Geloof op alle niveaus van vaardigheid
Een ieder van ons kan op unieke en krachtige wijze aan de opbouw van Gods koninkrijk bijdragen.
Elke sterveling heeft verschillende sterke en zwakke punten, vaardigheden en beperkingen. Dit artikel gaat over drie leden van de kerk die medisch gezien gehandicapt zijn. Uit hun goede werken blijkt dat zij, vooral wat betreft het volgen van de Heiland, zeker bekwaam zijn – in staat om aan de opbouw van zijn koninkrijk bij te dragen, om iets voor anderen te betekenen, en om een voorbeeld voor anderen te zijn.
Liefdevol bedienen
President Juan Medina is voor de tweede keer gemeentepresident, maar deze keer is het iets anders. Deze keer kan hij de mensen die hij bedient niet zien. ‘Ik ben langzamerhand blind geworden, maar ik ben de vaardigheid van God om anderen te dienen niet kwijtgeraakt’, zegt president Medina vanuit zijn huis in Sonora (Mexico). ‘Het is een voorrecht om mijn broeders en zusters te dienen.’
Gedurende de COVID-19-pandemie heeft president Medina elk lid van zijn gemeente gebeld om te vragen hoe het met ze ging. Dat heeft volgens hem niet alleen anderen geholpen, maar hij voelde zich ook minder gespannen en depressief. ‘Door bediening, van anderen jegens mij en van mij jegens anderen, heb ik de ware liefde van Christus leren kennen.’
President Medina zegt dat hij vooral graag met nieuwe leden samenwerkt. ‘Er is een duidelijk verschil tussen hun leven voor en na de doop’, zegt hij. ‘Ze veranderen door liefde.’
Toen we president Medina naar de moeilijkheden op zijn pad vroegen, noemde hij zijn blindheid niet eens. Maar hij sprak over de mensen die niet elke week naar de avondmaalsdienst komen en over zijn verlangen om hen te laten weten hoezeer ze gemist worden.
‘De grootste zegen die ik heb ontvangen, is dat mijn leven door het evangelie is veranderd’, zegt hij. ‘Mijn blindheid heeft daar niets aan veranderd.’
Met honderden naar de tempel
Foto van de Los Angelestempel (Californië, VS), Jamie Dale Johnson
Er zijn heel weinig plekken waar Heather Nilsson liever is dan in de tempel.
‘Het is een heerlijke plek omdat het letterlijk het huis des Heren is’, zegt ze. Ze houdt vooral van de Los Angelestempel (Californië, VS), waar ze haar zending heeft vervuld. Veel verordeningen die ze daar heeft verricht, waren voor leden van haar eigen familie.
Heather Nilsson
‘Ik heb mijn grootvader nooit gekend, maar ik heb hem in de tempel leren kennen’, zegt ze.
Door haar hersenverlamming zijn veel dingen moeilijk voor haar. Zuster Nilsson zegt dat ze soms ontmoedigd is omdat haar geboorteafwijking haar van bepaalde dingen weerhoudt, zoals autorijden of hardlopen. Maar door haar vertrouwen in God heeft ze hoop die veel sterker is dan wanhoop. Ze herinnert zich nog goed wanneer ze voor het eerst van de opstanding hoorde. Ze was toen 6 jaar en was door leden van de kerk geadopteerd.
‘Wat ik nu niet kan, kan ik door de verzoening van Jezus Christus straks wel’, zegt ze.
Ondertussen blijft zuster Nilsson, met haar talent voor familiehistorisch werk, samen met God zielen redden. Ze heeft voor haar adoptieve en biologische familie genealogisch onderzoek gedaan en voor honderden mensen in beide families verordeningen verricht. Op moeilijke dagen leest ze haar patriarchale zegen. Die zegen verfrist haar geloof en herinnert haar eraan dat ze haar huidige problemen in een eeuwig perspectief moet zien.
Zuster Nilsson hoopt dat ieder die dit artikel leest, zich realiseert hoezeer onze hemelse Vader van hem of haar houdt. ‘Als er ook maar iets is wat ik u op het hart wil drukken, dan is het dat u nooit alleen bent, ook al voelt dat soms zo aan. Onze hemelse Vader heeft u lief. U bent zijn kind.’
Zelfvertrouwen en bemoediging verspreiden
Hoewel Bridger Pons ernaar uitkeek om het avondmaal te zegenen, was er ook iets waar hij tegenop zag: het voorlezen en uit het hoofd leren van de avondmaalsgebeden. Bridger is dyslectisch, een leerstoornis waardoor lezen en schrijven moeilijk is.
‘Ik heb heel hard mijn best gedaan om goed te leren lezen, maar ik ben nog steeds zenuwachtig als ik iets in een grote groep moet voorlezen’, zegt Bridger. ‘Als ik zenuwachtig ben, maak ik fouten, waardoor ik nog zenuwachtiger word.’
Bridger Pons
Daarom hebben Bridger en zijn moeder een versie van de avondmaalsgebeden afgedrukt die makkelijker te lezen is. De gebeden zijn in een groter lettertype afgedrukt en in korte zinnen opgesplitst. Na veel oefening was hij in staat om de gebeden zonder fouten op te lezen.
‘De angst overwinnen om iets in een grote groep voor te lezen, is voor de meeste mensen geen probleem, maar voor mij wel’, zegt Bridger.
Zijn extra inspanningen bleken anderen op onverwachte wijze tot zegen te zijn. Na de dienst kwamen verscheidene leden naar hem toe en zeiden dat ze zich door zijn langzame, welbewuste wijze van lezen beter op de Geest konden concentreren. Hoewel behulpzame leiders zijn moeilijkheden begrijpen, is Bridger erachter gekomen dat andere jongemannen in de ring soortgelijke hulp nodig hebben. Hun angst om voor te lezen had invloed op hun deelname in de kerk en op hun zelfvertrouwen om zich op een zending voor te bereiden. Nu deelt de familie Pons hun hulpmiddelen zoveel mogelijk met anderen.
Bridger zegt dat hij hoopt dat meer mensen zullen beseffen dat goed voorlezen niets met je intelligentieniveau te maken heeft. Hij gaf ook deze bemoedigende woorden voor hen die net als hij leesproblemen hebben: ‘Je staat er niet alleen voor. En je bent zeker intelligent.’
Samen Zion opbouwen
In de Schriften staat dat iedereen van God een gave van de Geest heeft gekregen (zie Leer en Verbonden 46:11). Dat geldt voor mensen van alle vaardigheidsniveaus. Op een dag horen we misschien dat onze non-verbale broeders en zusters stille gebeden voor ons hebben uitgesproken of dat ze de Geest bij ons thuis hebben uitgenodigd.
Met de vaardigheden die wij te bieden hebben, kunnen we samen Zion verder opbouwen. Alleen als iedereen erbij betrokken is en gewaardeerd wordt, zal onze kerkfamilie volledig zijn.