Pagkamasulundon: “Kon ang Ginoo Mosugo, Buhata Kini”

“Pagpuyo sa tuman nga pagkamasulundon sa mga sugo sa Dios, ug maglakaw nga mapainubsanon sa Iyang atubangan.”

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph Smith

Gikan sa Disyembre 1827 hangtud sa Agosto 1830, si Joseph ug Emma nagpuyo sa Harmony, Pennsylvania, ang Propeta mobiyahe matag karon og unya sa New York sa pag-atiman sa mga katungdanan sa Simbahan. Sa Setyembre 1830, si Joseph ug Emma nibalhin sa Fayette, New York, aron sa pag-uban sa mga Santos nga nagpuyo sa kasadpang bahin sa New York. Pagkasunod Disyembre, ang Propeta nakadawat og pagpadayag nga nagkinahanglan sa mga miyembro sa Simbahan didto sa New York sa paghimo og mga sakripisyo. Kinahanglan nga mobiya sila sa ilang mga panimalay, mga umahan, ug mga negosyo ug magpundok didto sa Kirtland, Ohio (tan-awa sa D&P 37). Didto moipon sila sa mga kinabig nga nagpuyo nianang dapita, sigun sa gisaad sa Ginoo, nga “pagatugahan uban sa gahum nga gikan sa kahitas-an” (D&P 38:32). Si Joseph ug si Emma Smith maoy lakip sa una nga mituman sa sugo sa Ginoo, mibiya sa New York pagkatapos sa Enero 1831. Mibiyahe sila og kapin pa sa 400 ka mga kilometros paingon sa Kirtland pinaagi sa balsa, taliwala sa hilabihan ka grabe nga tingtugnaw, nga si Emma nagsabak og mga kaluha.

Lumulupyo sa Kirtland nga si Newel K. Whitney maoy usa sa unang miabiabi sa Propeta, ingon sa gihulagway sa iyang apo nga lalaki nga si Orson F. Whitney: “Mga unang adlaw sa Pebrero, 1831, usa ka balsa nga may sakay nga upat ka mga tawo, miagi sa mga karsada sa Kirtland ug mihunong sa pultahan sa balay-patigayon ni Gilbert ug Whitney…. Usa sa mga lalaki, usa ka batan-on ug baskog nga tawo, mikanaog, ug dali nga mitikang sa mga ang-ang, misulod sa tindahan ug miduol diin nagtindog ang kasusyo.

“‘Newel K. Whitney! Ikaw ang tawo nga among tuyo!’ siya misinggit, matinahuron nga mitunol sa iyang kamot, nga ingon og daan nga na kaila.

“‘Nakabintaha ka kanako,’ mitubag ang [tigdumala sa tindahan], samtang dali ra kaayo siya nga midawat sa gitunol nga kamot—may gamay nga kahimuot, ug gamay nga kalibog nga diha sa iyang panagway—Dili ako makatawag sa imong ngalan sama sa imong pagtawag kanako.’

“‘Ako si Joseph, ang Propeta,’ miingon ang estranghero, nga nagpahiyum. ‘Ania ako tungod sa inyong mga pag-ampo, karon unsay inyong tuyo kanako?’

“Si Mr. Whitney, nakugang, apan wala kaayo mahimuot, dihang naulian na sa iyang kakugang, giubanan ang pundok … tabok sa karsada ngadto sa iyang balay diha sa eskina, ug gipailaila sila sa iyang asawa [Elizabeth Ann]. Hingpit nga sama [sa iyang bana] ang iyang kakugang ug pagkabayaw. Miingon si Joseph niini nga hitaboa: ‘Mabination kami nga gidawat ug giabiabi ngadto sa balay ni Brother N. K. Whitney. Ako ug ang akong asawa mipuyo uban sa pamilya ni Brother Whitney og pipila ka mga semana, ug nakadawat sa tanang pagkamabination ug pagtagad nga mapaabut.’ [Tan-awa sa History of the Church, 1:145–46.]”¹

Si Orson F. Whitney mipahayag: “Sa unsa nga gahum kini nga talagsaon nga tawo, si Joseph Smith, nga nakaila ni kinsa wala pa niya igkita sukad sa pagkatawo? Nganong si Newel K. Whitney wala makaila kaniya? Tungod kini kay si Joseph Smith usa ka manalagna, usa ka pinili nga manalagna; tinuod nga nakita niya si Newel K. Whitney sa iyang pag-ampo, mga gatusan ka mga kilometro ang gilay-on, nag-ampo alang sa iyang pag-adto sa Kirtland. Kahibulongan—apan tinuod!”²

Pagka Mayo hapit kapin pa sa 200 ka mga Santos gikan sa New York ang miabut didto sa Kirtland—ang pipila pinaagi sa balsa o karomata, apan ang kasagaran pinaagi sa kasko diha sa Erie Canal ug dayon pinaagi sa steamboat o bangka tabok sa Lake Erie.

Niining paglalin ngadto sa Kirtland, ingon man sa daghang uban nga mahagiton nga mga kahimtang sa iyang kinabuhi, si Joseph Smith nangulo sa mga Santos sa pagsunod sa mga sugo sa Dios, bisan unsa pa kalisud ang tahas.

Paglabay sa upat ka mga tuig, taliwala sa hilabihang kalisud sa pagpangulo sa nagtubo nga Simbahan didto sa Kirtland, ang Propeta mipadayag sa hugot nga pagtuo nga nagtimaan sa iyang kinabuhi: “Walay bulan masukad nga akong nakita nga labaw pa ka daghan og buhat kay sa Nobyembre; apan tungod kay ang akong kinabuhi naglangkob og kalihokan ug walay hunong nga mga paningkamot, ako kining gihimo nga lagda: Kon ang Ginoo mosugo, buhata kini.”³

Mga Pagtulun-an ni Joseph Smith

Kon mosiksik kita aron masayud sa kabubut-on sa Dios ug mobuhat sa tanang butang nga gisugo Niya nga atong buhaton, ang mga panalangin sa langit magpabilin diha kanato.

“Aron makabaton og kaluwasan dili lamang kita kinahanglan nga magbuhat og pipila ka mga butang, apan sa tanang butang nga gisugo sa Dios. Mahimo nga magsangyaw ug mobuhat sa tanang mga butang ang mga tawo gawas niadtong mga butang nga gisugo kanato sa Dios nga buhaton, ug sa katapusan pagasilotan. Mahimo nga kita mohatag og ikapulo nga hierbabuena, ug sa tanang matang sa mga tanum, ug sa gihapon wala magsunod sa mga sugo sa Dios [tan-awa sa Lucas 11:42]. Ang katuyoan diha nako mao ang pagsunod ug pagtudlo sa uban nga mosunod sa Dios sa unsa lamang ang Iyang gisulti kanato nga buhaton. Dili kini magsapayan kon ang baruganan giila o wala ilha, kanunay gayud nako nga itudlo ang tinuod nga baruganan, bisan kon mag-inusara pa ako nga mobarug alang niini.” ⁴

“Isip usa ka Simbahan ug usa ka katawhan gikinahanglan ug angay alang kanato nga magmaalamon, ug mosiksik aron masayud sa kabubut-on sa Dios, ug dayon andam nga mobuhat niini, kay ‘bulahan pa hinoon ang mga nagapatalinghug sa pulong sa Dios, ug nagabantay niini,’ nag-ingon ang mga Kasulatan. ‘Panagtukaw kamo sa tanang panahon, nga manag-amp o nga unta makabaton kamo’g kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butanga nga magakahitabo, ug sa pagbarug sa atubangan sa Anak sa Tawo.’ [Tan-awa sa Lucas 11:28; 21:36.] Kon si Enoch, Abraham, Moises, ug ang mga anak sa Israel, ug ang tanang mga anak sa Dios naluwas pinaagi sa pagsunod sa mga sugo sa Dios, kita, kon maluwas man gani, maluwas diha sa sama nga baruganan. Ingon sa pagdumala sa Dios ni Abraham, Isaac ug Jacob isip mga pamilya, ug ang mga anak sa Israel isip usa ka nasud, ingon man usab kita, isip usa ka Simbahan, kinahanglan gayud nga ubos sa Iyang paggiya kon kita gipalambo, gipatunhay ug gipaluyohan. Ang bugtong natong pagsalig anaa sa Dios; ang bugtong natong kaalam mabatonan gikan Kaniya; ug kinahanglan nga Siya lamang ang atong tigpanalipud ug magbalantay, sa espiritwal ug temporal nga paagi kay kondili mapukan kita.

“Gikastigo na kita sa kamot sa Dios sa nanglabay nga panahon tungod sa wala pagsunod sa Iyang mga sugo, bisan tuod kon wala kita makalapas sa bisan unsa nga balaod sa tawo, o nakalapas sa bisan unsa nga lagda; bisan pa niana, wala kaayo nato tagda ang Iyang mga sugo, ug mipalayo gikan sa Iyang mga ordinansa, ug ang Ginoo mipanton kanato sa hilabihan, ug atong gibati ang Iyang gahum ug masunuron nga midawat sa kastigo; kinahanglan nga magmaalamon kita sa pagdawat ug hinumduman sa kanunay nga ‘ang pagsugot labi pang maayo kay sa halad, ug ang pagpamati kay sa tambok sa mga laki nga karnero’ [1 Samuel 15:22.]”⁵

“Kon tudloan, kinahanglan gayud nga mosunod niana nga tingog, sunda ang mga balaod sa gingharian sa Dios, aron ang panalangin sa langit manaug nganhi kanato. Kinahanglan gayud maghiusa ang tanan nga molihok, o walay butang nga mahimo, ug kinahanglan nga mobuhat sumala sa karaan nga Priesthood; tungod kay ang mga Santos kinahanglan nga usa ka pinili nga mga tawo, nahimulag gikan sa tanang mga kadautan sa kalibutan— pinili, hiyasnon, ug balaan. Ang Ginoo [mao’y] mohimo sa Simbahan ni Jesukristo nga gingharian sa mga Pari, usa ka balaan nga katawhan, usa ka pinili nga henerasyon [tan-awa sa Exodu 19:6; 1 Pedro 2:9], sama sa panahon ni Enoch, nga nagbaton sa tanan nga mga gasa sumala sa gihulagway ngadto sa Simbahan diha sa mga epistola ug mga pagtulun-an ni Pablo sa mga simbahan sa iyang kapanahonan.”⁶

“Bisa’g kinsa nga tawo mahimo nga motuo nga si Jesukristo mao ang Anak sa Dios, ug magmalipayon niana nga pagtuo, apan sa gihapon wala magsunod sa iyang mga sugo, ug sa katapusan panghimarauton tungod sa pagkadili masulundon sa matarung nga mga panginahanglan sa Ginoo.”⁷

“Pagmahiyasnon ug pagmaputli, pagmahimo nga mga tawo sa kaligdong ug kamatuoran; sunda ang mga sugo sa Dios, ug dayon masabtan ninyo sa hingpit ang kalainan tali sa husto ug sayop—tali sa mga butang sa Dios ug sa mga butang sa mga tawo, apan ang inyong alagianan mahisama sa matarung, nga nagakasanag sa kahayag ngadto sa pagkahingpit sa adlaw [tan-awa sa Mga Proverbio 4:18].”⁸

Si Wilford Woodruff, samtang nagserbisyo isip miyembro sa Korum sa Napulog Duha, mi-report: “Si Presidente Joseph … mibasa sa sambingay sa paras ug sa mga sanga niini [tan-awa sa Juan 15:1–8], ug mipasabut niini, ug miingon, ‘Kon magsunod kita sa mga sugo sa Dios, kinahanglan nga mamunga kita og bunga ug mahimo nga mga higala sa Dios, ug masayud kon unsa ang gihimo sa atong Ginoo.’”⁹

Ang Dios nagmugna og mga balaod nga moandam kanato alang sa celestial nga kapahulayan kon motuman kita niini.

“Ang Dios dili mosugo sa bisan unsang butang, nga walay talagsaon nga pagsunod niana nga sugo, aron sa pagpauswag sa kahimtang sa matag tawo ubos sa bisan unsa nga mga kahimtang nga iyang nahimutangan, dili kini magsapayan kon unsa nga gingharian o nasud siya magpuyo.”¹⁰

“Ang balaod sa langit gi-presentar ngadto sa tawo, ug sa ingon nagpasalig ngadto sa tanan kinsa mosunod niini og usa ka ganti nga labaw pa sa bisan unsang kalibutanon nga ganti; bisan pa kon wala kini mosaad nga ang nanagtuo sa matag edad kinahanglan nga walay labut gikan sa mga kalisdanan ug mga kasamok nga motunga gikan sa nagkalain-lain nga mga tinubdan agi og mga sangputanan sa mga buhat sa dautan nga mga tawo sa yuta. Sa gihapon sa taliwala niining tanan adunay mga saad nga gitagana diha sa pagkamatuod nga kini mao ang balaod sa langit, nga molabaw pa sa balaod sa tawo, maingon nga ang kinabuhing dayon ang lumalabay; ug ingon man sa mga panalangin nga mahimong ikahatag sa Dios, ang mas dako pa kaysa niadto nga mahatag sa tawo. Dayon, sa pagkatinuod, kon ang balaod sa tawo may obligasyon diha sa tawo kon giila, unsa pa kaha ka labaw nga mahimo ang balaod sa langit! Ug tungod kay ang balaod sa langit mas labaw pa ka hingpit kaysa balaod sa tawo, mas dako pa kaayo ang ganti kong sundon…. Ang balaod sa Dios nagsaad nga ang kinabuhi nga mahangturon, bisan pa gani usa ka manununod diha sa mismong tuo nga kamot sa Dios, luwas gikan sa tanang mga gahum nga dautan….

“… Ang Dios naggahin og usa ka panahon, o tagal nga Iya mismong gitudlo, sa diha nga Iyang dad-on ang tanan Niyang mga alagad, ngadto sa Iyang celestial nga kapahulayan, nga kinsa misunod sa Iyang tingog ug mituman sa Iyang mga sugo. Kini nga kapahulayan maoy sama ka hingpit ug himaya, nga ang tawo nagkinahanglan og usa ka pagpangandam sa dili pa siya makasulod niini, sumala sa balaod niana nga gingharian, ug makapahimulos sa mga panalangin niini. Kini ang kamatuoran, nga ang Dios naghatag og piho nga mga balaod ngadto sa pamilya sa katawhan, nga kon tumanon, maoy igo nga pangandam kanila sa pagpanunod niini nga kapahulayan. Kini, karon, among tapuson, nga mao ang katuyoan sa Dios ang paghatag sa Iyang mga balaod nganhi kanato…. Ang tanan nga mga sugo nga gilangkob sa balaod sa Ginoo, adunay siguro nga panaad nga gilakip sa ganti niadtong tanan kinsa mituman, nga gibase diha sa kamatuoran nga kini tinuod nga gipanaad sa usa ka Binuhat nga dili makahibalo nga mamakak, ang Usa kinsa buhong kaayo nga makahimo sa pagtuman sa matag bahin sa Iyang pulong.”¹¹

Si Joseph Smith mitudlo sa mosunod niadtong Abril 1843, nga sa kaulahian gi-rekord diha sa Doktrina ug mga Pakigsaad 130:20–21: “Adunay usa ka balaod nga dili mausab nga sugo didto sa langit sa wala pa ang mga katukuran niini nga kalibutan, nga diha ang tanan nga mga panalangin gipasikad—Ug kon kita makadawat og bisan unsa nga panalangin gikan sa Dios, kini tungod sa pagsunod niana nga balaod diin diha kini gipasikad.”¹²

“Ang tanan nga mga panalangin nga gi-orden alang sa tawo pinaagi sa Konseho sa Langit mga pinasikad sa pagkamasulundon ngadto niana nga balaod.”¹³

Kadtong kinsa mga matinuuron hangtud sa katapusan makadawat og korona sa pagkamatarung.

“Pagpuyo sa tuman nga pagkamasulundon sa mga sugo sa Dios, ug maglakaw nga mapainubsanon sa Iyang atubangan, ug Siya mobayaw kanimo diha sa Iyang kaugalingong tagal sa panahon.”¹⁴

“Unsa ka mabinantayon angay ang mga tawo sa ilang pagabuhaton sa katapusang mga adlaw, kay tingali’g mapugngan sila sa ilang mga gipaabot, ug sila maghunahuna nga ang ilang binuhatan dili molampus, tungod kay wala sila mosunod sa mga sugo sa Ginoo, samtang kamo, kinsa misunod sa kabubut-on sa Ginoo ug mituman sa Iyang mga sugo, nagkinahanglan nga magmaya sa dili ikasulti nga kalipay, kay ang ingon pagahimayaon sa hilabihang kataas, ug pagabayawon diha sa kalampusan ibabaw sa tanang mga gingharian niini nga kalibutan.”¹⁵

“Diha sa ika-22 nga kapitulo sa asoy ni [Matthew] kabahin sa Mesiyas, atong makita ang gingharian sa langit nga gipakasama ngadto sa usa ka hari nga kini mipahigayon og kaminyoon alang sa iyang anak nga lalaki [tan-awa sa Mateo 22:2–14]. Nga ang iyang anak ang Mesiyas dili supakon tungod kay ang gingharian sa langit ang gi-representar niini diha sa sambingay, ug nga ang mga Santos, o kadtong kinsa makita nga matinud-anon ngadto sa Ginoo, mao ang mga tawo kinsa makita nga takus nga manunod sa lingkuranan sa panihapon sa kasal, klaro diha sa mga panultihon ni Juan diha sa Pagpadayag diin iyang gi-representar ang tingog nga iyang nadungog sa langit nga nahisama sa ‘usa ka dakong panon,’ o sama sa kagahub sa mga makusog nga paglipak sa dalogdog, nagsinggit nga nag-ingon, kay nagahari ang Ginoo nga atong Dios nga Makagagahum sa Tanan. Managhugyaw ug managsadya kita, ug ihatag ta Kaniya ang himaya; kay ang kasal sa Kordero nahiabut na ug ang Iyang Pangasaw-onon nakaandam na sa iyang kaugalingon. Ug sa Pangasaw-onon gitugot ang pagbisti’g lino nga manipis, masidlak ug maputli: Kay ang lino nga manipis mao man ang mga matarung nga binuhatan sa mga Balaan’ [Pinadayag’ 19:6–8].

“Nga kadtong kinsa nagsunod sa mga sugo sa Ginoo ug maglakaw sa Iyang pamalaod hangtud sa katapusan, mao lamang ang mga tawo nga pagatugotan sa paglingkod dinha niining mahimayaon nga salosalo, maoy tataw gikan sa mosunod nga mga butang sa katapusan nga sulat ni Pablo ngadto ni Timoteo, nga gisulat sa wala pa ang iyang kamatayon,—siya miingon: ‘Gibugno ko na ang maayong pakigbugnoay, natapus ko na ang akong pagdalagan sa lumba, gikabantayan ko ang pagtoo: Sukad karon adunay ginatagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarung nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarung nga Maghuhukom ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nagahigugma sa Iyang pagpadayag.’ [2 Timoteo 4:7–8.] Walay usa nga nagtuo niini nga asoy, nga magduhaduha sa makadiyot nga pagpamatuod ni Pablo nga iyang gihimo, kay nasayud siya, nga sa dili pa siya mobiya niini nga kalibutan. Bisan tuod nga sa makausa, sumala sa iyang kaugalingong pulong, milutos sa Iglesia sa Dios ug sa paglaglag niini, gani human sa pagdawat sa pagtuo, ang iyang pagbudlay walay hunong sa pagsabwag sa mahimayaon nga mga balita: ug sama sa matinud-anon nga sundalo, sa dihang gitawag aron ihalad ang iyang kinabuhi sa katuyoan nga iyang gisagup, iya kining gihatag, ingon sa iyang pagpahayag, uban sa kasiguruan sa mahangturon nga korona.

“Sunda ang mga pagbudlay niini nga Apostol gikan sa panahon sa iyang pagkakabig ngadto sa panahon sa iyang kamatayon, ug makabaton kamo ug angayan nga panig-ingnan sa kakugi ug pailub sa pagsangyaw sa Ebanghelyo ni Kristo. Gibiaybiay, gibunalan, ug gibato, sa higayon nga nakalingkawas siya sa mga kamot sa iyang mga tiggukod siya sa ingon ka matinguhaon mipahayag sa doktrina sa Manluluwas. Ug ang tanan mahimo nga nasayud nga wala niya sagupa ang pagtuo alang sa kadungganan niini nga kinabuhi, ni aron sa pag-ani og kalibutanon nga mga kaayohan. Unsa man kaha, ang nakaaghat kaniya sa pagsagubang sa tanan niining makapahingutas nga pagbudlay? Kadto mao, sumala sa iyang giingon, nga aron unta siya makabaton og korona sa pagkamatarung gikan sa kamot sa Dios. Walay usa, nga atong dahumon, nga magduhaduha sa kamatinud-anon ni Pablo hangtud sa katapusan. Walay usa nga makaingon nga wala niya hupti ang hugot nga pagtuo, nga wala siya makig-away sa maayo nga pakig-away, nga wala siya mosangyaw ug modani hangtud sa katapusan sa iyang kinabuhi. Ug unsay iyang pagadawaton? Usa ka korona sa pagkamatarung….

“Pamalandunga og makadiyot, mga kaigsoonan, ug pagpakisayud, kon gihunahuna ba ninyo sa inyong mga kaugalingon nga takus [sa] usa ka lingkuranan diha sa salosalo sa kasal uban ni Pablo ug sa uban nga sama kaniya, kon kamo nagmatinud-anon ba? Kon wala pa kamo makig-away sa maayo nga pagkig-away, ug maghupot sa hugot nga pagtuo, makapaabot ba kamo nga makadawat? Aduna ba kamo’y panaad nga makadawat og korona sa pagkamatarung gikan sa kamot sa Ginoo, uban sa Simbahan sa Unang Natawo? Dinhi atong masabtan, nga si Pablo misalig sa iyang paglaum diha ni Kristo, tungod kay iyang gihuptan ang hugot nga pagtuo, ug nagahigugma sa iyang pagpadayag ug gikan sa Iyang kamot adunay siya’y panaad sa pagdawat og korona sa pagkamatarung….

“ … Ang mga karaan, bisan kon gipanggukod ug gisakit sa mga tawo, nakadawat gikan sa Dios sa mga saad sa ingon kamahinungdanon ug kahimayaan, nga ang atong mga kasingkasing sa kasagaran mapuno sa pasalamat nga gani pagatugotan kita sa pagkat-on gikan sa ilang mga kinabuhi samtang atong palandungon nga walay pinalabi sa mga tawo diha sa Iyang panan-aw, ug nga sa matag usa ka nasud, ang bisan kinsa nga magakahadlok Kaniya ug magabuhat sa matarung, pagadawaton uban Kaniya [tan-awa sa Mga Buhat 10:34–35] ….

“Atong makutlo sa katapusan nga adunay usa ka adlaw sa dihang ang tanan pagahukman sa ilang mga binuhatan, ug pagagantihan sumala sa ilang mga buhat, nga kadtong kinsa mihupot sa tinuohan pagakoronahan uban sa korona sa pagkamatarung, pagasul-oban sa puti nga saput, pagadawaton sa salosalo sa kasal, luwasnon gikan sa matag kasakit, ug magamando uban ni Kristo dinhi sa yuta, diin sumala sa karaan nga panaad, makaambit sila sa bunga sa bag-o nga ubas didto sa mahimayaon nga gingharian uban Kaniya; sa dili mokubos atong makita nga ang ingon nga mga panaad gihimo ngadto sa karaan nga mga Santos. Ug bisan tuod dili kita makaangkon niini nga mga panaad nga gihimo alang niadtong mga karaan, kay dili kini atong katungod, tungod lamang kay gihimo kini ngadto sa mga karaan nga mga Santos, hinoon kon kita mga anak sa Labing Makagagahum, ug gitawag uban sa sama nga katungdanan diin sila gitawag, ug modawat sa sama nga pagkigsaad nga ilang gidawat, ug mga matinud-anon sa pagpamatuod sa atong Ginoo sama kanila, mahimo nga makaduol kita sa Amahan diha sa pangalan ni Kristo sama sa ilang pagduol Kaniya, ug kabahin sa atong mga kaugalingon makabaton sa sama nga mga panaad.

“Kini nga mga panaad, nga mabatonan, kon ugaling pinaagi kanato, dili tungod kay si Pedro, Juan, ug ang ubang mga Apostoles … naglakaw uban sa kahadlok sa Dios ug adunay gahum sa hugot nga pagtuo sa pagpatigbabaw ug pagbaton niini; apan tungod niini kay kita, sa atong mga kaugalingon, adunay hugot nga pagtuo sa pagduol sa Dios diha sa pangalan sa Iyang Anak nga si Jesukristo, gani sama sa ilang gihimo, ug sa diha nga kini nga mga panaad nabatonan, mga panaad kini nga gilaktud nganhi kanato, o dili kini makaayo kanato. Ipahayag kini alang sa atong kaayohan, nga atong kaugalingon nga katungod (pinaagi sa gasa sa Dios), naangkon pinaagi sa atong kaugalingong kakugi sa pagsunod sa Iyang mga sugo, ug naglakaw sa matarung sa Iyang atubangan.”¹⁶

“Amo kamong pahinumduman, mga kaigsoonan, sa mga pagbudlay, mga pagsulay, kawad-on, ug mga panggukod, nga gilahutay sa karaan nga mga santos alang sa bugtong katuyoan sa pagdani sa mga tawo sa pinakamaayo ug kaangayan sa hugot nga pagtuo kang Kristo, kon sa among hunahuna gikinahanglan, o makatabang kini sa bisan unsang paagi sa pag-aghat kaninyo sa pagbudlay diha sa ubasan sa Ginoo uban sa labaw pa nga kakugi. Apan aduna kita’y rason sa pagtuo (kon inyong himoon ang balaan nga mga Kasulatan nga usa ka igong bahin sa inyong mga pagtuon), nga ang pagpailub sa karaan nga mga santos naila na diha kaninyong tanan; ingon man usab nga andam sila nga mosakripisyo og mga pasidungog ug mga kalipay karon niini nga kalibutan, nga sila unta makabaton og kasiguroan sa korona sa kinabuhi gikan sa kamot sa atong Ginoo, ug sa ilang pinakamaayo nga ehemplo sa pagbudlay, nga nagpakita sa ilang hilabihan nga kadasig ngari kanato sa katuyoan nga ilang gidawat, nga sa kada adlaw inyong gipaninguha sa pagsunod. Ug dili lamang kini nga mga ehemplo sa mga Santos, apan ang mga sugo sa atong Ginoo, nga atong gilauman nga makanunayong nagpabilin sa inyong mga kasingkasing, nagtudlo kaninyo, dili lamang sa Iyang kabubut-on sa pagpahayag sa Iyang Ebanghelyo, apan sa Iyang kaaghup ug hingpit nga pamatasan sa atubangan sa tanan, gani niadtong mga panahon sa mapintas nga mga pagpanggukod ug pang-abuso nga gihan-ok diha Kaniya pinaagi sa dautan ug mananapaw nga kaliwatan.

“Hinumdumi, mga kaigsoonan, nga gitawag kamo Niya ngadto sa pagkabalaan, ug kinahanglan ba kita nga moingon, nga mahisama Kaniya sa kaputli? Unsa ka maalamon, unsa ka putli, ug unsa ka hingpit, dayon pagtinarung sa inyong mga kaugalingon diha sa Iyang panan-aw, ug hinumdumi usab, nga ang Iyang mga mata kanunay nga nagatan-aw kaninyo. Nagtan-aw niini nga mga kamatuoran diha sa tukma nga panabut, dili kamo mahimo nga dili mobati, nga kon walay usa ka higpit nga pagsunod sa tanan Niya nga balaanong mga gikinahanglan, mahimo nga kamo, sa katapusan, makita nga nakulangan; ug kon mao, moangkon kamo, nga ang inyong kapalaran mahisama sa kapalaran sa mga ulipon nga walay hinungdan. Busa, nangaliyupo kami ninyo, mga kaigsoonan, sa pagpalambo sa tanang mga butang nga gisalig sa inyong pagkatinugyanan, nga dili kamo mawad-an sa inyong ganti.”¹⁷

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Hunahunaa kini nga mga ideya samtang kamo magtuon niini nga hugna o samtang kamo mangandam sa pagtudlo. Alang sa dugang nga tabang, tan-awa sa mga pahina vii–xiii.

Basaha ang katapusan nga paragrap sa pahina 189, nga nag-pokus sa lagda nga gipahiangay ni Joseph Smith sa iyang kinabuhi. Paghunahuna og piho nga mga sugo nga bag-o pa lang ninyo nga nadawat, pinaagi sa mga pulong sa buhi nga propeta o mga pag-aghat sa Espiritu Santo. Sa unsa nga paagi kamo napanalanginan sa dihang misunod kamo niini nga mga sugo sa walay pagduhaduha?
Ribyuha ang una nga paragrap sa pahina 190. Nganong usahay kinahanglan kita nga “mobarug nga mag-inusara” aron “itudlo ang tinuod nga baruganan”? Sa unsa nga mga paagi nga kita wala mag-inusara sa ingon nga mga panahon? ( Alang sa mga panig-ingnan, tan-awa diha sa mga pahina 190–92.) Sa unsa nga paagi makatabang kita sa mga bata ug sa mga batan-on nga magpabiling matinud-anon sa mga baruganan sa ebanghelyo bisan kon dili kini angay sa pagbuhat sa ingon?
Tun-i ang seksyon nga nagsugod diha sa pahina 193 Sa unsa nga katarungan nga ang Dios mihatag kanato og mga sugo? Ngano nga kinahanglan kita nga mosunod sa Iyang mga sugo?
Ribyuha ang mga pagtulun-an ni Joseph Smith mahitungod sa Mateo 22:2–14 ug 2 Timoteo 4:7–8 (mga pahina 194–99). Palandunga kon unsay inyong bation nga dawaton ngadto sa salosalo sa kasal. Unsa kaha nga matang sa mga tawo kita nga nahimong takus nga dawaton? Unsa sa inyong hunahuna ang ipasabut sa pag-away sa maayong pakig-away ug batonan ang hugot nga pagtuo? Paghunahuna og usa ka tawo nga inyong nailhan kinsa miaway sa usa ka maayong pakig-away ug gibatonan ang hugot nga pagtuo. Unsay inyong makat-unan gikan niini nga tawo?
Si Propeta Joseph miawhag kanato sa paghinumdom nga ang Ginoo “mitawag [kanato] ngadto sa pagkabalaan” (pahina 199). Unsa ang kahulugan niini ngadto kaninyo nga pagatawgon sa pagkabalaan? Sa unsa kaha nga paagi sa atong panumduman niini nga “katungdanan” nga makahimo og kalainan sa atong mga kinabuhi? Sa mga kinabuhi sa miyembro sa atong pamilya ug mga higala?

May Kalabutan nga Kasulatan:Exodo 20:1–17; Juan 7:17; 1 Nephi 3:7; D&P 58:26–29; Abraham 3:25