ជំពូកទី ៣៨
អំពើឃាតកម្មលើមេចៅក្រម
ពួកមនុស្សទុច្ចរិតបានក្លាយជាចៅក្រមលើពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ ពួកគេបានដាក់ទោសដល់ប្រជាជនសុចរិត ប៉ុន្តែមិនដាក់ទោសដល់ពួកទុច្ចរិតឡើយ ។
នីហ្វៃកើតទុក្ខដោយបានឃើញអំពើទុច្ចរិតដ៏ច្រើននៅក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងនោះ ។
មានថ្ងៃមួយ គាត់កំពុងអធិស្ឋាននៅលើប៉មនៅក្នុងសួនច្បាររបស់គាត់ ។ សួនច្បាររបស់គាត់នៅជិតផ្លូវធំ ដែលនាំឆ្ពោះទៅកាន់ទីផ្សារនៅទីក្រុងសារ៉ាហិមឡា ។
ប្រជាជនដែលបានដើរកាត់តាមនោះបានឮនីហ្វៃអធិស្ឋាន ។ មានមនុស្សមួយក្រុមធំបានប្រមូលគ្នាមក ដោយងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគាត់កើតទុក្ខយ៉ាងនេះ ។
កាលនីហ្វៃបានឃើញប្រជាជន នោះគាត់បានប្រាប់ពួកគេពីមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យគាត់កើតទុក្ខ គឺមកពីអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យប្រែចិត្ត ។
គាត់បានព្រមានពួកគេថា ប្រសិនបើពួកគេមិនព្រមប្រែចិត្តទេ នោះពួកសត្រូវរបស់ពួកគេនឹងយកផ្ទះសម្បែង និងទីក្រុងទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ហើយព្រះអម្ចាស់នឹងមិនជួយពួកគេក្នុងការច្បាំងជាមួយនឹងពួកសត្រូវរបស់ពួកគេឡើយ ។
នីហ្វៃបាននិយាយថា ពួកសាសន៍នីហ្វៃកាន់តែទុច្ចរិតជាងពួកសាសន៍លេមិនទៅទៀត ដោយសារពួកសាសន៍នីហ្វៃបានរៀនបទបញ្ញត្តិ តែពុំបានគោរពតាមឡើយ ។
គាត់បាននិយាយថា ប្រសិនបើពួកសាសន៍នីហ្វៃពុំព្រមប្រែចិត្តទេ នោះពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ។
មានពួកចៅក្រមទុច្ចរិតមួយចំនួននៅទីនោះ ។ ពួកគេចង់ឲ្យប្រជាជនដាក់ទោសនីហ្វៃដែលបាននិយាយទាស់នឹងពួកគេ និងក្រឹត្យវិន័យរបស់ពួកគេ ។
មានប្រជាជនមួយចំនួនបានយល់ស្របជាមួយពួកចៅក្រមទុច្ចរិតទាំងនោះ ។ តែមានអ្នកផ្សេងទៀតបានជឿលើនីហ្វៃ ពួកគេបានដឹងថា នីហ្វៃជាព្យាការី ហើយបាននិយាយសេចក្តីពិត ។
នីហ្វៃបានប្រាប់ប្រជាជនថា ពួកគេបានបះបោរទាស់នឹងព្រះ ហើយនៅពេលឆាប់ៗ ពួកគេនឹងត្រូវទទួលទោស ប្រសិនបើពួកគេពុំព្រមប្រែចិត្តទេនោះ ។
នីហ្វៃបានប្រាប់ប្រជាជនឲ្យទៅរកមេចៅក្រមរបស់ពួកគេ ។ គាត់នឹងដេកនៅក្នុងថ្លុកឈាម ដោយសារប្អូនប្រុសម្នាក់របស់គាត់បានធ្វើឃាតលើគាត់ព្រោះចង់បានតំណែងរបស់គាត់ ។
មានបុរសប្រាំនាក់បានរត់ចេញពីហ្វូងមនុស្សទៅរកមេចៅក្រម ។ ពួកគេមិនជឿថា នីហ្វៃជាព្យាការីរបស់ព្រះទេ ។
កាលពួកគេបានឃើញស៊ីសូរាំ ជាមេចៅក្រម ដេកក្នុងថ្លុកឈាម នោះពួកគេបានដួលទៅលើដីដោយសេចក្តីភ័យខ្លាច ។ ពេលនេះទើបពួកគេបានដឹងថា នីហ្វៃជាព្យាការីមែន ។
អ្នកបម្រើរបស់ស៊ីសូរាំ បានឃើញមេចៅក្រម ហើយក៏បានរត់ទៅប្រាប់ប្រជាជន ។ ពួកគេបានត្រឡប់មកវិញ ក៏បានឃើញបុរសប្រាំនាក់ដេកនៅទីនោះដែរ ។
ប្រជាជនបានគិតថា បុរសទាំងប្រាំនោះហើយជាឃាតករសម្លាប់ស៊ីសូរាំ ។
ពួកគេបានបោះបុរសទាំងប្រាំនាក់នោះចូលទៅក្នុងគុក ហើយពួកគេបានផ្ញើសារទូទាំងទីក្រុងថា មេចៅក្រមត្រូវបានសម្លាប់ ហើយថា ពួកឃាតករនៅក្នុងគុក ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់មក ប្រជាជនបានទៅកន្លែងដែលគេនឹងបញ្ចុះមេចៅក្រម ។ ពួកចៅក្រមដែលនៅឯសួនច្បាររបស់នីហ្វៃបានសួរថា តើបុរសទាំងប្រាំនាក់នោះនៅឯណា ?
ពួកចៅក្រមបានសូមជួបឃាតករដែលជាប់ចោទនោះ ។
ពួកឃាតករដែលគេបានចោទប្រកាន់នោះ គឺជាបុរសទាំងប្រាំនាក់ដែលរត់ចេញពីសួនច្បាររបស់នីហ្វៃទៅរកមេចៅក្រម ។
ពួកបុរសទាំងប្រាំនាក់បាននិយាយថា ពួកគេបានឃើញមេចៅក្រមដេកនៅក្នុងថ្លុកឈាម គឺដូចជានីហ្វៃបាននិយាយ ។ បន្ទាប់មក ពួកចៅក្រមបានចោទប្រកាន់នីហ្វៃអំពីការចាត់នរណាម្នាក់ឲ្យទៅធ្វើឃាតស៊ីសូរាំ ។
ដោយដឹងថា នីហ្វៃជាព្យាការី នោះបុរសទាំងប្រាំនាក់នោះបានឈ្លោះប្រកែកជាមួយពួកចៅក្រម ប៉ុន្តែពួកគេពុំព្រមស្តាប់តាមឡើយ ។ ពួកគេបានចាប់នីហ្វៃចង ។
ពួកចៅក្រមបានសូកលុយនីហ្វៃ ហើយទុកជីវិតឲ្យគាត់ ប្រសិនបើគាត់នឹងនិយាយថា គាត់បានរួមគំនិតក្បត់ ដើម្បីសម្លាប់មេចៅក្រម ។
នីហ្វៃបានប្រាប់ពួកចៅក្រមឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មក គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យទៅជួប ស៊ីអានទុម ជាប្អូនប្រុសរបស់ស៊ីសូរាំ ។
នីហ្វៃបានប្រាប់ពួកគេឲ្យសួរស៊ីអានទុម ប្រសិនបើគាត់ និងនីហ្វៃបានគ្រោងធ្វើឃាតស៊ីសូរាំ ។ នីហ្វៃបាននិយាយថា ស៊ីអានទុមនឹងប្រាប់ថា « ទេ » ។
បន្ទាប់មកពួកចៅក្រុមបានសួរស៊ីអានទុមថា តើគាត់បានសម្លាប់បងប្រុសរបស់គាត់មែនឬអី ។ ស៊ីអានទុមនឹងឆ្លើយម្តងទៀតថា « ទេ » ប៉ុន្តែពួកចៅក្រមនឹងឃើញឈាមប្រឡាក់ជាប់អាវក្រៅរបស់គាត់ ។
នីហ្វៃបាននិយាយថា បន្ទាប់មកស៊ីអានទុមនឹងភ័យញ័រ ហើយចាប់ផ្តើមស្លេកស្លាំង ហើយនៅទីបញ្ចប់គាត់នឹងសារភាពថា គាត់បានសម្លាប់បងប្រុសរបស់គាត់មែន ។
ពួកចៅក្រមបានទៅផ្ទះរបស់ស៊ីអានទុម ហើយអ្វីៗបានកើតឡើងដូចនីហ្វៃបានប្រាប់មក ។ នីហ្វៃ និងបុរសទាំងប្រាំត្រូវបានគេដោះលែងឲ្យរួច ។
កាលប្រជាជនបានដើរចេញពីនីហ្វៃទៅ នោះមានមនុស្សមួយចំនួនបាននិយាយថា គាត់ជាព្យាការី មនុស្សមួយចំនួនទៀតថា គាត់ជាមនុស្សល្អ ។ នីហ្វៃបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងកើតទុក្ខដោយសារតែអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។