«Պատանիների զորախումբը», Մորմոնի Գրքի պատմություններ (2023)
Պատանիների զորախումբը
Որդիներ, որոնք վստահեցին Աստծուն։
Նեփիացիները պատերազմում էին լամանացիների դեմ և օգնության կարիք ունեին։ Անթի-Նեփի-Լեքիները ցանկանում էին օգնել։ Բայց նրանք Տիրոջը խոստացել էին չկռվել։ Նրանց երկու հազար դեռահաս որդիներն այդ խոստումը չէին տվել։ Փոխարենը, որդիները խոստացել էին պայքարել իրենց ընտանիքները պաշտպանելու համար։ Այս որդիներին անվանում էին պատանի զինվորներ։
Դեռահաս զինվորներն ընտրեցին Հելաման մարգարեին որպես իրենց առաջնորդ։ Լամանացիների մեծ բանակի համեմատ նրանք փոքր խումբ էին։ Բայց Հելամանը գիտեր, որ դեռահաս զինվորները ազնիվ էին, քաջ և հավատարիմ։ Հելամանի առաջնորդությամբ նրանք գնացին օգնելու Նեփիացիներին։
Ալմա 53․19-22, 56․9-10, 17, 19
Նեփիացի զինվորները հոգնած էին։ Բայց երբ եկան դեռահաս զինվորները, Նեփիացիներն ուրախացան։ Պատանիների զորախումբը նրանց հույս և ուժ տվեց։ Նրանք միասին պատրաստվեցին կռվելու Լամանացիների դեմ։ Դեռահաս զինվորների ծնողները նույնպես օգնեցին՝ նրանց համար բերելով սնունդ և պարագաներ։
Լամանացիները գրավել էին բազմաթիվ քաղաքներ և բանակ դրել այդ քաղաքներում։ Նեփիացի առաջնորդները ցանկանում էին ստիպել լամանացիներին լքել քաղաքներից մեկը։ Նրանք ծրագիր կազմեցին և օգնություն խնդրեցին պատանի զինվորներից։
Պատանի զինվորները ձևացնում էին, թե սնունդ են տանում մոտակա քաղաքում ապրող Նեփիացիներին։ Երբ Լամանացիները տեսան փոքր խումբը, նրանք լքեցին իրենց քաղաքը և հետապնդեցին պատանի զինվորներին։ Լամանացիները մտածեցին, որ հեշտությամբ գերի կվերցնեն նրանց։
Պատանի զինվորները փախան Լամանացիներից։ Այնուհետև Նեփիացիների բանակը սկսեց հետապնդել Լամանացիներին։ Լամանացիները ցանկանում էին հասնել դեռահաս զինվորներին, նախքան Նեփիացիները կհասնեին իրենց։ Նեփիացիները տեսան, որ պատանի զինվորները դժվարության մեջ են և ավելի արագ հասան օգնության։
Որոշ ժամանակ անց պատանի զինվորները չեն կարողանում տեսնել Լամանացիներին։ Նրանք սկսեցին մտածել, որ Նեփիացիները հասել էին Լամանացիներին և կռվում էին։
Հելամանն անհանգստանում է։ Նա կարծում էր, որ Լամանացիները կարող են փորձել ծուղակը գցել իրենց։ Նա հարցրեց իր երիտասարդ զինվորներին, թե արդյոք նրանք կգնա՞ն կռվելու լամանացիների դեմ։
պատանի զինվորները հիշեցին այն, ինչ իրենց մայրերն էին սովորեցրել։ Նրանց մայրերը սովորեցրել էին վստահել Աստծուն և չկասկածել, քանի որ Նա իրենց ապահով կպահի։ Այդ որդիները հավատում էին Աստծուն և ցանկանում էին պահել իրենց ընտանիքները պաշտպանելու խոստումը։ Նրանք ասացին Հելամանին, որ պատրաստ են գնալ և կռվել։
Հելամանին զարմացրեց նրանց քաջությունը։ Նա հետ տարավ նրանց՝ կռվելու Լամանացիների դեմ։
Պատանի զինվորները տեսան, որ Լամանացիներն ու Նեփիացիները կռվում են։ Նեփիացիները հոգնել էին։ Նրանք մոտ էին պարտության, երբ եկան պատանի զինվորները։
Պատանի զինվորները կռվեցին Աստծո զորությամբ։ Լամանացիները վախեցան նրանցից և դադարեցին կռվել։ Դեռահաս զինվորներն օգնեցին հաղթանակ տանել։
Ճակատամարտում շատ Նեփիացիներ և Լամանացիներ մահացան։ Հելամանը անհանգստանում էր, որ իր պատանի զինվորներից ոմանք նույնպես կարող էին մահանալ։ Սակայն մարտից հետո Հելամանը հաշվեց բոլորին։ Նա շատ ուրախացավ՝ տեսնելով, որ պատանի զինվորներից ոչ ոք չէր սպանվել։ Աստված պաշտպանել էր նրանց։
Ավելի շատ որդիներ միացան պատանի զինվորներին։ Նրանք շարունակում էին օգնել Նեփիացիներին կռվի դաշտում։ Այս մյուս մարտերում բոլոր զինվորները վիրավորվեցին, բայց նրանցից ոչ մեկը չմահացավ։ Նրանք հիշում էին այն, ինչ իրենց մայրերն էին սովորեցրել։ Նրանք վստահեցին Աստծուն, և Նա պաշտպանեց նրանց։