ບໍ່ເໝືອນສັນຕິສຸກທີ່ໂລກໃຫ້

ໂດຍ ແອວເດີ ແຈັບຟະຣີ ອາ ຮໍແລນ

ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ

ອຸປະກອນທີ່ມີໃຫ້ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງຄວາມດີງາມແມ່ນມີຢູ່ຢ່າງຫລວງຫລາຍ ໃນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.

ກ່ອນວັນອີດສະເຕີເທື່ອທຳອິດ, ໃນທ້າຍພິທີສິນລະລຶກທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ພຣະອົງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນກ່າວຄຳອຳລາທີ່ງົດງາມ ແລະ ໄດ້ໄປຫາສວນເຄັດເຊມາເນ, ຖືກທໍລະຍົດ, ແລະ ຖືກຄຶງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມເປັນຫ່ວງ ແລະ ບາງທີອາດເປັນຍ້ອນຄວາມຢ້ານກົວ ທີ່ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນສະແດງອອກມາ, ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ກ່າວສິ່ງນີ້ກັບພວກເພິ່ນ (ແລະ ກັບເຮົາ) ວ່າ:

“ຢ່າໃຫ້ໃຈຂອງເຈົ້າທັງຫລາຍວຸ້ນວາຍໄປ: ຈົ່ງວາງໃຈເຊື່ອພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຈົ່ງວາງໃຈເຊື່ອໃນຕົວເຮົາເໝືອນກັນ. …

“ເຮົາຈະບໍ່ປະຖິ້ມເຈົ້າທັງຫລາຍໄວ້ໃຫ້ເປັນກຳພ້າ: ເຮົາຈະມາຫາພວກເຈົ້າ. …

“ເຮົາມອບສັນຕິສຸກໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ, ເປັນສັນຕິສຸກຂອງເຮົາ, ທີ່ເຮົາມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າ: ສັນຕິສຸກທີ່ເຮົາໃຫ້ນັ້ນ, ບໍ່ເໝືອນສັນຕິສຸກທີ່ໂລກໃຫ້. ຢ່າວຸ້ນວາຍເປັນທຸກໃຈ, ແລະ ຢ່າສູ່ຢ້ານ.”¹

ເວລາທີ່ມີການທ້າທາຍຈະມາເຖິງໃນໂລກມະຕະນີ້, ລວມທັງຜູ້ທີ່ຊື່ສັດ, ແຕ່ຂ່າວສານທີ່ໃຫ້ຄວາມໝັ້ນໃຈຂອງພຣະຄຣິດແມ່ນ ເຖິງແມ່ນວ່າ ພຣະອົງ, ພຣະເມສານ້ອຍທີ່ຈະຖືກເອົາໄປຂ້າ, ຈະໄປ “ດັ່ງແກະທີ່ຖືກຕັດເອົາຂົນ [ຂອງມັນ],”² ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດ ພຣະອົງກໍຈະລຸກຂຶ້ນ, ເປັນຄືກັນກັບດັ່ງທີ່ຜູ້ຂຽນພຣະທຳສັນລະເສີນ ກ່າວໄວ້ ເພື່ອ, “ເປັນທີ່ກຳບັງ ແລະ ກຳລັງ [ຂອງເຮົາ], ພຣະອົງພ້ອມຊ່ວຍເຫລືອ [ໃນຄາວ] [ເຮົາ] ຍາກລຳບາກ.”³

ໂດຍທີ່ຄຳນຶງເຖິງຊ່ວງເວລາທີ່ຍາກລຳບາກທີ່ລໍຄອຍພຣະຄຣິດ ຂະນະທີ່ພຣະອົງໄປຫາໄມ້ກາງແຂນ ແລະ ສານຸສິດຂອງພຣະອົງ ຂະນະທີ່ພວກເຂົາຈະນຳພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງໄປທົ່ວໂລກໃນເວລາອັນຮຸ່ງໂລດ, ບັດນີ້ໃຫ້ໄປກັບຂ້າພະເຈົ້າ ຫາຂ່າວສານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໃນຍຸກສຸດທ້າຍ. ມັນບັນຈຸຢູ່ໃນຫລາຍໆຂໍ້ ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຕໍ່ຕ້ານບາງຢ່າງ, ພຶດຕິກຳທີ່ໜ້າລຳຄານບໍ່ເລີກບໍ່ແລ້ວຂອງເລມັນ ແລະ ເລມູເອນ ເຖິງການສູ້ຮົບຄັ້ງສຸດທ້າຍ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບກອງທະຫານເປັນຈຳນວນຫລາຍຮ້ອຍຫລາຍພັນຄົນ. ເຫດຜົນໜຶ່ງທີ່ເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ້ງຊັດໃນການກ່າວເນັ້ນແມ່ນວ່າ ຕາບໃດທີ່ພຣະຄຳພີມໍມອນຖືກຂຽນສຳລັບຜູ້ອ່ານໃນຍຸກສຸດທ້າຍ, ຜູ້ຂຽນເຫລົ່ານີ້ (ຜູ້ໄດ້ປະເຊີນກັບສົງຄາມຢ່າງຫລວງຫລາຍດ້ວຍຕົວເອງ) ໄດ້ເຕືອນເຮົາດ້ວຍຄຳທຳນາຍວ່າ ຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ການຕໍ່ຕ້ານຈະເປັນລັກສະນະທີ່ເຫັນໄດ້ແຈ້ງຂອງຄວາມສຳພັນໃນວັນເວລາສຸດທ້າຍ.

ແນ່ນອນ, ທິດສະດີຂອງຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບການຂັດແຍ້ງໃນຍຸກສຸດທ້າຍບໍ່ແມ່ນຫາກໍໄດ້ຍິນເປັນເທື່ອທຳອິດ. ເກືອບເຖິງສອງພັນປີຜ່ານມາແລ້ວ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ເຕືອນວ່າ ວັນເວລາສຸດທ້າຍ ຈະມີ “ສົງຄາມ, ແລະ ຂ່າວລືເລື່ອງສົງຄາມ,”⁴ ຈາກນັ້ນໄດ້ກ່າວວ່າ “ສັນຕິສຸກ [ຈະ] ຖືກເອົາໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ.”⁵ ແນ່ນອນອົງສັນຕິລາດ, ຜູ້ໄດ້ສິດສອນຢ່າງຈິງຈັງວ່າ ການຂັດແຍ້ງມາຈາກມານ,⁶ ຄົງກັນແສງກັບພຣະບິດາແຫ່ງສະຫວັນຂອງພຣະອົງ ນຳຄົນໃນຄອບຄົວມະນຸດເຫລົ່ານັ້ນໃນວັນເວລາຂອງເຮົາ ຜູ້ “ປາດສະຈາກຄວາມຮັກ” ພຣະຄຳພີກ່າວ, ແລະ ຜູ້ບໍ່ຮູ້ຈັກວິທີທີ່ຈະໃຊ້ຊີວິດນຳກັນດ້ວຍຄວາມຮັກ.⁷

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ເຮົາເຫັນການຕໍ່ຕ້ານ, ຄວາມໃຈຮ້າຍ, ແລະ ການປະພຶດທີ່ຫຍາບຄາຍຢ່າງຫລວງຫລາຍຕະຫລອດທົ່ວໂລກ. ໂຊກດີຫລາຍທີ່, ຄົນລຸ້ນປະຈຸບັນບໍ່ມີສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສາມໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັນ, ທັງເຮົາກໍຍັງບໍ່ເຄີຍປະເຊີນກັບເສດຖະກິດຕົກຕ່ຳຕະຫລອດທົ່ວໂລກ ຄືກັນກັບປີ 1929 ນັ້ນ ຊຶ່ງນຳໄປສູ່ພາວະເສດຖະກິດຕົກຕ່ຳທີ່ຮ້າຍແຮງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຮົາກຳລັງປະເຊີນກັບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສາມໃນທາງທີ່ແຕກຕ່າງ, ມັນ ບໍ່ ແມ່ນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອທຳລາຍສັດຕູຂອງເຮົາ ແຕ່ເປັນການເກນລູກໆຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ດູແລຊຶ່ງກັນແລະກັນ ແລະ ຊ່ວຍປິ່ນປົວບາດແຜຢູ່ໃນໂລກທີ່ກຳລັງເດືອດຮ້ອນຫລາຍ. ພາວະເສດຖະກິດຕົກຕ່ຳທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ເຮົາປະເຊີນໃນເວລານີ້ ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຂາດເງິນ ແລະ ມັນມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງກັບການຂາດຄວາມໝັ້ນໃຈໃນຕົວເອງ, ການຂາດສັດທາ ແລະ ຄວາມຫວັງ ແລະ ຄວາມໃຈບຸນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຮົາ. ແຕ່ອຸປະກອນທີ່ມີໃຫ້ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງຄວາມດີງາມແມ່ນມີຢູ່ຢ່າງຫລວງຫລາຍ ໃນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ເຮົາຈະຢຸດໃຊ້—ແລະ ຊາວໂລກ ຈະຢຸດໃຊ້ບໍ່ໄດ້—ຄຳສອນພຣະກິດຕິຄຸນເຫລົ່ານີ້ ແລະ ການປົກປ້ອງພັນທະສັນຍາຢ່າງເຕັມປ່ຽມໃນບ່ອນສ່ວນຕົວ ແລະ ໃນສາທາລະນະ.

ສະນັ້ນ, ຢູ່ໃນໂລກທີ່ “ຖືກໂຍນໄປດ້ວຍພະຍຸຝົນຟ້າຄະນອງ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບການປອບໂຍນ,” ດັ່ງທີ່ພຣະເຢໂຮວາໄດ້ກ່າວ ວ່າມັນຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນ, ເຮົາຈະພົບເຫັນສິ່ງທີ່ພຣະອົງເອີ້ນວ່າ “ສັນຍາແຫ່ງ … ສັນຕິພາບ” ໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາພົບເຫັນມັນໂດຍການຫັນມາຫາພຣະອົງ ຜູ້ໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຮົາ “ດ້ວຍຄວາມກະລຸນາອັນເປັນນິດ” ຈະປະທານສັນຕິສຸກໃຫ້ແກ່ລູກໆຂອງເຮົາ.⁸ ເຖິງແມ່ນຄຳທຳນາຍທີ່ເປັນຕາຢ້ານ ແລະ ຂໍ້ພຣະຄຳພີທີ່ເຮັດໃຫ້ບໍ່ສະຫງົບປະກາດວ່າ ສັນຕິສຸກຈະຖືກເອົາໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກໂດຍທົ່ວໄປ, ແຕ່ບັນດາສາດສະດາ, ລວມທັງທ່ານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ທີ່ຮັກແພງຂອງພວກເຮົາເອງ ໄດ້ສິດສອນວ່າ ມັນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຖືກເອົາໄປຈາກເຮົາແຕ່ລະຄົນ!⁹ ສະນັ້ນ, ໃນຊ່ວງເທດສະການບຸນອີດສະເຕີນີ້ ໃຫ້ເຮົາຝຶກຝົນຄວາມສະຫງົບໃນທາງສ່ວນຕົວ, ໂດຍການນຳໃຊ້ພຣະຄຸນ ແລະ ຫວ້ານຢາປິ່ນປົວຈາກການຊົດໃຊ້ຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າທີ່ມີໃຫ້ເຮົາ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເຮົາ ແລະ ທຸກຄົນຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຮົາ ທີ່ເຮົາສາມາດເອື້ອມເຖິງ. ໂຊກດີທີ່, ແມ່ນແຕ່ໜ້າອັດສະຈັນ, ຫວ້ານຢາບັນເທົານີ້ ມີໃຫ້ເຮົາ “ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າຫຍັງໝົດ.”¹⁰

ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ຄວາມຫວັງເຊັ່ນນັ້ນແມ່ນຕ້ອງການຫລາຍທີ່ສຸດ ເພາະວ່າຢູ່ໃນກອງປະຊຸມທາງອອນລາຍໃນມື້ນີ້ກໍມີຫລາຍຄົນທີ່ດີ້ນລົນກັບການທ້າທາຍຕ່າງໆນາໆ—ທາງຮ່າງກາຍ ຫລື ທາງອາລົມ, ທາງສັງຄົມ ຫລື ທາງການເງິນ, ຫລື ບັນຫາອື່ນເປັນສິບໆຢ່າງ. ແຕ່ຫລາຍຢ່າງເຫລົ່ານີ້ ເຮົາ ບໍ່ ສາມາດຈັດການກັບມັນດ້ວຍຕົວເອງ, ເພາະຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ສັນຕິສຸກທີ່ເຮົາຕ້ອງການ ບໍ່ເປັນເໝືອນ “ທີ່ໂລກໃຫ້.”¹¹ ບໍ່, ສຳລັບບັນຫາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍ ເຮົາຕ້ອງການສິ່ງທີ່ພຣະຄຳພີເອີ້ນວ່າ “ອຳນາດແຫ່ງສະຫວັນ,” ແລະ ກ່ອນຈະເຂົ້າເຖິງອຳນາດເຫລົ່ານີ້ໄດ້ນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງດຳລົງຊີວິດຕາມສິ່ງທີ່ພຣະຄຳພີເອີ້ນວ່າ “ຫລັກທຳແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ.”¹² ບັດນີ້, ການເຂົ້າໃຈຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງຫລັກທຳ ແລະ ອຳນາດຄືບົດຮຽນ ໜຶ່ງ ທີ່ຄອບຄົວມະນຸດເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ສາມາດຮຽນໄດ້ຈັກເທື່ອ, ດັ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກກ່າວ!¹³

ແລະ ຫລັກທຳເຫລົ່ານັ້ນມີຫຍັງແດ່? ຫລັກທຳເຫລົ່ານັ້ນມີຢູ່ຫລາຍໆບ່ອນໃນພຣະຄຳພີ, ມັນຖືກສິດສອນຢູ່ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ແບບນີ້ເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກ, ແລະ ໃນຍຸກສະໄໝຂອງເຮົາ, ສາດສະດາໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ຖືກສິດສອນກ່ຽວກັບມັນ ໃນການຕອບຕໍ່ຄຳອ້ອນວອນ ຂອງເພິ່ນ ເອງ ທີ່ວ່າ “ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ, ດ້ວຍເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍເສຍ?”¹⁴ ຢູ່ໃນຄຸກລີເບີຕີທີ່ໜາວເຢັນ ແລະ ຖືກຄຸມຂັງແບບບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ນັ້ນ, ເພິ່ນໄດ້ຖືກສິດສອນເຖິງຫລັກທຳແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ ລວມທັງຄຸນນະທຳດັ່ງເຊັ່ນ ຄວາມອົດທົນ, ຄວາມອົດກັ້ນ, ຄວາມອ່ອນໂຍນ, ແລະ ຄວາມຮັກອັນບໍ່ແກ້ງເຮັດ.¹⁵ ຖ້າປາດສະຈາກຫລັກທຳເຫລົ່ານັ້ນ, ໃນທີ່ສຸດເຮົາຈະປະເຊີນກັບການຜິດຖຽງກັນ ແລະ ຄວາມເປັນສັດຕູກັນຢ່າງແນ່ນອນ.

ໃນເລື່ອງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະນຸຍາດກ່າວຈັກບຶດໜຶ່ງກ່ຽວກັບ ການຂາດ ຫລັກທຳແຫ່ງຄວາມຊອບທຳເຫລົ່ານີ້ຢູ່ໃນວັນເວລາຂອງເຮົາ. ຕາມປົກກະຕິແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນລ່າເລີງ ແລະ ເບີກບານ, ແລະ ກໍມີສິ່ງດີໆ ແລະ ງົດງາມຢ່າງຫລວງຫລາຍຢູ່ໃນໂລກຂອງເຮົາ. ແນ່ນອນ ເຮົາໄດ້ຮັບພອນໂດຍການມີສິ່ງຂອງທາງໂລກຫລາຍກວ່າລຸ້ນໃດໆໃນປະຫວັດສາດ, ແຕ່ໃນສັດຕະວັດທີ 21 ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ແລະ ສ່ວນຫລາຍໃນສາດສະໜາຈັກ, ເຮົາຍັງເຫັນຫລາຍຄົນມີບັນຫາ, ມີການລົດສິນທຳ ຊຶ່ງນຳໄປສູ່ການລະເມີດພັນທະສັນຍາ ແລະ ຫລາຍຄົນກໍເຈັບປວດໃຈ. ໃຫ້ພິຈາລະນາພາສາຫຍາບຄາຍທີ່ຄຽງຄູ່ໄປກັບການລ່ວງລະເມີດທາງເພດ, ຊຶ່ງທັງສອງຢ່າງມີຢູ່ທົ່ວໄປໃນຮູບເງົາ ຫລື ໃນໂທລະພາບ, ຫລື ໃຫ້ສັງເກດເບິ່ງການກໍ່ກວນທາງເພດ ແລະ ຄວາມບໍ່ເໝາະສົມອື່ນໆທີ່ເຮົາອ່ານກ່ຽວກັບມັນ ຊຶ່ງເກີດຂຶ້ນໃນບ່ອນທຳງານ. ໃນເລື່ອງຂອງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພັນທະສັນຍາ, ຄວາມສັກສິດມັກຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນເລື່ອງທຳມະດາ ແລະ ຄວາມບໍລິສຸດມັກຖືກດູໝິ່ນຫລາຍເກີນໄປ. ຕໍ່ທຸກຄົນທີ່ຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ເຮັດ ຫລື ໃຫ້ເວົ້າ ຫລື ໃຫ້ປະພຶດໃນທາງນີ້—“ຕາມທີ່ໂລກໃຫ້,” ດັ່ງທີ່ກ່າວ—ຢ່າຄາດຫວັງວ່າມັນຈະນຳພາໄປສູ່ຄວາມສະຫງົບສຸກ; ຂ້າພະເຈົ້າສັນຍາກັບທ່ານໃນພຣະນາມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າ ຈະບໍ່ພົບ. “ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍບໍ່ເຄີຍເປັນຄວາມສຸກເລີຍ,”¹⁶ ດັ່ງທີ່ສາດສະດາໃນສະໄໝບູຮານເຄີຍກ່າວໄວ້. ເມື່ອການເຕັ້ນລຳທຳເພງສິ້ນສຸດລົງ, ຜູ້ເປົ່າປີ່ສີຊໍຈະຕ້ອງທວງເອົາຄ່າຈ້າງ, ແລະ ສ່ວນຫລາຍແລ້ວເງິນຊຳລະໜີ້ຈະເປັນນ້ຳຕາ ແລະ ຄວາມກິນແໜງແຄງໃຈ.¹⁷

ຫລື ບາງທີເຮົາເຫັນການຂົ່ມເຫັງ ຫລື ການລົດກຽດໃນຮູບແບບອື່ນ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງລະມັດລະວັງເປັນສອງເທົ່າໃນຖານະສານຸສິດຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ທີ່ຈະບໍ່ມີພາກສ່ວນໃນການປະພຶດເຊັ່ນນັ້ນ. ບໍ່ມີກໍລະນີໃດທີ່ເຮົາເປັນຝ່າຍຜິດເມື່ອຢູ່ໃນການປົກຄອງທີ່ບໍ່ຊອບທຳ ຫລື ໃນການຂົ່ມເຫັງ ຫລື ໃນການຖືກບັງຄັບທີ່ຜິດສິນທຳໃດໆ—ທາງຮ່າງກາຍ ຫລື ທາງອາລົມ ຫລື ທາງສາດສະໜາ ຫລື ທາງອື່ນໆ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ເຖິງຄວາມໜັກແໜ້ນຂອງປະທານກໍດອນ ບີ ຮິງລີ ເມື່ອເພິ່ນກ່າວຈາກແທ່ນປາໄສນີ້ ເມື່ອບໍ່ຫລາຍປີຜ່ານມານີ້ ຕໍ່ບັນດາຜູ້ຊາຍຂອງສາດສະໜາຈັກກ່ຽວກັບຜູ້ທີ່ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ “ຄົນຜະເດັດການຢູ່ໃນບ້ານຂອງຕົນ”:¹⁸

ເພິ່ນກ່າວວ່າ, “ມັນເປັນເລື່ອງໜ້າເສົ້າ ແລະ ໜ້າກຽດຊັງທີ່ສຸດໃນເລື່ອງທີ່ພັນລະຍາຖືກຂົ່ມເຫັງ”. “ຊາຍຄົນໃດໃນສາດສະໜາຈັກນີ້ທີ່ຂົ່ມເຫັງພັນລະຍາຂອງຕົນ, ດູຖູກນາງ, ໃຊ້ການປົກຄອງທີ່ບໍ່ຊອບທຳກັບນາງ ຊາຍຄົນນັ້ນບໍ່ມີຄ່າຄວນທີ່ຈະດຳລົງຖານະປະໂລຫິດ. … [ເຂົາ] ບໍ່ມີຄ່າຄວນທີ່ຈະມີໃບຮັບຮອງເຂົ້າພຣະວິຫານ.”¹⁹ ສິ່ງທີ່ໜ້າກຽດຊັງຄືກັນນັ້ນ, ເພິ່ນກ່າວ, ແມ່ນການຂົ່ມເຫັງລູກ ບໍ່ວ່າຈະເປັນໃນແບບໃດ—ຫລື ການຂົ່ມເຫັງໃດໆກໍຕາມ.²⁰

ມີຫລາຍເກີນໄປ, ຊຶ່ງໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ, ຊາຍ, ຍິງ, ແລະ ແມ່ນແຕ່ເດັກນ້ອຍສາມາດເປັນຝ່າຍຜິດໄດ້ ເລື່ອງການເວົ້າຈາບໍ່ສຸພາບ, ແມ່ນແຕ່ເປັນການທຳລາຍ, ຕໍ່ຜູ້ທີ່ສ່ວນຫລາຍແລ້ວໄດ້ຜະນຶກເຂົ້າກັນໂດຍພິທີການສັກສິດຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ທຸກຄົນມີສິດທີ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມຮັກ, ທີ່ຈະຮູ້ສຶກສະຫງົບສຸກ, ແລະ ທີ່ຈະພົບຄວາມປອດໄພໃນບ້ານ. ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງພະຍາຍາມຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມໃນທີ່ນັ້ນໄວ້. ຄຳສັນຍາສຳລັບການເປັນຄົນມັກສະຫງົບແມ່ນ ທ່ານຈະມີພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເປັນເພື່ອນຕະຫລອດເວລາ ແລະ ພອນຈະຫລັ່ງໄຫລມາສູ່ທ່ານ “ປາດສະຈາກການບັງຄັບ” ຕະຫລອດໄປ.²¹ ຄົນທີ່ມີລີ້ນທີ່ແຫລມຄົມ ຫລື ໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ຂາດຄວາມເມດຕາປານີ ຈະບໍ່ສາມາດ “ຮ້ອງເພງແຫ່ງຄວາມຮັກທີ່ໄຖ່” ໄດ້.²²

ຂ້າພະເຈົ້າຂໍປິດຈາກບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ. ມື້ອື່ນຈະເປັນວັນອີດສະເຕີ, ເປັນເວລາທີ່ໃຫ້ຫລັກທຳແຫ່ງຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ “ເອົາຊະນະ”—ເອົາຊະນະການຕໍ່ຕ້ານ ແລະ ການຂັດແຍ້ງ, ເອົາຊະນະຄວາມສິ້ນຫວັງ ແລະ ການລ່ວງລະເມີດ, ແລະ ໃນທີ່ສຸດ ເອົາຊະນະຄວາມຕາຍ. ມັນເປັນເວລາໃຫ້ປະຕິຍານຕົນໃນຄຳເວົ້າ ແລະ ການກະທຳ ວ່າຈະຈົງຮັກພັກດີຕໍ່ພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າຈົນໝົດໃຈ, ຜູ້ “[ໄດ້ທົນກັບ] ຄວາມເຈັບປວດ, ທີ່ພວກເຮົາສົມຄວນໄດ້ຮັບ”²³ ຊຶ່ງພຣະອົງຕັ້ງພຣະໄທທີ່ຈະສຳເລັດວຽກງານແຫ່ງຄວາມລອດແທນເຮົາ.

ເຖິງແມ່ນໄດ້ຖືກທໍລະຍົດ ແລະ ເຈັບປວດ, ຖືກກະທຳຕໍ່ຢ່າງບໍ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ໂຫດຮ້າຍ, ແລະ ຮັບເອົາບາບ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າທັງໝົດຂອງຄອບຄົວມະນຸດ, ແຕ່ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຊົງພຣະຊົນ ກໍຍັງຫລຽວລົງເບິ່ງອະນາຄົດຂອງຄວາມເປັນມະຕະ, ເຫັນເຮົາໃນທ້າຍອາທິດນີ້, ແລະ ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ເຮົາມອບສັນຕິສຸກໄວ້ກັບພວກເຈົ້າ, ເປັນສັນຕິສຸກຂອງເຮົາ, ທີ່ເຮົາມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າ: ສັນຕິສຸກທີ່ເຮົາໃຫ້ນັ້ນ, ບໍ່ເໝືອນສັນຕິສຸກທີ່ໂລກໃຫ້. ຢ່າວຸ້ນວາຍເປັນທຸກໃຈ, ແລະ ຢ່າສູ່ຢ້ານ.”²⁴ ຂໍໃຫ້ທ່ານຈົ່ງມີວັນອີດສະເຕີທີ່ເປັນພອນ, ຊົມຊື່ນຍິນດີ, ແລະ ສັນຕິສຸກ. ມັນເປັນພອນຢ່າງລົ້ນເຫລືອທີ່ອົງສັນຕິລາດໄດ້ຈ່າຍຄ່າແທນເຮົາ, ຜູ້ຊຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າຮັກສຸດຫົວໃຈ, ສາດສະໜາຈັກນີ້ເປັນຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານຢ່າງຊັດເຈນເຖິງພຣະອົງ, ແມ່ນແຕ່ອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ອາແມນ.