Vegimi i Parë
Me nderim [një notë një e katërt] = 68
1.Ç’rru–gë do të ndi–qte, Jo–ze–fi pye–tje kish,
Ndaj plot be–sim më–so–i për t’pa–sur njo–hu–ri.
Një shkrim i la mbre–sa, që të lu–tej e ftoi,
Pa se mund t’i kër–kon–te Pe–rë–ndis’ u–dhën t’i tre–goj’.
2. Një ko–ri–je zgjo–dhi ku të ki–shte qet’–si
Që Per’–ndia ta dë–gjo–nte’, u lut me gjith’ fu–qi.
Ja të Dy At’ e Bir zbri–tën bashk’ që nga lart
Un–gji–llin ri–ven–do–sën dhe a–tij për–gji–gje i dhan’.
3. Prej at–ij ve–gi–mi, er–dhën zbu–le–sa plot.
Nga Zo–ti për të gjith’ un–gji–lli u ri–ven–dos:
Qiejt mby–llur jo nuk jan’, Shpë–tu–e–si sot flet.
Për të na udh’–rrë–fy–er ha–pat Ai thë–rret pro–fet.
Refreni: N’be–sim u lut dhe qie–lli fo–li.
Em–rin i–a di–nin At’ e Bir.
N’gjunj’ lu–tem un’, Per’–ndi–a më do.
Dhe lu–tjet m’i dë–gjon.
Ilustrimet nga Sarah Keele