សារលិខិតគណៈប្រធានទីមួយ
ការប្រែក្លាយជាសិស្សដ៏ពិត
នៅក្នុងគ្រប់ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ យើងមានឯកសិទ្ធិនៃការសន្យារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលថា យើងនឹងចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយគោរពបទបញ្ញត្តិទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៤:៣; ៥:២; គ. និង ស. ២០:៧៧, ៧៩ ) ។ ការចងចាំដល់ទ្រង់នឹងកើតឡើងដោយឯកឯង នៅពេលយើងលើកដាក់ព្រះនាមទ្រង់មកលើខ្លួនយើង ។ យើងធ្វើការណ៍នេះតាមរបៀបជាច្រើន ជាពិសេសពេលយើងបម្រើអ្នកដទៃនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ អានព្រះបន្ទូលដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ហើយអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យដឹងអំពីអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើ ។
រឿងនេះបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ពេលខ្ញុំបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យយុវជនម្នាក់ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា អ្នកបម្រើដែលត្រូវបានរើសតាំងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានហៅខ្ញុំឲ្យធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អទ្រង់ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់ និងសាសនាចក្រដ៏ពិតរបស់ទ្រង់ ។ ដៃគូផ្សព្វផ្សាយរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានសន្យាដល់យុវជននោះថា គាត់នឹងបានជ្រះស្អាតតាមរយៈអំណាចនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេលគាត់ប្រែចិត្តដោយមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយជ្រមុជទឹកដោយអ្នកបម្រើដែលមានសិទ្ធិអំណាចម្នាក់របស់ទ្រង់ ។
ពេលខ្ញុំលើកយុវជននោះចេញពីទឹកនៃអាងជ្រមុជវិញ គាត់បានខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា « ខ្ញុំបានជ្រះស្អាតហើយ ខ្ញុំបានជ្រះស្អាតហើយ » ។ នាគ្រានោះ ខ្ញុំបានចងចាំអំពីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយ យ៉ូហាន បាទីស្ទ នៅក្នុងទន្លេយ័រដាន់ ។ លើសពីនោះទៀត ខ្ញុំបានចងចាំថា ខ្ញុំកំពុងធ្វើកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងកំពុងមានព្រះជន្មរស់ — ដោយមានវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដូចយ៉ូហានបានមានដែរ ។
ចំពោះខ្ញុំ និងពួកយើងម្នាក់ៗ ការចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចលើសពីការគ្រាន់តែពឹងទៅលើអនុស្សាវរីយ៍នៃការយល់ដឹង និងបទពិសោធន៍របស់យើងជាមួយទ្រង់ទៅទៀត ។ យើងអាចធ្វើការជ្រើសរើសជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលនាំយើងឲ្យខិតកាន់តែជិតទ្រង់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។
ជម្រើសសាមញ្ញបំផុតដែលអាចធ្វើនោះគឺអានព្រះគម្ពីរ ។ តាមរយៈការអានព្រះគម្ពីរ យើងអាចទទួលបានអារម្មណ៍នៃការនៅជិតទ្រង់ ។ ចំពោះខ្ញុំ ភាពជិតស្និទ្ធកើតមានឡើងញឹកញាប់បំផុត ពេលខ្ញុំអានព្រះគម្ពីរមរមន ។ នៅនាទីដំបូងដែលខ្ញុំអានក្នុងជំពូកនានាក្នុងនីហ្វៃទី ២ ខ្ញុំបានឮសំឡេងរបស់នីហ្វៃ និងលីហៃ រៀបរាប់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដូចពួកលោកស្គាល់ទ្រង់ដោយផ្ទាល់ក្នុងគំនិតខ្ញុំ ។ អារម្មណ៍នៃភាពជិតស្និទ្ធបានកើតមានឡើង ។
ចំពោះបងប្អូន វាមានកន្លែងច្រើនទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលអាចនាំបងប្អូនឲ្យខិតជិតទ្រង់ ។ ប៉ុន្តែទោះបីបងប្អូនអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅពេលណា និងទីណាក្តី ដោយសារភាពបន្ទាបខ្លួន និងដោយស្មោះអស់ពីចិត្តដើម្បីចងចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះបំណងប្រាថ្នារបស់បងប្អូនក្នុងការលើកដាក់ព្រះនាមទ្រង់មកលើខ្លួននៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនឹងកើនឡើង ។
បំណងប្រាថ្នានោះហើយដែលនឹងផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលបងប្អូនបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ បងប្អូននឹងអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទូលសូមជំនួយ ដើម្បីតម្កើងការហៅបម្រើខ្លួន ទោះបីបងប្អូនចាត់ទុកវាថាជាការហៅតូចតាចក្តី ។ ជំនួយដែលបងប្អូនទូលសូមនោះគឺជាសមត្ថភាពដើម្បីបំភ្លេចខ្លួនឯង ហើយផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់កាន់តែខ្លាំងទៅលើអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះសព្វព្រះទ័យឲ្យទៅដល់អស់អ្នកដែលបងប្អូនហៅឲ្យបម្រើ ។
ខ្ញុំធ្លាប់ទទួលបានជំនួយពីទ្រង់ និងភាពជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់នៅក្នុងការបម្រើរបស់ខ្ញុំជាមួយកូនៗរបស់យើង ពេលខ្ញុំបានអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យដឹងអំពីរបៀបជួយពួកគេស្វែងរកភាពសុខសាន្ត ដែលកើតមានឡើងតាមរយៈដំណឹងល្អតែប៉ុណ្ណោះនោះ ។ នាគ្រាបែបនោះ ខ្ញុំពុំសូវខ្វល់ខ្វាយថា អ្នកដទៃមើលឃើញថាតើខ្ញុំជាឪពុក ឬម្តាយដែលមានជោគជ័យឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំងទៅលើភាពជោគជ័យ និងសុខុមាលភាពរបស់កូនៗខ្ញុំវិញ ។
បំណងប្រាថ្នាដើម្បីផ្តល់នូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងប្រទានឲ្យដល់អស់អ្នកដែលយើងបម្រើ នាំយើងឲ្យអធិស្ឋាន ជា ការទូលអង្វរ យ៉ាងពិតប្រាកដទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពេលយើងអធិស្ឋានតាមរបៀបនោះ — នៅក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយមានជំនឿលើទ្រង់ — នោះព្រះវរបិតានឹងឆ្លើយតប ។ ទ្រង់បានបញ្ជូនព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកដឹកនាំ លួងលោម និងលើកទឹកចិត្តយើង ។ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ( សូមមើល នីហ្វៃទី ៣ ១១:៣២, ៣៦; ២៨:១១; អេធើរ ១២:៤១ ) នោះសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ដោយអស់ពីចិត្ត គំនិត និងពល្លំនឹងកើនឡើង ( សូមមើល ម៉ាកុស ១២:៣០; លូកា ១០:២៧; គ. និង ស. ៥៩:៥ ) ។
ពរជ័យនៃការចងចាំជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងសកម្មនេះនឹងកើតមានឡើងបន្តិចម្តងៗ និងទៀងទាត់ ពេលយើងបម្រើទ្រង់ ទទួលទានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយអធិស្ឋានដោយសេចក្តីជំនឿក្នុងព្រះនាមទ្រង់ ។ ហើយការចងចាំនេះនឹងជះឥទ្ធិពលដល់យើង ឲ្យប្រែក្លាយជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ — និងក្រោយមកទៀតជាមួយនឹងព្រះវរបិតាទ្រង់នៅក្នុងស្ថាននៃសិរីរុងរឿងនាពេលខាងមុខ ។