Apostoł Paweł nauczał, że Jezus Chrystus jest pośrednikiem „[nowego przymierza]” „z domem Izraela” (List do Hebrajczyków 8:8). Wyjaśnił, że ofiara Zbawiciela przewyższa wszystkie ofiary złożone przez wyższych kapłanów zgodnie z prawem Mojżesza. Wytłumaczył także, że obrzędy prawa Mojżesza wskazywały na Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie.
Paweł naucza, że Jezus Chrystus jest pośrednikiem nowego przymierza
Obraz
cień krzesła, wiolonczeli i kaczki
W przeznaczonym do tego polu napisz nazwę przedmiotu, którego cień widzisz na załączonym obrazku.
Dlaczego możesz określić, co to za przedmiot, patrząc na jego cień?
Stary Testament opisuje wiele ceremonii i obrzędów, które symbolizowały i zapowiadały Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie. Ponieważ Paweł wiedział, iż święci pochodzenia żydowskiego, czyli Hebrajczycy, znali te ceremonie i obrzędy, odnosił się do nich w swoim liście, nauczając ich o Jezusie Chrystusie.
We wszystkich pismach świętych znajdujemy zapowiedzi, symbole i podobieństwa odnoszące się do Jezusa Chrystusa. Zapowiedzi, symbole i podobieństwa odzwierciedlają ważniejsze prawdy. Są one ukazane na przykładzie osób, przedmiotów, wydarzeń i okoliczności.
Prawo Mojżesza miało służyć jako symbol i zapowiedź Jezusa Chrystusa lub jako symbol, który wskazywał Izraelitom Jezusa Chrystusa i Jego zadość czyniącą ofiarę (zob. 2 Nefi 11:4; Jakub 4:4–5). Apostoł Paweł wyjaśnił, w jaki sposób niektóre aspekty prawa Mojżesza spełniały tę funkcję. Pragnął pomóc świętym żydowskiego pochodzenia w pozostaniu wiernymi Jezusowi Chrystusowi, aby nie powrócili do życia według prawa Mojżesza, jak czynili to niektórzy z nich.
Przeczytałeś w Liście do Hebrajczyków 2:17, że Paweł nazywał Jezusa Chrystusa miłosiernym i wiernym arcykapłanem. Od czasów Mojżesza aż do czasów Jezusa Chrystusa wyższy kapłan przewodniczył w Kapłaństwie Aarona, które czasami nazywane było Kapłaństwem Lewitykalnym, odnosząc się do upoważnienia Kapłaństwa Aarona, które dzierżyli członkowie plemiona Lewiego (zob. Bible Dictionary, „Aaronic Priesthood”).
Obraz
Mojżesz powołuje Aarona do posługi
Mojżesz ustanowił Aarona wyższym kapłanem w Kapłaństwie Aarona.
Przeczytaj List do Hebrajczyków 7:1–4 i odszukaj, czego Paweł nauczał na temat Melchizedeka. Przeczytaj także Joseph Smith Translation, Hebrews 7:3 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 7:3] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO), aby poznać podane przez Pawła wyjaśnienie wersetu 3.
Melchizedek był „znanym prorokiem i przywódcą, który żył około 2000 r. p.n.e. Nazywany jest królem Salemu (Jerozolimy), królem pokoju, ‘kapłanem Boga Najwyższego’ [List do Hebrajczyków 7:1]” (Bible Dictionary, „Melchizedek”; zob. także Joseph Smith Translation, Genesis 14:25–40 [Tłumaczenie Józefa Smitha, I Ks. Mojżeszowa 14:25–40 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]). Paweł był świadomy tego, że Melchizedek był wspaniałym człowiekiem i dlatego podał go za przykład i jako zapowiedź Jezusa Chrystusa.
„Jednym z zamierzeń Pawła w Liście do Hebrajczyków 7 było ukazanie wyższości Kapłaństwa Melchizedeka nad Kapłaństwem Lewitykalnym, czyli Kapłaństwem Aarona, i związanymi z nim obrzędami. Jeśli człowiek mógł stać się doskonały i zostać wywyższony dzięki Kapłaństwu Lewitykalnemu, to dlaczego istniała potrzeba zmiany na wyższe kapłaństwo? Paweł nauczał, że bycie doskonałym lub bycie ‘[podobnym] do Syna Bożego’ (List do Hebrajczyków 7:3) nie następuje poprzez Kapłaństwo Lewitykalne, ale poprzez Jezusa Chrystusa i Jego porządek kapłaństwa. Jezus Chrystus ‘pochodził z plemienia Judy’, a nie Lewiego, dlatego też Paweł nauczał, że Jego prawo do kapłaństwa nie opiera się na pochodzeniu, lecz na ‘mocy niezniszczalnego życia’ (zob. List do Hebrajczyków 7:14–16). Jako Jehowa w przedziemskim życiu Jezus stworzył ziemię i zarządzał wydarzeniami ze Starego Testamentu w oparciu o tę samą moc kapłańską, którą miał posiadać podczas Swojej doczesnej posługi” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 480).
Wyrażenie: „żyje zawsze, aby wstawiać się za nimi” (List do Hebrajczyków 7:25) oznacza, że misją Jezusa Chrystusa jest wstawiać się za nami, aby pomóc nam w powrocie do obecności Boga.
Obraz
Jezus modli się w Getsemane
W jaki sposób wytłumaczyłbyś różnice pomiędzy Jezusem Chrystusem a wyższymi kapłanami Kapłaństwa Lewitykalnego?
Przeczytaj List do Hebrajczyków 8:1–4 i odszukaj dar lub ofiarę, którą złożył Jezus Chrystus. Zwróć uwagę na to, że fragment: Joseph Smith Translation Hebrews 8:4 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 8:4 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) brzmi: „Otóż, gdy był na ziemi, złożył w ofierze Swoje własne życie za grzechy ludzi. Dlatego też każdy kapłan według prawa musi składać dary lub ofiary według przepisów zakonu” (Joseph Smith Translation, Hebrews 8:4 [w: Hebrews 8:4, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tego wersetu na temat tego, co Jezus Chrystus dla nas uczynił?
Zastanów się, jakie znaczenie ma ofiara Jezusa Chrystusa dla ciebie osobiście, a następnie uzupełnij jedno z poniższych zdań w dzienniku do studiowania. Możesz podzielić się swoimi przemyśleniami z członkiem swojej rodziny lub przyjacielem, jeśli zajdzie ku temu odpowiednia okazja.
Jestem wdzięczny za mojego Zbawiciela, ponieważ…
Wiem, że mój Zbawiciel mnie kocha, ponieważ…
Zostałem pobłogosławiony poprzez zadość czyniącą ofiarę Jezusa Chrystusa w następujący sposób:
Mediator to osoba, która rozwiązuje nieporozumienia pomiędzy dwoma osobami lub grupami ludzi. Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa jednoczy ludzi (a wszyscy są grzesznikami) z Bogiem Ojcem. Z powodu Swojej ofiary Jezus Chrystus jest „jest pośrednikiem [lepszego przymierza]” (List do Hebrajczyków 8:6), przymierza, o którym Pan powiedział następujące słowa: „Prawa moje włożę w ich umysły i na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą moim ludem” (List do Hebrajczyków 8:10). Przymierze to, jeśli zostanie przyjęte przez ludzi, pomoże im „[poznać] Pana” (List do Hebrajczyków 8:11) i dzięki niemu ich grzechy zostaną zapomniane (zob. List do Hebrajczyków 8:12).
Paweł ukazał, w jaki sposób prawo Mojżeszowe koncentruje się na Zadośćuczynieniu Zbawiciela
W Liście do Hebrajczyków 9–10 czytamy, że Apostoł Paweł porównał arcykapłanów Kapłaństwa Lewitykalnego do Jezusa Chrystusa, omawiając obowiązki tych wyższych kapłanów w Dniu Pojednania.
Obraz
diagram, przybytek
Raz w roku, podczas żydowskiego święta zwanego Dniem Pojednania (albo Jom Kippur), arcykapłani mogli wejść do Najświętszego Miejsca, które z początku znajdowało się w przybytku, a później w świątyni jerozolimskiej. Przed wejściem do Najświętszego Miejsca, wyższy kapłan ofiarował cielca dla przebłagania „za siebie i za swój dom”, a następnie ofiarował kozła na ofiarę „za całe zgromadzenie Izraela”. Skrapiał on krwią zwierząt szczególne miejsca i określone przedmioty w Najświętszym Miejscu, jako dopełnienie aktu przebłagania. Następnie „[wyznawał] […] wszystkie przewinienia synów izraelskich”, przenosząc je na kolejnego kozła (zwanego kozłem ofiarnym), którego wyprowadzano na pustynię jako symbol oczyszczenia ludu z grzechów. Następnie zmieniał swoje szaty i „ofiarował dwa barany za siebie i za swój lud” (Bible Dictionary, „Fasts”; zob. także III Ks. Mojżeszowa 16).
Wyżsi kapłani mogli wejść do Najświętszego Miejsca w tabernakulum raz w roku — w Dniu Pojednania. Do jakiego świętego miejsca (zob. List do Hebrajczyków 9:12) mógł wejść Zbawiciel (oraz cała ludzkość) w wyniku Swojego Zadośćuczynienia?
Co mogła uczynić ofiara Jezusa Chrystusa, a czego nie mogła osiągnąć „krew wołów i kozłów” (List do Hebrajczyków 10:4)?
Choć krew zwierząt nie mogła w dosłowny sposób zadośćuczynić za grzechy ludzi, wyżsi kapłani Kapłaństwa Lewitykalnego dokonywali tych obrzędów, aby ukazać „cień przyszłych dóbr” (List do Hebrajczyków 10:1) lub — innymi słowy — wskazać na Zadośćuczynienie Zbawiciela.
Zgodnie z Listem do Hebrajczyków 10:19, możemy wejść do najświętszego miejsca lub do obecności Boga w królestwie celestialnym w wyniku ofiary Jezusa Chrystusa. Wyrażenie: „[droga nowa i żywa]” List do Hebrajczyków 10:20 odnosi się do ewangelii Jezusa Chrystusa lub planu, zgodnie z którym możemy otrzymać wybaczenie, a następnie zostać uświęceni poprzez Zadośćuczynienie Zbawiciela, stając się w ten sposób godni powrotu do obecności Boga.
Przeczytaj List do Hebrajczyków 10:22–24 i odszukaj, co musimy uczynić, aby wejść do królestwa celestialnego. Następnie uzupełnij następującą zasadę: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy wejść do królestwa celestialnego, jeśli .
Jak myślisz, co to znaczy „[trzymać] się niewzruszenie” (List do Hebrajczyków 10:23) wiary w Jezusa Chrystusa?
Przeczytaj List do Hebrajczyków 10:35 i odszukaj radę, jakiej udzielił Paweł, a która może nam pomóc w niewzruszonym trzymaniu się wiary w Jezusa Chrystusa. Możesz zaznaczyć to, co znalazłeś.
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co to znaczy „[nie porzucać] […] [swojej] ufności”: „Mówiąc słowami świętego w dniach ostatnich: Tak, jest naprawdę ciężko, zarówno przed przystąpieniem do Kościoła, starając się do niego przystąpić, jak i po przystąpieniu. Zawsze tak było, jak powiedział Paweł. Lecz się nie cofajcie. Nie wpadajcie w panikę i nie zawracajcie. Nie traćcie pewności. Nie zapominajcie, co kiedyś czuliście. Nie wątpcie w to, czego kiedyś doświadczyliście. To właśnie taka nieustępliwość [stanowczość] uratowała Mojżesza i Józefa Smitha, kiedy przeciwnik stanął na ich drodze. Ta sama nieustępliwość uratuje i was” („Cast Not Away Therefore Your Confidence”, Ensign, marzec 2000, str. 8).
Zapisz w swoim dzienniku do studiowania kilka słów na temat osoby, którą uważasz za dobry przykład niewzruszonego trzymania się wiary w Jezusa Chrystusa i trwania w swoim przekonaniu.
Zastanów się nad swoim zobowiązaniem, aby być niewzruszonym w wierze w Jezusa Chrystusa. Zapisz w swoim dzienniku do studiowania, w jaki sposób utwierdzisz swoje zobowiązanie i zdolność, aby to czynić.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: