ជំពូកទី ៨
ការឆ្លងសមុទ្រ
ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់លីហៃឲ្យយកគ្រួសារលោកឡើងលើសំពៅ ដែលពួកគេបានសង់រួច ។ ពួកគេបានដាក់ផ្លែឈើ សាច់ និងទឹកឃ្មុំ ព្រមទាំងគ្រាប់ធុញ្ញជាតិនានាដើម្បីដាំលើដែនដីសន្យា ។
ខ្យល់យ៉ាងខ្លាំងបានបោកបក់សំពៅឆ្ពោះទៅកាន់ដែនដីសន្យា ។
លេមិន និងលេមយួល ព្រមទាំងមនុស្សមួយចំនួនទៀតបានចាប់ផ្តើមប្រែជាទុច្ចរិត ។ ពេលនីហ្វៃប្រាប់ពួកគេឲ្យឈប់ ពួកគេបានខឹងសម្បារនឹងលោក ហើយបានចងលោកនឹងខ្សែ ។
ដោយសារតែអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ នោះលីអាហូណាបានឈប់ដំណើរការ ។ ពួកគេពុំដឹងថាត្រូវកាច់ចង្កូតសំពៅទៅផ្លូវណាទេ ។ ព្យុះកំណាចបានបោកបក់សំពៅត្រឡប់ថយក្រោយវិញអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ។
លីហៃបានប្រាប់ លេមិន និងលេមយួលឲ្យស្រាយចំណងនីហ្វៃវិញ ប៉ុន្តែពួកគេពុំព្រមស្តាប់តាមឡើយ ។ លីហៃ និងសារ៉ាយមានការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដែលជាហេតុបណ្តាលឲ្យពួកគេធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ។
ភរិយា និងកូនៗរបស់នីហ្វៃបានយំ ។ ពួកគេបានអង្វរឲ្យលេមិន និង លេមយួលស្រាយចំណងនីហ្វៃវិញ ប៉ុន្តែពួកគេបានបដិសេធ ។
នៅថ្ងៃទីបួន ព្យុះបានប្រែកាន់តែសាហាវទៅ ។ សំពៅហៀបនឹងលិចចុះ ។
លេមិន និង លេមយួលបានដឹងថា ព្រះបានបញ្ជូនព្យុះឲ្យមក ។ ពួកគេភ័យខ្លាចថា ពួកគេនឹងលង់ទឹកស្លាប់ ។
ទីបំផុតលេមិន និង លេមយួលបានប្រែចិត្ត ហើយស្រាយចំណងនីហ្វៃ ។ ទោះបីជាក-ដៃ និង ក-ជើងរបស់លោកបានហើម និងឈឺចាប់ដោយសារតែចំណងនោះក្តី ក៏នីហ្វៃពុំបានរអ៊ូរទាំឡើយ ។
បន្ទាប់មក នីហ្វៃបានចាប់យកលីអាហូណាឡើង ហើយវាបានដំណើរការឡើងវិញ ។ នីហ្វៃបានអធិស្ឋាន ហើយខ្យល់បានឈប់ ។ សមុទ្របានស្ងប់ ។
នីហ្វៃបានកាច់ចង្កូតសំពៅ ហើយសំពៅបានបើកក្តោងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅដែនដីសន្យាម្ដងទៀត ។