Έλπιζε στον Κύριο
Η σχέση μας με τον Θεό θα μεγαλώσει μόνο στον βαθμό που είμαστε διατεθειμένοι να εναποθέσουμε την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν.
Στην οικογένειά μας, παίζουμε μερικές φορές ένα παιχνίδι που αποκαλούμε «Η τρελή άσκηση εμπιστοσύνης». Μπορεί να το έχετε παίξει κι εσείς. Δύο άνθρωποι στέκονται λίγα εκατοστά μακριά, ο ένας με την πλάτη του προς τον άλλον. Με ένα σήμα από το άτομο που είναι πίσω, το άτομο μπροστά πέφτει προς τα πίσω στην αγκαλιά του φίλου του που περιμένει με τα χέρια ανοιχτά.
Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο όλων των σχέσεων. Μία κρίσιμη ερώτηση για οποιαδήποτε σχέση είναι: «Μπορώ να εμπιστευτώ το άλλο άτομο;» Μία σχέση σχηματίζεται μόνον όταν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να εμπιστευθούν ο ένας τον άλλον. Δεν είναι σχέση αν το ένα άτομο εμπιστεύεται απόλυτα αλλά το άλλο όχι.
Καθένας από εμάς είναι ένας αγαπημένος/η πνεύμα υιός ή θυγατέρα ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα1. Αλλά ενώ η πνευματική γενεαλογία παρέχει ένα θεμέλιο, δεν δημιουργεί από μόνη της μία ουσιαστική σχέση με τον Θεό. Μία σχέση μπορεί να αναπτυχθεί μόνον όταν επιλέγουμε να Τον εμπιστευόμαστε.
Ο Επουράνιος Πατέρας επιθυμεί να αναπτύξει μία στενή, προσωπική σχέση με καθένα από τα παιδιά-πνεύματά Του2. Ο Ιησούς εξέφρασε αυτή την επιθυμία, όταν προσευχήθηκε: «Για να είναι όλοι ένα· καθώς εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος με μένα κι εγώ ενωμένος με σένα, και αυτοί, ενωμένοι με μας, να είναι ένα»3. Η σχέση που επιζητεί ο Θεός με κάθε παιδί-πνεύμα είναι τόσο στενή και προσωπική, ώστε να είναι σε θέση να μοιραστεί όλα όσα έχει και όλα όσα είναι4. Αυτού του είδους η βαθιά, διαρκής σχέση μπορεί να αναπτυχθεί μόνον όταν οικοδομηθεί επάνω σε τέλεια, απόλυτη εμπιστοσύνη.
Από την πλευρά Του, ο Επουράνιος Πατέρας έχει εργασθεί από την αρχή για να εκφράσει την απόλυτη εμπιστοσύνη Του στη θεία δυνατότητα καθενός από τα τέκνα Του. Η εμπιστοσύνη αποτελεί τη βάση του σχεδίου που Εκείνος παρουσίασε για την ανάπτυξη και την πρόοδό μας πριν έλθουμε στη Γη. Θα μας δίδασκε αιώνιους νόμους, θα δημιουργούσε μία Γη, θα μας παρείχε θνητά σώματα, θα μας έδινε το δώρο να επιλέγουμε για τον εαυτό μας και θα μας επέτρεπε να μάθουμε και να αναπτυχθούμε κάνοντας τις δικές μας επιλογές. Θέλει να επιλέξουμε να ακολουθούμε τους νόμους Του και να επιστρέψουμε για να απολαύσουμε την αιώνια ζωή με Εκείνον και τον Υιό Του.
Γνωρίζοντας ότι δεν θα κάναμε πάντα καλές επιλογές, προετοίμασε επίσης έναν τρόπο για να ξεφύγουμε από τις συνέπειες των κακών επιλογών. Μας παρείχε έναν Σωτήρα –τον Υιό Του, Ιησού Χριστό– για να μας εξιλεώσει από τις αμαρτίες μας και να μας κάνει ξανά καθαρούς υπό την προϋπόθεση της μετάνοιας5. Μας καλεί να χρησιμοποιούμε τακτικά το πολύτιμο δώρο της μετάνοιας6.
Κάθε γονέας ξέρει πόσο δύσκολο είναι να εμπιστευθείς ένα παιδί αρκετά για να το αφήσεις να πάρει τις δικές του αποφάσεις, ειδικά όταν ο γονέας ξέρει ότι το παιδί είναι πιθανό να κάνει λάθη και θα υποφέρει ως αποτέλεσμα. Ωστόσο, ο Επουράνιος Πατέρας μάς επιτρέπει να κάνουμε τις επιλογές που θα μας βοηθήσουν να φθάσουμε στη θεία δυνατότητά μας! Όπως δίδαξε ο Πρεσβύτερος Ντέιλ Τ. Ρένλαντ: «Ο στόχος [Του] ως γονέα δεν είναι να επιβάλλει στα παιδιά Του να κάνουν το σωστό· είναι να μάθει στα παιδιά Του να επιλέγουν να κάνουν το σωστό και στο τέλος να γίνουν σαν Αυτόν»7.
Παρά την εμπιστοσύνη του Θεού σε εμάς, η σχέση μας με Εκείνον θα αναπτυχθεί μόνο στον βαθμό που είμαστε πρόθυμοι να Τον εμπιστευτούμε. Η δυσκολία είναι ότι ζούμε σε έναν πεπτωκότα κόσμο και όλοι έχουμε βιώσει την προδοσία της εμπιστοσύνης ως αποτέλεσμα της ανεντιμότητας, του χειρισμού, του εξαναγκασμού ή άλλων περιστάσεων. Μόλις προδοθούμε, μπορεί να δυσκολευτούμε να εμπιστευτούμε ξανά. Αυτές οι αρνητικές εμπειρίες εμπιστοσύνης με ατελείς θνητούς μπορεί ακόμη και να επηρεάσουν την προθυμία μας να εμπιστευτούμε έναν τέλειο Επουράνιο Πατέρα.
Πριν από ορισμένα χρόνια, δύο φίλοι μου, ο Λεονίντ και η Βαλεντίνα, εκδήλωσαν ενδιαφέρον να γίνουν μέλη της Εκκλησίας. Καθώς ο Λεονίντ άρχισε να μαθαίνει το Ευαγγέλιο, δυσκολευόταν να προσευχηθεί. Νωρίτερα στη ζωή του, ο Λεονίντ υπέφερε από χειρισμό και έλεγχο από ανωτέρους, και είχε αναπτύξει δυσπιστία προς την εξουσία. Αυτές οι εμπειρίες επηρέασαν την ικανότητά του να ανοίξει την καρδιά του και να εκφράσει τα προσωπικά του συναισθήματα στον Επουράνιο Πατέρα. Με τον καιρό και με μελέτη, ο Λεονίντ απέκτησε καλύτερη κατανόηση του χαρακτήρα του Θεού και βίωσε την αίσθηση της αγάπης του Θεού. Τελικά, η προσευχή έγινε ένας φυσικός τρόπος για να εκφράσει ευχαριστίες και την αγάπη που αισθανόταν για τον Θεό. Η αυξανόμενη εμπιστοσύνη του στον Θεό οδήγησε τελικώς εκείνον και τη Βαλεντίνα να συνάψουν ιερές διαθήκες για να ενισχύσουν τη σχέση τους με τον Θεό και μεταξύ τους.
Εάν προηγούμενη απώλεια εμπιστοσύνης σάς εμποδίζει να εμπιστευθείτε τον Θεό, παρακαλείσθε να ακολουθήσετε το παράδειγμα του Λεονίντ. Συνεχίστε υπομονετικά να μαθαίνετε περισσότερα για τον Επουράνιο Πατέρα, τον χαρακτήρα Του, τα γνωρίσματά Του και τους σκοπούς Του. Αναζητήστε και καταγράψτε εμπειρίες που νιώθετε την αγάπη και τη δύναμή Του στη ζωή σας. Ο ζων προφήτης μας, Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον, έχει διδάξει ότι όσο περισσότερα μαθαίνουμε για τον Θεό, τόσο ευκολότερο θα είναι για εμάς να Τον εμπιστευόμαστε8.
Μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον Θεό είναι απλώς με το να Τον εμπιστευόμαστε. Όπως «Η άσκηση τρελής εμπιστοσύνης», μερικές φορές απλώς χρειάζεται να είμαστε πρόθυμοι να πέσουμε προς τα πίσω και να Τον αφήσουμε να μας πιάσει. Η θνητή ζωή μας είναι μία δοκιμασία. Οι δυσκολίες που απαιτούν από εμάς περισσότερα από όσα είμαστε σε θέση να επιτύχουμε μόνοι μας έρχονται συχνά. Όταν η γνώση και η κατανόησή μας είναι ανεπαρκείς, είναι φυσικό να αναζητούμε πηγές που θα μας βοηθήσουν. Σε έναν κόσμο κορεσμένο από πληροφορίες, δεν υπάρχει έλλειψη πηγών που προωθούν τις λύσεις τους στις δυσκολίες μας. Ωστόσο, η απλή, δοκιμασμένη στον χρόνο συμβουλή στο Παροιμίαι παρέχει την καλύτερη συμβουλή: «Έλπιζε στoν Kύριo με όλη σoυ την καρδιά, και να μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σoυ»9. Δείχνουμε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό, στρεφόμενοι πρώτα σε Εκείνον όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες της ζωής.
Αφού τελείωσα τη νομική στη Γιούτα, η οικογένειά μας ήρθε αντιμέτωπη με τη σημαντική απόφαση για το πού θα εργαζόμασταν και θα αποκτούσαμε το σπίτι μας. Αφού συσκεφθήκαμε μεταξύ μας και με τον Κύριο, αισθανθήκαμε καθοδηγημένοι να μετακινήσουμε την οικογένειά μας στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, μακριά από γονείς και αδέλφια. Αρχικά τα πράγματα πήγαν καλά και νιώσαμε την επιβεβαίωση στην απόφαση μας. Όμως έπειτα τα πράγματα άλλαξαν. Υπήρξαν περικοπές προσωπικού στο δικηγορικό γραφείο και αντιμετώπισα την προοπτική να μην έχω δουλειά ή ασφάλιση την ίδια στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μας Ντόρα με σοβαρές ιατρικές δυσκολίες και μακροπρόθεσμες ειδικές ανάγκες. Ενώ αντιμετώπιζα αυτές τις δυσκολίες, δέχτηκα μία κλήση να υπηρετήσω που θα απαιτούσε σημαντικό χρόνο και δέσμευση.
Δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ μία τέτοια δυσκολία και ήμουν καταβεβλημένος. Άρχισα να αμφισβητώ την απόφαση που είχαμε πάρει και την επιβεβαίωση που τη συνακολούθησε. Είχαμε εμπιστευθεί τον Κύριο και τα πράγματα υποτίθεται ότι θα πήγαιναν καλά. Είχα πέσει προς τα πίσω, και τώρα φαινόταν ότι κανείς δεν επρόκειτο να με πιάσει.
Μια μέρα τα εξής λόγια ήλθαν ευκρινώς στον νου και την καρδιά μου: «Μην ρωτάς γιατί. Ρώτησε τι θέλω να μάθεις». Τώρα ήμουν ακόμα πιο μπερδεμένος. Τη ίδια στιγμή που πάλευα με την προηγούμενη απόφασή μου, ο Θεός με καλούσε να Τον εμπιστευτώ ακόμη περισσότερο. Κοιτάζοντας πίσω, αυτό ήταν ένα κρίσιμο σημείο στη ζωή μου – ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ο καλύτερος τρόπος να μάθω να εμπιστεύομαι τον Θεό ήταν απλώς με το να Τον εμπιστεύομαι. Τις επόμενες εβδομάδες, παρακολουθούσα με έκπληξη καθώς ο Κύριος με θαυμαστό τρόπο ξεδίπλωνε το σχέδιό Του να ευλογήσει την οικογένειά μας.
Οι καλοί δάσκαλοι και οι προπονητές γνωρίζουν ότι η διανοητική ανάπτυξη και η σωματική δύναμη μπορούν να συμβούν μόνον όταν οι νόες επεκτείνονται και οι μύες τεντώνονται. Ομοίως, ο Θεός μάς καλεί να αναπτυχθούμε πνευματικώς, εμπιστευόμενοι την πνευματική διδασκαλία Του μέσω εμπειριών που επεκτείνουν την ψυχή. Επομένως, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι όποια εμπιστοσύνη κι αν έχουμε δείξει στο παρελθόν, άλλη μία εμπειρία που μεγαλώνει την εμπιστοσύνη βρίσκεται ακόμη στο μέλλον. Ο Θεός είναι επικεντρωμένος στην πνευματική ανάπτυξη και την πρόοδό μας. Είναι ο Μέγας Διδάσκαλος, ο απόλυτος προπονητής ο οποίος πάντα μας εκτείνει για να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο τη θεία δυνατότητά μας. Αυτό θα περιλαμβάνει πάντοτε μία μελλοντική πρόσκληση να Τον εμπιστευόμαστε λίγο περισσότερο.
Το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει το πρότυπο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να μας επεκτείνει ώστε να αναπτύξει δυνατές σχέσεις μαζί μας. Στο Έλα, ακολούθα με, πρόσφατα μελετήσαμε πώς δοκιμάστηκε η εμπιστοσύνη του Νεφί στον Θεό, όταν ο ίδιος και οι αδελφοί του προστάχθηκαν να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ για να αποκτήσουν τις ορειχάλκινες πλάκες. Αφού απέτυχαν οι αρχικές προσπάθειές τους, οι αδελφοί του τα παράτησαν και ήταν έτοιμοι να επιστρέψουν χωρίς τις πλάκες. Όμως ο Νεφί επέλεξε να θέσει την πλήρη εμπιστοσύνη του στον Κύριο και επέτυχε να αποκτήσει τις πλάκες10. Εκείνη η εμπειρία πιθανώς ενδυνάμωσε την εμπιστοσύνη του Νεφί στον Θεό, όταν το τόξο του έσπασε και η οικογένεια αντιμετώπιζε λιμό στην έρημο. Πάλι, ο Νεφί επέλεξε να εμπιστευθεί τον Θεό και η οικογένεια σώθηκε11. Αυτές οι διαδοχικές εμπειρίες έδωσαν στον Νεφί ακόμη δυνατότερη πεποίθηση στον Θεό για το τεράστιο έργο που μεγαλώνει την εμπιστοσύνη που θα αντιμετώπιζε σύντομα, της ναυπήγησης ενός πλοίου12.
Μέσω αυτών των εμπειριών, ο Νεφί ενδυνάμωνε τη σχέση του με τον Θεό με το να Τον εμπιστεύεται με συνέπεια και συνέχεια. Ο Θεός χρησιμοποιεί το ίδιο πρότυπο με εμάς. Μας απευθύνει προσωπικές προσκλήσεις για να ενδυναμώσουμε και να εμβαθύνουμε την εμπιστοσύνη μας σε Εκείνον13. Κάθε φορά που αποδεχόμαστε και ενεργούμε επί μίας πρόσκλησης, η εμπιστοσύνη μας στον Θεό μεγαλώνει. Εάν αγνοήσουμε ή απορρίψουμε μία πρόσκληση, η πρόοδός μας σταματά έως ότου είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε επί μίας νέας πρόσκλησης.
Τα καλά νέα είναι ότι ανεξάρτητα από την εμπιστοσύνη που μπορεί ή δεν μπορεί να έχουμε επιλέξει να θέσουμε στον Θεό κατά το παρελθόν, μπορούμε να επιλέξουμε να εμπιστευθούμε τον Θεό σήμερα και κάθε μέρα από εδώ και εμπρός. Υπόσχομαι ότι κάθε φορά που το κάνουμε, ο Θεός θα είναι εκεί για να μας πιάσει και η σχέση εμπιστοσύνης μας θα γίνεται όλο και ισχυρότερη μέχρι την ημέρα που θα γίνουμε ένα με Εκείνον και τον Υιό Του. Τότε μπορούμε να δηλώσουμε όπως ο Νεφί: «Ω Κύριε, βασίσθηκα σε σένα και σε σένα θα βασίζομαι για πάντα»14. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.