၁ ငါ၊ ဇေနိဖ်သည် နီဖိုင်းအမျိုးသားတို့၏ ဘာသာစကားကို သင်ယူခဲ့လေ၏။ နီဖိုင်းပြည်​အကြောင်း သို့မဟုတ် ငါတို့​ဘိုးဘေးတို့၏ ပထမဦးဆုံး​အမွေခံရာ​ပြည်​အကြောင်းကိုလည်း သိလေ၍၊ လာမန်​အမျိုးသားတို့၏​အင်အားစုကို စူးစမ်းစေခြင်းငှာနှင့်၊ ငါတို့တပ် သူတို့ကိုသွား၍ ဖျက်ဆီးခြင်းငှာ၊ သူတို့​အထဲသို့ သူလျှိုအဖြစ် စေလွှတ်ခံရလေ၏—သို့ရာတွင်၊ ငါသည် သူတို့၌​ကောင်းမြတ်သော​အရာကို မြင်ရပြီးလျှင်၊ သူတို့​ဖျက်ဆီးမခံရစေကြောင်း အလို​ရှိ၏။

၂ ထို့ကြောင့်၊ ငါသည် တောရိုင်းထဲ၌ ငါ၏​ညီအစ်ကိုတို့နှင့် ငြင်းခုံခဲ့၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါသည် ငါတို့၏​ခေါင်းဆောင်ကို ထိုသူတို့နှင့် သဘောတူညီမှု​ပြုစေကြောင်း အလို​ရှိ၏။ သို့ရာတွင်၊ သူသည် ခက်ထန်​ကြမ်းကြုတ်သော​သူ၊ သွေးဆာသော​သူဖြစ်သောကြောင့် ငါ့ကို​သတ်ရန် အမိန့်ပေး၏။ သို့ရာတွင်၊ ငါသည် အသွေး​သွန်းလောင်းခြင်း​များစွာဖြင့် ကယ်နုတ်ခံရ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါတို့တပ်မှ ပို၍များသော​သူတို့ ပျက်စီးကြသည်​အထိ တောရိုင်း​ထဲ၌၊ ဖခင်​အချင်းချင်း၊ ညီအစ်ကို​အချင်းချင်း တိုက်ခိုက်ကြ၏။ ငါတို့ဘက်မှ အသက်​ချမ်းသာ​ရခဲ့သော သူတို့သည် ထိုအဖြစ်​အပျက်တို့ကို မိမိတို့၏​ဇနီးတို့နှင့် သားသမီးတို့အား ပြန်လည်ပြောပြခြင်းငှာ၊ ဇရဟင်မလပြည်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။

၃ သို့သော်လည်း၊ ငါတို့​ဘိုးဘေးတို့၏​အမွေခံရာမြေကို ပိုင်ဆိုင်ရန် ငါအလွန်​အမင်း စိတ်အား​ကြီးသောကြောင့်၊ ထိုပြည်ကို ပိုင်ဆိုင်ခြင်းငှာ၊ သွားလို​ကြသူတို့ကို ရနိုင်သမျှ​စုဆောင်း၍၊ ထိုပြည်သို့​တက်သွားကြခြင်းငှာ၊ တောရိုင်းထဲသို့ တစ်ဖန်စ၍ ခရီးသွားကြ၏။ သို့ရာတွင်၊ ငါတို့သည် ငတ်မွတ်​ခေါင်းပါးခြင်း​ဘေးနှင့် ပြင်းထန်သော​ဆင်းရဲ​ဒုက္ခများတို့ဖြင့် ဒဏ်ခတ်တော်မူခြင်းကို ခံကြရ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါတို့သည် ငါတို့၏​ဘုရားသခင်​ကိုယ်တော်ရှင်ကို အောက်မေ့ရန် နှေးကွေးကြ၏။

၄ အဘယ်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ တောရိုင်းထဲ၌ နေ့ပေါင်းများစွာ အရပ်ရပ်သို့ လည်ကြပြီးနောက်၊ ငါတို့သည် ငါတို့၏​ညီအစ်ကိုတို့ ကွပ်မျက်​ခံရသည့်​နေရာ၌ ငါတို့၏​တဲများကို ဆောက်ကြ၏။ ထိုနေရာသည် ငါတို့​ဘိုးဘေးတို့၏​ပြည်အနီး၌ ရှိလေ၏။

၅ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ ငါသည် ရှင်ဘုရင်၏​သဘောထားကို သိနိုင်ခြင်း​ငှာလည်းကောင်း၊ ငါ၏​လူတို့နှင့်​သွား၍ ထိုပြည်ကို ငြိမ်းချမ်းစွာ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ခြင်း​ရှိမရှိကို သိနိုင်ခြင်း​ငှာလည်းကောင်း ငါ၏​လူလေးယောက်နှင့်​အတူ မြို့တွင်းသို့​တစ်ဖန်​ဝင်၍၊ ရှင်ဘုရင်ထံသို့ ဝင်ကြ၏။

၆ ငါသည်လည်း ရှင်ဘုရင်​ထံသို့ ဝင်၏၊ သူသည်လည်း လေဟိ-နီဖိုင်းပြည်နှင့် ရှိလုမ်ပြည်ကို ငါပိုင်ဆိုင်နိုင်ခြင်းငှာ ငါနှင့် ပဋိညာဉ်ပြု၏။

၇ သူသည် မိမိလူမျိုးတို့အား ထိုပြည်မှ ထွက်ခွာ​သွားရ​မည်ကိုလည်း အမိန့်​ပေး၍၊ ငါနှင့် ငါ၏​လူမျိုးတို့သည် ပိုင်ဆိုင်ခြင်းငှာ၊ ထိုပြည်​အတွင်းသို့ ဝင်ကြ၏။

၈ ထို့အတူ ငါတို့သည် အဆောက်အ​အုံတို့ကို တည်ဆောက်ရန်နှင့် မြို့တံတိုင်းတို့ကို အထူးသဖြင့်၊ လေဟိ-နီဖိုင်းမြို့နှင့် ရှိလုမ်မြို့တို့၏​တံတိုင်းတို့ကိုပင် ပြုပြင်စ​ပြုခဲ့ကြ၏။

၉ ငါတို့သည် မြေကြီးကို​ထွန်ယက်၍၊ အထူးသဖြင့်၊ အမျိုးမျိုးသော​အစေ့၊ ပြောင်းဖူး၊ ဂျုံစပါး၊ မုယောတို့၏ အစေ့များ၊ နေယ၊ ရှေရမ်နှင့် အမျိုးမျိုးသောအသီးတို့၏​အစေ့များနှင့် စိုက်ပျိုး​စပြု၏။ ထိုပြည်၌ ပွားများ၍၊ အောင်မြင်​စပြုကြ၏။

၁၀ ယခုတွင်၊ လာမန်​မင်းကြီးက ငါ၏​လူမျိုးတို့ကို ကျွန်ပြုခြင်းသို့ ဆောင်ယူရန်၊ ငါတို့​ပိုင်ဆိုင်နိုင်ရန် ထိုပြည်ကို ပေးခဲ့ခြင်း​သည်ကား၊ သူ၏​စဉ်းလဲမှုနှင့် ပရိယာယ်ဖြစ်​လေ၏။

၁၁ ထို့ကြောင့်၊ အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ ငါတို့သည် ထိုပြည်၌ တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်​ကြာအောင် နေကြလေပြီးမှ၊ လာမန်​မင်းကြီးသည် စိတ်မချနိုင်​စပြု​လာ၏။ အဘယ်နည်းဖြင့်​ဖြစ်စေ၊ ထိုပြည်၌ ငါ၏​လူမျိုးတို့​အင်အားကြီး​လာပြီးလျှင်၊ အနိုင်မရနိုင်​တော့မည်ကို စိုးရိမ်၍၊ သူတို့ကို ကျွန်ပြုခြင်းသို့ ဆောင်ယူ​ကြ၏။

၁၂ ယခုတွင်၊ သူတို့သည်ကား၊ ပျင်းရိ၍၊ ရုပ်တု​ကိုးကွယ်ကြသော​သူများ ဖြစ်ကြ၏။ ထို့ကြောင့်၊ သူတို့သည် ငါတို့​လက်၏အလုပ်ဖြင့်၊ သူတို့ကိုယ်​သူတို့ စည်းစိမ်​ယစ်မူးနိုင်ကြခြင်း​ငှာလည်းကောင်း၊ ထိုမှတစ်ပါး၊ ငါတို့၏​လယ်မှ သိုးစုများဖြင့် သူတို့ကိုယ်​သူတို့ ပွဲခံကြခြင်း​ငှာလည်းကောင်း ငါတို့ကို ကျွန်ပြုခြင်းသို့ ဆောင်ယူ​လိုကြ၏။

၁၃ ထို့ကြောင့်၊ အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ လာမန်​မင်းကြီးသည် သူ့လူမျိုးတို့ကို ငါ၏​လူမျိုးတို့နှင့် တိုက်ခိုက်​ကြစေခြင်းငှာ၊ နှိုးဆော်​စပြုလေ၏။ ထို့ကြောင့်၊ စစ်တိုက်ခြင်းများနှင့် ရန်တွေ့ခြင်းများ ထိုပြည်တွင် အစ​ပြုလေ၏။

၁၄ အကြောင်းမူကား၊ နီဖိုင်းပြည်၌၊ ငါ၏​လက်ထက် တစ်ဆယ့်သုံးနှစ်​မြောက်တွင်၊ ရှိလုမ်ပြည်၏​တောင်ပိုင်း၌ ငါ၏​လူမျိုးတို့သည် သိုးစုတို့ကို အစာကျွေး၊ ရေတိုက်၍၊ မိမိတို့​မြေကို ထွန်ယက်​နေကြစဉ်၊ လာမန်​အမျိုးသားတို့၏ မြောက်မြားလှသော ဗိုလ်ခြေတို့က လာရောက် တိုက်ခိုက်၍ ကွပ်မျက်ပြီးလျှင်၊ သူတို့၏​သိုးစုများနှင့် သူတို့၏​လယ်မှ ပြောင်းဖူးတို့ကို ယူဆောင်​သွားကြလေ၏။

၁၅ ထိုမှတစ်ပါး၊ ဤသို့အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ သူတို့သည်ထွက်​ပြေးကြ၏။ အမိ​မခံရသော​သူခပ်သိမ်းသည် နီဖိုင်းမြို့​အထိ​ပင်ရောက်၍၊ အကာ​အကွယ်​အတွက် ငါ့ထံ တောင်းခံကြ၏။

၁၆ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ ငါသည် သူတို့ကို လေးများနှင့်၊ ထို့အတူ​မြားများနှင့်၊ ဓားများနှင့်၊ ထို့အတူ ဓားကောက်များနှင့်၊ ထို့အတူ တင်းပုတ်များနှင့်၊ ထို့အတူ လောက်လွှဲများနှင့်၊ ထို့အတူ ငါတို့​ဉာဏ်ရှာ၍​လုပ်နိုင်သမျှ အမျိုးမျိုးသော​လက်နက်များနှင့် စွဲကိုင်စေလျက်၊ ငါနှင့် ငါ၏​လူမျိုးတို့သည် လာမန်​အမျိုးသားတို့ကို စစ်တိုက်ခြင်းငှာ သွားခဲ့ကြ၏။

၁၇ ထိုမှတစ်ပါး၊ ကိုယ်တော်ရှင်၏​ခွန်အားဖြင့်၊ ငါတို့သည် လာမန်​အမျိုးသားတို့ကို စစ်တိုက်ရန် သွားကြ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါတို့​ရန်သူတို့၏​လက်မှ ငါတို့ကို ကယ်လွှတ်​ပေးတော်မူ​စေကြောင်း၊ ငါနှင့် ငါ၏​လူမျိုးတို့သည် ကိုယ်တော်ရှင်​ထံသို့ စိတ်အားထက်​သန်စွာ​တောင်းလျှောက်ကြ၏။ ငါတို့​ဘိုးဘေးတို့၏ လွတ်မြောက်ခြင်းကို အောက်မေ့ရန် နှိုးဆော်ခြင်းကို ငါတို့​ခံကြရ၏။

၁၈ ဘုရားသခင်သည်လည်း ငါတို့၏​တောင်းလျှောက်ခြင်းတို့ကို ကြားတော်မူ၍၊ ငါတို့၏ ဆုတောင်းခြင်းတို့ကို ဖြေကြား​တော်မူ၏။ ငါတို့သည်လည်း သူ၏​တန်ခိုးတော်​အားဖြင့်၊ သွားခဲ့ကြ၏။ ထိုမှတစ်ပါး၊ ငါတို့သည် လာမန်​အမျိုးသားတို့ကို ဆန့်ကျင်၍၊ တစ်နေ့နှင့်​တစ်ညတွင်၊ သုံးထောင်နှင့် လေးဆယ့်သုံးယောက်ကို ကွပ်မျက်ခဲ့ကြ၏။ ငါတို့သည် သူတို့ကို ငါတို့​ပြည်၏ အပြင်သို့ နှင်ထုတ်သည့်​တိုင်အောင်ပင် ကွပ်မျက်ခဲ့ကြ၏။

၁၉ ငါကိုယ်တိုင်​သည်လည်း ငါ၏​လက်ဖြင့် သူတို့၏​အသေ​ကောင်တို့ကို သင်္ဂြိုဟ်ရာတွင် ကူညီခဲ့၏။ ရှုဦးလော့၊ ငါတို့၏​ညီအစ်ကို နှစ်ရာခုနစ်ဆယ့်ကိုးယောက် ကွပ်မျက်​ခံရသဖြင့် ငါတို့​သည်ကြီးစွာ​ဝမ်းနည်း၍၊ ငိုကြွေး​မြည်တမ်း​ခဲ့ကြလေ၏။