ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ເຮັດໃຫ້ໃຈຮ້າຍ

ໂດຍ ແອວເດີ ແດວ ຈີ ເຣັນລັນ

ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ

ພຣະເຢຊູຄຣິດທັງເຂົ້າໃຈຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ ແລະ ມີອຳນາດທີ່ຈະຈັດຫາຫວ້ານຢາໃຫ້.

ໃນປີ 1994, ການຂ້າລ້າງເຜົ່າພັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນຢູ່ ອາຟຣິກາຕາເວັນອອກໃນປະເທດຣາວັນດາ ຊຶ່ງເຫດຜົນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນການຂັດແຍ້ງຂອງຊົນເຜົ່າເປັນເວລາດົນນານ. ສະເລ່ຍແລ້ວຄົງມີຫລາຍກວ່າເຄິ່ງລ້ານຄົນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍ.¹ ເປັນໜ້າປະຫລາດໃຈທີ່ປະຊາຊົນຣາວັນດາສ່ວນຫລາຍໄດ້ຄືນດີກັນ,² ແຕ່ເຫດການເຫລົ່ານີ້ກໍຍັງມີຜົນສະທ້ອນຕໍ່ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່.

ເປັນເວລາໜຶ່ງທົດສະວັດມາແລ້ວ, ຂະນະທີ່ຢ້ຽມຢາມປະເທດຣາວັນດາ, ພັນລະຍາກັບຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າລົມກັບຜູ້ໂດຍສານຄົນໜຶ່ງຢູ່ທີ່ສະໜາມບິນ ຄີກາລີ. ລາວໄດ້ຄ່ຳຄວນເຖິງຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳຂອງການຂ້າລ້າງເຜົ່າພັນ ແລະ ໄດ້ຖາມແບບເຈັບປວດໃຈວ່າ, “ຖ້າຫາກພຣະເຈົ້າມີຈິງ, ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງບໍ່ເຮັດຫຍັງ?” ສຳລັບຊາຍຄົນນີ້—ແລະ ສຳລັບເຮົາຫລາຍຄົນ—ຄວາມທຸກທໍລະມານ ແລະ ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ໂຫດຮ້າຍ ສາມາດເບິ່ງຄືວ່າ ບໍ່ເຂົ້າກັນກັບຄວາມເປັນຈິງຂອງຄວາມເມດຕາ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ. ແຕ່ພຣະອົງມີຈິງ, ພຣະອົງມີເມດຕາ, ແລະ ພຣະອົງຮັກລູກໆຂອງພຣະອົງທຸກຄົນຢ່າງສົມບູນ. ການແບ່ງແຍກນີ້ໄດ້ເປັນມາແຕ່ດຶກດຳບັນ ແລະ ບໍ່ສາມາດອະທິບາຍຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງໃນສອງສາມຄຳ ຫລື ໃນສະຕິກເກີກັນຊົນ.

ໃນການເລີ່ມຕົ້ນອະທິບາຍ, ໃຫ້ເຮົາມາຄົ້ນຄວ້າຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳຫລາຍໆຢ່າງນຳກັນ. ໃຫ້ເຮົາມາພິຈາລະນາຄອບຄົວໜຶ່ງ ຊຶ່ງລູກໆໄດ້ຮັບເງິນຈາກການເຮັດວຽກບ້ານ. ລູກຊາຍ, ຊື່ທ້າວຈອນ, ໄດ້ຊື້ເຂົ້າໜົມກິນ; ລູກສາວ, ຊື່ນາງແອນນາ, ໄດ້ເກັບເງິນໄວ້. ໃນທີ່ສຸດ, ນາງແອນນາໄດ້ຊື້ລົດຖີບ. ທ້າວຈອນຄິດວ່າ ມັນບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ນາງແອນນາໄດ້ລົດຖີບ ແລະ ລາວບໍ່ໄດ້. ແຕ່ແມ່ນການເລືອກຂອງທ້າວຈອນທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ເທົ່າທຽມກັນ, ບໍ່ແມ່ນການກະທຳຂອງພໍ່ແມ່. ການຕັດສິນໃຈຂອງນາງແອນນາທີ່ອົດກິນເຂົ້າໜົມ ບໍ່ແມ່ນສາເຫດທີ່ນຳຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳມາໃຫ້ທ້າວຈອນ ເພາະວ່າລາວກໍມີໂອກາດທີ່ຈະເຮັດຄືກັນກັບເອື້ອຍຂອງລາວ.

ການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາກໍສາມາດເປັນການໄດ້ປຽບ ຫລື ການເສຍປຽບໄລຍະຍາວໄດ້. ດັ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍວ່າ, “ຖ້າຫາກບຸກຄົນໃດບັນລຸຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມຮູ້ແຈ້ງໃນຊີວິດນີ້ ຜ່ານຄວາມພາກພຽນ ແລະ ການເຊື່ອຟັງຂອງເຂົາ ຫລາຍກວ່າຄົນອື່ນເທົ່າໃດ, ບຸກຄົນນັ້ນກໍຈະໄດ້ປຽບຄົນອື່ນຫລາຍກວ່າເທົ່ານັ້ນ ຢູ່ໃນໂລກທີ່ຈະມາເຖິງ.”³ ເມື່ອຄົນອື່ນໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດເພາະການເລືອກທີ່ດີຂອງເຂົາ, ເຮົາບໍ່ສາມາດສະຫລຸບວ່າ ເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມຍຸດຕິທຳ ເມື່ອເຮົາກໍມີໂອກາດແບບດຽວກັນນັ້ນຄືກັນ.

ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງເຖິງຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ ຈາກສະຖານະການທີ່ ນາງຣຸດ ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະເຊີນຕອນຍັງນ້ອຍ. ມື້ໜຶ່ງນາງຣຸດໄດ້ຍິນວ່າແມ່ຊິພານາງເມີລາ ນ້ອງສາວຂອງນາງໄປຊື້ເກີບ. ນາງຣຸດໄດ້ເວົ້າຈົ່ມ, “ແມ່, ມັນບໍ່ຍຸດຕິທຳເລີຍ! ເມີລາເປັນຄົນສຸດທ້າຍທີ່ໄດ້ເກີບຄູ່ໃໝ່ເທື່ອແລ້ວນີ້.”

ແມ່ໄດ້ຖາມວ່າ, “ຣຸດ, ເກີບເຈົ້າຍັງໃຊ້ໄດ້ຢູ່ບໍ?”

ນາງຣຸດຕອບວ່າ, “ຍັງໃຊ້ໄດ້ຢູ່.”

ແລ້ວແມ່ໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ເກີບຂອງເມີລາຄັບແລ້ວ.”

ນາງຣຸດໄດ້ເຫັນດ້ວຍທີ່ລູກທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຄວນມີເກີບທີ່ໃຊ້ໄດ້. ເຖິງແມ່ນວ່ານາງຣຸດຢາກໄດ້ເກີບຄູ່ໃໝ່, ແຕ່ຄວາມຄິດທີ່ວ່າ ມັນບໍ່ຍຸດຕິທຳກໍໄດ້ຫາຍໄປ ເມື່ອນາງເບິ່ງສະຖານະການດ້ວຍສາຍຕາຂອງແມ່.

ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳບາງຢ່າງ ກໍບໍ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້; ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ອະທິບາຍບໍ່ໄດ້ ເຮັດໃຫ້ໃຈຮ້າຍ. ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳມາຈາກການມີຮ່າງກາຍທີ່ບໍ່ສົມປະກອບ, ໄດ້ຮັບບາດເຈັບ, ຫລື ເປັນພະຍາດ. ຊີວິດມະຕະແມ່ນບໍ່ຍຸດຕິທຳຢູ່ແລ້ວ. ບາງຄົນໄດ້ເກີດມາກັບກອງເງິນກອງຄຳ; ບາງຄົນຍາກຈົນ. ບາງຄົນມີພໍ່ແມ່ທີ່ຮັກຫອມ; ບາງຄົນບໍ່ມີ. ບາງຄົນມີອາຍຸຍືນ; ບາງຄົນອາຍຸສັ້ນ. ແລະ ຕໍ່ໆໄປ. ບາງຄົນເຮັດຄວາມຜິດພາດທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ ເຖິງແມ່ນເຂົາພະຍາຍາມເຮັດສິ່ງທີ່ດີ. ບາງຄົນເລືອກບໍ່ປ່ຽນຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳໃຫ້ດີຂຶ້ນ ເມື່ອເຂົາສາມາດເຮັດໄດ້. ເປັນໜ້າກັງວົນທີ່, ບາງຄົນໃຊ້ອຳເພີໃຈທີ່ພຣະເຈົ້າປະທານໃຫ້ ເພື່ອທຳຮ້າຍຄົນອື່ນ ທີ່ເຂົາບໍ່ຄວນເຮັດ.

ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳຫລາຍໆຢ່າງສາມາດລວມຕົວກັນ, ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳອັນໃຫຍ່ໂຕໄດ້. ຍົກຕົວຢ່າງ, ຜົນສະທ້ອນຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ຕໍ່ຜູ້ຄົນຫລາຍໆກຸ່ມ ທີ່ເປັນຝ່າຍເສຍປຽບໃນຫລາຍໆຢ່າງຢູ່ແລ້ວ. ຂ້າພະເຈົ້າເຈັບປວດໃຈແທນຜູ້ທີ່ປະເຊີນກັບຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຂໍປະກາດດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດໃຈສຸດໆວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດທັງເຂົ້າໃຈຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ ແລະ ມີອຳນາດທີ່ຈະມອບຫວ້ານຢາປິ່ນປົວໃຫ້. ບໍ່ມີສິ່ງໃດຈະສາມາດປຽບທຽບກັບຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ພຣະອົງໄດ້ປະເຊີນ. ມັນບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ພຣະອົງຕ້ອງໄດ້ປະເຊີນກັບຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງມະນຸດທັງປວງ. ມັນບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ພຣະອົງຕ້ອງໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານກັບບາບ ແລະ ຄວາມຜິດພາດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຂອງທ່ານ. ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ເລືອກເຮັດແນວນັ້ນ ເພາະວ່າພຣະອົງຮັກເຮົາ ແລະ ຮັກພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ. ພຣະອົງເຂົ້າໃຈກັບສິ່ງທີ່ເຮົາກຳລັງປະເຊີນຢູ່ເປັນຢ່າງດີ.⁴

ພຣະຄຳພີບັນທຶກວ່າ ຊາວອິດສະຣາເອນໃນສະໄໝບູຮານໄດ້ເວົ້າຈົ່ມວ່າ ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຕິບັດກັບພວກເຂົາຢ່າງບໍ່ຍຸດຕິທຳ. ໃນການໂຕ້ຕອບຄືນ, ພຣະເຢໂຮວາໄດ້ຖາມວ່າ, “ຍິງຜູ້ໜຶ່ງລືມໄລລູກທີ່ຕົນຄອດໄດ້ຫລືບໍ່?” ເຖິງແມ່ນວ່າແມ່ອາດບໍ່ລືມໄລລູກຂອງຕົນກໍຕາມ, ແຕ່ພຣະເຢໂຮວາໄດ້ປະກາດວ່າຈະໝັ້ນຄົງຫລາຍກວ່ານັ້ນ. ພຣະອົງໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: “ເຖິງແມ່ນວ່າແມ່ຈະລືມໄລລູກຂອງຕົນ, ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ລືມໄລພວກເຈົ້າຈັກເທື່ອ. … ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເຮົາລືມໄລເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເລີຍ; ເຮົາຂຽນຊື່ເຈົ້າໃສ່ຝາມືຂອງເຮົາແລ້ວ.”⁵ ຍ້ອນວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ອົດທົນກັບການເສຍສະລະຊົດໃຊ້ອັນບໍ່ມີຂອບເຂດ, ພຣະອົງຈຶ່ງເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຮົາເປັນຢ່າງດີ.⁶ ພຣະອົງຮູ້ຈັກເຮົາ ແລະ ຮູ້ຈັກສະຖານະການຂອງເຮົາຢູ່ສະເໝີ.

ໃນຊີວິດມະຕະ, ເຮົາສາມາດມາຫາພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດດ້ວຍ “ໃຈກ້າ” ແລະ ຮັບເອົາຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ, ການປິ່ນປົວ, ແລະ ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.⁷ ແມ່ນແຕ່ຂະນະທີ່ເຮົາທຸກທໍລະມານຈົນບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້, ແຕ່ພຣະເຈົ້າກໍສາມາດອວຍພອນເຮົາໃນວິທີທີ່ລຽບງ່າຍ, ແບບທຳມະດາ, ແລະ ແບບສຳຄັນໄດ້. ຂະນະທີ່ເຮົາຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຮັບຮູ້ພອນເຫລົ່ານີ້, ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງເຮົາໃນພຣະເຈົ້າຈະເພີ່ມພູນຫລາຍຂຶ້ນ. ໃນຊົ່ວນິລັນດອນ, ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດຈະແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງໝົດ. ເຮົາກໍຢາກຮູ້ວ່າ ວິທີໃດ ແລະ ເມື່ອໃດ. ພວກພຣະອົງຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນໃນ ວິທີໃດ? ພວກພຣະອົງຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນ ເມື່ອໃດ? ຕາມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້, ພວກພຣະອົງຍັງບໍ່ໄດ້ເປີດເຜີຍເທື່ອກ່ຽວກັບ ວິທີໃດ ຫລື ເມື່ອໃດ. ⁸ ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກແມ່ນ ພວກພຣະອົງ ຈະເຮັດ.

ໃນສະຖານະການທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ໜ້າທີ່ຢ່າງໜຶ່ງຂອງເຮົາແມ່ນທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈວ່າ “ສິ່ງທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງຫລາຍໃນຊີວິດ ສາມາດຖືກແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກຕ້ອງໄດ້ ໂດຍຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.”⁹ ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ເອົາຊະນະໂລກ ແລະ “ກຳຈັດ” ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງໝົດ. ເພາະພຣະອົງ, ເຮົາຈຶ່ງມີຄວາມສະຫງົບສຸກໃນໂລກນີ້ ແລະ ສະບາຍໃຈໄດ້.¹⁰ ຖ້າຫາກເຮົາອະນຸຍາດ, ພຣະເຢຊູຄຣິດຈະຕັ້ງຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳໄວ້ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງເຮົາ.¹¹ ພຣະອົງຈະບໍ່ພຽງແຕ່ປອບໃຈເຮົາ ແລະ ຟື້ນຟູສິ່ງທີ່ສູນເສຍໄປເທົ່ານັ້ນ;¹² ແຕ່ພຣະອົງຈະໃຊ້ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງເຮົາ. ເມື່ອມັນກ່ຽວຂ້ອງກັບ ວິທີໃດ ແລະ ເມື່ອໃດ, ເຮົາຕ້ອງຮັບຮູ້ ແລະ ຍອມຮັບ, ຄືກັນກັບແອວມາ ທີ່ວ່າ, “ມັນບໍ່ສຳຄັນ, ເພາະພຣະເຈົ້າຮູ້ເລື່ອງທັງໝົດນີ້; ແລະ ເປັນການພຽງພໍສຳລັບພໍ່ທີ່ພຽງຮູ້ວ່າມັນເປັນເຊັ່ນນັ້ນ.”¹³

ເຮົາສາມາດໂຈະການລໍຄອຍຄຳຖາມກ່ຽວກັບວ່າ ວິທີໃດ ແລະ ເມື່ອໃດ ໄວ້ກ່ອນ ແລະ ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບການພັດທະນາສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ, ວ່າພຣະອົງມີທັງອຳນາດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ທຸກສິ່ງຖືກຕ້ອງ ແລະ ມີພຣະປະສົງທີ່ຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນດ້ວຍ.¹⁴ ການທີ່ເຮົາພຽງຢາກໄດ້ແຕ່ຄຳຕອບກ່ຽວກັບວ່າ ວິທີໃດ ຫລື ເມື່ອໃດ ແມ່ນບໍ່ມີຜົນດີແນວໃດ ແລະ, ເຖິງແນວໃດ, ມັນກໍເປັນແບບສາຍຕາສັ້ນ.¹⁵

ຂະນະທີ່ເຮົາພັດທະນາສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເຮົາຄວນພະຍາຍາມກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະອົງຫລາຍຂຶ້ນ. ແລ້ວເຮົາຈະເຂົ້າຫາຄົນອື່ນດ້ວຍຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ພະຍາຍາມປ່ຽນຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳໃຫ້ດີຂຶ້ນ ເມື່ອເຮົາພົບເຫັນມັນ;¹⁶ ເຮົາສາມາດພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ສິ່ງຕ່າງໆດີຂຶ້ນໃນຂອບເຂດອິດທິພົນຂອງເຮົາເອງ. ແນ່ນອນ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ຊີ້ນຳວ່າ “ຄວນທຸ້ມເທຢ່າງກະຕືລືລົ້ນໃນອຸດົມການດີ, ແລະ ເຮັດຫລາຍສິ່ງຫລາຍຢ່າງດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈຂອງຕົນເອງ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຊອບທຳຢ່າງຫລວງຫລາຍ.”¹⁷

ບຸກຄົນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳດ້ວຍໃຈຈົດຈໍ່ແມ່ນທະນາຍຄວາມ ບຣາຍແອນ ສະຕີບເວັນສັນ. ການປະຕິບັດກົດໝາຍຂອງເພິ່ນໃນສະຫະລັດແມ່ນການອຸທິດຕົນກັບການຕໍ່ສູ້ເພື່ອຜູ້ທີ່ຖືກກ່າວຫາຢ່າງຜິດໆ, ຢຸດຕິການລົງໂທດທີ່ຮ້າຍແຮງເກີນຂອບເຂດ, ແລະ ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດຂັ້ນພື້ນຖານ. ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ, ທ່ານສະຕີບເວັນສັນໄດ້ສູ້ຄະດີໃຫ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ຖືກກ່າວຫາແບບຜິດໆຖານຄາດຕະກຳ ແລະ ຖືກສັ່ງປະຫານຊີວິດ. ທ່ານສະຕີບເວັນສັນໄດ້ຂໍໃຫ້ໂບດຄຣິດສະຕຽນຂອງຊາຍຄົນນັ້ນຮັບຮອງເອົາລາວ, ເຖິງແມ່ນວ່າຊາຍຄົນນັ້ນບໍ່ເຂັ້ມແຂງໃນໂບດຂອງລາວ ແລະ ຖືກດູໝິ່ນໃນຊຸມຊົນເລື່ອງການຫລິ້ນຊູ້ທີ່ຜູ້ຄົນຮູ້ຈັກໄປທົ່ວກໍຕາມ.

ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຄົນໃນໂບດເອົາໃຈໃສ່ກັບສິ່ງທີ່ສຳຄັນ, ທ່ານສະຕີບເວັນສັນໄດ້ເລົ່າເລື່ອງໜຶ່ງກ່ຽວກັບຜູ້ຍິງທີ່ຫລິ້ນຊູ້ຄົນໜຶ່ງ ຊຶ່ງຖືກພາມາຫາພຣະເຢຊູ. ພວກຜູ້ກ່າວຫາຢາກແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ນາງໃຫ້ຕາຍ, ແຕ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ, “ມີຄົນໃດ … , ທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດບາບ, ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຜູ້ທຳອິດແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ຍິງຄົນນີ້.”¹⁸ ພວກຜູ້ກ່າວຫາຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ພາກັນອອກໜີໄປ. ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ລົງໂທດຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ ແຕ່ໄດ້ສັ່ງວ່າ ຕໍ່ໄປຢ່າເຮັດບາບອີກ.¹⁹

ຫລັງຈາກໄດ້ເລົ່າເລື່ອງນີ້ແລ້ວ, ທ່ານສະຕີບເວັນສັນໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າ ການເຫັນຕົວເອງຊອບທຳ, ຄວາມຢ້ານກົວ, ແລະ ຄວາມໃຈຮ້າຍ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ແມ່ນແຕ່ຊາວຄຣິດແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ຜູ້ທີ່ເຮັດຄວາມຜິດພາດ. ແລ້ວເພິ່ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ເຮົາຊິຢືນເບິ່ງຊື່ໆບໍ່ໄດ້,” ແລະ ເພິ່ນໄດ້ຊຸກຍູ້ຜູ້ຄົນໃນໂບດໃຫ້ກາຍເປັນ “ຜູ້ຮັບກ້ອນຫີນ.”²⁰ ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ການບໍ່ແກວ່ງກ້ອນຫີນເປັນບາດກ້າວທຳອິດໃນການປະຕິບັດຕໍ່ຄົນອື່ນດ້ວຍຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ. ບາດກ້າວທີສອງແມ່ນທີ່ຈະພະຍາຍາມຮັບເອົາກ້ອນຫີນທີ່ຄົນອື່ນແກວ່ງມາ.

ວິທີທີ່ເຮົາຈັດການກັບການໄດ້ປຽບ ແລະ ການເສຍປຽບແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງການທົດສອບໃນຊີວິດ. ເຮົາຈະຖືກພິພາກສາ ບໍ່ແມ່ນຕາມຄຳທີ່ເຮົາເວົ້າ ແຕ່ຕາມວິທີທີ່ເຮົາປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ທີ່ອ່ອນແອ ແລະ ຜູ້ທີ່ເສຍປຽບ.²¹ ໃນຖານະໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍ, ເຮົາສະແຫວງຫາທີ່ຈະເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ເພື່ອໄປທຸກຫົນທຸກແຫ່ງເຮັດຄຸນງາມຄວາມດີ.²² ເຮົາສະແດງຄວາມຮັກຂອງເຮົາຕໍ່ເພື່ອນບ້ານ ໂດຍການພະຍາຍາມຮັກສາກຽດຂອງລູກຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນທຸກໆຄົນໄວ້.

ການສະທ້ອນຄິດຢ່າງໜັກແໜ້ນກ່ຽວກັບການໄດ້ປຽບ ແລະ ການເສຍປຽບຂອງເຮົາເອງ ແມ່ນເປັນສິ່ງດີ. ທ້າວຈອນໄດ້ເຫັນທ່າທີຂອງຕົນ, ກ່ອນລາວຈະເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງນາງແອນນາຈຶ່ງໄດ້ລົດຖີບ. ນາງຣຸດໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ຈາກການມອງຜ່ານສາຍຕາຂອງແມ່ ກ່ອນນາງຈະເຂົ້າໃຈວ່າ ເປັນຫຍັງນາງເມີລາຈຶ່ງຕ້ອງໄດ້ມີເກີບຄູ່ໃໝ່. ສິ່ງຕ່າງໆຈະແຈ່ມແຈ້ງຂຶ້ນ ຖ້າຫາກເຮົາພະຍາຍາມເບິ່ງສິ່ງຕ່າງໆດ້ວຍທັດສະນະນິລັນດອນ. ຂະນະທີ່ເຮົາກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຫລາຍຂຶ້ນ, ເຮົາຈະເກີດມີຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ, ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ, ແລະ ມີຄວາມໃຈບຸນ.

ຂ້າພະເຈົ້າຈະກັບຄືນໄປຫາຄຳຖາມທີ່ເພື່ອນໂດຍສານໃນເມືອງຄີກາລີ ຕອນລາວຄ່ຳຄວນເລື່ອງຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ ກ່ຽວກັບການຂ້າລ້າງເຜົ່າພັນທີ່ຣາວັນດາ ແລະ ຖາມວ່າ, “ຖ້າຫາກພຣະເຈົ້າມີຈິງ, ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງບໍ່ເຮັດຫຍັງ?”

ໂດຍທີ່ບໍ່ພະຍາຍາມລົດຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ເກີດຈາກການຂ້າລ້າງເຜົ່າພັນ, ແລະ ຫລັງຈາກທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຮູ້ຄວາມບໍ່ສາມາດທີ່ຈະເຂົ້າໃຈຄວາມທຸກທໍລະມານເຊັ່ນນັ້ນໄດ້, ພວກເຮົາໄດ້ຕອບວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ເຮັດບາງສິ່ງກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ເຮັດໃຫ້ໃຈຮ້າຍນັ້ນ.²³ ພວກເຮົາໄດ້ອະທິບາຍຄຳສອນຂອງພຣະກິດຕິຄຸນຫລາຍຢ່າງແມ່ນກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ການຟື້ນຟູສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ.²⁴

ຫລັງຈາກນັ້ນ, ເພື່ອນຂອງພວກເຮົາໄດ້ຖາມ, ດ້ວຍນ້ຳຕາຄາປໍ້ວ່າ, “ພວກທ່ານໝາຍຄວາມວ່າ ເຮົາສາມາດເຮັດບາງສິ່ງແທນພໍ່ແມ່ ແລະ ພໍ່ລຸງທີ່ຕາຍໄປແລ້ວໄດ້ຫວະ?”

ພວກເຮົາເວົ້າວ່າ, “ແມ່ນແລ້ວ!” ແລ້ວພວກເຮົາໄດ້ກ່າວເປັນພະຍານວ່າ ທຸກສິ່ງທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳໃນຊີວິດ ສາມາດຖືກເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງໄດ້ຜ່ານທາງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ວ່າໂດຍສິດອຳນາດຂອງພຣະອົງ ຄອບຄົວສາມາດຢູ່ນຳກັນຕະຫລອດໄປ.

ເມື່ອປະເຊີນກັບຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ເຮົາສາມາດເດີນໜີຈາກພຣະເຈົ້າ ຫລື ເຮົາສາມາດເຂົ້າຫາພຣະອົງເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ສົງຄາມອັນຍາວນານລະຫວ່າງຊາວນີໄຟ ແລະ ຊາວເລມັນມີຜົນກະທົບຕໍ່ຜູ້ຄົນໃນທາງທີ່ແຕກຕ່າງ. ມໍມອນໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າ “ຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຈຶ່ງແຂງກະດ້າງຂຶ້ນ” ຂະນະທີ່ບາງຄົນ “ອ່ອນໂຍນລົງເພາະຄວາມທຸກຂອງພວກເຂົາ, ເຖິງຂະໜາດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ.”²⁵

ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳເຮັດໃຫ້ທ່ານແຂງກະດ້າງ ຫລື ທຳລາຍສັດທາຂອງທ່ານໃນພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ໃຫ້ທູນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະເຈົ້າ. ມີຄວາມກະຕັນຍູ ແລະ ເພິ່ງອາໄສພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຫລາຍກວ່າເກົ່າ. ແທນທີ່ຈະຂົມຂື່ນ, ຂໍໃຫ້ພຣະອົງຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ດີຂຶ້ນ.²⁶ ອະນຸຍາດໃຫ້ພຣະອົງຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ມີຄວາມອົດທົນ, ເພື່ອໃຫ້ຄວາມທຸກຂອງທ່ານຖືກ “ກືນເຂົ້າໄປໃນຄວາມສຸກຂອງພຣະຄຣິດ.”²⁷ ຈົ່ງເຂົ້າຮ່ວມກັບພຣະອົງໃນພາລະກິດຂອງພຣະອົງ “ເພື່ອປິ່ນປົວຫົວໃຈທີ່ຊອກຊ້ຳ,”²⁸ ພະຍາຍາມລົດຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ແລະ ກາຍເປັນຜູ້ຮັບເອົາກ້ອນຫີນ.²⁹

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຊົງພຣະຊົນຢູ່. ພຣະອົງເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ. ຮອຍແຜຢູ່ທີ່ຝາພຣະຫັດຂອງພຣະອົງຍັງສືບຕໍ່ເຕືອນພຣະອົງກ່ຽວກັບທ່ານ ແລະ ສະຖານະການຂອງທ່ານຢູ່ສະເໝີ. ພຣະອົງປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່ທ່ານ ໃນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທັງໝົດຂອງທ່ານ. ຕໍ່ຜູ້ທີ່ມາຫາພຣະອົງ, ເຂົາຈະໄດ້ຮັບມົງກຸດແຫ່ງຄວາມງົດງາມແທນຂີ້ເຖົ່າຂອງການເປັນທຸກ; ຈະຊື່ນຊົມ ແລະ ດີໃຈແທນທີ່ຈະໂສກເສົ້າ ແລະ ເສຍໃຈ; ຈະກະຕັນຍູ ແລະ ສະເຫລີມສະຫລອງແທນທີ່ຈະທໍ້ແທ້ໃຈ ແລະ ໝົດຫວັງ.³⁰ ສັດທາຂອງທ່ານໃນພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດຈະໄດ້ຮັບລາງວັນຫລາຍກວ່າທີ່ທ່ານຄິດ. ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງໝົດ—ໂດຍສະເພາະຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ເຮັດໃຫ້ໃຈຮ້າຍ—ຈະເປັນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.