មានពរដល់ព្រះនាមទ្រង់
គោលបំណងចំពោះការទទួលបព្វជិតភាពរបស់យើងគឺដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យយើងផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សទូទៅជំនួសព្រះអម្ចាស់ ដោយធ្វើកិច្ចការនេះនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ ។
បងប្អូនប្រុស ដែលជាអ្នកបម្រើដើរតាម នៅក្នុងបព្វជិតភាពនៃព្រះជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានកិត្តិយសណាស់ដើម្បីនិយាយទៅកាន់បងប្អូននារាត្រីនេះ ។ ខ្ញុំមានការគោរព និងការដឹងគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះបងប្អូន ។ ពេលខ្ញុំជួបសំណេះសំណាល ហើយស្ដាប់ឮពីសេចក្ដីជំនឿដ៏អស្ចារ្យរបស់បងប្អូន វាធ្វើឲ្យខ្ញុំជឿថា មាននូវអំណាចបព្វជិតភាពកាន់តែរីកចម្រើនឡើងមួយនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ដោយមានកូរ៉ុមដ៏រឹងមាំ និងពួកអ្នកកាន់បព្វជិតភាពដ៏ស្មោះត្រង់ជាងពេលណាៗទាំងអស់ ។
ដោយសារខ្ញុំពុំសូវមានពេលច្រើនក្នុងល្ងាចនេះ ខ្ញុំ សូមនិយាយទៅកាន់បងប្អូនណាដែលចង់ធ្វើឲ្យការបម្រើបព្វជិតភាពកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពឡើង ។ បងប្អូនដឹងពីការទទួលខុសត្រូវដើម្បីលើកតម្កើងការហៅបម្រើរបស់បងប្អូន ។១ ប៉ុន្តែបងប្អូនអាចនឹងងឿងឆ្ងល់ថា តើត្រូវតម្កើងការហៅនោះដោយរបៀបណា ។
ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមជាមួយពួកឌីកុនថ្មី ដោយសារពួកគេអាចទំនងជាមិនប្រាកដក្នុងចិត្តអំពីអត្ថន័យនៃការលើកតម្កើងការបម្រើបព្វជិតភាពរបស់ពួកគេ ។ ពួកអែលឌើរដែលទើបតែត្រូវបានតែងតាំងថ្មីៗក៏អាចចង់ស្ដាប់ផងដែរ ។ ហើយប៊ីស្សពនៅក្នុងសប្ដាហ៍ដំបូងរបស់គាត់ក្នុងការបម្រើ ក៏អាចនឹងចាប់អារម្មណ៍ផងដែរ ។
វាដឹកនាំឲ្យខ្ញុំក្រឡេកទៅមើលគ្រាដែលខ្ញុំនៅជាឌីកុននៅឡើយ ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យមានមនុស្សម្នាក់ប្រាប់ខ្ញុំ ពីអ្វីដែលខ្ញុំនឹងផ្តល់យោបល់នៅពេលនេះ ។ វាអាចជួយខ្ញុំគ្រប់ការចាត់តាំងបព្វជិតភាពដែលខ្ញុំមាន ចាប់តាំងពីពេលនោះមក—សូម្បីតែការចាត់តាំងដែលខ្ញុំធ្វើនៅសព្វថ្ងៃនេះក្តី ។
ខ្ញុំត្រូវបានតែងតាំងជាឌីកុននៅក្នុងសាខាតូចមួយដែលខ្ញុំជាឌីកុនតែម្នាក់ ហើយបងប្រុសខ្ញុំ ធេដ ក៏ជាគ្រូតែម្នាក់ដែរ ។ យើងគឺជាគ្រួសារតែមួយគត់នៅក្នុងសាខានោះ ។ សាខាទាំងមូលបានជួបជុំគ្នានៅផ្ទះរបស់យើង ។ ថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពរបស់បងប្រុសខ្ញុំ និងខ្ញុំគឺជាអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីម្នាក់ដែលទើបទទួលបានបព្វជិតភាព ។ ខ្ញុំបានជឿថា កាតព្វកិច្ចបព្វជិតភាពតែមួយគត់របស់ខ្ញុំគឺការចែកសាក្រាម៉ង់នៅក្នុងបន្ទប់ទទួលទានអាហាររបស់យើង ។
នៅពេលគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅទៅ រដ្ឋយូថាហ៍ ខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំនៅក្នុងវួដធំមួយដោយមានឌីកុនជាច្រើននាក់ ។ នៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅទីនោះ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញពួកឌីកុន—ចំពោះខ្ញុំ មើលទៅហាក់ដូចជាកង់ទ័ពម្នាក់—ធ្វើចលនាមានរបៀបរៀបរយ ប្រៀបដូចជាក្រុមមួយដែលបានហ្វឹកហាត់ពេលពួកគេចែកសាក្រាម៉ង់ ។
ខ្ញុំពិតជាភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់នៅថ្ងៃអាទិត្យបន្ទាប់ ខ្ញុំបានទៅកាន់អគារវួដមុនម៉ោងតែម្នាក់ឯង ដើម្បីកុំឲ្យមានគេឃើញខ្ញុំ ។ ខ្ញុំនៅចាំបានថា វាជា វួដយ៉ាលែស ក្នុងទីក្រុង សលត៍ លេក ហើយវាមានរូបសំណាកនៅលើដី ។ ខ្ញុំបានទៅពីក្រោយរូបសំណាកនោះ ហើយបានអធិស្ឋានដោយក្លៀវក្លាសូមជំនួយដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំធ្វើខុស ដោយសារដល់វេនខ្ញុំត្រូវចែកសាក្រាម៉ង់ហើយ ។ ការអធិស្ឋាននោះបានឆ្លើយតប ។
ប៉ុន្តែឥឡូវនេះទើបខ្ញុំដឹងថា មានរបៀបដ៏ប្រសើរមួយដើម្បីអធិស្ឋាន និងគិត កាលយើងព្យាយាមរីកចម្រើននៅក្នុងការបម្រើបព្វជិតភាពរបស់យើង ។ ខ្ញុំបានយល់ដឹងពីហេតុផលដែលបុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវបព្វជិតភាព ។ គោលបំណងចំពោះការទទួលបព្វជិតភាពរបស់យើងគឺដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យយើងផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សទូទៅជំនួសព្រះអម្ចាស់ ដោយធ្វើកិច្ចការនេះនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ ។២
ជាច្រើនឆ្នាំបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានក្លាយជាឌីកុន ទើបខ្ញុំយល់ពីអត្ថន័យនោះពិតប្រាកដ ។ ជាឧទាហរណ៍ៈ ក្នុងនាមជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់មួយរូប ខ្ញុំត្រូវបានចាត់ឲ្យមើលខុសត្រូវការប្រជុំសាក្រាម៉ង់នៅមជ្ឈមណ្ឌលចាស់ជរាមួយ ។ ខ្ញុំត្រូវបានស្នើសុំឲ្យចែកសាក្រាម៉ង់ ។ ជំនួសឲ្យការគិតពីដំណើរការ ឬរបៀបចែកសាក្រាម៉ង់ ខ្ញុំបានមើលទៅផ្ទៃមុខមនុស្សចាស់ម្នាក់ៗ ។ ខ្ញុំបានឃើញពួកគាត់ជាច្រើននាក់សម្រក់ទឹកភ្នែក ។ មានស្ត្រីម្នាក់បានចាប់ដៃអាវខ្ញុំ ហើយងើយមើលមុខខ្ញុំដោយពោលឮៗថា « អរគុណ អរគុណចៅខ្លាំងណាស់ » ។
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ការបម្រើដែលបានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ។ នៅថ្ងៃនោះខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមឲ្យមានអព្ភូតហេតុបែបនោះកើតឡើង ជំនួសឲ្យការអធិស្ឋានសូមឲ្យខ្ញុំធ្វើផ្នែកខ្ញុំឲ្យបានល្អ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមឲ្យមនុស្សចាស់ទាំងនោះបានទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈការបម្រើពេញដោយក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានរៀនថា នេះគឺជាគន្លឹះទៅកាន់ការបម្រើ និងការផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ។
ខ្ញុំបានស្ដាប់ឮបទពិសោធន៍ថ្មីៗមួយដែលបានរំឭកខ្ញុំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ។ កាលដែលរាល់ការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រត្រូវបានផ្អាកដោយសារតែជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ បងប្រុសម្នាក់ដែលផ្ដល់ការងារបម្រើបានទទួលយកការចាត់តាំងមួយពីប្រធានកូរ៉ុមអែលឌើររបស់គាត់ឲ្យប្រសិទ្ធពរ និងចែកសាក្រាម៉ង់ដល់បងស្រីម្នាក់ដែលគាត់ផ្ដល់ការងារបម្រើ ។ កាលគាត់ទូរសព្ទទៅបងស្រីរូបនេះដើម្បីធ្វើពិធីសាក្រាម៉ង់ បងស្រីនោះបានទទួលយកដោយទើសទាល់ ដោយមិនចង់ឲ្យគាត់ចេញពីផ្ទះនៅគ្រាដ៏គ្រោះថ្នាក់បែបនេះ ហើយដោយជឿផងដែរថា រឿងទាំងឡាយនឹងត្រឡប់មកធម្មតាវិញក្នុងពេលឆាប់ៗ ។
ពេលគាត់ទៅដល់ផ្ទះបងស្រីនោះនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ បងស្រីរូបនោះមានសំណើមួយ ។ តើពួកគេអាចដើរទៅផ្ទះជាប់ហ្នឹង ហើយធ្វើពិធីសាក្រាម៉ង់ជាមួយនឹងអ្នកជិតខាងគាត់ដែលមានអាយុ ៨៧ ឆ្នាំបានទេ ? ដោយមានសិទ្ធិអនុញ្ញាតពីប៊ីស្សព គាត់បានយល់ព្រម ។
អស់រយៈពេលជាច្រើនសប្ដាហ៍ និងដោយមានគម្លាត និងវិធានការសុវត្ថិភាពដ៏ប្រុងប្រយ័ត្ន ពួកបរិសុទ្ធមួយក្រុមតូចនោះបានប្រមូលផ្ដុំគ្នារៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យដើម្បីធ្វើពិធីសាក្រាម៉ង់ដ៏សាមញ្ញមួយ ។ ទោះជាមាននំប៉័ងតែពីរបីចំណិត និងពែងទឹកតិចតួចក្ដី—ប៉ុន្តែមានទឹកភ្នែកជាច្រើនដំណក់បានហូរស្រក់មក ដោយសារតែសេចក្ដីល្អនៃព្រះដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ ។
នៅទីបំផុត បងប្រុសដែលផ្ដល់ការងារបម្រើរូបនេះ គ្រួសារគាត់ និងបងស្រីដែលគាត់ផ្ដល់ការងារបម្រើអាចត្រឡប់មកព្រះវិហារវិញ ។ ប៉ុន្តែស្ត្រីមេម៉ាយអាយុ ៨៧ ឆ្នាំដែលជាអ្នកជិតខាង ត្រូវបន្តនៅក្នុងផ្ទះដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់គាត់ ។ បងប្រុសដែលផ្តល់ការងារបម្រើ—ចងចាំថាការចាត់តាំងរបស់លោកគឺទៅបម្រើអ្នកជិតខាងរបស់ស្រ្តីចំណាស់រូបនោះ ពុំមែនទៅបម្រើស្រ្តីចំណាស់នោះទេ—តែរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះគាត់នៅតែទៅផ្ទះស្រ្តីចំណាស់រូបនោះដោយស្ងាត់ៗរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ដោយមានកាន់ព្រះគម្ពីរ និងនំប៉័ងមួយដុំតូចនៅក្នុងដៃ ដើម្បីធ្វើពិធីសាក្រាម៉ង់ នៃលៀងបរិសុទ្ធនៃព្រះអម្ចាស់ ។
ការបម្រើបព្វជិតភាពរបស់គាត់ ដូចខ្ញុំនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលចាស់ជរានៅគ្រានោះដែរ គឺធ្វើដោយក្តីស្រឡាញ់ ។ តាមពិតទៅ បងប្រុសដែលផ្តល់ការងារបម្រើ ទើបបានសួរប៊ីស្សពរបស់គាត់ ប្រសិនបើមាននរណានៅក្នុងវួដនេះដែលគាត់អាចថែរក្សាបាន ។ បំណងប្រាថ្នាដើម្បីលើកតម្កើងការបម្រើបព្វជិតភាពរបស់គាត់បានរីកលូតលាស់កាលដែលគាត់បម្រើនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងតាមរបៀបមួយដែលមានតែព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទើបញាណដឹង ។ ខ្ញុំពុំបានដឹងថាតើបងប្អូនប្រុសដែលផ្តល់ការងារបម្រើបានអធិស្ឋាន សម្រាប់អស់អ្នកដែលគាត់ធ្វើការបម្រើ ដើម្បីឲ្យគេស្គាល់ពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ដូចខ្ញុំដែរឬទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែការបម្រើរបស់គាត់ស្ថិតក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ នោះលទ្ធផលក៏បានទទួលដូចគ្នាផងដែរ ។
លទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យដូចគ្នានេះក៏កើតឡើង នៅពេលខ្ញុំអធិស្ឋានអំពីរឿងនេះ ពីមុនខ្ញុំផ្តល់ពរជ័យបព្វជិតភាពដល់នរណាម្នាក់ដែលមានជំងឺ ឬនៅគ្រាលំបាក ។ វាបានកើតឡើងម្តងនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ នៅពេលដែលគ្រូពេទ្យមិនចេះអត់ធ្មត់ បានជម្រុញខ្ញុំ—ជាងការជម្រុញខ្ញុំ—បានបញ្ជាឲ្យខ្ញុំប្រញាប់និងចេញពីផ្លូវដើម្បីឲ្យពួកគេអាចបំពេញការងាររបស់ពួកគេជាជាងផ្តល់ឲ្យខ្ញុំនូវឱកាសដើម្បីប្រទានពរបព្វជិតភាព។ ខ្ញុំបន្តនៅហើយខ្ញុំបាន ធ្វើការប្រទានពរ ។ ហើយក្មេងស្រីតូចដែលខ្ញុំបានប្រទានពរនៅថ្ងៃនោះដែលគ្រូពេទ្យបានគិតថា នឹងស្លាប់ប៉ុន្តែបានរស់វិញ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណនៅពេលនេះនៅថ្ងៃនោះដែលខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតឲ្យអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំទទួលបាននៅក្នុងផ្លូវនោះទេ ប៉ុន្តែមានអារម្មណ៍ថាព្រះអម្ចាស់ ចង់ឲ្យក្មេងស្រីតូចនោះមានការប្រទានពរ ។ ហើយខ្ញុំដឹងថា ពរជ័យគឺជាអ្វី ៖ ខ្ញុំបានប្រទានពរឲ្យនាងដើម្បីត្រូវបានព្យាបាល ។ ហើយនាងក៏បានព្យាបាល ។
វាបានកើតឡើងជាច្រើនដងទៀត នៅពេលខ្ញុំបានផ្តល់ពរដល់នរណាម្នាក់ដែលឈឺធ្ងន់មិនសង្ឃឹមថាមានជីវិតរស់ឡើយ ដោយមានសមាជិកគ្រួសារឈរជុំវិញគ្រែ សង្ឃឹមថានឹងទទួលបានពរជ័យនៃការជាសះស្បើយ ។ ទោះបីជាខ្ញុំមានពេលតែមួយភ្លែតក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំបានអធិស្ឋានជានិច្ចដើម្បីដឹងថា តើពរជ័យអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យ ឲ្យខ្ញុំផ្តល់ឲ្យក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ដែរ ។ ហើយខ្ញុំបានទូលសួរអំពីរបៀបដែលទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ប្រទានពរដល់បុគ្គលនោះ ពុំមែនអ្វីដែលខ្ញុំ ឬមនុស្សដែលកំពុងឈរជិតទាំងនោះចង់បាននោះឡើយ ។ បទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំគឺថា សូម្បីតែពរជ័យនោះមិនមែនជាពរជ័យដែលអ្នកដទៃប្រាថ្នាចង់បានសម្រាប់ខ្លួនគេ ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ក៏ដោយ ក៏ព្រះវិញ្ញាណបានជ្រួតជ្រាបដួងចិត្ត ដើម្បីដកពិសោធន៍ការទទួលយក និងការលួងលោមជាជាងការខកចិត្តដែរ ។
ការបំផុសគំនិតដូចគ្នានេះកើតឡើង នៅពេលលោកអយ្យកោបានតមអាហារ និងអធិស្ឋានទូលសូមការណែនាំដើម្បីប្រទានពរដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ។ ជាថ្មីម្តងទៀត ខ្ញុំបានឮពរជ័យដែលបានផ្តល់ឲ្យ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ហើយបុគ្គលដែលទទួលពរជ័យនោះក៏ភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ ។ ច្បាស់ណាស់ ពរជ័យនេះគឺមកពីព្រះអម្ចាស់—ទាំងការព្រមាន និងអត្ថន័យក៏ដូចជាសេចក្តីសន្យាដែលបានចែកចាយក្នុងព្រះនាមទ្រង់ដែរ ។ ការអធិស្ឋានរបស់លោកអយ្យកោ និងការតមអាហារត្រូវបានប្រទានឲ្យដោយព្រះអម្ចាស់ ។
ក្នុងនាមជាប៊ីស្សព ខ្ញុំបានរៀនខណៈដែលកំពុងសម្ភាសពីភាពស័ក្តិសម ដើម្បីអធិស្ឋានទូលទៅព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យខ្ញុំដឹងពីអ្វីដែលទ្រង់ចង់ប្រទានឲ្យបុគ្គលរូបនោះ ដោយប្រទានការបំផុសគំនិតណាមួយដែលទ្រង់ចង់ប្រទានឲ្យតាមរយៈការវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់ ។ វាពិបាកណាស់ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់ ជាទីស្រឡាញ់ចង់ប្រទានពរបែបជាការកែលម្អដល់នរណាម្នាក់នោះ ។ វាត្រូវការការខិតខំដើម្បីបែងចែកនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់បានសម្រាប់អ្វីដែលបងប្អូនចង់បាន និងមនុស្សផ្សេងទៀតអាចចង់បាន ។
ខ្ញុំជឿថាយើងអាចលើកតម្កើងការបម្រើបព្វជិតភាពរបស់យើងពេញមួយជីវិតរបស់យើង អាចលើសពីមួយជីវិតនេះទៀត ។ វាអាស្រ័យលើភាពខិតខំរបស់យើងក្នុងការព្យាយាមស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងការប្រឹងប្រែងរបស់យើងក្នុងការស្តាប់សំឡេងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីយើងអាចដឹងបានច្បាស់នូវអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យសម្រាប់មនុស្សដែលយើងកំពុងបម្រើជំនួសឲ្យទ្រង់ ។ ការលើកតម្កើងនេះនឹងទទួលបានជាជំហានតូចៗ ។ វាអាចកើតឡើងយឺតៗ ប៉ុន្ដែវានឹងកើតឡើងយ៉ាងប្រាកដ ។ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាយើងការណ៍នេះថា ៖
« ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលស្មោះត្រង់ក្នុងកាលបានបព្វជិតភាពទាំងពីរនេះ ដែលយើងបានពោលដល់ ហើយបានតម្កើងការហៅរបស់ខ្លួន នោះត្រូវបានញែកជាបរិសុទ្ធ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណ ចំពោះការសាងរូបកាយរបស់ពួកគេជាថ្មី។
« ពួកគេត្រឡប់ជាកូនប្រុសនៃលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន ហើយជាពូជនៃលោកអ័ប្រាហាំ និងជាសាសនាចក្រ និងនគរ និងជាពួករើសតាំងនៃព្រះ ។
« ហើយអស់អ្នកណាដែលទទួលបព្វជិតភាពនេះ ឈ្មោះថាទទួលយើងដែរ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថាដូច្នោះ » ។៣
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថាកូនសោនៃបព្វជិតភាពត្រូវបានស្ដារឡើងវិញដល់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់បានយាងចុះពីលើមេឃដើម្បីស្តារបព្វជិតភាពឡើងវិញ សម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យដែលបានលាតត្រដាង ហើយដែលស្ថិតនៅខាងមុខយើង ។ អ៊ីស្រាអែលនឹងត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំវិញ ។ រាស្ត្រព្រះអម្ចាស់នឹងត្រូវបានរៀបចំសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ។ ការស្តារឡើងវិញនឹងបន្ត ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងបើកសម្ដែងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ដល់ពួកព្យាការី និងពួកអ្នកបម្រើទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។
បងប្អូនអាចមានអារម្មណ៍តូចតាច បើប្រៀបធៀបនឹងការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំនៃអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើ ។ ប្រសិនបើបងប្អូនមានអារម្មណ៍បែបនេះ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យទូលសួរពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់គិតពីបងប្អូន ។ ទ្រង់ស្គាល់បងប្អូនដោយផ្ទាល់ ទ្រង់ប្រទានបព្វជិតភាពដល់បងប្អូន និងការខិតខំរបស់បងប្អូន ហើយនិងការលើកតម្កើងការងារបព្វជិតភាពចំពោះទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់បងប្អូន ហើយទ្រង់ទុកចិត្តបងប្អូនដើម្បីប្រទានពរដល់មនុស្សទាំងឡាយដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ក្នុងព្រះនាមទ្រង់ ។
ខ្ញុំសូមជូនពរដល់បងប្អូនឥឡូវនេះ ដើម្បីបងប្អូនអាចទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងទំនុកចិត្តរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕