Είναι σοφία του Κυρίου να έχουμε το Βιβλίο του Μόρμον
Προσεύχομαι η ανάγνωση του Βιβλίου του Μόρμον φέτος να είναι χαρά και ευλογία για τον καθέναν μας.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, είμαστε τόσο ευγνώμονες για τις προσπάθειές σας να διαβάζετε τις γραφές με το Έλα, ακολούθα με. Σας ευχαριστούμε για όλα όσα κάνετε. Η καθημερινή σύνδεσή σας με τον Θεό και τον λόγο Του έχει βαθιές συνέπειες. «Θέτετε τα θεμέλια ενός μεγάλου έργου. Και από τα μικρά πραγματοποιούνται αυτά που είναι μεγάλα»1.
Η ανάγνωση των διδασκαλιών του Σωτήρος στις γραφές μάς βοηθά να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε καταφύγια πίστης και κέντρα μάθησης του Ευαγγελίου2. Προσκαλεί το Πνεύμα στο σπίτι μας. Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει την ψυχή μας με χαρά3 και μας μετατρέπει σε διά βίου μαθητές του Ιησού Χριστού.
Αυτά τα τελευταία χρόνια, ενώ διαβάζουμε τα βιβλία των αγίων γραφών, έχουμε παρατηρήσει το πανόραμα των διδασκαλιών του Θεού προς τα τέκνα Του σε όλες τις μεγάλες θεϊκές νομές του Ευαγγελίου4.
Σε κάθε θεϊκή νομή, βλέπουμε ένα οικείο πρότυπο. Ο Θεός αποκαθιστά ή αποκαλύπτει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μέσω των προφητών Του. Οι άνθρωποι ακολουθούν τους προφήτες και είναι πολύ ευλογημένοι. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, μερικοί άνθρωποι σταματούν να προσέχουν τα λόγια των προφητών και απομακρύνονται από τον Κύριο και το Ευαγγέλιό Του. Αυτό αποκαλούμε αποστασία. Το Ευαγγέλιο αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον Αδάμ, αλλά μερικά από τα τέκνα του Αδάμ και της Εύας στράφηκαν μακριά από τον Κύριο σε αποστασία5. Βλέπουμε ένα πρότυπο αποκατάστασης και αποστασίας να επαναλαμβάνεται στις θεϊκές νομές του Ενώχ, του Νώε, του Αβραάμ, του Μωυσή και άλλων.
Τώρα, σήμερα, ζούμε στη θεϊκή νομή της πληρότητος των καιρών6. Αυτή είναι η μόνη θεϊκή νομή που δεν θα καταλήξει σε αποστασία7. Είναι αυτή η θεϊκή νομή που θα εγκαινιάσει τη Δευτέρα Παρουσία του Σωτήρος Ιησού Χριστού και τη χιλιετή βασιλεία Του.
Οπότε, τι είναι διαφορετικό σε αυτήν τη θεϊκή νομή; Τι μας έχει παράσχει ο Κύριος σήμερα, ειδικά για την εποχή μας, που θα μας βοηθήσει να πλησιάσουμε τον Σωτήρα και να μην Τον αφήσουμε ποτέ;
Μία απάντηση που έρχεται στον νου μου είναι οι γραφές – και ιδιαίτερα το Βιβλίο του Μόρμον: Άλλη μία μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό.
Ενώ ο Θεός έχει υποσχεθεί ότι δεν θα υπάρξει ποτέ άλλη γενική αποστασία, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να έχουμε τον νου μας, ώστε να αποφύγουμε μία προσωπική αποστασία – ενθυμούμενοι, όπως έχει διδάξει ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον: «Καθένας μας είναι υπεύθυνος για την ατομική του πνευματική ανάπτυξη»8. Η μελέτη του Βιβλίου του Μόρμον, όπως κάνουμε φέτος, πάντα μας φέρνει πιο κοντά στον Σωτήρα – και μας βοηθά να παραμείνουμε κοντά σε Εκείνον.
Το ονομάζουμε «μελέτη» και αυτό είναι καλό, επειδή υποδηλώνει προσπάθεια. Όμως δεν χρειάζεται πάντα να μαθαίνουμε κάποιο νέο γεγονός. Μερικές φορές η ανάγνωση του Βιβλίου του Μόρμον έχει να κάνει μόνο με το να αισθανόμαστε συνδεδεμένοι με τον Θεό σήμερα – να γαλουχούμε την ψυχή, να ενδυναμωνόμαστε πνευματικά προτού ξεκινήσουμε να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο ή να βρούμε ίαση ύστερα από μία δύσκολη μέρα στον κόσμο.
Μελετούμε τις γραφές, ώστε το Άγιο Πνεύμα, ο μέγας διδάσκαλος, να μπορεί να «εμβαθύνει τη μεταστροφή μας προς τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό, και να μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο σαν Αυτούς»9.
Με αυτές τις σκέψεις κατά νου, θα μπορούσαμε να σκεφθούμε: «Τι μας έχει διδάξει το Άγιο Πνεύμα αυτήν την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της μελέτης του Βιβλίου του Μόρμον;» και «Πώς αυτό μας φέρνει πιο κοντά στον Σωτήρα;»
Αυτές είναι καλές ερωτήσεις για τη μελέτη των γραφών στο σπίτι. Είναι επίσης εξαιρετικές ερωτήσεις για να αρχίσουμε ένα μάθημα Κυριακής στην εκκλησία. Βελτιώνουμε τη διδασκαλία μας στην εκκλησία την Κυριακή, βελτιώνοντας τη μάθησή μας στο σπίτι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Επομένως, στα κυριακάτικα μαθήματα «αυτός που κηρύττει και αυτός που δέχεται, καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, και οι δύο διαπλάθονται και χαίρονται μαζί»10.
Ακολουθούν μερικά εδάφια που το Πνεύμα μου έχει εντυπώσει στο μυαλό από τη μελέτη του Βιβλίου του Μόρμον αυτή την εβδομάδα:
-
Ο Νεφί καθοδήγησε τον Ιακώβ να «διατηρήσ[ει] αυτές τις πλάκες και να τις μεταβιβάσ[ει]… από γενεά σε γενεά. Και αν υπήρχε κήρυγμα το οποίο ήταν ιερό, ή αποκάλυψη… ή προφητεία» ο Ιακώβ θα έπρεπε «να εγχαράξ[ει]… αυτά επάνω σε αυτές τις πλάκες… για χάρη του λαού [τους]»11.
-
Ο Ιακώβ κατέθεσε αργότερα μαρτυρία: «Ερευνούμε [τις γραφές]… Και έχοντας όλες αυτές τις μαρτυρίες αποκτούμε ελπίδα, και η πίστη μας γίνεται ακλόνητη»12.
Τώρα αυτά τα εδάφια με έκαναν να θυμηθώ τι είχε πει προηγουμένως ο Νεφί για τις ορειχάλκινες πλάκες:
«Είχαμε αποκτήσει τα χρονικά… και τα είχαμε ερευνήσει και είχαμε ανακαλύψει ότι ήταν… μεγάλης αξίας για εμάς, σε βαθμό ώστε να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τις εντολές του Κυρίου για τα παιδιά μας.
»Γι’ αυτό, ήταν σοφία του Κυρίου να τα πάρουμε μαζί μας, καθώς ταξιδεύαμε μέσα στην έρημο προς τη γη της επαγγελίας»13.
Τώρα, αν ήταν σοφία για τον Λεχί και την οικογένειά του να έχουν τις γραφές, είναι εξίσου σοφό για εμάς σήμερα. Η μεγάλη αξία και η πνευματική δύναμη των γραφών συνεχίζει να είναι αμείωτη στη ζωή μας σήμερα.
Δεν υπήρξε ποτέ λαός στην ιστορία με την πρόσβαση στο Βιβλίο του Μόρμον και σε άλλες γραφές που απολαμβάνουμε σήμερα14. Ναι, ο Λεχί και η οικογένειά του ευλογήθηκαν να μεταφέρουν τις ορειχάλκινες πλάκες μαζί τους, αλλά δεν είχαν αντίτυπο για κάθε σκηνή! Το πιο σημαντικό αντίτυπο του Βιβλίου του Μόρμον είναι το προσωπικό μας αντίτυπο. Είναι το αντίτυπο που διαβάζουμε.
Στο όραμα του Λεχί για το δένδρο της ζωής, ο Λεχί μας δίδαξε τη σημασία της προσωπικής εμπειρίας με την αγάπη του Θεού. Αφού έφαγε τον καρπό, ο Λεχί είδε τη σύζυγό του, Σαρία, και τους γυιους του, Νεφί και Σαμ, λίγο πιο μακριά.
«Και στέκονταν σαν να μην ήξεραν προς τα πού να πάνε.
»…τους έγνεψα» είπε ο Λεχί «και όντως τους είπα με δυνατή φωνή ότι θα έπρεπε να έλθουν προς εμένα και να γευθούν τον καρπό, ο οποίος ήταν επιθυμητός υπεράνω όλων των άλλων καρπών.
»Και… ήλθαν προς έμενα και έφαγαν κι αυτοί από τον καρπό»15.
Λατρεύω το παράδειγμα του Λεχί για την εσκεμμένη γονική ιδιότητα. Η Σαρία, ο Νεφί και ο Σαμ ζούσαν καλή, ενάρετη ζωή. Όμως ο Κύριος είχε κάτι καλύτερο, κάτι πιο γλυκό γι’ αυτούς. Δεν ήξεραν πού να το βρουν, αλλά ο Λεχί το βρήκε. Έτσι, τους φώναξε «με δυνατή φωνή» να έλθουν στο δένδρο της ζωής και να γευθούν τον καρπό αφ’ εαυτού τους. Η κατεύθυνσή του ήταν σαφής. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία παρεξήγηση.
Είμαι το προϊόν ενός παρόμοιου είδους σκόπιμης γονικής ιδιότητας16. Όταν ήμουν μικρό αγόρι, ίσως 11 ή 12 ετών, η μητέρα μου με ρώτησε: «Μαρκ, ξέρεις αφ’ εαυτού σου, από το Άγιο Πνεύμα, ότι το Ευαγγέλιο είναι αληθινό;»
Η ερώτησή της με εξέπληξε. Πάντα προσπαθούσα να είμαι «καλό παιδί» και νόμιζα ότι αυτό ήταν αρκετό. Όμως η μητέρα μου, όπως ο Λεχί, ήξερε ότι κάτι περισσότερο χρειαζόταν. Έπρεπε να ενεργήσω και να ξέρω αφ’ εαυτού μου.
Απήντησα ότι δεν είχα ακόμη αυτήν την εμπειρία. Και δεν φάνηκε καθόλου έκπληκτη από την απάντησή μου.
Κατόπιν είπε κάτι που δεν έχω ξεχάσει ποτέ. Θυμάμαι τα λόγια της μέχρι σήμερα: «Ο Επουράνιος Πατέρας θέλει να γνωρίζεις αφ’ εαυτού σου. Όμως πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια. Πρέπει να διαβάσεις το Βιβλίο του Μόρμον και να προσευχηθείς για να μάθεις από το Άγιο Πνεύμα. Ο Επουράνιος Πατέρας θα απαντήσει στις προσευχές σου».
Λοιπόν, δεν είχα διαβάσει πριν το Βιβλίο του Μόρμον. Δεν νόμιζα ότι ήμουν αρκετά μεγάλος για να το κάνω αυτό. Όμως η μητέρα μου γνώριζε καλύτερα.
Η ερώτησή της μου προκάλεσε την επιθυμία να μάθω και εγώ ο ίδιος.
Έτσι, κάθε βράδυ, στο υπνοδωμάτιο που μοιραζόμουν με δύο από τα αδέλφια μου, άναβα το φως επάνω από το κρεβάτι μου και διάβαζα ένα κεφάλαιο από το Βιβλίο του Μόρμον. Στη συνέχεια, σβήνοντας το φως, έπεφτα από το κρεβάτι μου στα γόνατα και προσευχόμουν. Προσευχόμουν πιο ειλικρινά και με μεγαλύτερη επιθυμία από ποτέ άλλοτε. Ζητούσα από τον Επουράνιο Πατέρα να με ενημερώσει για την αλήθεια του Βιβλίου του Μόρμον.
Από τη στιγμή που άρχισα να διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον, αισθάνθηκα ότι ο Επουράνιος Πατέρας γνώριζε τις προσπάθειές μου. Και ένιωσα ότι εγώ είχα σημασία για Εκείνον. Καθώς διάβαζα και προσευχόμουν, άνετα, ειρηνικά συναισθήματα με περιέβαλαν. Κεφάλαιο προς κεφάλαιο, το φως της πίστης γινόταν λαμπρότερο μέσα στην ψυχή μου. Με τον καιρό, συνειδητοποίησα ότι αυτά τα συναισθήματα ήταν επιβεβαιώσεις της αλήθειας από το Άγιο Πνεύμα17. Κατάλαβα αφ’ εαυτού μου ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Πόσο ευγνώμων είμαι για την εμπνευσμένη πρόσκληση της μητέρας μου.
Αυτή η εμπειρία της ανάγνωσης του Βιβλίου του Μόρμον ως αγόρι ξεκίνησε ένα πρότυπο μελέτης των γραφών που εξακολουθεί να με ευλογεί μέχρι σήμερα. Ακόμη διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον και προσεύχομαι γονυκλινής. Και το Άγιο Πνεύμα επιβεβαιώνει τις αλήθειες του ξανά και ξανά.
Ο Νεφί το είπε σωστά. Ήταν σοφία του Κυρίου να φέρουμε τις γραφές μαζί μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Το Βιβλίο του Μόρμον είναι ο «θολόλιθος» που κάνει αυτήν τη θεϊκή νομή διαφορετική από όλες τις προηγούμενες θεϊκές νομές. Καθώς μελετούμε το Βιβλίο του Μόρμον και ακολουθούμε τον ζώντα προφήτη, δεν θα υπάρξει προσωπική αποστασία στη ζωή μας18.
Η πρόσκληση να έλθουμε στο δένδρο της ζωής κρατώντας γερά τον λόγο του Θεού δεν είναι απλώς μία πρόσκληση από τον Λεχί στην οικογένειά του και δεν είναι απλώς μία πρόσκληση από τη μητέρα μου να διαβάσω και να προσευχηθώ για το Βιβλίο του Μόρμον. Είναι επίσης μία πρόσκληση από τον προφήτη μας, Πρόεδρο Ράσσελ M. Νέλσον, στον καθέναν από εμάς.
«Υπόσχομαι» είπε «ότι καθώς μελετάτε με προσευχή το Βιβλίο του Μόρμον κάθε μέρα, θα παίρνετε καλύτερες αποφάσεις – κάθε μέρα. Υπόσχομαι ότι καθώς συλλογίζεστε όσα μελετάτε, οι καταρράκτες των ουρανών θα ανοίξουν και θα λάβετε απαντήσεις στα δικά σας ερωτήματα και κατεύθυνση για τη δική σας ζωή»19.
Προσεύχομαι η ανάγνωση του Βιβλίου του Μόρμον φέτος να είναι χαρά και ευλογία για τον καθέναν μας και να μας φέρει ακόμα πιο κοντά στον Σωτήρα.
Ο Επουράνιος Πατέρας ζει. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας. Το Βιβλίο του Μόρμον περιέχει τα λόγια Του και μεταφέρει την αγάπη Του. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον είναι ο ζων προφήτης του Κυρίου επί της Γης σήμερα. Ξέρω ότι αυτά τα πράγματα είναι αληθινά λόγω της επιβεβαιωτικής μαρτυρίας του Αγίου Πνεύματος, που έλαβα για πρώτη φορά ενώ διάβαζα το Βιβλίο του Μόρμον ως παιδί. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.