się z Niego. Jezus zganił faryzeuszy i opowiedział im przypowieść o bogaczu i Łazarzu.
W wyznaczonym miejscu wypisz kilka ziemskich rzeczy, jakich czasami pragną ludzie i które próbują zdobyć:
Następnie wypisz kilka skarbów o wiecznym znaczeniu, do których powinniśmy dążyć zgodnie z wolą Ojca Niebieskiego (takich jak: wieczne rodziny i pokój):
Niektórymi z nich możemy cieszyć się podczas życia na ziemi. Zakreśl jedno lub dwa z wypisanych bogactw, które mają dla ciebie szczególne znaczenie. W trakcie studiowania Ew. Łukasza 16 wyszukaj prawdy, które pomogą ci uzyskać bogactwa o wiecznym znaczeniu.
Przytoczywszy podobieństwa o zagubionej owcy, zagubionym groszu i synu marnotrawnym, Zbawiciel opowiedział uczniom przypowieść o nieuczciwym zarządcy. Zarządca to osoba, która zarządza sprawami, pieniędzmi lub majątkiem innego człowieka, inaczej szafarz.
Przeczytaj Ew. Łukasza 16:1–2 i wyszukaj, czego bogacz dowiedział się w tej przypowieści o zarządcy.
Zwróć uwagę na to, co zarządca robił z majątkiem bogacza. W konsekwencji swojego marnotrawstwa miał stracić swoją pozycję.
Z Ew. Łukasza 16:3–7 dowiadujemy się, że zarządca martwił się, że nie będzie w stanie wykonywać pracy fizycznej i będzie mu wstyd żebrać w razie utraty pracy. Wymyślił plan, który miał zapewnić mu możliwość zatrudnienia w innych domach. Złożył wizytę dwóm dłużnikom bogacza i znacznie zredukował ich zadłużenie, co miało mu pomóc zyskać ich przychylność.
Przeczytaj Ew. Łukasza 16:8 i wyszukaj, jaka była reakcja bogacza, kiedy dowiedział się o postępowaniu swojego zarządcy. Warto wiedzieć, że „synowie tego świata” to ludzie, którzy cenią sobie bogactwa materialne, a „synowie światłości” to naśladowcy Boga, czyli osoby, które cenią sobie sprawy duchowe.
Zwróć uwagę na to, że bogacz pochwalił spryt zarządcy, który chciał zyskać sobie przychylność dłużników. Nie pochwalał natomiast jego nieuczciwości.
Obraz
Starszy James E. Talmage
Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, czego Zbawiciel nauczał, przytaczając przypowieść o nieuczciwym zarządcy: „Nasz Pan miał na celu pokazać różnicę pomiędzy troską, dbałością i oddaniem ludzi, którzy zajmują się zarabianiem pieniędzy na ziemi, a połowicznym zaangażowaniem wielu, którzy pozornie starają się szukać bogactw duchowych. Ludzie, którzy cenią sobie rzeczy tego świata, zapobiegliwie zabezpieczają swoją przyszłość i często z grzeszną gorliwością gromadzą wiele majętności; zaś ‘synowie światłości’, czyli ci, którzy cenią sobie duchowe bogactwo ponad wszelkie ziemskie majętności, są w tych kwestiach mniej energiczni, roztropni i rozważni” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 463).
Przeczytaj Ew. Łukasza 16:10–12 i odszukaj, co według Zbawiciela musimy czynić, by uzyskać błogosławieństwo bogactw w wieczności. Zwróć uwagę na to, że mamona w wersecie 11. to ziemskie bogactwa, na przykład: pieniądze czy majątek. Warto wiedzieć, że być „[wiernym] w najmniejszej sprawie” (Ew. Łukasza 16:10) znaczy sprawiedliwie używać ziemskich bogactw.
Z nauk Zbawiciela w Ew. Łukasza 16:1–12 dowiadujemy się, że jeśli będziemy się mądrze przygotowywać na przyszłość w wieczności i sprawiedliwie korzystać z ziemskich bogactw, zostaniemy pobłogosławieni bogactwem o wiecznym znaczeniu.
W swoim dzienniku do studiowania odpowiedz na jedno lub oba z poniższych pytań:
Dlaczego to, w jaki sposób korzystamy z ziemskich bogactw, odzwierciedla, na ile jesteśmy godni, by powierzono nam bogactwa w wieczności?
W jaki sposób możesz sprawiedliwie korzystać z ziemskich bogactw za młodu? W jaki sposób możesz to robić jako osoba dorosła? (Zob. Jakub 2:17–19).
Jezus gani faryzeuszy i przytacza przypowieść o bogaczu i Łazarzu
W trakcie studiowania Ew. Łukasza 16:13–26 zastanów się, w jaki sposób pożądanie ziemskich bogactw może powstrzymać niektórych ludzi przed uzyskaniem bogactw w wieczności.
Ew. Łukasza 16:13–14 podaje, iż Zbawiciel nauczał, że „nie [możemy] Bogu służyć i mamonie” (Ew. Łukasza 16:13). Faryzeusze, którzy usłyszeli nauki Zbawiciela, „naśmiewali się” z Niego (Ew. Łukasza 16:14). W Ew. Łukasza 16:14 wyszukaj słowo, które opisuje faryzeuszy i wyjaśnia, dlaczego naśmiewali się ze Zbawiciela i Jego nauk.
Faryzeusze byli chciwi, co oznacza, że egoistycznie pożądali rzeczy materialnych, a w szczególności przedmiotów, które należały do innych ludzi. Pożądali ziemskich bogactw i władzy [zob. Ew. Mateusza 23:2–6, 14. Jak myślisz, dlaczego chciwość faryzeuszy sprawiła, że naśmiewali się ze Zbawiciela?
Przeczytaj Ew. Łukasza 16:16–23 w Joseph Smith Translation [Tłumaczeniu Józefa Smitha] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) i wyszukaj dodatkowe informacje dotyczące rozmowy faryzeuszy ze Zbawicielem.
Z wersetów tych dowiadujemy się, że faryzeusze twierdzili, iż prawo Mojżesza jest podstawą ich zakonu i dlatego odrzucili Jezusa jako swego sędziego. Jezus wyjaśnił, że prawo Mojżesza i prorocy składali o Nim świadectwo. Pytał faryzeuszy, dlaczego zaprzeczają temu, co zostało zapisane i zganił ich za to, że „wypaczali ścieżki prawości” (Joseph Smith Translation, Luke 16:21). Aby ukazać chciwym faryzeuszom ich zachowanie i wynikające z niego konsekwencje, Zbawiciel przyrównał ich do bogacza w przypowieści zapisanej w Ew. Łukasza 16:19–31.
Czym różniło się od siebie doczesne życie bogacza od życia Łazarza?
Jaki wpływ chciwość, czyli miłość do rzeczy tego świata, miała na to, co stało się z bogaczem po jego śmierci?
Jak myślisz, czego ta przypowieść miała nauczyć faryzeuszy?
Jedna z zasad, jakich możemy się nauczyć z tej przypowieści, mówi, że jeśli będziemy chciwi i nie będziemy sprawiedliwe używać naszych ziemskich bogactw, na koniec doświadczymy cierpienia i żalu (zob. także NiP 104:18).
Obraz
żebrak i psy
Psy lizały rany Łazarza, żebraka, który leżał u wrót bogacza.
Z tej przypowieści możemy dowiedzieć się jeszcze jednej prawdy. Czego, według Ew. Łukasza 16:30, bogacz oczekiwał po ukazaniu się Łazarza jego braciom?
Bogacz wierzył, że jeśli Łazarz im się ukaże, jego bracia odpokutują i nawrócą się, dostrzegając prawdę. Nawrócenie to „zmiana wierzeń, przemiana serca i dokonanie zmian w życiu, aby przyjąć wolę Boga i podporządkować się jej” (Guide to the Scriptures, „Conversion, Convert”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Dlaczego, według Ew. Łukasza 16:29, 31, Abraham nie posłał Łazarza do braci bogacza?
Wspominając „Mojżesza i proroków”, Zbawiciel ponownie odniósł się do pism świętych, w które faryzeusze rzekomo wierzyli i według których rzekomo żyli, choć w rzeczywistości je odrzucali.
Z tej przypowieści uczymy się, że nawrócenie następuje dzięki wierze i przestrzeganiu słów proroków, a nie w wyniku doświadczania cudów czy wizyt aniołów.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jak myślisz, dlaczego nawrócenie następuje głównie dzięki wierze i przestrzeganiu słów proroków, a nie w wyniku doświadczania cudów czy wizyt aniołów?
Które z nauk proroków wpłynęły na twoje nawrócenie?
Na oddzielnej kartce napisz sobie cel dotyczący tego, w jaki sposób możesz wzmocnić swoją wiarę w określone nauki proroków lub lepiej ich przestrzegać, by pogłębić swoje nawrócenie. Przykłady możesz znaleźć w broszurze: Dla wzmocnienia młodzieży. Umieść kartkę w widocznym miejscu, na przykład w pismach świętych, żeby codziennie przypominała ci o twoim celu.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:
Przestudiowałem lekcję: Ew. Łukasza 16 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: