‘Verslaafd aan een soap: hoe ik God liet zegevieren’, Liahona, maart 2024.
Verslaafd aan een soap: hoe ik God liet zegevieren
Toen ik een soap opgaf, merkte ik dat de invloed van de Heilige Geest op mij enorm toenam.
Illustraties, Benedetta Vialli / Salzman International
Als we voor Jezus Christus kiezen, ontvangen we grote kracht, ‘en o, wat zullen we zijn kracht in de toekomende tijd nodig hebben.’1 Onze wereld is in grote beroering. De tegenstander lijkt meer invloed op veel kinderen van God te hebben. Onheiligheid wordt verheerlijkt, en verleidingen leiden ons af en weg van wat ons dichter tot de Heer brengt.
Om dat te overwinnen, moeten we bewust voor Jezus Christus kiezen en de dingen opgeven die de Geest verdrijven. Moroni zei: ‘Wees wijs in de dagen van uw proeftijd; ontdoe u van alle onreinheid’ (Mormon 9:28). Hij vroeg ons: ‘Kom tot Christus en word vervolmaakt in Hem en onthoud u van alle goddeloosheid; […] en [heb] God lief met al uw macht, verstand en kracht’ (Moroni 10:32).
Hoe kunnen we wereldse dingen opgeven en bewuster tot Christus komen? Ieder van ons bevindt zich op een ander punt in dit proces. We kunnen allemaal iets loslaten wat ons ervan weerhoudt om de invloed van de Heilige Geest beter te voelen. Daar hebben we de kracht van de verzoening van de Heiland voor nodig, en dat begint bij onze keuzevrijheid gebruiken om Hem te kiezen.
Het verlangen om erbij te horen
In mijn laatste jaar op de middelbare school zat ik in het cheerleadingteam. Elke dag hadden de meisjes van mijn cheerleadingteam het tijdens de training over een soap op tv. Ik had er nog nooit naar gekeken en wist dat het een serie met lage normen was. Maar ik voelde me elke dag buitengesloten als de meisjes het enthousiast over de serie hadden. De Geest fluisterde me in om er niet naar te kijken, maar ik wilde dolgraag met ze meepraten, dus begon ik te kijken.
Zo erg was dat niet. Ik redeneerde dat het geen invloed op me zou hebben. Ik wist dat ik de slechte dingen die de personages op tv deden, niet zou nadoen. Ik kreeg de smaak te pakken en keek elke dag naar de serie. Toen ik naar de Brigham Young University ging, stelde ik mijn rooster zo samen dat ik elke dag kon kijken. Ik miste nooit een aflevering.
Ik trouwde en kreeg mijn eerste kindje. Elke dag liet ik hem een dutje doen als de serie op tv was, zodat ik ernaar kon kijken.
In de loop der jaren fluisterde de Geest me vaak in dat ik er niet meer naar moest kijken. Maar ik weigerde ermee te stoppen. Ik was zo betrokken bij de personages en hun leven. Het was mijn ontspanning, dus ik bleef ernaar kijken. Ik was ervan overtuigd dat het me geen kwaad deed.
De uitnodiging
Negentien jaar na de middelbare school keek ik nog steeds elke dag naar de serie. Tijdens een algemene conferentie gaf zuster Sheri L. Dew, destijds tweede raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium, een toespraak over weglopen van de wereld en onheilige dingen. Toen zei ze: ‘Ik [wil] graag iedereen aanmoedigen om iets te bedenken wat we kunnen doen om afstand van de wereld te nemen en dichter tot Christus te naderen.’2
Toen ze die uitnodiging gaf, voelde ik een sterke uitstorting van de Geest en hoorde ik in mijn gedachten: ‘Je moet nu met die serie stoppen!’ Het was zo krachtig; het was als een klap in mijn gezicht. Ik wist op dat moment dat ik die ingeving niet langer kon negeren. Ik voelde de urgentie om nooit meer naar die serie te kijken. Ik besefte dat geen van de personages iets deugdzaams of eerzaams deed. Ik liet elke dag troep in mijn leven toe. Ik beloofde de Heer op dat moment dat ik er nooit meer naar zou kijken.
Dat was niet makkelijk! Het was moeilijk om negentien jaar gewoonte en verslaving te doorbreken. Het was maandag en de serie begon. Ik liep naar de afstandsbediening. Ik wilde zo graag de serie aanzetten. Ik dacht aan mijn belofte aan de Heer om er nooit meer naar te kijken. Ik liep weg.
Toen dacht ik aan mijn lievelingspersonage en ik vroeg me af wat er met haar zou gebeuren. Ik liep opnieuw naar de afstandsbediening. Ik wist dat ik Gods hulp nodig had, dus knielde ik neer en bad om de kracht om er niet naar te kijken. Ik dacht aan mijn belofte aan mijn hemelse Vader en liep de kamer uit. Ik koos ervoor om gehoor te geven aan de ingevingen van de Heilige Geest en mijn belofte na te komen.
Datzelfde scenario speelde zich die week en de week erna elke dag af. Ik knielde elke dag neer en bad en smeekte om de kracht om niet te kijken, en elke dag koos ik Jezus Christus en liep ik weg van een immorele tv-serie. Door de kracht van de verzoening van de Heiland kon ik overwinnen.
Toen ik dit een tijdje had gedaan, gebeurde er iets wonderbaarlijks. Ik had geen enkel verlangen meer om de serie te kijken, nadat ik er negentien jaar lang elke dag naar had gekeken. Dat was geweldig! Ik raakte ook het verlangen kwijt om alle andere verkeerde series te bekijken, dus ik stopte er helemaal mee.
Mijn bewustzijn nam toe en ik zag het kwaad voor wat het was. Ik wilde oprecht elke vorm van kwaad vermijden (zie 1 Thessalonicenzen 5:22). Ik was er niet meer ongevoelig voor.
De geweldigste zegen
Maar het wonderbaarlijkste was dat de Heilige Geest een grotere invloed op me kreeg dan ooit tevoren. Mijn geestelijke vooruitgang is enorm versneld! Al die jaren dacht ik dat de Heilige Geest bij me was, maar ik beleefde slechts een schijntje van wat mogelijk was. Ik besefte dat al die series mij wel hadden beïnvloed. Al die jaren had ik een sterkere band met God kunnen hebben. Toen ik mijn keuzevrijheid gebruikte om onheilige, wereldse dingen op te geven, kon de Geest in veel grotere mate tot mij komen. Dat heeft een groot effect op mij gehad en heeft me gesterkt, getroost en geleid.
We houden ons vaak heel stevig vast aan dingen die niet waardevol zijn – dingen die zelfs de zegeningen die God ons wil geven in de weg staan. Waarom ruilen we de krachtige, instaatstellende invloed van de Geest in voor iets leuks of populairs? Misschien is kijken naar een tv-serie niet zo erg of geen grote zonde, maar het weerhield mij ervan om de Heilige Geest overvloedig in mijn leven te hebben en het vertraagde mijn geestelijke vooruitgang.
Ik ben zo dankbaar dat de Heer mij niet opgaf, maar mij geduldig bleef vragen om iets onheiligs op te geven, zodat Hij mijn leven overvloedig kon beïnvloeden.
De auteur woont in Utah (VS).