Pisma święte
Ⅱ Ks. Nefiego 24


Rozdział 24

Izrael zostanie zgromadzony i będzie cieszyć się odpoczynkiem podczas Milenium. Lucyfer wypędzony z nieba z powodu buntu. Izrael zatriumfuje nad Babilonem (światem). Por. Ks. Izajasza 14. W okresie lat 559–545 p.n.e.

1. Jakubowi zaś Pan okaże Swe miłosierdzie i znowu wybierze Izraela, i osadzi ich we własnej ziemi. I cudzoziemcy przyłączą się do nich i będą trwać przy domu Jakuba.

2. I przyjmą ich ludy, i zaprowadzą na ich miejsce; zaiste, z daleka, nawet z krańców świata; i powrócą na swe ziemie obiecane. I dom Izraela weźmie ich sobie w posiadanie, a ziemia Pana będzie dla sług i służących; i będą mieli w niewoli tych, którzy ich w niewoli trzymali; i będą panowali nad swoimi ciemięzcami.

3. I stanie się w owym dniu, że Pan da ci odpoczynek od twych cierpień i bojaźni, i ciężkiej niewoli, którą cię przytłoczono, abyś służył.

4. I stanie się w owym dniu, że powtarzać będziesz to przysłowie przeciwko królowi babilońskiemu, i powiesz: Jakże nadszedł kres ciemięzcy! Jak zginęło złote miasto!

5. Połamał Pan laskę niegodziwych i berła włodarzy.

6. On, który w złości smagał narody nieustannymi ciosami, który rządził narodami w gniewie, jest prześladowany, i nikt nie powstrzymuje.

7. Cały świat odpoczywa i jest spokój; rozbrzmieli śpiewem.

8. Nawet cyprysy i cedry libańskie cieszą się i mówią: Odkąd powalony leżysz, drwale nie wychodzą, aby nas wycinać.

9. Piekło poniżej poruszyło się na twe przybycie; dla ciebie podburzyło zmarłych, wszystkich władców ziemi; kazało powstać z tronów wszystkim królom narodów.

10. Ci zaś wszyscy razem odzywają się i mówią do ciebie: Czy ty również padłeś bezsilny jak i my? Czy stałeś się do nas podobny?

11. Do grobu strącono twój przepych. Nie słychać dźwięku twoich harf; robactwo jest twoim posłaniem i robactwo jest twoim przykryciem.

12. Jakże to spadłeś z niebios, o Lucyferze, synu jutrzenki! Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody!

13. Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa, wywyższę swój tron ponad gwiazdy Boże. Zasiądę na górze zgromadzenia, na stronach północy.

14. Wzniosę się nad chmury wysokie; do Najwyższego stanę się podobny.

15. A oto zostaniesz strącony do piekła, na samo dno otchłani.

16. Ci, co cię ujrzą, utkwią wzrok w tobie i zastanowią się nad tobą, i powiedzą: Czyż to nie ten, który trząsł ziemią, który potrząsał królestwami?

17. I świat cały obracał w pustkowie, jego miasta niszczył i nie otworzył domów swych jeńców?

18. Wszyscy królowie narodów — każdy z nich spoczywa w chwale, każdy we własnym domu.

19. Lecz ciebie wypędzono z twego grobu niczym wzgardzoną gałąź, a resztka tych, którzy zostali zabici, przebici mieczem, którzy spadają do kamiennej otchłani — stratowano jak ścierwo pod stopami.

20. Nie będziesz ty z nimi zjednoczony w grobie, gdyż kraj swój zniszczyłeś, zabiłeś swój lud. Potomkowie złoczyńców nigdy nie będą znani.

21. Przygotujcie rzeź jego dzieci za niegodziwości ojców, żeby nie powstały i nie posiadły ziemi, ani nie pokryły powierzchni świata miastami.

22. Powstanę przeciw nim — rzecze Pan Zastępów — i wykluczę z Babilonu imię i resztkę, i syna, i bratanka — rzecze Pan.

23. Uczynię go siedliskiem dla bąków i bagnem. I wymiotę go miotłą zagłady — rzecze Pan Zastępów.

24. Tak przysiągł Pan Zastępów, mówiąc: Zaprawdę, jak umyśliłem, tak się stanie, i co postanowiłem, to się wypełni —

25. Sprowadzę Asyryjczyka do mego kraju i w moich górach go zdepczę pod moimi stopami. Wówczas zdjęte zostanie z nich jego jarzmo, a jego brzemię zdjęte z ich ramion.

26. Taki jest zamiar powzięty co do całej ziemi; a to jest ręka wyciągnięta nad wszystkie narody.

27. Albowiem jeżeli Pan Zastępów postanowił, któż to udaremni? I Jego ręka jest wyciągnięta, i któż ją odwróci?

28. roku śmierci króla Achaza był taki wyrok:

29. Nie ciesz się, cała Palestyno, że jest złamana rózga tego, co cię smagał, gdyż z zarodka węża wyrośnie żmija, a jej płodem będzie ognisty latający wąż.

30. Pierworodny ubogich paść będzie, a potrzebujący bezpiecznie odpocznie; lecz twoich potomków głodem wytępię, a on resztki twoje zabije.

31. Zawodź, o bramo! Krzyknij, o miasto! Zadrżyj, cała Palestyno! bo z północy nadciąga dym i nikt nie będzie sam w swym wyznaczonym czasie.

32. Co zaś odpowiedzieć posłom narodów? To, że Pan założył Syjon i w nim znajdą ostoję biedni Jego ludu.

      • Zach. 1:17.

      • Iz. 60:3–5, 10.

      • Iz. 55:12.

      • tzn. martwy.

      • DiP 76:26.

      • HEBR. gwiazda zaranna, syn świtu. O władcy niegodziwego świata (Babilonu) mówi się jako o Lucyferze, władcy wszelkiej niegodziwości. PPŚ Diabeł; Lucyfer.

      • Mojż. 4:1–4.

      • tzn. miejsce przebywania bogów weług wierzeń babilońskich. Ps. 48:3.

      • HEBR. zerknąć na kogoś i się zastanowić.

      • tzn. we własnym grobie rodzinnym.

      • tzn. odrzucona gałąź, wycięta i wyrzucona.

      • tzn. na samo dno.

      • Ⅱ Mojż. 20:5.

      • Przyp. 10:7.

      • Job 18:19.

      • Iz. 34:11–15.

      • Zmiany pozycji w asyryjskich atakach i upadek Judy, 701 r. p.n.e. (wersety 24–27). Ⅱ Król. 19:32–37; Iz. 37:33–38.

      • tzn. góry Judy i Izraela.

      • Iz. 10:27.

      • tzn. ostatecznie wszystkie narody świata zostaną pokonane.

      • tzn. około 720 r. p.n.e. prorokowano o tym brzemieniu lub przesłaniu zwiastującym zgubę Filistynów, podczas gdy Juda będzie bezpieczna.

      • Ⅱ Król. 16:20.

      • PPŚ Syjon.

      • tj. szukać w niej schronienia.

      • Sof. 3:12.