Duch Święty poprowadził Pawła i jego towarzyszy w głoszeniu ewangelii w Macedonii (północnej Grecji). Gdy Paweł wypędził złego ducha z dziewczyny, został wraz z Sylasem pobity i uwięziony. W nocy zostali w cudowny sposób uwolnieni z więzienia, po czym ochrzcili strażnika więziennego i jego domowników. Paweł i Sylas nauczali również ewangelii w Tesalonice i Berei. Prześladowania ze strony niewierzących w tych miastach zmusiły Pawła do ucieczki do Aten, gdzie na Wzgórzu Marsowym nauczał ludzi o prawdziwej naturze Boga.
Paweł wraz z towarzyszami naucza ewangelii w Macedonii
Podszept odnosi się do uczuć lub wrażeń, które możemy otrzymać od Ducha Świętego, aby coś powiedzieć lub coś zrobić.
Obraz
Prezydent Thomas S. Monson
Prezydent Thomas S. Monson opowiedział o doświadczeniu, które zdobył, gdy postąpił według podszeptu nakazującego mu odwiedzenie przyjaciela, który przebywał w szpitalu, i udzielenie mu błogosławieństwa kapłańskiego. To uratowało życie tego przyjaciela. Prezydent Monson powiedział, że tego dnia otrzymał następującą lekcję: „Nigdy, przenigdy nie ignoruj podszeptu” („The Spirit Giveth Life”, Ensign, czerwiec 1997, str. 5).
W dzienniku do studiowania pism świętych zapisz: Nigdy nie zwlekaj z reakcją na podszept Pana. Pod tym zdaniem napisz o możliwych pozytywnych konsekwencjach stałego słuchania podszeptów Ducha Świętego.
Podczas studiowania Dziejów Apostolskich 16 odszukaj zasadę, która ukazuje ważność słuchania podszeptów Ducha Świętego.
W Dziejach Apostolskich 16:1–5 czytamy, że Paweł, Sylas i Tymoteusz udali się do kilku gmin Kościoła, aby ogłosić decyzje przywódców Kościoła z Jerozolimy, które miały wpływ na cały Kościół, a także miały na celu umocnienie wiary jego członków.
Zauważ, że zgodnie z tym, co zapisano w Dziejach Apostolskich 16:10, Paweł i jego towarzysze byli posłuszni Duchowi i „zaraz” zareagowali na otrzymaną przez Pawła wizję.
W Dziejach Apostolskich 16:11–13 czytamy, że Paweł i Sylas odpłynęli z Troady i w końcu dotarli do Filippi, miasta w Macedonii. W dzień sabatu wyszli poza miasto, aby modlić się niedaleko brzegu rzeki i zaczęli rozmawiać ze zgromadzonymi tam kobietami.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 16:14–15 i dowiedz się, w jaki sposób Lidia zareagowała na nauki Pawła. Wyrażenie „sprzedawczyni purpury” w wersecie 14. odnosi się do faktu, że Lidia sprzedawała purpurowy barwnik, który był bardzo drogi, co prawdopodobnie oznacza, że była kobietą bogatą i wpływową. Słowo skłaniała oznacza, że zwróciła uwagę i dała posłuch.
Które wyrażenia z Dziejów Apostolskich 16:14 wskazują na to, że Lidia była gotowa do przyjęcia ewangelii?
Z doświadczenia Pawła możemy nauczyć się, że gdy podążamy za objawieniem otrzymanym od Boga, możemy być doprowadzeni do osób, które są gotowe do przyjęcia ewangelii.
Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i zaznacz, co, według niego, musimy zrobić, abyśmy zostali poprowadzeni do osób, które są gotowe do przyjęcia ewangelii:
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Musimy modlić się o pomoc i wskazówki Pana, aby być narzędziami w Jego rękach wobec tego, kto jest teraz gotowy — tego, przy którym On nam dzisiaj pomoże. Wtedy właśnie musimy być gotowi na wysłuchanie podszeptów Jego Ducha odnośnie do tego, jak mamy postępować.
Te podszepty nadejdą. Z niezliczonych osobistych świadectw wiemy, że na Jego własny sposób i w Jego własnym czasie Pan przygotowuje ludzi do przyjęcia ewangelii. Takie osoby szukają, a kiedy i my szukamy tych ludzi, Pan odpowie na ich modlitwy, odpowiadając na nasze. Podpowie i poprowadzi tych, którzy pragną i którzy szczerze szukają przewodnictwa odnośnie do tego, jak, gdzie, kiedy i z kim dzielić się Jego ewangelią” („Dzielenie się ewangelią” Liahona, styczeń 2002, str. 8).
Zastanów się nad sytuacją, w której posłuchałeś podszeptów Ducha Świętego i znalazłeś kogoś, kto był gotowy do przyjęcia ewangelii lub postąpił według podszeptów Ducha Świętego, aby znaleźć ciebie, gdy byłeś gotowy do przyjęcia ewangelii. Opisz to doświadczenie w dzienniku do studiowania pism świętych.
Staraj się podążać za radą daną przez Starszego Oaksa, by modlić się o pomoc Pana, a następnie postępuj według podszeptów Ducha, aby dzielić się ewangelią z ludźmi wokół ciebie.
Paweł i Sylas zostają uwięzieni, a następnie uwolnieni
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 16:16–18 i odszukaj, co zrobił Paweł, gdy spotkał „dziewczynę” (Dzieje Apostolskie 16:16), którą opętał zły duch. Wieszczenie (Dzieje Apostolskie 16:16) to „każda zabobonna metoda mająca na celu przewidywanie przyszłych wydarzeń. Takie praktyki były obecne pośród wszystkich narodów, we wszystkich czasach; są one często potępiane w pismach świętych” (Bible Dictionary, „Divination”).
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 16:19–21 i odszukaj, w jaki sposób panowie tej dziewczyny zareagowali na uczynek Pawła.
Z Dziejów Apostolskich 16:22–24 dowiadujemy się, że tłum i miejscowi urzędnicy nakazali chłostę Pawła i Sylasa rózgami, a następnie ich uwięzili.
Przerysuj do dziennika do studiowania następującą tabelę. Przeczytaj podane w tabeli fragmenty z pism świętych i narysuj prosty rysunek we własnej tabeli, przedstawiający to, co zostało opisane w każdym z fragmentów.
W Dziejach Apostolskich 16:31 zwróć uwagę na to, w jaki sposób Paweł i Sylas odpowiedzieli na pytanie strażnika: „Co mam czynić, abym był zbawiony?” (Dzieje Apostolskie 16:30). Co następnie zrobił strażnik więzienny, okazując swoją wiarę w Jezusa Chrystusa?
Z nauk Pawła kierowanych do strażnika więziennego uczymy się, że zbawienie wymaga wiary w Jezusa Chrystusa, a przyjmując chrzest, okazujemy wiarę w Niego.
Zbawienie oznacza „wybawienie od śmierci fizycznej i duchowej” (Guide to the Scriptures, „Salvation”, strona internetowa: scriptures.lds.org). W jaki sposób przyjęcie chrztu jest wyrazem naszej wiary w Jezusa Chrystusa?
W jaki sposób, poza przyjęciem chrztu, możemy pokazać naszą wiarę w Jezusa Chrystusa?
Z Dziejów Apostolskich 16:35–40 dowiadujemy się, że pretorzy wysłali informację do strażnika więziennego, aby zwolnił Pawła i Sylasa. Paweł odmówił wyjścia, ponieważ, jako rzymski obywatel, znał swoje prawa i wiedział, że potraktowano go niesprawiedliwie. Niezgodne z prawem było wychłostanie obywatela rzymskiego bez przeprowadzenia rozprawy. Gdy pretorzy dowiedzieli się, że Paweł i Sylas są Rzymianami, zlękli się. Przyszli do więzienia, uwolnili Pawła i Sylasa, i poprosili ich, by opuścili miasto.
Pewni Żydzi z Tesaloniki próbowali powstrzymać Pawła przed głoszeniem ewangelii.
Pomyśl o radzie, jakiej udzieliłbyś osobom wymienionym w następujących scenariuszach:
Młody mężczyzna, członek Kościoła, słucha przemówienia członka Kworum Dwunastu Apostołów, na temat ważności małżeństwa i rodziny w planie Ojca Niebieskiego. Niektórzy z przyjaciół tego młodego mężczyzny nie zgadzają się z naukami tego Apostoła. Młody mężczyzna pragnie wiedzieć dla siebie samego, czy nauki Apostoła są prawdziwe.
Młoda kobieta kwestionuje ważność zachowywania dnia sabatu jako dnia świętego. Większość jej przyjaciół spotyka się w niedzielę na wspólnych zakupach, posiłkach w restauracji i oglądaniu filmów w kinie. Jej matka wyjaśnia błogosławieństwa, które płyną z szanowania Pana w niedzielę, ale młoda kobieta nadal ma problem z wiarą, że zachowywanie dnia sabatu jako dnia świętego jest ważne.
Podczas studiowania Dziejów Apostolskich 17 odszukaj zasady, z których dowiesz się sam dla siebie o prawdziwości przesłań, które otrzymujemy od sług Pana.
Z Dziejów Apostolskich 17:1–5 dowiadujemy się, że Paweł i Sylas udali się do Tesaloniki, gdzie nauczali w żydowskiej synagodze.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 17:2–3 i odszukaj, czego Paweł nauczał Żydów w odniesieniu do tego, że Jezus jest Chrystusem, Mesjaszem.
Paweł użył fragmentów z pism świętych jako dowodu na poparcie swojego świadectwa, że Jezus jest Chrystusem.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 17:4–5 i odszukaj, w jaki sposób mieszkańcy Tesaloniki zareagowali na nauki Pawła.
Z Dziejów Apostolskich 17:6–9 dowiadujemy się, że tłum Żydów starał się odszukać Pawła i Sylasa, ale ponieważ nie mógł ich znaleźć, zawleczono kilku wiernych do przełożonych Tesaloniki i oskarżono o to, że nauki Pawła przeciwstawiają się postanowieniom cesarza.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 17:10–12 i odszukaj, dokąd udali się Paweł i Sylas oraz w jaki sposób tamtejsi Żydzi zareagowali na nauki Pawła.
W Dziejach Apostolskich 17:11 możesz zaznaczyć, co zrobili ludzie, a co stało się źródłem ich wiary w nauki Pawła. Następnie, na podstawie zaznaczonych czynności, uzupełnij następujące równanie:
Aby zrozumieć, co znaczy „[przyjąć] z całą gotowością” (Dzieje Apostolskie 17:11), wyobraź sobie osobę gotową do złapania piłki. Teraz wyobraź sobie kogoś, kto nie jest gotowy do złapania piłki. Co dzieje się, kiedy ktoś jest gotowy na przyjęcie słów sług Boga? Co dzieje się, kiedy ktoś nie jest gotowy na przyjęcie słów sług Boga?
Ten, kto przyjmuje słowo z gotowością umysłu, jest osobą pokorną, cierpliwą i chętną, by postępować według woli Pana, gdy ją pozna (zob. Mosjasz 3:19).
Z Dziejów Apostolskich 17:10–12 dowiadujemy się, że jeśli przyjmujemy słowa sług Boga z gotowością w umyśle i codziennie studiujemy pisma święte, to nasza wiara w ich słowa zostanie umocniona.
Przejrzyj scenariusze opisane na początku tego rozdziału, a następnie w dzienniku do studiowania pism świętych odpowiedz na następujące pytania:
W jaki sposób ta zasada pomaga ludziom z tych scenariuszy?
W jakim sensie gotowość do nauki pomaga nam uwierzyć w prawdę?
W jaki sposób codzienne studiowanie pism świętych może wpłynąć na naszą zdolność do uwierzenia w prawdę?
Przypomnij sobie sytuację, w której przekonałeś się o prawdziwości tej zasady. Możesz opowiedzieć o tym doświadczeniu przyjacielowi lub członkowi rodziny.
Z Dziejów Apostolskich 17:13–15 dowiadujemy się, że gdy Żydzi w Tesalonice usłyszeli, iż Paweł nauczał w Berei, udali się tam, by podburzać lud. Paweł ponownie musiał uciekać, więc udał się do Aten.
Z Dziejów Apostolskich 17:16–34 dowiadujemy się, że Paweł dostrzegł na ołtarzu inskrypcję: „Nieznanemu Bogu” (Dzieje Apostolskie 17:23). Następnie nauczał ateńczyków na temat natury prawdziwego Boga — Ojca Niebieskiego — Boga, którego nie znali.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: