Η μαρτυρία για τον Ιησού
Η πρόσκλησή μου είναι να ενεργήσετε τώρα για να εξασφαλίσετε τη θέση σας ως κάποιος που είναι γενναίος στη μαρτυρία για τον Ιησού.
Το 1832, ο Τζόζεφ Σμιθ και ο Σίδνεϋ Ρίγκντον είχαν ένα αξιοσημείωτο όραμα σχετικά με τον αιώνιο προορισμό των τέκνων του Θεού. Αυτή η αποκάλυψη μιλούσε για τρία επουράνια βασίλεια. Ο Πρόεδρος Ντάλλιν Χ. Όουκς μίλησε για αυτά τα «βασίλεια δόξας» τον περασμένο Οκτώβριο1, σημειώνοντας ότι «μέσω του θριάμβου και της δόξας του Αμνού»2 όλοι εκτός από λίγα άτομα τελικώς λυτρώνονται σε ένα από αυτά τα βασίλεια «σύμφωνα με τις επιθυμίες που εκδηλώνονται μέσω των επιλογών τους»3. Το σχέδιο του Θεού περί απολύτρωσης αποτελεί μία παγκόσμια ευκαιρία για όλα τα τέκνα Του, οποτεδήποτε και οπουδήποτε κι αν έχουν ζήσει επί της Γης.
Μολονότι η δόξα ακόμη και των τελευταίων από τα τρία βασίλεια, το έσχατο «ξεπερνά κάθε κατανόηση4, η ελπίδα του Πατέρα μας είναι ότι θα επιλέξουμε –και μέσω της χάρης του Υιού Του να πληρούμε τις προϋποθέσεις για– το ανώτερο και ενδοξότερο από αυτά τα βασίλεια, το επουράνιο, όπου μπορούμε να απολαύσουμε την αιώνια ζωή ως «συγκληρονόμοι του Χριστού»5. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον μας παρότρυνε να «σκε[πτόμαστε] επουράνια», κάνοντας το επουράνιο βασίλειο τον αιώνιο στόχο μας και μετά «να συλλογιζόμαστε προσεκτικά πού θα [μας] τοποθετήσει η καθεμία από τις αποφάσεις [μας], ενώ είμαστε εδώ επάνω στη Γη, στον επόμενο κόσμο»6.
Εκείνοι στο επουράνιο βασίλειο είναι «εκείνοι που δέχθηκαν τη μαρτυρία για τον Ιησού… οι οποίοι είναι εκείνοι οι δίκαιοι άνθρωποι, τελειοποιημένοι μέσω του Ιησού, του μεσολαβητή της καινής διαθήκης»7. Οι κάτοικοι του δεύτερου ή επίγειου βασιλείου περιγράφονται ως ουσιαστικά καλοί, συμπεριλαμβανομένων των «αξιότιμων ανθρώπων της γης, οι οποίοι τυφλώθηκαν από την πονηριά των ανθρώπων». Το κύριο περιοριστικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι «δεν είναι γενναίοι στη μαρτυρία για τον Ιησού»8. Αντιθέτως εκείνοι στο κατώτερο, το έσχατο βασίλειο είναι εκείνοι που «δεν δέχθηκαν το Ευαγγέλιο ούτε τη μαρτυρία για τον Ιησού»9.
Σημειώστε ότι το χαρακτηριστικό γνώρισμα για τους κατοίκους κάθε βασιλείου είναι πώς συσχετίζονται με τη «μαρτυρία για τον Ιησού», που κυμαίνεται από (1) ολόψυχη αφοσίωση έως (2) να μην είναι γενναίοι έως (3) ολοκληρωτική απόρριψη. Στην αντίδραση κάθε ατόμου επικρεμάται το αιώνιο μέλλον του.
Ι.
Τι είναι η μαρτυρία για τον Ιησού;
Είναι η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος ότι Εκείνος είναι ο θείος Υιός του Θεού, ο Μεσσίας και Λυτρωτής. Είναι η μαρτυρία του Ιωάννη ότι ο Ιησούς ήταν στην αρχή με τον Θεό, ότι είναι ο Δημιουργός των ουρανών και της Γης, και ότι «μέσα σ’ αυτόν ήταν το Ευαγγέλιο, και το Ευαγγέλιο ήταν η ζωή, και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων»10. Είναι «η μαρτυρία των Αποστόλων και των Προφητών… ότι πέθανε, ετάφη και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και ανελήφθη στους ουρανούς»11. Είναι η γνώση ότι «δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα που να έχει δοθεί, με το οποίο να επέλθει σωτηρία»12. Είναι η «μαρτυρία, η απολύτως τελευταία» που δόθηκε από τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ «ότι ζει!… Είναι ο Μονογενής του Πατέρα – ότι με Αυτόν, και μέσω Αυτού, και από Αυτόν, οι κόσμοι υπάρχουν και δημιουργήθηκαν, και οι κάτοικοί τους είναι γιοι και κόρες του Θεού»13.
II.
Πέραν αυτής της μαρτυρίας είναι η ερώτηση: Τι κάνουμε γι’ αυτό;
Οι κληρονόμοι του επουράνιου βασιλείου «δέχ[ονται]» τη μαρτυρία για τον Ιησού με την πληρέστερη έννοια με το βάπτισμα, τη λήψη του Αγίου Πνεύματος και την υπερνίκηση με πίστη14. Οι αρχές και οι αλήθειες του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού κυβερνούν τις προτεραιότητες και τις επιλογές τους. Η μαρτυρία για τον Ιησού εκδηλώνεται σε αυτό που είναι και σε αυτό που γίνονται. Κίνητρό τους είναι η αγνή αγάπη, «η αγνή αγάπη του Χριστού»15. Η εστίασή τους είναι στο να επιδιώξουν το «μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Xριστού»16.
Τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς που θα βρεθούν στο έσχατο βασίλειο δέχονται επίσης τη μαρτυρία για τον Ιησού, αλλά διακρίνονται από το τι δεν κάνουν γι’ αυτή. Το να μην είμαστε γενναίοι στη μαρτυρία για τον Σωτήρα υποδηλοί έναν βαθμό απάθειας ή χαλαρότητας –που είναι «χλιαρός»17– σε αντίθεση με τον λαό του Αμμών στο Βιβλίο του Μόρμον, για παράδειγμα, οι οποίοι «διακρίνονταν για τον ζήλο τους προς τον Θεό»18.
Οι κάτοικοι του επίγειου βασιλείου είναι εκείνοι που απορρίπτουν τη μαρτυρία για τον Ιησού μαζί με το Ευαγγέλιό Του, τις διαθήκες Του και τους προφήτες Του. Περιγράφονται από τον Αβιναδί ως «έχοντας βαδίσει σύμφωνα με τα δικά τους σαρκικά θελήματα και τις επιθυμίες, χωρίς να έχουν ποτέ επικαλεστεί τον Κύριο ενώ οι βραχίονες της ευσπλαχνίας είχαν εκταθεί προς αυτούς. Γιατί οι βραχίονες της ευσπλαχνίας είχαν εκταθεί προς αυτούς, και εκείνοι δεν θέλησαν»19.
III.
Τι σημαίνει να είμαστε γενναίοι στη μαρτυρία για τον Ιησού;
Υπάρχουν αρκετές δυνατότητες που θα μπορούσαν να ληφθούν υπ’ όψιν κατά την απάντηση αυτής της ερώτησης. Θα αναφέρω μερικές. Το να είμαστε γενναίοι στη μαρτυρία για τον Ιησού σίγουρα περιλαμβάνει τη γαλούχηση και την ενδυνάμωση αυτής της μαρτυρίας. Οι αληθινοί μαθητές δεν αγνοούν τα φαινομενικά μικρά πράγματα που υποστηρίζουν και ενδυναμώνουν τη μαρτυρία τους για τον Ιησού, όπως την προσευχή, τη μελέτη των γραφών, την τήρηση της Ημέρας του Κυρίου, τη μετάληψη, τη μετάνοια, την τέλεση διακονίας και τη λατρεία στον οίκο του Κυρίου. Ο Πρόεδρος Νέλσον μας υπενθυμίζει ότι «με τρομακτική ταχύτητα, μία μαρτυρία που δεν τρέφεται καθημερινά “με τον καλό λόγο του Θεού” [Μορόνι 6:4] μπορεί να αποσυντεθεί. Έτσι… χρειαζόμαστε καθημερινές εμπειρίες να λατρεύουμε τον Κύριο και να μελετούμε το Ευαγγέλιό Του». Έπειτα προσέθεσε: «Σας παρακαλώ να αφήσετε τον Θεό να επικρατήσει στη ζωή σας. Δώστε Του ένα δίκαιο μέρος του χρόνου σας. Καθώς το κάνετε, παρατηρήστε τι συμβαίνει στη θετική πνευματική ορμή σας»20.
Το να είμαστε γενναίοι επίσης υποδηλοί ότι είμαστε ανοικτοί και σε κοινή θέα σχετικά με τη μαρτυρία κάποιου. Με το βάπτισμα επιβεβαιώνουμε την προθυμία μας «να σταθ[ούμε] ως μάρτυρες του Θεού σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους που μπορεί να βρεθ[ούμε], ακόμη και μέχρι θανάτου»21. Ιδιαιτέρως αυτήν την εποχή του Πάσχα, διακηρύττουμε τη μαρτυρία μας με χαρά, δημοσίως και ανεπιφύλακτα για τον ανεστημένο, ζώντα Χριστό.
Μία πτυχή της γενναιότητος στη μαρτυρία για τον Ιησού είναι να ακούμε τους αγγελιαφόρους Του. Ο Θεός δεν μας εξαναγκάζει να ακολουθήσουμε το καλύτερο μονοπάτι, το μονοπάτι της διαθήκης, αλλά δίδει οδηγίες στους προφήτες Του να μας κάνουν να έχουμε πλήρη επίγνωση των συνεπειών των επιλογών μας. Και δεν είναι μόνο τα μέλη της Εκκλησίας Του. Μέσω των προφητών και των αποστόλων Του, Εκείνος με στοργή παρακαλεί όλον τον κόσμο να γνωρίσει την αλήθεια που θα τους ελευθερώσει22, θα τους απαλλάξει από άχρηστα δεινά και θα τους φέρει διαρκή χαρά.
Όταν είμαστε γενναίοι στη μαρτυρία για τον Ιησού αυτό σημαίνει να παροτρύνουμε τους άλλους, με λόγια και παραδείγματα, να είναι ομοίως γενναίοι, ιδίως εκείνοι της οικογένειάς μας. Ο Πρεσβύτερος Νηλ Α. Μάξουελ κάποτε απευθύνθηκε στα «αξιότιμα “έντιμα” μέλη [της Εκκλησίας] που περιεργάζονται επιφανειακώς αντί να εμβαθύνουν την ιδιότητά τους του μαθητή και που απασχολούνται πρόχειρα αντί να “ασχολούνται διακαώς” [Διδαχή και Διαθήκες 76:75, 58:27]»23. Επισημαίνοντας ότι όλοι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν, ο Πρεσβύτερος Μάξουελ θρήνησε: «Δυστυχώς, ωστόσο, όταν κάποιοι επιλέγουν τη χαλαρότητα, επιλέγουν όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά για την επόμενη γενεά και για την επόμενη. Οι μικρές αμφιθυμίες των γονέων μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες αποκλίσεις στα παιδιά τους! Προηγούμενες γενεές μίας οικογένειας μπορεί να αντικατόπτριζαν αφοσίωση, ενώ μερικές στη σημερινή γενεά δείχνουν αμφιθυμία. Δυστυχώς στην επόμενη, κάποιοι μπορεί να επιλέξουν διαστάσεις καθώς η διάβρωση έχει το τίμημά της»24.
Πριν από χρόνια, ο Πρεσβύτερος Τζων Χ. Γκρόμπεργκ αφηγήθηκε την ιστορία μιας νέας οικογένειας που ζούσε σε έναν μικρό κλάδο στη Χαβάη στις αρχές του 1900. Ήταν μέλη της Εκκλησίας για περίπου δύο χρόνια, όταν μία από τις κόρες τους αρρώστησε με μία μη διαγνωσθείσα ασθένεια και νοσηλεύτηκε. Στην εκκλησία την επόμενη Κυριακή, ο πατέρας και ο γυιος του προετοίμασαν τη μετάληψη όπως έκαναν τις περισσότερες εβδομάδες, αλλά καθώς ο νεαρός πατέρας γονάτισε για να ευλογήσει το ψωμί, ο πρόεδρος κλάδου, ξαφνικά συνειδητοποιώντας ποιος βρισκόταν στην τραπέζι της μεταλήψεως, πετάχτηκε και φώναξε: «Σταμάτα. Δεν μπορείς να αγγίξεις τη μετάληψη. Η κόρη σου έχει μία άγνωστη ασθένεια. Φύγε αμέσως, ενώ κάποιος άλλος θα φτιάξει νέο ψωμί μεταλήψεως. Δεν μπορούμε να σε έχουμε εδώ. Φύγε». Ο εμβρόντητος πατέρας κοίταξε ερευνώντας τον πρόεδρο κλάδου και μετά το εκκλησίασμα και, αντιλαμβανόμενος το βάθος της ανησυχίας και της αμηχανίας όλων, έκανε νόημα στην οικογένειά του και σιωπηλά έφυγαν από την εκκλησία.
Κανείς δεν είπε ούτε μία λέξη, καθώς η οικογένεια, βάδιζε με απελπισία στη διαδρομή προς το μικρό σπίτι της. Εκεί κάθισαν σε έναν κύκλο και ο πατέρας είπε: «Παρακαλώ να μείνετε σιωπηλοί μέχρι να είμαι έτοιμος να μιλήσω». Ο νεαρός γυιος αναρωτιόταν τι θα έκαναν για να εκδικηθούν για τη ντροπή που είχαν υποστεί: θα σκότωναν τους χοίρους του προέδρου του κλάδου ή θα έκαιγαν το σπίτι του ή θα προσχωρούσαν σε άλλη εκκλησία; Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι πέντε λεπτά πέρασαν στη σιωπή.
Οι σφιγμένες γροθιές του πατέρα άρχισαν να χαλαρώνουν και δάκρυα σχηματίστηκαν. Η μητέρα άρχισε να κλαίει και σύντομα καθένα από τα παιδιά έκλαιγε αθόρυβα. Ο πατέρας στράφηκε στη σύζυγό του και είπε: «Σε αγαπώ» και μετά επανέλαβε αυτά τα λόγια σε καθένα από τα παιδιά τους. »Σας αγαπώ όλους και θέλω να είμαστε μαζί, για πάντα, ως οικογένεια. Και ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό είναι να είμαστε όλοι καλά μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και να επισφραγισθούμε από την αγία ιεροσύνη στον ναό. Αυτή δεν είναι η εκκλησία του προέδρου κλάδου. Είναι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν άνθρωπο ή σε οποιοδήποτε κακό ή αμηχανία ή υπερηφάνεια να μας εμποδίσει να είμαστε μαζί για πάντα. Την επόμενη Κυριακή θα επιστρέψουμε στην εκκλησία. Θα μείνουμε μόνοι μας μέχρι να γίνει γνωστή η ασθένεια της κόρης μας, αλλά θα επιστρέψουμε».
Επέστρεψαν, η κόρη τους ανέρρωσε και η οικογένεια επισφραγίσθηκε στον Ναό Λέι της Χαβάης, όταν αυτός ολοκληρώθηκε. Σήμερα πάνω από 100 ψυχές αποκαλούν τον πατέρα, τον παππού και τον προπάππο τους ευλογημένο, επειδή διατήρησε το βλέμμα του στραμμένο στην αιωνιότητα25.
Μία τελευταία πτυχή της γενναιότητος στη μαρτυρία για τον Ιησού που θα αναφέρω είναι η ατομική μας επιδίωξη προσωπικής αγιότητας. Ο Ιησούς είναι ο ουσιώδης μας Λυτρωτής26 και κάνει έκκληση: «Μετανοήστε, όλες εσείς οι άκρες της γης, και ελάτε προς εμένα και βαπτισθείτε στο όνομά μου, για να αγιασθείτε με τη λήψη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να σταθείτε άσπιλοι εμπρός μου κατά την τελευταία ημέρα»27.
Ο προφήτης Μόρμον περιγράφει μία ομάδα Αγίων που επέμεναν με αυτόν τον τρόπο, παρά το γεγονός ότι έπρεπε «να περ[άσουν] μεγάλα βάσανα»28:
«Ωστόσο νήστευαν και προσεύχονταν συχνά, και γίνονταν ισχυρότεροι και ισχυρότεροι στην ταπεινοφροσύνη τους, και σταθερότεροι και σταθερότεροι στην πίστη του Χριστού, μέχρι που γέμιζε η καρδιά τους με αγαλλίαση και παρηγοριά, μάλιστα, μέχρι τον εξαγνισμό και την καθαγίαση της καρδιάς τους, η οποία καθαγίαση έρχεται εξαιτίας της παραχώρησης της καρδιάς τους προς τον Θεό»29. Είναι αυτή η μεγάλη αλλαγή στην καρδιά –να παραχωρήσουμε την καρδιά μας στον Θεό και να αναγεννηθούμε πνευματικώς μέσω της χάριτος του Σωτήρος– που επιζητούμε30.
Η πρόσκλησή μου είναι να ενεργήσετε τώρα για να εξασφαλίσετε τη θέση σας ως κάποιος που είναι γενναίος στη μαρτυρία για τον Ιησού. Καθώς μπορεί να χρειαστεί μετάνοια, «να μην αναβάλετε ώς το τέλος την ημέρα της μετάνοιάς σας»31, «σε μία περίοδο που δεν σκέφτεστε ότι το καλοκαίρι θα περάσει, η συγκομιδή θα τελειώσει, και οι ψυχές σας δεν θα σωθούν»32. Να είστε ένθερμοι στην τήρηση των διαθηκών σας με τον Θεό. Μην «θίγ[εσθε] εξαιτίας της αυστηρότητας του λόγου»33. «Σας λέω, θα ήθελα να θυμάστε να συγκρατήσετε το όνομα [του Χριστού] γραμμένο πάντα στην καρδιά σας, …να ακούτε και να γνωρίζετε τη φωνή από την οποία θα κληθείτε, και επίσης το όνομα με το οποίο θα σας καλέσει»34. Και τελικά «βάλτε το, λοιπόν, στις καρδιές σας, ώστε να κάνετε τα πράγματα που εγώ διδάσκω και σας προστάζω»35.
Ο Πατέρας μας θέλει όλα τα τέκνα Του που θα απολαύσουν αιώνια ζωή μαζί Του στο επουράνιο βασίλειό Του. Ο Ιησούς υπέφερε, πέθανε και αναστήθηκε για να γίνει αυτό δυνατό. Εκείνος «ανελήφθη στους ουρανούς, και κάθισε στο δεξί χέρι του Θεού, για να διεκδικήσει από τον Πατέρα τα δικαιώματά Του της ευσπλαχνίας που έχει προς τα τέκνα των ανθρώπων»36. Προσεύχομαι να ευλογηθούμε όλοι με μια φλογερή μαρτυρία για τον Κύριο Ιησού Χριστό, να αγαλλιούμε και να είμαστε γενναίοι γι’ αυτή τη μαρτυρία και να απολαμβάνουμε συνεχώς τους καρπούς της χάριτός Του στη ζωή μας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.