Pisma święte
Ⅱ Ks. Nefiego 1


Druga Księga Nefiego

Opis śmierci Lehiego. Bracia Nefiego powstają przeciwko niemu. Pan ostrzega Nefiego, aby uszedł na pustkowie. Wędrówki Nefiego przez pustkowie i dalej.

Rozdział 1

Lehi prorokuje o ziemi wolności. Jego potomkowie zostaną rozproszeni i pobici, jeśli odrzucą Świętego Izraela. Wzywa swych synów, aby założyli zbroję prawości. W okresie lat 588–570 p.n.e.

1. I teraz stało się, że gdy ja, Nefi, skończyłem nauczać moich braci, nasz aojciec, Lehi, powiedział im także wiele o tym, powtarzając, jak wielkich rzeczy Pan dla nich dokonał, wyprowadzając ich z ziemi jerozolimskiej.

2. I mówił do nich o ich abuntach na morzu i o miłosierdziu Boga w darowaniu im życia, że nie pochłonęło ich morze.

3. I mówił im również o ziemi obiecanej, którą otrzymali — i jak miłosierny był Pan, ostrzegając nas, abyśmy uszli z ziemi jerozolimskiej.

4. Oto ujrzałem awizję — powiedział — z której dowiedziałem się o zagładzie bJerozolimy; i jeśli pozostalibyśmy w Jerozolimie, my także byśmy czginęli.

5. Lecz, jak powiedział, pomimo wielu udręk otrzymaliśmy aziemię obiecaną, ziemię, która jest bwyborniejsza niż wszystkie inne ziemie, ziemię, którą Pan Bóg przyrzekł mi w przymierzu jako ziemię dziedzictwa dla moich potomków. Zaiste, Pan cprzyrzekł tę ziemię w przymierzu mi i moim dzieciom na zawsze, jak również tym wszystkim, którzy będą wyprowadzeni z innych krajów Jego ręką.

6. Dlatego ja, Lehi, pod wpływem Ducha, który jest we mnie, prorokuję, że anikt nie przybędzie na tę ziemię, jeśli nie zostanie przywiedziony ręką Pana.

7. Albowiem aziemia ta jest poświęcona tym, których Pan przyprowadzi. I jeśli stanie się, że będą Mu służyć według przykazań, które im dał, będzie ona dla nich ziemią bwolności; i nigdy nie dostaną się do niewoli. Jeśli to nastąpi, stanie się to z powodu ich niegodziwości; jeśli bowiem zapanuje niegodziwość, ziemia ta zostanie dla nich cprzeklęta, ale dla prawych będzie na zawsze błogosławiona.

8. I oto, jest to mądrością, że na razie ziemia ta ma pozostać nieznana innym nacjom, albowiem wiele nacji zajęłoby tę ziemię, tak że nie byłoby na niej miejsca dla dziedzictwa.

9. Dlatego ja, Lehi, otrzymałem obietnicę, że adopóki ci, których Pan Bóg wyprowadzi z ziemi jerozolimskiej, będą przestrzegać Jego przykazań, będzie im się bdobrze wiodło na tej ziemi; i będą oddzieleni od wszystkich innych nacji, aby mogli ją dla siebie posiąść. I jeśli stanie się, że będą cprzestrzegać Jego przykazań, będą błogosławieni na tej ziemi; i nie znajdzie się nikt, kto by ich nękał, czy zabrał im ziemię ich dziedzictwa; i będą żyć bezpiecznie na wieki.

10. Gdy jednak nadejdzie czas, że zmarnieją w niewierze po otrzymaniu tak wielkich błogosławieństw z ręki Pana — wiedząc o stworzeniu ziemi i wszystkich ludzi, znając wielkie i zdumiewające dzieła Pana od stworzenia świata, mając daną im moc dokonania czegokolwiek poprzez swą wiarę, mając wszystkie przykazania od początku i będąc doprowadzonymi do tej wybranej ziemi obiecanej dzięki Jego nieskończonej dobroci — oto mówię wam, jeśli nadejdzie dzień, kiedy odrzucą Świętego Izraela, prawdziwego aMesjasza, swego Odkupiciela i Boga, oto sądy Tego, który jest sprawiedliwy, spoczną na nich.

11. Przyprowadzi do nich i ainne nacje, którym da moc, a im odbierze ich własną ziemię i spowoduje, że zostaną brozproszeni i pobici.

12. Zaiste, jak jedno pokolenie przechodzi w drugie, będzie pośród nich arozlew krwi i wielkie nieszczęścia. Dlatego, moi synowie, pragnę, abyście zapamiętali, zaiste, pragnę, abyście zważali na moje słowa.

13. Och, obyście się obudzili! Przebudźcie się z głębokiego snu, zaiste, z samego snu apiekła, i otrząśnijcie okropne błańcuchy, którymi jesteście skuci, które to łańcuchy skuwają dzieci ludzkie, aby były wzięte do niewoli, do wiecznej cotchłani nieszczęścia i niedoli.

14. Przebudźcie się! Powstańcie z prochu i słuchajcie słów trzęsącego się arodzica, którego kości będziecie musieli wkrótce złożyć w zimnym i milczącym bgrobie, skąd żaden podróżny nie może wrócić. Jeszcze kilka dni, a pójdę cdrogą przeznaczenia całej ziemi.

15. Ale Pan awykupił moją duszę z piekła; widziałem Jego chwałę i jestem otoczony na wieczność bramionami Jego cmiłości.

16. I pragnę, abyście pamiętali o przestrzeganiu astatutów i sądów Pana, co było troską mojej duszy od początku.

17. Od czasu do czasu moje serce przytłacza boleść, bo obawiam się, że z powodu zatwardziałości waszych serc, Pan, wasz Bóg, nawiedzi was w pełni Swego agniewu, że zostaniecie bodcięci i zgładzeni na zawsze.

18. Albo że spadnie na was przekleństwo trwające przez okres awielu pokoleń i będziecie nawiedzeni mieczem i głodem, i będziecie znienawidzeni, i będziecie wodzeni według chęci i niewoli bdiabła.

19. O moi synowie, oby nie spadło to na was, lecz byście mogli być znamienitym i aulubionym ludem Pana. Jednak niech stanie się Jego wola, albowiem Jego bdrogi są drogami prawości na wieki.

20. I powiedział On: aDopóki będziecie przestrzegać moich bprzykazań, będzie się wam cpowodziło na tej ziemi, ale jeśli nie będziecie przestrzegać moich przykazań, zostaniecie odcięci od mej obecności.

21. I teraz, aby moja dusza mogła radować się wami, a serce me mogło opuścić ten świat, ciesząc się z waszego powodu, abym nie zszedł do grobu w boleści i smutku, powstańcie z prochu, moi synowie, bądźcie amężczyznami i bądźcie stanowczy, będąc bjednego umysłu i jednego serca, zjednoczeni we wszystkim, abyście nie znaleźli się w niewoli;

22. Abyście nie zostali przeklęci srogim przekleństwem; a także abyście nie ściągnęli na siebie niezadowolenia asprawiedliwego Boga, aż do zagłady, zaiste, wiecznej zagłady zarówno duszy, jak i ciała.

23. Przebudźcie się, moi synowie, włóżcie na siebie azbroję prawości. Otrząśnijcie łańcuchy, którymi jesteście skuci i wyjdźcie z mroku, i powstańcie z prochu.

24. Nie powstawajcie więcej przeciwko waszemu bratu, którego widzenia były pełne chwały i który przestrzegał przykazań Pana, odkąd opuściliśmy Jerozolimę; który był narzędziem w rękach Boga, prowadząc nas do ziemi obiecanej; albowiem gdyby nie on, zginęlibyśmy z agłodu na pustkowiu; a mimo to chcieliście bodebrać mu życie; zaiste, i cierpiał wiele z waszego powodu.

25. I obawiam się niezmiernie, i drżę z waszego powodu, że może on ponownie cierpieć, gdyż oskarżyliście go, że chciał panować i mieć awładzę nad wami; lecz ja wiem, że nie chciał panować ani mieć władzy nad wami, a pragnął tylko chwały Boga i waszego wiecznego dobra.

26. I szemraliście, bo powiedział wam jasno. Mówicie, że obchodził się z wami asurowo, i że był na was rozgniewany; lecz jego surowość była surowością mocy słowa Boga, która w nim była, a co nazywacie gniewem, było prawdą pochodzącą od Boga, że nie mógł się powstrzymać, wykazując śmiało wasze niegodziwości.

27. I musiała być z nim amoc Boga, gdy wam rozkazał, abyście byli posłuszni. I to nie on, ale bDuch Pana, który w nim był, cotworzył mu usta, że nie mógł się powstrzymać od wypowiedzenia tych słów.

28. A teraz, mój synu, Lamanie, również ty, Lemuelu, i ty, Samie, a także moi synowie, którzy jesteście synami Ismaela, oto, jeśli będziecie zważać na głos Nefiego, nie zginiecie. I jeśli będziecie na niego zważać, pozostawię wam abłogosławieństwo, zaiste, moje pierwsze błogosławieństwo.

29. Ale jeśli nie będziecie na niego zważać, zabiorę moje apierwsze błogosławieństwo, zaiste, moje błogosławieństwo, i spocznie ono na nim.

30. I teraz, Zoramie, zwracam się do ciebie: Oto jesteś asługą Labana, jednakże zostałeś wyprowadzony z ziemi jerozolimskiej, i wiem, że na zawsze jesteś prawdziwym przyjacielem mojego syna, Nefiego.

31. Ponieważ jesteś wierny, twoi potomkowie będą błogosławieni az jego potomkami, że długo będzie im się dobrze wiodło na tej ziemi; i nic, z wyjątkiem ich własnej niegodziwości, nie zaszkodzi im ani nie przerwie ich dobrobytu na tej ziemi na wieki.

32. Oto Pan uczynił tę ziemię świętą, że twoi potomkowie i potomkowie mojego syna będą tutaj bezpieczni, jeśli będą przestrzegać przykazań Pana.