ជំពូកទី ៣៧
នីហ្វៃ និងលីហៃនៅក្នុងគុក
ហេលេមិនបានបង្រៀនពួកកូនប្រុសរបស់លោកឲ្យជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកគេបានរៀនថា ការអភ័យទោសកើតឡើងតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ និងការប្រែចិត្ត ។
នីហ្វៃ និងលីហៃបានទៅបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន ។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
នៅពេលនីហ្វៃ និងលីហៃបានទៅដែនដីនីហ្វៃ មានកងទ័ពពួកសាសន៍លេមិនមួយកងបានចាប់ពួកគេដាក់គុក ហើយពុំបានឲ្យអាហារដល់ពួកគេអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានទៅក្នុងគុកដើម្បីសម្លាប់នីហ្វៃ និងលីហៃ ប៉ុន្តែពុំអាចសម្លាប់ពួកគេបានឡើយ ដោយសារពួកគេត្រូវបានការពារដោយរង្វង់ភ្លើងដែលនឹងឆេះដល់អស់អ្នកដែលព្យាយាមប៉ះពួកគាត់ ។
នីហ្វៃ និងលីហៃពុំត្រូវបានភ្លើងឆេះឡើយ ។ ពួកគេបានប្រាប់ពួកសាសន៍លេមិនថា ព្រះចេស្តារបស់ព្រះកំពុងការពារពួកគេ ។
ដី និងជញ្ជាំងគុកបានចាប់ផ្តើមញ័ររញ្ជួយ ។ ពពកខ្មៅងងឹតបានហ៊ុមព័ទ្ធប្រជាជនដែលនៅក្នុងគុក ហើយពួកគេបានមានការភ័យខ្លាច ។
មានសំឡេងបន្លឺចេញពីភាពងងឹតមក ។ វាដូចជាសំឡេងខ្សឹប ប៉ុន្តែពួកគេរាល់គ្នាអាចស្តាប់ឮសំឡេងនោះ ។
សំឡេងនោះបានប្រាប់ឲ្យប្រជាជនប្រែចិត្ត ហើយឈប់ព្យាយាមសម្លាប់នីហ្វៃ និងលីហៃ ។
សំឡេងនោះបានថ្លែងឡើងបីដង ហើយដី និងជញ្ជាំងគុកបានបន្តចាប់ផ្តើមញ័ររញ្ជួយ ។ ពួកសាសន៍លេមិនពុំអាចរត់ទៅណាបានឡើយ ដោយសារវាងងឹតពេក ហើយពួកគេមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ។
សាសន៍នីហ្វៃម្នាក់ដែលជាសមាជិកសាសនាចក្របានឃើញ មុខរបស់នីហ្វៃ និងលីហៃភ្លឺចែងចាំងឆ្លុះក្នុងភាពងងឹត ។
នីហ្វៃ និងលីហៃកំពុងសម្លឹងទៅលើមេឃ ហើយនិយាយ ។ បុរសនោះបានប្រាប់ឲ្យពួកសាសន៍លេមិនមើល ។ ពួកគេឆ្ងល់ថា តើនីហ្វៃ និងលីហៃកំពុងនិយាយជាមួយនរណា ។
បុរសនោះឈ្មោះអ័មីណាដាប់ បានប្រាប់ពួកសាសន៍លេមិនថា នីហ្វៃ និងលីហៃកំពុងនិយាយជាមួយពួកទេវតា ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានសួរអ័មីណាដាប់អំពីរបៀបធ្វើឲ្យពពកខ្មៅនោះបាត់ ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យប្រែចិត្ត ហើយអធិស្ឋានរហូតដល់ពួកគេមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានអធិស្ឋានរហូតដល់ពពកខ្មៅងងឹតនោះបានបាត់ ។
នៅពេលភាពងងឹតនោះបានបាត់ទៅ នោះប្រជាជនបានឃើញបង្គោលភ្លើងមួយនៅជុំវិញពួកគេ ។ ភ្លើងនោះពុំបានធ្វើឲ្យពួកគេ ឬជញ្ជាំងគុកឆេះឡើយ ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានចាកចេញទៅដោយអំណរ ហើយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានពោរពេញនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ។
មានសំឡេងខ្សឹបមួយថ្លែងថា ពួកគេនឹងត្រូវបានលួងលោមដោយសារសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានសម្លឹងមើលទៅលើនៅកន្លែងដែលសំឡេងនោះបន្លឺចេញមក ។ ពួកគេបានឃើញពួកទេវតាយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ។
មានមនុស្សប្រហែល ៣០០ នាក់បានឃើញ ហើយបានឮនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងគុកនោះ ។ ពួកគេបានទៅ ហើយប្រាប់អ្នកដទៃផ្សេងទៀត ។
ពួកសាសន៍លេមិនភាគច្រើនបានជឿតាមពួកគេ ហើយបានទម្លាក់អាវុធរបស់ពួកគេចោល ។
ពួកសាសន៍លេមិនបានឈប់ស្អប់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ហើយបានប្រគល់ដែនដីដែលពួកគេបានយកនោះឲ្យទៅពួកសាសន៍នីហ្វៃវិញ ។ ពួកសាសន៍លេមិនបានប្រែកាន់តែសុចរិតជាងពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។
ពួកសាសន៍លេមិនជាច្រើនបានទៅជាមួយនីហ្វៃ និង លីហៃ ហើយបានបង្រៀនទាំងពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន ។