Pisma święte
Ⅱ Ks. Nefiego 29


Rozdział 29

Wielu z Innych narodów odrzuci Księgę Mormona. Powiedzą: Nie potrzebujemy więcej Biblii. Pan przemawia do wielu narodów. Osądzi świat według ksiąg, które zostaną napisane. W okresie lat 559–545 p.n.e.

1. Oto będzie wielu — w ten dzień, gdy przystąpię do dokonania azdumiewającego dzieła pośród nich, by wspomnieć na bprzymierza, które dałem dzieciom ludzkim, abym mógł po raz cdrugi wyciągnąć mą rękę, by odzyskać mój lud, który jest z domu Izraela.

2. A także, abym mógł pamiętać obietnice, które dałem tobie, Nefi, i twojemu ojcu, że będę pamiętał o waszych potomkach, i że asłowa waszych potomków wyjdą z moich ust do waszych potomków; i Moje słowa brozbrzmią po krańce ziemi jako csztandar dla mojego ludu, który jest z domu Izraela;

3. I ponieważ słowa moje rozbrzmią — wielu spośród Innych narodów powie: aBiblia! Biblia! Mamy Biblię i nie może być więcej Biblii.

4. Lecz tak rzecze Pan Bóg: Głupcy, będą oni mieli Biblię, i wyjdzie ona z ust aŻydów, mego pradawnego ludu przymierza. I jak dziękują oni Żydom za bBiblię, którą od nich otrzymali? Zaiste, co Inne narody mają na myśli? Czy pamiętają trudy, mozoły i cierpienia Żydów oraz ich pilność wobec mnie w udostępnieniu zbawienia Innym narodom?

5. O Inne narody, czy pamiętałyście o Żydach, o moim pradawnym ludzie przymierza? Nie; lecz przeklinałyście ich i anienawidziłyście ich, i nie starałyście się ich odzyskać. Oto ja odpłacę wam, zsyłając to wszystko na wasze głowy; albowiem ja, Pan, nie zapomniałem mojego ludu.

6. Jesteście głupcami, którzy powiedzą: aBiblia, mamy Biblię i nie potrzebujemy więcej Biblii. Czy mielibyście Biblię, jeśli nie Żydzi?

7. Czyż nie wiecie, że istnieje więcej narodów niż jeden? Czyż nie wiecie, że ja, Pan, wasz Bóg, astworzyłem wszystkich ludzi, i pamiętam o tych, którzy są na bwyspach morza; i że panuję na górze w niebiosach i na dole na ziemi; i ujawniam swoje słowo dzieciom ludzkim, zaiste, nawet wszystkim narodom świata?

8. Dlaczego szemrzecie, ponieważ dostajecie więcej mego słowa? Czyż nie wiecie, że świadectwo adwóch narodów jest bświadectwem dla was, że jestem Bogiem i że pamiętam o jednym narodzie tak samo jak o innym? Mówię więc jednemu narodowi te same słowa co innemu. I gdy dwa cnarody zjednoczą się w jeden, ich świadectwo będzie także jedno.

9. I czynię to, abym mógł wykazać wielu, że jestem ataki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki; i że przekazuję swoje słowa według swego upodobania. I ponieważ przekazałem jedno bsłowo, nie powinniście przypuszczać, że nie mogę przekazać innego; oto moje dzieło nie zostało jeszcze dokonane, ani też nie stanie się to, aż nastąpi koniec człowieka, a nie nastąpi to odtąd i na wieki.

10. Przeto, mając Biblię, nie powinniście przypuszczać, że zawiera ona wszystkie moje asłowa, ani też nie powinniście przypuszczać, że nie spowodowałem, aby więcej zostało zapisane.

11. Oto nakazuję awszystkim ludziom na wschodzie i na zachodzie, na północy i na południu, i na wyspach morza, aby bzapisywali słowa, które im mówię; albowiem według cksiąg, które zostaną spisane, będę dsądził świat, każdego człowieka według jego uczynków, zgodnie z tym, co jest napisane.

12. Oto przemówię do aŻydów, i oni to zapiszą; będę mówił do Nefitów, i oni to zapiszą; i przemówię do innych plemion z domu Izraela, które wywiodłem, i one to bzapiszą; i będę także mówił do cwszystkich narodów ziemi, i one to zapiszą.

13. I stanie się, że aŻydzi będą mieli słowa Nefitów, a Nefici słowa Żydów, a Nefici i Żydzi będą mieli słowa zagubionych plemion Izraela, a bzagubione plemiona Izraela będą miały słowa Nefitów i Żydów.

14. I stanie się, że mój lud, który jest z adomu Izraela, zostanie domem zgromadzonym na swych własnych ziemiach; i moje słowo także zostanie zebrane w bjedno. I pokażę tym, którzy walczą przeciwko mojemu słowu i przeciwko mojemu ludowi, który jest z cdomu Izraela, że jestem Bogiem, że zawarłem dprzymierze z Abrahamem, że ezawsze będę pamiętał o jego fpotomkach.