Paglilitis kay Joseph Smith Noong 1826

Noong 1826, inupahan ni Josiah Stowell si Joseph Smith para tumulong na hanapin ang nawalang Espanyol na pilak malapit sa hangganan ng New York at Pennsylvania. May isang tao sa komunidad, posibleng malayong kamag-anak ni Stowell, ang nag-akusa kay Joseph na tumititig sa isang bato upang tuklasin ang nawawalang ari-arian. Bunga nito, inatasan si Joseph na humarap sa huwes ng kapayapaan na si Albert Neely sa Chenango County, marahil sa mga paratang ng panggugulo. Ang pagkakadakip sa kanya ay tila batay lamang sa isang kautusan sa batas ng estado ng New York na nagbabawal sa “pagkukunwari .  .  . na tuklasin kung saan maaaring matagpuan ang nawawalang kalakal.”¹ Apat na salaysay ang naglarawan sa pagdinig na ito, lahat ay nagsasaad na walang malubhang legal na epekto kay Joseph. Ang iba pang mga detalye ay iba-iba at kung minsan ay hindi magkakatugma.²

Sa kanyang salaysay, agad na sumang-ayon si Joseph na paminsan-minsan niyang ginamit ang kanyang bato ng tagakita upang hanapin ang nawawalang ari-arian, ngunit itinigil na niya ang gawaing ito—sumasakit ang kanyang mga mata, sabi niya. Hindi siya humiling ng gayong gawain at “sa halip ay palaging tinanggihan na magkaroon ng anumang kaugnayan sa trabahong ito.”³ Sinuri ng hukom ang bato at tinanong ang iba pang mga saksi, kabilang na ang ama ni Joseph, si Joseph Smith Sr., at ang amo ni Joseph, si Josiah Stowell.

Tumestigo sina Joseph Sr. at Josiah Stowell na tumugon si Joseph sa mga kahilingan na gamitin ang kanyang bato ng tagakita para lamang tulungan ang mga kaibigan o, sa kaso ni Stowell, para tulungan si Stowell at ang iba pang mga upahang manggagawa na naghuhukay ng kayamanan. Nagtiwala si Stowell kay Joseph at pinahalagahan ang kanyang gawain. Umasa si Joseph Sr. na hindi aabusuhin ng kanyang anak ang kaloob sa paghahanap ng mga kayamanan sa lupa at nagdasal na ihayag ng Diyos ang Kanyang kalooban sa binata. Naniniwala ang ilang mga saksi na nagbigay-salaysay sa kahusayan ni Joseph; ang iba ay hindi.⁴

Ang kinalabasan ng pagdinig ay nananatiling isang palaisipan. May isang sinasabing tala ng korte na nagpapahiwatig na napagtanto ng hukom na may-sala si Joseph. Isang kapitbahay ni Josiah Stowell ang nagsabing “kinondena” ng hukuman si Joseph subalit hinayaan siyang makatakas dahil sa kanyang kabataan. Isang kaibigan ng hukom na nagsasabing gumawa ng mga tala sa pagdinig ang sumulat na tinanggap ng hukom ang salaysay ni Stowell at pinawalang-sala si Joseph. Si Oliver Cowdery, na hindi dumalo sa pagdinig (nakilala niya si Joseph Smith pagkaraan ng tatlong taon), ay binanggit ang malamang na resulta dahil sa kakulangan ng mga dokumento, na si Joseph ay pinawalang-sala sa pagiging taong mapanggulo.⁵

Mga Sanggunian ng Simbahan

Richard E. Turley Jr., Robin S. Jensen, at Mark Ashurst-McGee, “Joseph the Seer,” Ensign, Okt. 2015, 48–55.

“Seer Stone,” josephsmithpapers.org.

Bibliograpiya

Ang mga sumusunod na lathalain ay nagbibigay ng karagdagang impormasyon tungkol sa paksang ito. Sa pagtukoy o pag-uugnay sa iyo sa mga sangguniang ito, hindi kami nag-eendorso o nagbibigay-garantiya sa nilalaman o mga pananaw ng mga may-akda.

Gordon A. Madsen, “Being Acquitted of a ‘Disorderly Person’ Charge in 1826,” in Gordon A. Madsen, Jeffrey N. Walker, at John W. Welch, mga pat., Sustaining the Law: Joseph Smith’s Legal Encounters (Provo, Utah: Brigham Young University Studies, 2014), 71–92.

Marvin S. Hill, “Joseph Smith and the 1826 Trial: New Evidence and New Difficulties,” BYU Studies, tomo 12, blg. 2 (Abr. 1972), 223–33.

Mga Tala

1. “An Act for Apprehending and Punishing Disorderly Persons,” sa Laws of the State of New-York, Revised and Passed at the Thirty-Sixth Session of the Legislature, with Marginal Notes and References, Furnished by the Revisors, William P. Van Ness & John Woodworth, Esquires, Pursuant to the Act, Entitled “An Act for Publishing the Laws of this State,” Passed April 13th, 1813, 2 tomo (Albany: H. C. Southwick, 1813), 1:114–17, lalo na ang sec. I.

2. Ang apat na salaysay ay kina Abram W. Benton, “Mormonites,” Evangelical Magazine and Gospel Advocate, tomo 2, blg. 15 (Abr. 9, 1831), 120; William D. Purple, “Joseph Smith, the Originator of Mormonism,” Chenango Union, tomo 30, blg. 33 (Mayo 2, 1877), 3; “State of New York v. Joseph Smith,” sa Charles Marshall, “The Original Prophet,” Fraser’s Magazine, tomo 7, blg. 38 (Peb. 1873), 229–30; at Oliver Cowdery, “Letter VIII,” Latter Day Saints’ Messenger and Advocate, tomo 2, blg. 1 (Okt. 1835), 195–202.

   Tumira si Abram Benton malapit sa bukirin ni Josiah Stowell, ngunit hindi maliwanag kung dumalo siya sa pagdinig. Inangkin ni William Purple na siya at si Judge Neely ay matalik na magkaibigan at hiniling sa kanya ng hukom na isulat ang tala ng pagdinig. Sinabi ni Charles Marshall na nakuha niya ang tala ng hukuman mula sa pamangkin ng hukom na si Emily Pearsall. Hindi binanggit ang pangalan ni Pearsall sa ulat ni Marshall, ngunit ang kanyang pagkakakilanlan ay pinagtibay sa Utah Christian Advocate, tomo 2, blg. 13 (Ene. 1886), 1. Ang Utah Christian Advocate ay tumutukoy kay Pearsall na nagpunit ng mga pahina mula sa docket book ng hukom, kung saan nakasaad ang ulat ni Marshall sa Fraser’s Magazine na nagsasaad na ipinahiram ni Pearsall ang mga papel kay Marshall kung saan niya kinopya ang mga tala ng paglilitis. Ang docket book at ang mga pahinang sinasabing kinuha ni Pearsall ay hindi na makita. Hindi binanggit ni Oliver Cowdery kung saan niya nakuha ang impormasyon tungkol sa paglilitis, ngunit maaaring madali niyang nalaman ang mga ito mula sa isa sa mga taong sangkot at pinagnilayan ang kanilang mga obserbasyon tungkol sa nangyari.

   Ang mga tala ay hindi nagtutugma sa kung sino ang naghain ng mga pag-aakusa at paratang laban kay Joseph Smith. Isinalaysay ni Benton na inakusahan ng publiko si Joseph bilang taong nanggugulo; sinabi ni Purple na ipinadakip ng mga anak na lalaki ni Stowell si Joseph bilang isang palaboy; ang tala ng korte, ayon kay Marshall, ay nagsasabing ang pamangkin ni Stowell na si Peter Bridgeman ang nagpadakip kay Joseph bilang taong nanggugulo. Hindi rin nagtutugma ang mga salaysay sa kung sino ang tumestigo sa paglilitis. Binanggit lamang ni Benton si Josiah Stowell; binanggit ni Purple si Joseph Jr., Joseph Sr., si Stowell, at isang G. Thompson (tinukoy sa Fraser’s Magazine bilang Jonathan Thompson); ang mga talaan ng hukuman ayon kay Marshall ay inalis si Joseph Sr. at binanggit sina Joseph Jr., Stowell, Thompson, at ang tatlong saksi na hindi nabanggit sa iba pang mga salaysay.

3. “State of New York v. Joseph Smith,” 229–30.

4. Purple, “Originator of Mormonism,” 3.

5. “State of New York v. Joseph Smith,” 229–30; Benton, “Mormonites,” 120; Purple, “Originator of Mormonism,” 3; Cowdery, “Letter VIII,” 201.

   Kung nagpatuloy ang hukom sa isang kriminal na paglilitis o kaya naman ay binasahan ng sakdal ang nagkasala, hihilingin ng batas ng New York na gawin niya ang dalawang bagay: ipadala si Joseph sa isang “bridewell” (tinatawag din na isang poorhouse) at magpasa ng dokumento na pinapangalanan ang nasasakdal at isinasaad ang paratang, kasama ang isang pahayag ng pagkakasakdal at ipinapataw na parusa. Sa kasong ito, parehong hindi ginawa ito ng hukom. Ang pinakamalapit na bridewell ay hindi nagbabanggit ng pangalang Joseph Smith sa taong 1826, at walang hukuman ang nagtala ng pangalang Joseph, na nag-uugnay ng anumang paratang laban sa kanya, o kinonekta ang pagkakasakdal o parusa sa kanya (Gordon A. Madsen, “Being Acquitted of a ‘Disorderly Person’ Charge in 1826,” sa Gordon A. Madsen, Jeffrey N. Walker, at John W. Welch, mga pat., Sustaining the Law: Joseph Smith’s Legal Encounters [Provo, Utah: Brigham Young University Studies, 2014], 89–90).