ការផ្លាស់ប្តូរក្នុង ក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀន
អ្នកនិពន្ធរស់នៅប្រទេស ស្កតឡែន ។
យោបល់មួយនៅក្នុងការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនបានផ្លាស់ប្តូរខ្ញុំច្រើនជាងការបង្រៀនរបស់ខ្ញុំទៅទៀត ។
ការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀន កំពុងជួយ សាន់ដ្រា ខាតធែល ( នៅកណ្តាល ) កែលម្អសមត្ថភាពនៃការបង្រៀនរបស់គាត់ ។
ខ្ញុំមានវ័យចំណាស់ ដូច្នោះពេលខ្ញុំត្រូវបានហៅឲ្យបង្រៀនយុវនារី នោះខ្ញុំបានគិតថា « ឱម្ចាស់ថ្លៃអើយ ! ខ្ញុំងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេហៅចំខ្ញុំដូច្នេះ ? »
ខ្ញុំបានខិតខំរៀបចំមេរៀនយ៉ាងខ្លាំងឲ្យសមនឹងតម្រូវការរបស់យុវនារី ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងមានឆន្ទៈចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀន និង អ្វីដែលពួកគេបានធ្វើតាមមេរៀននៅក្នុងអំឡុងសប្តាហ៍នោះ ។ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ ការសួរសំណួររបស់ខ្ញុំគឺធ្វើឲ្យមានភាពស្ងាត់ស្ងៀម ។
នៅក្នុងការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនលើកដំបូងរបស់វួដយើង មានគ្រូម្នាក់បាននិយាយថា គាត់កំពុងជួបការលំបាកផងដែរក្នុងការធ្វើឲ្យយុវវ័យសន្ទនាជាមួយគាត់អំឡុងពេលបង្រៀន ។ មានគ្រូបង្រៀនម្នាក់ទៀតបាននិយាយនៅក្នុងការប្រជុំនោះថា « មែនហើយ អ្នកអាចទុកឲ្យមានភាពស្ងាត់ស្ងៀមខ្លះបាន » ។ ពេលខ្លះមនុស្សត្រូវការពេលបន្តិចបន្តួចដើម្បីគិតអំពីសំណួរមួយ មុនពេលឆ្លើយតប ។
យោបល់នៅក្នុងការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀននោះ មិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកទៅលើរបៀបដែលខ្ញុំបង្រៀនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះសិស្សរបស់ខ្ញុំផងដែរ ។ ខ្ញុំបានគិតច្រើនអំពីយោបល់នោះ ។ នៅក្នុងមេរៀនថ្នាក់យុវនារីលើកក្រោយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានសួរសិស្សអំពីគោលការណ៍ដំណឹងល្អ ដែលពួកគេបានអនុវត្តអំឡុងសប្តាហ៍នោះ ។ ពួកគេពុំមាត់កអ្វីសោះដូចសព្វមួយដង ។ ប៉ុន្តែជំនួសឲ្យការប្រញាប់និយាយអ្វីទៀតពេលមានភាពស្ងាត់នោះ ខ្ញុំបានចាំពីការពិភាក្សានៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនរបស់យើង ហើយនិយាយដោយស្ងាត់ៗថា « កុំបង្ខំអី » ។
នៅគ្រាដែលខ្ញុំបាននិយាយដូច្នោះ ការសន្ទនាគ្នាបានចាប់ផ្តើមផ្ទុះឡើង ។ ពួកយុវនារីបានចាប់ផ្តើមបើកដួងចិត្ត ហើយពួកគេបានចែកចាយនូវបទពិសោធន៍ដ៏ទន់ភ្លន់មួយចំនួន ។ ភ្លាមៗនោះខ្ញុំចង់ថ្លែងអំណរគុណដល់គ្រូបង្រៀន ដែលបានផ្តល់យោបល់ដ៏សាមញ្ញនៅក្នុងការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនអំពីភាពស្ងាត់នោះ ។ ខ្ញុំស្ងើចសរសើរពីរបៀបដែលការអនុវត្តគោលការណ៍មួយនោះបានធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរមួយដ៏ធំយ៉ាងលឿន ។
ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំបានដឹងភ្លាមទេ ទាល់តែក្រោយមក ទើបខ្ញុំបានឃើញពីភាពខុសប្លែកដែលគោលការណ៍នោះ និង គោលការណ៍ផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំបានរៀនកើតមានឡើង ។ បន្ទាប់ពីចប់ម៉ោងនៅព្រះវិហារ ម្តាយរបស់យុវនារីមួយរូបបានប្រាប់ខ្ញុំថា កូនស្រីរបស់គាត់បាននិយាយថា នាងដឹងថាខ្ញុំត្រូវបានហៅពីព្រះ ។
ខ្ញុំពុំអាចរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកពីអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យពេលដែលស្ដាប់ឮពាក្យទាំងនោះយ៉ាងណាឲ្យអស់ទេ ។ ពេលនោះខ្ញុំបានគិតថា « តើខ្ញុំបានបង្រៀនអ្វីខ្លះដល់យុវនារីទាំងនេះ ? » ប៉ុន្តែខ្ញុំច្បាស់ជាកំពុងបង្រៀនពួកគេអ្វីមួយហើយ ។ ខ្ញុំត្រូវបានហៅដោយគោលបំណងមួយ ហើយការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនកំពុងជួយខ្ញុំឲ្យបំពេញគោលបំណងនោះ ។