1. Teraz ja, Nefi, mówię nieco o słowach, które zapisałem, a które były wypowiedziane ustami Izajasza. Oto Izajasz powiedział wiele rzeczy, które są trudne do zrozumienia dla wielu spośród mojego ludu, bo nie znają zwyczajów prorokowania Żydów.

2. Albowiem ja, Nefi, nie uczyłem ich wiele o zwyczajach Żydów, ponieważ ich uczynki były uczynkami ciemności, a ich czyny były czynami występnymi.

3. Piszę więc do swojego ludu, do tych wszystkich, którzy później otrzymają to, co zapisuję, aby poznali sądy Boga i wiedzieli, że spadną one na wszystkie narody zgodnie ze słowami, które wypowiedział.

4. Zważaj więc, o mój ludu, który jesteś z domu Izraela i nadstawiasz ucha na moje słowa, gdyż mimo że słowa Izajasza nie są proste dla ciebie, są one proste dla tych wszystkich, którzy są napełnieni duchem proroctwa. Oto daję wam proroctwo według Ducha, który jest we mnie, będę więc prorokował według prostoty, która jest we mnie od czasu, gdy opuściłem Jerozolimę ze swoim ojcem; oto bowiem moja dusza lubuje się w ukazywaniu prostoty mojemu ludowi, aby się uczył.

5. Moja dusza lubuje się w słowach Izajasza, bowiem pochodzę z Jerozolimy i moje oczy widziały sprawy Żydów, i wiem, że Żydzi rozumieją sprawy proroków, i nie ma innego ludu, który by rozumiał tak jak oni to, co powiedziano Żydom, chyba że uczono by ich według zwyczajów Żydów.

6. Ale ja, Nefi, nie uczyłem swoich dzieci według zwyczajów Żydów; chociaż mieszkałem w Jerozolimie i znam krainy naokoło; i powiedziałem swoim dzieciom o sądach Boga, które spadły na Żydów zgodnie ze wszystkim, co powiedział Izajasz, i nie zapisuję ich.

7. I przechodzę do swojego własnego proroctwa, według prostoty swojej, w której wiem, że żaden człowiek nie może zbłądzić. Jednakże w dniach, w których proroctwa Izajasza się wypełnią, ludzie będą wiedzieli z całą pewnością, gdy się to stanie.

8. Przeto są one cenne dla dzieci ludzkich, a ten, który uważa, że nie są, do tych szczególnie przemawiam, i ograniczę swoje słowa do swojego własnego ludu; wiem albowiem, że w ostatnich dniach będą miały dla nich wielką wartość; gdyż wtedy je zrozumieją; przeto dla ich dobra je napisałem.

9. I jak jedno pokolenie zostało zgładzone pośród Żydów z powodu niegodziwości, tak samo spotykała ich zagłada z pokolenia na pokolenie zależnie od ich niegodziwości. I nigdy żadne z nich nie zostało zgładzone bez uprzedniej przepowiedni danej przez proroków Pana.

10. Powiedziano im więc o zagładzie, która miała spaść na nich tuż po opuszczeniu przez mego ojca Jerozolimy; mimo to znieczulili swe serca, i według mego proroctwa zostali zgładzeni, z wyjątkiem tych, których wzięto do niewoli do Babilonu.

11. I teraz mówię pod wpływem Ducha, który jest we mnie. I chociaż zostali uprowadzeni, powrócą, i wezmą w posiadanie ziemię jerozolimską; przeto zostanie im przywrócona ziemia ich dziedzictwa.

12. Jednakże będą mieli wojny i wieści wojenne; i gdy nadejdzie ten dzień, że Jednorodzony Ojca, zaiste, sam Ojciec niebios i ziemi, ukaże im się w ciele, oto wzgardzą Nim z powodu swych niegodziwości i zatwardziałości swych serc, i twardego karku.

13. Oto ukrzyżują Go; i zostanie złożony w grobowcu, i po trzech dniach powstanie z martwych, z uzdrowieniem na Swych skrzydłach; i ci wszyscy, którzy uwierzą w Jego imię, zostaną zbawieni w królestwie Boga. Przeto moja dusza lubuje się, prorokując o Nim, albowiem widziałem Jego dzień, i serce moje wielbi Jego święte imię.

14. I stanie się, że gdy Mesjasz powstanie z martwych i ukaże się swoim ludziom, tylu, ilu uwierzy w Jego imię, oto Jerozolima zostanie ponownie zniszczona; przeto biada tym, którzy walczą przeciwko Bogu i ludowi Jego Kościoła.

15. Żydzi zostaną więc rozproszeni między wszystkie narody; zaiste, także Babilon ulegnie zagładzie; Żydzi zostaną więc rozproszeni przez inne ludy.

16. I potem, gdy zostaną rozproszeni, i Pan Bóg będzie ich karał poprzez inne ludy przez wiele pokoleń, nawet z pokolenia na pokolenie, aż zostaną nakłonieni do wiary w Chrystusa, Syna Boga, i w zadośćuczynienie, które jest nieskończone dla całej ludzkości — i kiedy nadejdzie ten dzień, że uwierzą w Chrystusa, i będą oddawać cześć Ojcu w Jego imię z nieskalanym sercem i czystymi dłońmi, więcej nie oczekując innego Mesjasza, wtedy to nadejdzie dzień, kiedy będzie konieczne, że uwierzą w te rzeczy.

17. I Pan wyciągnie Swą rękę po raz drugi, aby odzyskać Swój lud z upadku i stanu zguby. Przystąpi On do dokonania zadziwiającego i zdumiewającego dzieła pośród dzieci ludzkich.

18. Przeto ujawni im Swoje słowa, a według słów tych będą sądzeni ostatniego dnia, bo będą one im dane dla przekonania ich o prawdziwym Mesjaszu, którego odrzucili, i dla przekonania ich, że nie muszą więcej oczekiwać Mesjasza, który ma przyjść; albowiem nie przyjdzie, chyba że byłby to fałszywy Mesjasz, zwodzący ludzi; gdyż jeden jest tylko Mesjasz, o którym mówią prorocy, i ten Mesjasz jest tym, którego Żydzi odrzucą.

19. Oto według słów proroków Mesjasz przyjdzie na świat w sześćset lat od czasu, gdy mój ojciec opuścił Jerozolimę; i zgodnie ze słowami proroków, a także słowem anioła Boga, Jego imię będzie Jezus Chrystus, Syn Boga.

20. I teraz, moi bracia, oto powiedziałem jasno, tak że nie możecie błądzić. I jak żyje Pan Bóg, który wyprowadził Izrael z ziemi egipskiej i dał Mojżeszowi moc, aby uzdrawiał narody pokąsane przez jadowite węże, jeśliby tylko spojrzały na węża, którego wyniósł przed nimi, a także dał mu moc, aby po uderzeniu w skałę wypłynęła z niej woda; zaiste, oto mówię wam, że tak jak to wszystko jest prawdą i jak Pan Bóg żyje, nie istnieje żadne inne imię pod niebem oprócz imienia Jezusa Chrystusa, o którym powiedziałem, przez które człowiek może zostać zbawiony.

21. Dlatego Pan Bóg obiecał mi, że te sprawy, o których piszę, będą chronione i zachowane, i przekazane moim potomkom z pokolenia na pokolenie, aby została dotrzymana obietnica dana Józefowi, że jego potomkowie nigdy nie zginą, jak długo będzie istniała ziemia.

22. Te sprawy będą więc przekazywane z pokolenia na pokolenia, jak długo będzie istniała ziemia; i będą przekazywane według woli i upodobania Boga; a narody, które je posiądą, będą według nich sądzone, zgodnie z zapisanymi słowami.

23. Albowiem pisząc, trudzimy się pilnie, by nakłonić nasze dzieci, a także naszych braci, aby uwierzyli w Chrystusa i pojednali się z Bogiem; wiemy albowiem, że to dzięki łasce zostaniemy zbawieni, gdy dokonamy wszystkiego, co możemy zrobić.

24. I choć wierzymy w Chrystusa, to przestrzegamy prawa Mojżesza i niewzruszenie oczekujemy Chrystusa, aż wypełni się prawo.

25. Albowiem w tym celu zostało dane prawo; przeto prawo stało się dla nas martwe, i ożywamy w Chrystusie dzięki naszej wierze; jednak przestrzegamy prawa ze względu na przykazania.

26. I mówimy o Chrystusie, radujemy się w Chrystusie, głosimy o Chrystusie, prorokujemy o Chrystusie, i zapisujemy zgodnie z naszymi proroctwami, aby nasze dzieci wiedziały, z jakiego źródła mogą oczekiwać odpuszczenia grzechów.

27. Mówimy więc o prawie, aby nasze dzieci wiedziały o martwocie prawa, i aby, wiedząc o martwocie prawa, mogły oczekiwać tego życia, które jest w Chrystusie, i wiedzieć, w jakim celu prawo zostało dane. I gdy prawo to wypełni się w Chrystusie, aby nie znieczuliły swych serc przeciwko Niemu, kiedy prawo zostanie zniesione.

28. I oto, wy, którzy jesteście moim ludem, jesteście ludem o hardym karku; dlatego powiedziałem wam jasno, abyście nie mogli błędnie zrozumieć. I słowa, które powiedziałem, stanowić będą świadectwo przeciwko wam; gdyż wystarczają każdemu, aby uczyć go właściwej drogi; a właściwą drogą jest wiara w Chrystusa, a nie wypieranie się Go; bowiem wypierając się Chrystusa, wypieracie się także proroków i prawa.

29. I oto, mówię wam, że właściwą drogą jest wiara w Chrystusa, a nie wypieranie się Go. I Chrystus jest Świętym Izraela; musicie więc oddać Mu pokłon i cześć całą swą mocą, umysłem i siłą, i całą swą duszą. I jeśli to uczynicie, żadną miarą nie zostaniecie wypędzeni.

30. I jak jest to wymagane, musicie przestrzegać praktyk i obrzędów Bożych, aż wypełni się prawo dane Mojżeszowi.