፩ ይሁን እንጂ፣ ጭጋግም በጭንቀት በነበረሽ አይነት አይሆንም፣ በመጀመሪያ ^ሀየዛብሎንንና የንፍታሌምን ምድር በቀላል መታ፣ እና በኋላ ግን በዮርዳኖስ በስተጀርባ ያሉትን የገሊላ ሀገሮች በቀይ ባህር አምርሮ መታ።

፪ ^ሀበጨለማ የሄደ ህዝብ ታላቅ ብርሃን አየ፤ በሞት ጥላ ምድርም ለኖሩት ብርሃን ወጣላቸው።

፫ ህዝብህን አብዝተሃል፣ ደስታንም ^ሀጨምረሃል—በመከር ደስ እንደሚላቸው፣ እና ምርኮንም ሲካፈሉ ደስ እንደሚላቸው ሰዎች በፊትህ ደስ ይላቸዋል።

፬ አንተም የሸክሙን ቀንበር፣ የጫንቃውንም በትር፣ የአስጨናቂውንም በትር ሰብረሃልና።

፭ ሁሉም የተዋጊው ጦርነት በሁከት የተሞላ ነውና፣ እናም ልብሶች በደም ተጨማልቀዋል፤ ነገር ግን ይህኛው በመቃጠልና በእሳት ማቃጠያ ይሆናል።

፮ ^ሀህፃንም ተወልዶልናልና፣ ወንድ ልጅም ተሰጥቶናልና፤ ^ለአለቅነትም በጫንቃው ላይ ይሆናል፤ ስሙም ድንቅ፣ መካሪ፣ ^ሐሀያል አምላክ፣ ^መየዘለአለም አባት፣ ^ሠየሠላም አለቃ ተብሎ ይጠራል።

፯ ከዛሬ ጀምሮ እስከዘለዓለም ድረስ በፍርድና በፅድቅ ያፀናውና ይደግፈው ዘንድ፣ በዳዊት ዙፋንና ^ሀበመንግሥቱ ላይ አለቅነቱ ይበዛል፣ ለሰላሙም ፍፃሜ ^ለአይኖረውም። የሰራዊት ጌታ ቅንዐት ይህንን ያደርጋል።

፰ ጌታ ቃሉን ለያዕቆብ ላከ ^ሀበእስራኤልም ላይ ወደቀ።

፱ እናም ሁሉም ህዝብ ኤፍሬምም ቢሆን እንኳ እናም የሰማርያ ሰዎች፣ በትዕቢትና በኩራት እንዲህ የሚሉት ሁሉ ያውቃሉ፤

፲ ጡብ ወድቋል፣ ነገር ግን በተወቀረ ድንጋይ እንሰራለን፣ የሾላው ዛፍ ተቆርጦአል፣ ነገር ግን በዝግባ እንተካዋለን።

፲፩ ስለዚህ ጌታ ^ሀበረአሶን ላይ ጠላቶችን ያስነሳል፣ ጠላቶቹንም በአንድነት ይሰበስባል።

፲፪ ሶርያን ከፊትና ፍልስጤምን ከኋላ፤ እናም እስራኤልን በተከፈተ አፍ ^ሀይበሉአታል። በዚህ ሁሉ እንኳን ^ለቁጣው አልበረደችም፣ ነገር ግን አሁንም እጁን እንደዘረጋ ነው።

፲፫ ወደ እርሱ ^ሀያልተመለሱት ተመተዋልና፣ የሰራዊት ጌታንም አልፈለጉም።

፲፬ ስለዚህ ጌታ ራስንና ጅራትን፣ ቅርንጫፍና እንግጫን ከእስራኤል በአንድ ቀን ይቆርጣል።

፲፭ ሽማግሌው እርሱ ራስ ነው፣ ሀሰትን የሚያስተምረው ነቢይ እርሱ ጅራት ነው።

፲፮ የዚህ ህዝብ መሪዎች ህዝቡን እንዲሳሳት ያደርጉታልና፣ እናም ተመሪዎቹ ደግሞ ይጠፋሉ።

፲፯ ሰው ሁሉ ግብዝና ክፉ ሰሪ ነውና፣ አፉም ሁሉ ^ሀስንፍናን ይናገራልና፣ ስለዚህ ጌታ በወጣቶቻቸው ደስ አላለውም፣ አባት ለሌላቸውና ለመበለቶችም ^ለምህረት አይኖረውም። በዚህም ሁሉ እንኳን ቁጣው አልበረደለትም፣ ነገር ግን ^ሐእጁ ገና ተዘርግታለች።

፲፰ ኃጢያት እንደእሳት ትቃጠላለችና፤ ይህም ኩርንችቱንና እሾህንም ትበላለች፣ እና ጥቅጥቅ ያለውንም ጫካ ታቃጥላለች፣ እናም እንደጢስም ወደ ላይ ይነሳሉ።

፲፱ በሰራዊት ጌታ ቁጣ የተነሳ ምድር ትጨልማለች፣ ሰዎች ለእሳቱ እንደማገዶ ይሆናሉ፣ ^ሀማንም ሰው ወንድሙን አያድንም።

፳ እና እርሱ በቀኙ እጅ ይመነጭቃልና ይራብማል፤ በግራ እጅም ^ሀይበላል አይጠግቡምም፤ እያንዳንዱም የራሱን ክንድ ስጋ ይበላል—

፳፩ ^ሀምናሴ፣ ^ለኤፍሬም፤ እናም ኤፍሬም፣ ምናሴ፤ እነርሱ በአንድነት ^ሐበይሁዳ ላይ ይነሳሉ። ይህም ሁሉ ተፈፅሞ እንኳን ቁጣው ገና አልበረደችምና፣ ነገር ግን አሁንም እጁ ተዘርግታለች።