Μια ανωτέρα χαρά
Είθε όλοι μας να επιζητήσουμε και να βρούμε την ανωτέρα χαρά που προέρχεται από την αφοσίωση της ζωής μας στον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Αγαπημένο Του Υιό.
Είχα τη μεγάλη ευλογία να μιλώ στη γενική συνέλευση εδώ και τρεις δεκαετίες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μου έχουν γίνει ερωτήσεις σχετικά με αυτά τα μηνύματα από πολλούς σε όλο τον κόσμο. Τελευταίως, ένα συγκεκριμένο ερώτημα επανέρχεται συνεχώς. Συνήθως γίνεται κάπως έτσι: «Πρεσβύτερε Ούχτντορφ, άκουσα προσεκτικά την τελευταία σας ομιλία, αλλά … δεν άκουσα κάτι σχετικά με την αεροπορία».
Λοιπόν, μετά τη σημερινή ημέρα, ίσως να μην ακούσω αυτή την ερώτηση για λίγο καιρό.
Σχετικά με «την τρικυμισμένη ιλαρότητα των σύννεφων που χωρίζονται από τον ήλιο»1
Είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι ήταν μόλις 120 χρόνια πριν, όταν ο Γουίλμπουρ και ο Όρβιλ Ράιτ απογειώθηκαν για πρώτη φορά και πέταξαν επάνω από την άμμο του Κίττυ Χωκ, στη Βόρειο Καρολίνα. Τέσσερεις σύντομες πτήσεις εκείνη την ημέρα του Δεκεμβρίου άλλαξαν τον κόσμο και άνοιξαν τη θύρα σε μία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις στην ιστορία του κόσμου.
Η πτήση ήταν επικίνδυνη εκείνες τις πρώτες ημέρες. Οι αδελφοί το γνώριζαν αυτό. Το ίδιο και ο πατέρας τους, ο Μίλτον. Μάλιστα, φοβήθηκε τόσο πολύ μήπως χάσει και τους δύο γυιους του σε αεροπορικό δυστύχημα, που του υποσχέθηκαν ότι δεν θα πετούσαν ποτέ μαζί.
Και ποτέ δεν το έκαναν – με μια εξαίρεση. Επτά χρόνια έπειτα από εκείνη την ιστορική ημέρα στο Κίττυ Χωκ, ο Μίλτον Ράιτ τελικώς έδωσε τη συναίνεσή του και παρακολουθούσε τον Γουίλμπουρ και τον Όρβιλ να πετούν μαζί για πρώτη φορά. Μετά την προσγείωση, ο Όρβιλ έπεισε τον πατέρα του να πάρει την πρώτη και μοναδική πτήση του και να δει ο ίδιος πώς ήταν.
Καθώς το αεροπλάνο απογειωνόταν από το έδαφος, ο 82χρονος Μίλτον παρασύρθηκε τόσο πολύ από τη χαρά της πτήσης, που κάθε φόβος τον εγκατέλειψε. Ο Όρβιλ αγαλλίαζε καθώς ο πατέρας του φώναζε με ευχαρίστηση: «Πιο ψηλά, Όρβιλ, πιο ψηλά!»2
Αυτός ήταν ένας άνδρας σαν κι εμένα!
Ίσως ο λόγος που μιλώ για την αεροπορία περιστασιακά είναι ότι γνωρίζω κάτι από αυτό που ένιωσαν οι Ράιτ. Κι εγώ επίσης έχω «γλιστρήσει από τα σκαιά δεσμά της Γης και χόρεψα στους ουρανούς με φτερά ασημένια που αντικαθρεπτίζουν γέλιο»3.
Η πρώτη πτήση των αδελφών Ράιτ, η οποία έγινε μόλις 37 χρόνια πριν από τη γέννησή μου, άνοιξε θύρες περιπέτειας, θαυμασμού και καθαρής χαράς στη ζωή μου.
Και όμως, όσο εκπληκτική κι αν είναι αυτή η χαρά, υπάρχει ένα ακόμη ανώτερο είδος χαράς. Σήμερα, στο πνεύμα της χαρούμενης κραυγής του Μίλτον Ράιτ: «Πιο ψηλά, Όρβιλ, πιο ψηλά», θα ήθελα να μιλήσω για αυτή την ανωτέρα χαρά – από πού προέρχεται, πώς μπαίνει στις καρδιές μας και πώς μπορούμε να τη βιώσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό.
Ολόκληρος ο σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης
Είναι μάλλον αυτονόητο ότι όλοι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι4. Ωστόσο, είναι επίσης αυτονόητο ότι δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι. Δυστυχώς, φαίνεται ότι για πολλούς ανθρώπους η ευτυχία είναι δύσκολο να βρεθεί5.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Αν η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που επιθυμούμε περισσότερο οι άνθρωποι, γιατί δεν καταφέρνουμε να την βρούμε; Για να παραφράσουμε ένα τραγούδι της κάντρι, ίσως ψάχνουμε τη χαρά σε όλα τα λανθασμένα μέρη6.
Πού μπορούμε να βρούμε την ευτυχία;
Προτού συζητήσουμε πώς να βρούμε χαρά, επιτρέψτε μου να αναγνωρίσω ότι η κατάθλιψη και άλλες δύσκολες διανοητικές και συναισθηματικές δυσκολίες είναι πραγματικές και η απάντηση δεν είναι απλώς: «Προσπαθήστε να είστε ευτυχέστεροι». Σκοπός μου σήμερα δεν είναι να μειώσω ή να υποβαθμίσω τα θέματα ψυχικής υγείας. Αν αντιμετωπίζετε τέτοιες δυσκολίες, θρηνώ μαζί σας και στέκομαι δίπλα σας. Για ορισμένους ανθρώπους, η εύρεση χαράς μπορεί να περιλαμβάνει την αναζήτηση βοήθειας από εκπαιδευμένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, οι οποίοι αφιερώνουν τη ζωή τους στην άσκηση της πολύ σημαντικής τέχνης τους. Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για αυτήν τη βοήθεια.
Η ζωή δεν είναι μια ατελείωτη ακολουθία συναισθηματικών εξάρσεων. «Γιατί πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει αντίθεση στα πάντα»7. Και αν ο ίδιος ο Θεός κλαίει, όπως οι γραφές επιβεβαιώνουν ότι κλαίει8, τότε φυσικά εσείς και εγώ θα κλαίμε επίσης. Η θλίψη δεν είναι σημάδι αποτυχίας. Σε αυτή τη ζωή, τουλάχιστον, η χαρά και η θλίψη είναι αχώριστοι σύντροφοι9. Όπως όλοι σας, έχω νιώσει το μερίδιό μου σε απογοήτευση, θλίψη, λύπη και τύψεις.
Ωστόσο, έχω βιώσει επίσης αφ’ εαυτού μου την ένδοξη αυγή που γεμίζει την ψυχή με χαρά τόσο βαθιά, που μετά βίας μπορεί να κρατηθεί. Έχω ανακαλύψει αφ’ εαυτού μου ότι αυτή η γαλήνια πεποίθηση προέρχεται όταν ακολουθούμε τον Σωτήρα και βαδίζουμε στην Οδό Του.
Η ειρήνη που μας δίνει δεν είναι σαν αυτήν που δίνει ο κόσμος10. Είναι καλύτερη. Είναι ανωτέρα και αγιωτέρα. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή, και να την έχουν σε αφθονία»11.
Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι πράγματι «χαρμόσυνο άγγελμα μεγάλης χαράς»!12 Είναι ένα μήνυμα απαράμιλλης ελπίδος! Ένα μήνυμα που σηκώνει ζυγό και σηκώνει βάρος13. Συλλογής φωτός. Επουράνιας εύνοιας, ανωτέρας κατανοήσεως, ιερότερων διαθηκών, αιώνιας ασφαλείας και αιώνιας δόξας!
Η χαρά είναι ο ίδιος ο σκοπός του σχεδίου του Θεού για τα τέκνα Του. Γι’ αυτό δημιουργηθήκατε – «για να μπορέσ[ετε] να έχ[ετε] αγαλλίαση»! 14 Είστε φτιαγμένοι γι’ αυτό!
Ο Πατέρας μας στους Ουρανούς δεν έχει κρύψει το μονοπάτι προς την ευτυχία. Δεν αποτελεί μυστικό. Είναι διαθέσιμο σε όλους!15
Είναι υπεσχημένο σε όσους βαδίζουν στο μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού, ακολουθούν τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Σωτήρος, τηρούν τις εντολές Του και τιμούν τις διαθήκες που συνάπτουν με τον Θεό. Τι αξιοσημείωτη υπόσχεση!
Ο Θεός έχει κάτι περισσότερο να προσφέρει
Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που λένε ότι δεν χρειάζονται τον Θεό για να είναι ευτυχισμένοι, ότι είναι αρκετά ευτυχισμένοι χωρίς θρησκεία.
Αναγνωρίζω και σέβομαι αυτά τα συναισθήματα. Ο αγαπημένος μας Πατέρας στους Ουρανούς θέλει όλα τα τέκνα Του να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευτυχία, έτσι γέμισε αυτόν τον κόσμο με όμορφες, ψυχωφελείς απολαύσεις και τέρψεις «και για να ευαρεστήσουν το μάτι και να χαροποιήσουν την καρδιά»16. Για μένα οι πτήσεις έφεραν μεγάλη ευτυχία. Άλλοι τη βρίσκουν στη μουσική, στην τέχνη, στα χόμπι ή στη φύση.
Προσκαλώντας τους πάντες και διαδίδοντας τα καλά νέα του Σωτήρος για μεγάλη χαρά, δεν μειώνουμε καμία από αυτές τις πηγές χαράς. Λέμε απλώς ότι ο Θεός έχει κάτι περισσότερο να δώσει. Μία ανωτέρα και πιο βαθιά χαρά – μία χαρά που υπερβαίνει οτιδήποτε προσφέρει αυτός ο κόσμος. Είναι μια χαρά που υπομένει το ψυχικό άλγος, διαπερνά τη θλίψη και μειώνει τη μοναξιά.
Η κοσμική ευτυχία, αντίθετα, δεν διαρκεί. Δεν μπορεί. Είναι η φύση όλων των επίγειων πραγμάτων να γερνούν, να φθείρονται, να εξασθενούν ή να μπαγιατεύουν. Αλλά η χαρά κατά Θεόν είναι αιώνια, επειδή ο Θεός είναι αιώνιος. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε για να μας ανυψώσει από το υλικό και να αντικαταστήσει τη φθορά με την αφθαρσία. Μόνον Εκείνος έχει αυτήν τη δύναμη και μόνο η χαρά Του είναι αιώνια.
Αν αισθάνεστε ότι θα μπορούσατε να έχετε περισσότερη από αυτό το είδος χαράς στη ζωή σας, σας καλώ να ξεκινήσετε το ταξίδι της ακολούθησης του Ιησού Χριστού και της Οδού Του. Είναι το ταξίδι μιας ζωής – και όχι μόνο. Επιτρέψτε μου να σας προτείνω μερικά πρώτα βήματα σε αυτό το αξιόλογο ταξίδι της ανακάλυψης της αγνής χαράς.
Πλησιάστε προς τον Θεό17
Θυμάστε τη γυναίκα στην Καινή Διαθήκη, η οποία υπέφερε μια αιμορραγική ασθένεια επί 12 χρόνια;18 Είχε δαπανήσει όλα όσα είχε σε ιατρούς, αλλά τα πράγματα απλώς χειροτέρεψαν. Είχε ακούσει για τον Ιησού. Η δύναμή Του να θεραπεύει ήταν πολύ γνωστή. Αλλά θα μπορούσε να την θεραπεύσει; Και πώς θα μπορούσε καν να Τον πλησιάσει; Η ασθένειά της την έκανε «ακάθαρτη» σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, και ως εκ τούτου έπρεπε να μείνει μακριά από τους άλλους19
Το να Τον πλησιάσει ανοικτά και να ζητήσει θεραπεία έμοιαζε αδύνατον.
Κι όμως σκεπτόταν: «Και αν ακόμα αγγίξω τα ιμάτιά του, θα σωθώ»20.
Τελικά, η πίστη της υπερνίκησε τον φόβο της. Αψήφησε τη μομφή των άλλων και προχώρησε προς τον Σωτήρα.
Τελικά, ήταν σε απόσταση αναπνοής. Άπλωσε το χέρι της.
Και θεραπεύθηκε.
Δεν είμαστε όλοι κάπως σαν αυτήν τη γυναίκα;
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι που διστάζουμε να πλησιάσουμε τον Σωτήρα. Μπορεί να αντιμετωπίσουμε χλεύη ή καταδίκη από τους άλλους. Μέσα στην υπερηφάνειά μας, μπορεί να απορρίψουμε την πιθανότητα κάτι τόσο απλό να έχει τόσο μεγάλη αξία. Μπορεί να νομίζουμε ότι η κατάστασή μας με κάποιον τρόπο μας αποκλείει από την ίασή Του – ότι η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη ή ότι οι αμαρτίες μας είναι πάρα πολλές.
Όπως αυτή η γυναίκα, έχω μάθει ότι αν πλησιάζουμε τον Θεό και προσεγγίζουμε για να Τον αγγίξουμε, μπορούμε πράγματι να βρούμε ίαση, γαλήνη και χαρά.
Αναζητήστε την
Ο Ιησούς δίδαξε: «Ψάχνετε, και θα βρείτε»21.
Πιστεύω ότι αυτή η απλή φράση δεν είναι μόνον μία πνευματική υπόσχεση. Είναι μία δήλωση γεγονότος.
Εάν επιζητούμε λόγους να είμαστε θυμωμένοι, να αμφιβάλλουμε, να είμαστε πικροί ή μόνοι, θα τους βρούμε κι αυτούς.
Ωστόσο, αν επιζητούμε χαρά – αν αναζητούμε λόγους να αγαλλιούμε και να ακολουθούμε ευτυχισμένα τον Σωτήρα, θα τους βρούμε.
Σπάνια βρίσκουμε κάτι που δεν αναζητούμε.
Αναζητείτε τη χαρά;
Ψάχνετε, και θα βρείτε.
Σηκώνετε ο ένας του άλλου τα βάρη22
Ο Ιησούς δίδαξε: «Mακάριο είναι το να δίνει κάποιος μάλλον, παρά να παίρνει»23.
Μήπως, στην αναζήτησή μας για χαρά, ο καλύτερος τρόπος για να την βρούμε είναι να δώσουμε χαρά στους άλλους;
Αδελφοί και αδελφές, το ξέρετε κι εγώ το ξέρω ότι αυτό είναι αληθινό! Η χαρά είναι σαν ένα βαρέλι αλεύρι ή ένα βάζο λάδι που δεν θα τελειώσει ποτέ24. Η αληθινή χαρά πολλαπλασιάζεται, όταν μοιράζεται.
Δεν απαιτεί κάτι μεγαλειώδες ή περίπλοκο.
Μπορούμε να κάνουμε απλά πράγματα.
Σαν να προσευχόμαστε για κάποιον με όλη την καρδιά μας.
Να κάνουμε μία ειλικρινή φιλοφρόνηση.
Να βοηθήσουμε κάποιον να αισθανθεί ευπρόσδεκτος, σεβαστός, πολύτιμος και ότι τον αγαπούν.
Να αναφέρουμε μια αγαπημένη γραφή και τι σημαίνει για εμάς.
Ή ακόμα και απλά ακούγοντας.
«Όταν είστε στην υπηρεσία των συνανθρώπων σας είστε απλώς στην υπηρεσία του Θεού σας»25 και ο Θεός θα ανταποδώσει την καλοσύνη σας γενναιόδωρα26. Η χαρά που δίνετε στους άλλους θα επιστρέψει σε εσάς με «καλό μέτρο, πιεσμένο, και συγκαθισμένο και υπερξεχειλιζόμενο»27.
«Τι θα κάνουμε τότε;»28
Κατά τις επερχόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες, θα μπορούσα να σας προσκαλέσω να:
-
Δαπανήσετε χρόνο σε μία ειλικρινή, ολόψυχη προσπάθεια να πλησιάσετε τον Θεό.
-
Επιζητήσετε επιμελώς τις καθημερινές στιγμές ελπίδος, ειρήνης και χαράς.
-
Φέρετε χαρά σε άλλους γύρω σας.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αγαπητές αδελφές, αγαπητοί μου φίλοι, καθώς αναζητείτε τον λόγο του Θεού για μια βαθύτερη κατανόηση του αιώνιου σχεδίου του Θεού, αποδεχθείτε αυτές τις προσκλήσεις και προσπαθήστε να βαδίσετε στην Οδό Του, θα βιώσετε την «ειρήνη τού Θεού, που υπερέχει κάθε νου»29 ακόμη και εν μέσω θλίψεων. Θα νιώσετε ένα μεγαλύτερο μέτρο της αξεπέραστης αγάπης του Θεού να διογκώνεται μέσα στην καρδιά σας. Η αυγή του επουρανίου φωτός θα διεισδύσει στις σκιές των δοκιμασιών σας και θα αρχίσετε να γεύεστε τις ανείπωτες δόξες και τα θαύματα της αόρατης, τέλειας, επουράνιας σφαίρας. Θα νιώσετε το πνεύμα σας να ανασηκώνεται μακριά από τη βαρύτητα αυτού του κόσμου.
Και όπως ο καλός Μίλτον Ράιτ, ίσως υψώσετε τη φωνή σας με αγαλλίαση και φωνάξετε: «Πιο ψηλά, πατέρα, πιο ψηλά!»
Είθε όλοι μας να επιζητήσουμε και να βρούμε την ανωτέρα χαρά που προέρχεται από την αφοσίωση της ζωής μας στον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Αγαπημένο Του Υιό. Αυτή είναι η ένθερμη προσευχή και ευλογία μου στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.