ជំពូកទី ៤៩
មរមន និងការបង្រៀនរបស់លោក
អស់ជាច្រើនឆ្នាំបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងទៅជួបពួកសាសន៍នីហ្វៃ នោះមានមនុស្សមួយក្រុមតូចបានចាកចេញពីសាសនាចក្រ ហើយបានហៅពួកគេថា ពួកសាសន៍លេមិន ។
ទីបំផុតមនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់គ្នាបានប្រែជាទុច្ចរិត ទាំងពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន ។
មានមនុស្សសុចរិតម្នាក់ឈ្មោះ អាំម៉ារ៉ុនបានមានបញ្ជីពិសិដ្ឋ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រាប់គាត់ឲ្យលាក់បញ្ជីទាំងនោះដើម្បីឲ្យវាមានសុវត្ថិភាព ។
អាំម៉ារ៉ុនបានប្រាប់មរមនដែលជាក្មេងប្រុសអាយុ ១០ ឆ្នាំអំពីកន្លែងដែលលោកបានលាក់បញ្ជីនោះ ។ អាំម៉ារ៉ុនបានដឹងថា គាត់អាចទុកចិត្តលើមរមនបាន ។
នៅពេលលោកមានអាយុ ២៤ ឆ្នាំ មរមនបានយកផ្ទាំងរបស់នីហ្វៃ ហើយបានកត់ត្រានៅលើផ្ទាំងនោះអំពីប្រជាជនរបស់លោក ។
កាលមរមនអាយុ ១១ ឆ្នាំ មានសង្គ្រាមមួយបានចាប់ផ្តើមរវាងពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន ។ ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានឈ្នះ ហើយភាពសុខសាន្តបានកើតមានម្តងទៀត ។
ប៉ុន្តែពួកសាសន៍នីហ្វៃបានទុច្ចរិតយ៉ាងខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់បានយកពួកសិស្សបីនាក់នោះចេញទៅ នាំឲ្យឈប់មានអព្ភូតហេតុ និងការព្យាបាល ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានឈប់ដឹកនាំប្រជាជនតទៅទៀតហើយ ។
ពេលមរមនអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងទៅជួបលោក ។ មរមនបានរៀនបន្ថែមទៀតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ ។
មរមនចង់ប្រកាសដល់ប្រជាជន ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់លោកមិនឲ្យប្រកាសឡើយ ដោយសារប្រជាជនទុច្ចរិតខ្លាំងពេក ។ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេបានតាំងឡើងប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះ ។
មិនយូរប៉ុន្មានក៏មានសង្គ្រាមមួយទៀតបានចាប់ផ្តើម ។ មរមនមានមាឌធំ និងរឹងមាំ ហើយពួកសាសន៍នីហ្វៃបានជ្រើសរើសគាត់ឲ្យដឹកនាំកងទ័ពរបស់ពួកគេ ។
ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានប្រយុទ្ធនឹងពួកសាសន៍លេមិនអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ។ មរមនបានព្យាយាមលើកទឹកចិត្តប្រជាជនរបស់គាត់ឲ្យប្រយុទ្ធដើម្បីគ្រួសារ និងផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេ ។
ពួកសាសន៍នីហ្វៃកាន់តែទុច្ចរិត ហេតុដូច្នោះហើយព្រះអម្ចាស់ពុំបានជួយពួកគេឡើយ ។
មរមនបានប្រាប់ពួកសាសន៍នីហ្វៃថា ពួកគេនឹងត្រូវបានទុកឲ្យមានជីវិត ប្រសិនបើពួកគេប្រែចិត្ត ហើយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ប៉ុន្តែប្រជាជនបានបដិសេធ ។
ពួកគេបានអួតខ្លួននូវកម្លាំងរបស់ពួកគេ ដោយនិយាយថា ពួកគេនឹងសម្លាប់ពួកសាសន៍លេមិនចោលទាំងអស់ ។ ពីព្រោះតែសេចក្តីទុច្ចរិតរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ នោះមរមនបានបដិសេធឈប់ដឹកនាំពួកគេតទៅទៀត ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានប្រយុទ្ធឈ្នះពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅក្នុងគ្រប់សមរភូមិប្រយុទ្ធទាំងអស់ ។ មរមនបានសម្រេចចិត្តដឹកនាំពួកកងទ័ពសាសន៍នីហ្វៃម្តងទៀត ។
លោកបានដឹងថា ពួកសាសន៍នីហ្វៃទុច្ចរិតនឹងពុំប្រយុទ្ធឈ្នះសង្គ្រាមឡើយ ។ ពួកគេពុំបានប្រែចិត្ត ឬអធិស្ឋានសូមជំនួយដែលពួកគេត្រូវការឡើយ ។
មរមនបានយកបញ្ជីទាំងអស់ពីកូនភ្នំជាកន្លែងដែលអាំម៉ារ៉ុនបានលាក់បញ្ជីទាំងនោះទុក ហើយបានសរសេរទៅកាន់មនុស្សដែលនឹងអានបញ្ជីនេះនៅថ្ងៃណាមួយ ។
លោកចង់ឲ្យមនុស្សគ្រប់រួប រួមទាំងពួកសាសន៍យូដាផងដែរស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រែចិត្ត ហើយជ្រមុជទឹក និងរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ហើយបានទទួលពរ ។
ព្រះវិញ្ញាណបានបំផុសគំនិតមរមនឲ្យដាក់ផ្ទាំងតូចនីហ្វៃដែលមាននូវការព្យាករអំពីការយាងមកនៃព្រះគ្រីស្ទនៅជាមួយនឹងផ្ទាំងមរមន ។
មរមនបានដឹកនាំពួកសាសន៍នីហ្វៃទៅកាន់ដែនដីគូម៉ូរ៉ា ជាកន្លែងដែលពួកគេបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងពួកសាសន៍លេមិនម្តងទៀត ។
មរមនបានចាប់ផ្តើមមានវ័យចំណាស់ហើយ ។ លោកបានដឹងថា នេះគឺជាការប្រយុទ្ធលើកចុងក្រោយហើយ ។ លោកពុំចង់ឲ្យពួកសាសន៍លេមិនរកឃើញបញ្ជីពិសិដ្ឋនោះ ហើយបំផ្លាញបញ្ជីទាំងនោះឡើយ ។
ដូច្នេះលោកបានប្រគល់ផ្ទាំងមរមនឲ្យទៅកូនប្រុសរបស់លោកមរ៉ូណៃ ហើយបានលាក់ផ្ទាំងទាំងអស់នៅក្នុងកូនភ្នំគូម៉ូរ៉ា ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានវាយប្រហារ ហើយសម្លាប់ពួកសាសន៍នីហ្វៃទាំងអស់លើកលែងតែ ២៤ នាក់ ។ មរមនបានរងរបួស ។
មរមនកើតទុក្ខដោយសារពួកសាសន៍នីហ្វៃជាច្រើនបានស្លាប់ ប៉ុន្តែលោកបានដឹងថា ពួកគេបានស្លាប់ ដោយសារពួកគេបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវ ។
មរមនបានព្យាយាមបង្រៀនពួកសាសន៍នីហ្វៃអំពីសេចក្តីពិត ។ លោកបានប្រាប់ពួកគេអំពីសារៈសំខាន់ក្នុងការមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
លោកបានព្យាយាមបង្រៀនពួកគេឲ្យមានសេចក្តីសង្ឃឹមតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយឲ្យមានសេចក្តីសប្បុរស ដែលជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
ហើយមរមនបានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់កូនប្រុសរបស់លោក មរ៉ូណៃ ដែលបានបង្រៀនដំណឹងល្អទៅកាន់ពួកសាសន៍នីហ្វៃផងដែរ ។
មរមនបានសរសេរអំពីអំពើទុច្ចរិតដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ លោកបានប្រាប់មរ៉ូណៃឲ្យបន្តស្មោះត្រង់លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានសម្លាប់មរមន និងពួកសាសន៍នីហ្វៃទាំងអស់ លើកលែងតែមរ៉ូណៃដែលបានបញ្ចប់ការកត់ត្រាបញ្ជី ។