សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
អានចប់ហើយ !
រចនារូបភាពដោយ អេលែន ហ្គានស៍
នៅរសៀលថ្ងៃអាទិត្យមួយ ក្នុងអំឡុងពេលសម្ភាសរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាប៊ីស្សព ខ្ញុំមានក្តីសោមនស្សរីករាយអង្គុយជាមួយមិត្តល្អរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ដើម្បីជជែកគ្នាអំពីឧបសគ្គមួយចំនួនដែលគាត់បានជួប ។ បន្ទាប់ពីបានស្តាប់កង្វល់របស់គាត់មួយសន្ទុះមក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា អ្វីដែលគាត់ត្រូវការនោះគឺការអានព្រះគម្ពីរឲ្យបានជាប់លាប់ ។ ក្នុងនាមជាប៊ីស្សព ខ្ញុំក៏ត្រូវបានរំឭកថា ខ្ញុំក៏គប្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរឲ្យបានជាប់លាប់ផងដែរ ដែលជារឿងមួយដែលខ្ញុំមានការលំបាកនឹងអនុវត្តតាម ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានផ្តល់យោបល់ថាយើងត្រូវក្លាយជា « ដៃគូដែលមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះគ្នា » ក្នុងការព្យាយាមសិក្សាព្រះគម្ពីរឲ្យបានកាន់តែជាប់លាប់ឡើង ។
រៀងរាល់ថ្ងៃ បន្ទាប់ពីអានគម្ពីររបស់យើងចប់ យើងបានផ្ញើសារឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយសរសេរពាក្យថា អានចប់ហើយ ! ការដឹងថាមានម្នាក់ទៀតកំពុងរង់ចាំស្តាប់ថាតើ យើងបានអាន ឬ មិនទាន់បានអានគម្ពីរនាថ្ងៃនេះ ក្លាយជាការជំរុញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះយើងទាំងពីរនាក់ ។ ប្រសិនបើមានពួកយើងណាម្នាក់ភ្លេចអាន នោះការទទួលសារជាការក្រើនរំឭកមួយ ។ ប្រសិនបើយើងពុំបានផ្ញើសារទេ នោះយើងពុំស្តីបន្ទោសឲ្យគ្នាទេ ។ យើងបានធ្វើបែបនេះដោយពុំធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងខុសឡើយ ។
ឥឡូវនេះយើងបានចាប់ផ្តើមធ្វើបែបនេះអស់រយៈពេលប្រាំមួយខែ ហើយខ្ញុំបានចាំថា គ្មានមួយថ្ងៃណាដែលយើងខកខានពុំបានអានព្រះគម្ពីររបស់យើងឡើយ ។ បងប្រុសរូបនេះបានឡើងនិយាយនៅក្នុងការប្រជុំតមអាហារ និង ថ្លែងទីបន្ទាល់កាលពីពីរខែមុន ហើយបានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់ អំពីឥទ្ធិពលវិជ្ជមានដែលការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃមានលើរូបគាត់ និង គ្រួសារគាត់ ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះបងប្រុសរូបនេះ និង មិត្តភាពរបស់គាត់ រួមទាំងការផ្ញើសារជាប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ ។ ខ្ញុំបានឃើញពីរបៀបដែលបច្ចេកវិទ្យា អាចពង្រីកការយល់ដឹងក្នុងជីវិតយើង នៅពេលយើងប្រើវាដោយត្រឹមត្រូវ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះព្រះគម្ពីរ និង របៀបដែលព្រះគម្ពីរថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំដឹងថា ការពលិកម្មធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អាចធ្វើឲ្យយើងម្នាក់ៗ ត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយទ្រង់វិញនៅថ្ងៃខាងមុខ ។