អ្នកណាដែលធំជាងគេ
រង្វាន់ដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះ ប្រទានដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបម្រើដោយពុំរំពឹងចង់បានរង្វាន់ ។
បងប្អូន មិត្តភក្ដិជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ដើម្បីនៅជាមួយបងប្អូនក្នុងការប្រជុំបព្វជិតភាពទូទាំងពិភពលោកដ៏បំផុសគំនិតនេះ ។ ប្រធាន ម៉នសុន អរគុណចំពោះសារលិខិត និងពរជ័យរបស់លោក ។ ពួកយើងនឹងចាំប្រសាសន៍របស់លោកដែលមានការណែនាំ ការទូន្មាន និងប្រាជ្ញាទាំងនេះក្នុងចិត្តពួកយើង ។ យើងស្រឡាញ់ ហើយគាំទ្រលោក ហើយយើងអធិស្ឋានឲ្យលោកជានិច្ច ។ លោកគឺជាព្យាការីរបស់ព្រះពិតប្រាកដមែន ។ លោកគឺជាប្រធានរបស់ពួកយើង ។ យើងគាំទ្រ យើងស្រឡាញ់លោក ។
ជិតពីរទសវត្សរ៍កន្លងទៅ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធម៉ាទ្រីត អេស្ប៉ាញ ត្រូវបានឧទ្ទិសឆ្លង ហើយបានចាប់ផ្ដើមការបម្រើជាដំណាក់ដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ហារៀត និងខ្ញុំចាំយ៉ាងច្បាស់ ដោយសារខ្ញុំបានបម្រើជាគណៈប្រធានតំបន់អើរ៉ុបនៅគ្រានោះ ។ ពួកយើងបានចំណាយពេលរាប់ម៉ោងចូលរួមជាមួយនឹងមនុស្សដទៃជាច្រើនទៀតដាក់ផែនការ និងធ្វើការរៀបចំយ៉ាងលម្អិតសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍នៃការឧទ្ទិសឆ្លងនោះ ។
ពេលជិតដល់ថ្ងៃឧទ្ទិសឆ្លង ខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ឃើញថា ខ្ញុំពុំទាន់បានទទួលលិខិតអញ្ជើញឲ្យចូលរួមនៅឡើយទេ ។ រឿងនេះពុំគួរដូច្នេះសោះ ។ ពីព្រោះក្នុងការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាប្រធានតំបន់ ខ្ញុំបានចូលរួមយ៉ាងច្រើននៅក្នុងគម្រោងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះ ហើយមានអារម្មណ៍ថាមានចំណែកតិចតួចក្នុងទំនួលខុសត្រូវក្នុងគម្រោងនេះ ។
ខ្ញុំបានសួរហារៀត ថា តើគាត់បានឃើញលិខិតអញ្ជើញឬទេ ។ គាត់មិនបានឃើញទេ ។
ច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ ខ្ញុំកាន់តែអន្ទះសាក្នុងចិត្ត ។ ខ្ញុំងឿងឆ្ងល់ថាលិខិតអញ្ជើញរបស់ពួកយើងបានបាត់ទៅណា—ប្រហែលជាវាកប់នៅចន្លោះកៅអីឬអី ។ ប្រហែលវានៅលាយឡំជាមួយសំបុត្រមិនបានការ ហើយត្រូវបានបោះចោលបាត់ទៅហើយមិនដឹង ។ អ្នកជិតខាងយើងមានឆ្មាប្លែកមួយក្បាល ហើយខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមសង្ស័យនឹងឆ្មានោះ ។
ទីបំផុត ខ្ញុំត្រូវបានបង្ខំឲ្យទទួលយកការពិតថា ៖ ខ្ញុំពុំត្រូវបានគេអញ្ជើញទេ ។
ប៉ុន្តែតើរឿងនោះកើតឡើងយ៉ាងម៉េចបាន ? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីមួយឲ្យអាក់អន់ចិត្តឬ ? តើមាននរណាម្នាក់គិតស្មានថា វានៅឆ្ងាយពេកពិបាកយើងធ្វើដំណើរឬ ? តើគេភ្លេចខ្ញុំឬ ?
ទីបំផុតខ្ញុំដឹងថា តំណនៃការគិតនេះនាំទៅរកចំណុចមួយដែលខ្ញុំមិនចង់គិត ។
ហារៀត និងខ្ញុំបានរំឭកខ្លួនឯងថា ការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះពុំមែនអំពីពួកយើងទេ ។ វាពុំមែនអំពីរឿងថា នរណាសក្ដិសមដើម្បីអញ្ជើញ ឬមិនអញ្ជើញនោះទេ ។ ហើយវាពុំមែនអំពីអារម្មណ៍របស់យើង ឬញាណនៃឯកសិទ្ធិរបស់យើងនោះទេ ។
វាគឺអំពីការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតដ៏បរិសុទ្ធ ។ វាគឺជាថ្ងៃអំណរសម្រាប់សមាជិកនៃសាសនាចក្រនៅក្នុងប្រទេសអេស្ប៉ាញ ។
បើខ្ញុំត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលរួម ខ្ញុំនឹងចូលរួមដោយរីករាយបំផុត ។ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំពុំត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលរួម អំណររបស់ខ្ញុំនឹងមិនតិចជាងនោះដែរ ។ ហារៀត និងខ្ញុំនឹងរីករាយជាមួយមិត្តរបស់យើង បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់យើងពីចម្ងាយ ។ ពួកយើងនឹងសរសើរតម្កើងព្រះចំពោះពរជ័យដ៏អស្ចារ្យនេះយ៉ាងក្លៀវក្លាពីផ្ទះរបស់ពួកយើងនៅហ្វ្រាងហ្វឺត ដូចជាពួកយើងនៅក្រុងម៉ាទ្រីតដែរ ។
ពួកកូនផ្គរលាន់
នៅក្នុងចំណោមពួកដប់ពីរនាក់ដែលព្រះយេស៊ូវបានហៅ និងតែងតាំង គឺមានបងប្អូនប្រុសពីរនាក់ឈ្មោះ យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ។ តើបងប្អូនចាំពីឈ្មោះហៅក្រៅដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកគេឬទេ ?
ពួកកូនផ្គរលាន់ ( បោនអ៊ើកេ ) ។១
បងប្អូននឹងមិនទទួលបានឈ្មោះហៅក្រៅដូច្នេះ ដោយគ្មានរឿងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍បង្កប់នៅក្នុងឈ្មោះនោះទេ ។ ជាអកុសល បទគម្ពីរពុំបានផ្ដល់នូវការពន្យល់ច្រើនអំពីប្រភពដើមនៃឈ្មោះហៅក្រៅនេះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកយើងទទួលបាននូវការយល់ដឹងសង្ខេបអំពីលក្ខណៈរបស់យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ។ អ្នកទាំងនេះ គឺជាបងប្អូនប្រុសដែលបានសូមឲ្យភ្លើងធ្លាក់ចុះមកពីស្ថានសួគ៌មកលើភូមិសាសន៍សាម៉ារីមួយ ដោយសារពួកគេពុំបានអញ្ជើញបងប្អូនប្រុសទាំងពីរនាក់នេះឲ្យចូលទៅក្នុងភូមិ ។២
យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន គឺជាអ្នកនេសាទ—ប្រហែលជាមនុស្សសាមញ្ញបន្ដិច—ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតស្មានថាពួកគេស្គាល់ពីធាតុនានានៃធម្មជាតិ ។ ច្បាស់ណាស់ថា ពួកគេគឺជាបុរសសកម្ម ។
នៅគ្រាមួយ ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរៀបចំចេញដំណើរលើកចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិម នោះយ៉ាកុប និងយ៉ូហានបានទៅជួបទ្រង់ដោយមានសំណើពិសេសមួយ—ជាសំណើដែលអាចសមទៅនឹងឈ្មោះហៅក្រៅរបស់ពួកគេ ។
ពួកគាត់និយាយថា « សូមលោកសម្រេចឲ្យយើងខ្ញុំ តាមសេចក្ដីសំណូមពររបស់យើងខ្ញុំផង » ។
ខ្ញុំអាចស្រមៃថា ព្រះយេស៊ូវញញឹមដាក់ពួកគេ នៅពេលទ្រង់បានតបថា « តើចង់ឲ្យខ្ញុំសម្រេចអ្វីឲ្យអ្នក ? »
« សូមឲ្យយើងខ្ញុំបានអង្គុយនៅម្នាក់ខាងស្តាំ ហើយម្នាក់ខាងឆ្វេងលោកក្នុងស្ថាននៃសិរីល្អរបស់លោក » ។
ឥឡូវ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសំណូមពរឲ្យពួកគេគិតឲ្យបានជ្រៅបន្ដិចទៀតអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងសូមនោះ រួចមានបន្ទូលថា « តែដែលអង្គុយខាងស្ដាំ ឬខាងឆ្វេងខ្ញុំ នោះមិនស្រេចនឹងខ្ញុំទេ គឺសម្រាប់តែអ្នកណាដែលទីនោះបានរៀបចំទុកឲ្យប៉ុណ្ណោះ » ។៣
ឬនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា អ្នកមិនអាចទទួលបានកិត្តិយសនៅក្នុងនគរនៃស្ថានសួគ៌ដោយការធ្វើយុទ្ធនាការរកវានោះទេ ។ អ្នកក៏មិនអាចទទួលបានសិរីល្អដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយសារតែអ្នក « មានខ្សែ » នោះទេ ។
នៅពេលសាវកដប់នាក់ផ្សេងទៀតបានស្ដាប់ឮសំណើនេះចេញពីពួកកូនផ្គរលាន់ ពួកគេពុំសប្បាយចិត្តនោះទេ ។ ព្រះយេស៊ូវបានដឹងថា ពេលរបស់ទ្រង់នៅខ្លី ហើយពេលឃើញមានការទាស់ទែងនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលនឹងបន្ដធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់ច្បាស់ជាពុំស្រណុកព្រះទ័យឡើយ ។
ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅពួកដប់ពីនាក់អំពីធាតុពិតនៃអំណាច និងរបៀបដែលវាមានឥទ្ធិពលលើអ្នកទាំងឡាយដែលស្វែងចង់បានវា ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « ពួកអ្នកដែលបានរាប់ជាចៅហ្វាយនៃសាសន៍ដទៃ គេគ្រប់គ្រងលើសាសន៍របស់ខ្លួន ហើយពួកអ្នកធំក៏មានអំណាចលើគេដែរ » ។
ខ្ញុំស្ទើរតែអាចមើលឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទតមើលមុខសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់ និងមានជំនឿទាំងនោះដោយក្ដីស្រឡាញ់ដ៏និរន្ដរ៍ ។ ខ្ញុំស្ទើរតែអាចស្ដាប់ឮសំឡេងអង្វររបស់ទ្រង់ថា « ប៉ុន្ដែ មិនត្រូវឲ្យមានដូច្នោះក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាឡើយ ។ អ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាដែលចង់ធ្វើជាធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ » ។៤
នៅក្នុងនគររបស់ព្រះ ភាពធំ និងភាពជាអ្នកដឹកនាំមានន័យថា យល់ពីអ្នកដទៃតាមធាតុពិតរបស់ពួកគេ—ដូចជាព្រះទតមើលពួកគេ—ហើយបន្ទាប់មកឈោងទៅជួយ និងបម្រើដល់ពួកគេ ។ វាមានន័យថា រីករាយនឹងអ្នកដែលរីករាយ យំនឹងអ្នកទាំងឡាយដែលមានទុក្ខ លើកស្ទួយអ្នកទាំងឡាយដែលមានទុក្ខព្រួយ ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើង ដូចជាព្រះគ្រីស្ទស្រឡាញ់យើង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះស្រឡាញ់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះដោយមិនគិតពីស្ថានភាពសង្គមសេដ្ឋកិច្ច ពូជសាសន៍ សាសនា ភាសា ជំនឿនយោបាយ សញ្ជាតិ ឬក្រុមណាមួយឡើយ ។ យើងគប្បីធ្វើដូច្នោះផងដែរ !
រង្វាន់ដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះប្រទានដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបម្រើដោយពុំរំពឹងចង់បានរង្វាន់ ។ រង្វាន់ប្រទានដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបម្រើដោយពុំគិតពីប្រជាប្រិយភាព អ្នកដែលស្វែងរករបៀបដើម្បីជួយដល់អ្នកដទៃដោយស្ងាត់ៗ អ្នកដែលបម្រើអ្នកដទៃដោយសាមញ្ញ ដោយសារតែពួកគេស្រឡាញ់ព្រះ និងកូនចៅរបស់ព្រះ ។៥
កុំបណ្ដោយឲ្យការណ៍នេះបំផ្លាញខ្លួនឡើយ
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីការហៅឲ្យធ្វើជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅថ្មីមក ខ្ញុំបានមានឯកសិទ្ធិដើម្បីធ្វើដំណើរអមប្រធាន ជេម អ៊ី ហ្វោស្ដ រៀបចំស្ដេកមួយឡើងវិញ ។ ដោយសន្តានចិត្តល្អ នៅពេលខ្ញុំបើកឡានទៅធ្វើកិច្ចការចាត់តាំងរបស់ខ្ញុំក្នុងរដ្ឋយូថាហ៍ភាគខាងត្បូងដ៏ស្រស់ស្អាត ប្រធានហ្វោស្ដ បានប្រើពេលនោះដើម្បីណែនាំ និងបង្រៀនខ្ញុំ ។ មានមេរៀនមួយដែលខ្ញុំចាំមិនភ្លេច ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « សមាជិកសាសនាចក្រកោតសរសើរចំពោះពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅណាស់ ។ ពួកគេនឹងប្រព្រឹត្តដាក់អ្នកដោយចិត្តល្អ ហើយនិយាយរឿងល្អៗពីអ្នក » ។ បន្ទាប់មក លោកបានឈប់មួយសន្ទុះរួចថ្លែងថា « ឌៀថើរ សូមមានអំណរគុណចំពោះការណ៍នេះជានិច្ច ប៉ុន្ដែប្អូនកុំបណ្ដោយឲ្យការណ៍នេះបំផ្លាញខ្លួនឡើយ ។
មេរៀនដ៏សំខាន់អំពីការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រនេះ អនុវត្តចំពោះអ្នកកាន់បព្វជិតភាពគ្រប់រូបក្នុងគ្រប់កូរ៉ុមនៃសាសនាចក្រ ។ វាអនុវត្តចំពោះយើងទាំងអស់គ្នាក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។
នៅពេលប្រធាន ជេរ៉ូប៊ីន ក្លាក ជុញ្ញ័រ ប្រឹក្សាដល់អ្នកដែលត្រូវបានហៅឲ្យកាន់តំណែងអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងសាសនាចក្រ លោកបានប្រាប់ពួកគេកុំឲ្យភ្លេចច្បាប់ទីប្រាំមួយ ។
ច្បាស់ណាស់ មនុស្សនឹងសួរថា « ច្បាប់ទីប្រាំមួយជាអ្វី ? »
លោកនឹងប្រាប់ថា « កុំបារម្ភច្រើនពេកពីអ្វីដែលអ្នកដទៃគិតអំពីអ្នក » ។
ប្រាកដណាស់ ចំណុចនេះនាំទៅរកសំណួរបន្ទាប់ ៖ « តើអ្វីទៅជាច្បាប់ប្រាំផ្សេងទៀត ? »
ប្រធានក្លាក នឹងនិយាយដោយញញឹមពព្រាយថា « ពុំមានច្បាប់ទាំងប្រាំនោះទេ » ។៦
ដើម្បីធ្វើជាអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដែលមានប្រសិទ្ធភាព យើងត្រូវរៀនមេរៀនដ៏សំខាន់នេះថា ៖ ភាពជាថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងសាសនាចក្រពុំផ្ដោតច្រើនលើការដឹកនាំអ្នកដទៃខ្លាំងដូចជាការមានឆន្ទៈឲ្យព្រះដឹកនាំយើងឡើយ ។
ការហៅបម្រើជាឱកាសដើម្បីបម្រើ
ក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត យើងត្រូវ « នឹកចាំក្នុងគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ពីមនុស្សទ័លក្រ និងមនុស្សកម្សត់ទុរគត និងពីមនុស្សឈឺ និងមនុស្សមានទុក្ខវេទនា ដ្បិតអ្នកណាដែលមិនធ្វើការទាំងនេះទេ អ្នកនោះឈ្មោះថាមិនមែនជាសិស្សរបស់យើងឡើយ » ។៧ ឱកាសដើម្បីចេញទៅធ្វើការល្អ និងបម្រើអ្នកដទៃ គឺមានរាប់មិនអស់ទេ ។ យើងអាចស្វែងរកឱកាសនោះនៅក្នុងសហគមន៍របស់យើង ក្នុងវួដ និងសាខារបស់យើង ព្រមទាំងនៅក្នុងផ្ទះរបស់យើងផ្ទាល់ ។
បន្ថែមពីនោះ សមាជិកគ្រប់រូបក្នុងសាសនាចក្រត្រូវបានផ្ដល់ឱកាសបម្រើជាផ្លូវការជាក់លាក់ជាច្រើន ។ យើងសំដៅទៅលើឱកាសទាំងនោះថាជា « ការហៅបម្រើ »—ជាពាក្យដែលគួរតែរំឭកយើងអំពីអ្នកដែលហៅយើងឲ្យបម្រើ ។ ប្រសិនបើយើងគិតថា ការហៅបម្រើរបស់យើងជាឱកាសដើម្បីបម្រើព្រះ និងបម្រើអ្នកដទៃដោយសេចក្ដីជំនឿ និងភាពរាបសា នោះទង្វើនៃការបម្រើទាំងអស់នឹងក្លាយជាការបោះជំហាននៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ។ តាមរបៀបនេះ ព្រះពុំគ្រាន់តែស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងស្ថាបនាពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ផងដែរ ។ សាសនាចក្រត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីជួយយើងឲ្យក្លាយជាសិស្សពិត និងស្មោះត្រង់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ជាបុត្រា និងបុត្រីល្អ និងថ្លៃថ្នូររបស់ព្រះ ។ ការណ៍នេះកើតឡើងពុំគ្រាន់តែនៅពេលយើងទៅប្រជុំ ហើយស្ដាប់ការឡើងនិយាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងគិតអំពីអ្នកដទៃ ហើយបម្រើពួកគេផងដែរ ។ ការណ៍នេះគឺជារបៀបដែលយើងក្លាយជា « ធំ » នៅក្នុងនគរព្រះ ។
យើងទទួលយកការបម្រើដោយពេញចិត្ត ភាពរាបសា និងការដឹងគុណ ។ នៅពេលយើងដោះលែងពីការហៅបម្រើទាំងនេះ នោះយើងទទួលយកការផ្លាស់ប្ដូរដោយព្រះគុណ ភាពរាបសា និងការដឹងគុណដូចគ្នានោះ ។
នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះ គ្មានការហៅបម្រើណាមួយនៅក្នុងនគរសំខាន់ជាងការហៅបម្រើណាមួយទៀតនោះទេ ។ ការបម្រើរបស់យើង—ទោះជាធំ ឬតូច—ដុសខាត់វិញ្ញាណរបស់យើង បើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ ហើយចាក់ព្រះពររបស់ព្រះ ពុំគ្រាន់តែមកលើអ្នកដែលយើងបម្រើប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែមកលើខ្លួនយើងផងដែរ ។ នៅពេលយើងឈោងទៅជួយអ្នកដទៃ នោះយើងអាចដឹងដោយទំនុកចិត្តរាបសាថា ព្រះទទួលស្គាល់ការបម្រើរបស់យើងដោយអនុមតិ និងអរព្រះទ័យ ។ ទ្រង់ញញឹមមកយើង នៅពេលយើងធ្វើទង្វើនៃក្ដីមេត្តាដោយចេញពីចិត្តទាំងនេះ ជាពិសេសទង្វើដែលអ្នកដទៃពុំបានឃើញ ឬកត់សម្គាល់ ។៨
រាល់ពេលដែលយើងបម្រើដល់អ្នកដទៃ យើងបោះជំហានទៅកាន់តែជិតក្លាយជាសិស្សល្អ ហើយពិតរបស់អង្គដែលប្រទានអ្វីៗទាំងអស់របស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ៖ គឺព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ។
ចេញពីការធ្វើជាអធិបតីទៅជាអ្នកដើរក្បួន
អំឡុងការប្រារព្ធខួបទី ១៥០ នៃការមកដល់ជ្រលងភ្នំសលត៍ លេករបស់ពួកអ្នកត្រួសត្រាយបងប្រុស ម៉ារ៉ុន រីឆិន កំពុងបម្រើជាប្រធានស្ដេកនៅ ហែនីហ្វើរ រដ្ឋយូថាហ៍ ។ ការប្រារព្ធពិធីនោះរួមមានទាំងការធ្វើឡើងវិញនូវការធ្វើដំណើររបស់ពួកអ្នកត្រួសត្រាយឆ្លងភូមិរបស់គាត់ ។
ប្រធាន រីឆិន បានចូលរួមយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំក្នុងការរៀបផែនការសម្រាប់ពិធីនោះ ហើយគាត់បានចូលរួមក្នុងការប្រជុំជាច្រើនជាមួយនឹងអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ និងអ្នកដទៃទៀតដើម្បីពិភាក្សាអំពីព្រឹត្តិការណ៍នានា ។ លោកបានចុះប្រឡូកកិច្ចការនោះទាំងស្រុង ។
ពីមុនពិធីចាប់ផ្ដើមបន្ដិច ស្ដេករបស់ប្រធានរីឆិន ត្រូវបានរៀបចំសារឡើងវិញ ហើយគាត់ត្រូវបានដោះលែងពីតំណែងប្រធាន ។ នៅថ្ងៃអាទិត្យបន្ទាប់ គាត់បានចូលរួមក្នុងការប្រជុំបព្វជិតភាពវួដរបស់គាត់ កាលដែលអ្នកដឹកនាំបានសុំអ្នកស្ម័គ្រចិត្តឲ្យជួយនៅក្នុងពិធី ។ ប្រធាន រីឆិន ព្រមទាំងអ្នកដទៃទៀតបានលើកដៃ ហើយទទួលបានការណែនាំឲ្យស្លៀកសំលៀកបំពាក់ធ្វើពលកម្ម ហើយយកឡាន និងប៉ែលរបស់គាត់ទៅផង ។
ទីបំផុត នៅព្រឹកនៃព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ធំនោះបានមកដល់ ហើយប្រធានរីឆិនបានចេញទៅធ្វើតាមកាតព្វកិច្ចរបស់គាត់ ។
កាលពីប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុន គាត់ជាអ្នកដែលជួយនៅក្នុងការរៀបចំផែនការ និងការគ្រប់គ្រងយ៉ាងមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ធំនេះ ។ នៅថ្ងៃនោះ ការងាររបស់គាត់គឺដើរតាមសេះនៅក្នុងក្បួនធ្វើដំណើរ ហើយបោសសំអាតតាមក្រោយ ។
ប្រធានរីឆិនបានធ្វើការងារដោយក្ដីរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ។
គាត់យល់ថា គ្មានការបម្រើណាមួយសំខាន់ជាងការបម្រើផ្សេងទៀតឡើយ ។
គាត់បានដឹង ហើយបានអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ៖ « អ្នកណាដែលធំជាងគេក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា នោះត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ » ។៩
ការធ្វើជាសិស្សក្នុងលក្ខណៈត្រឹមត្រូវ
ពេលខ្លះយើងមានបំណងប្រាថ្នាចង់បានតំណែងខ្ពង់ខ្ពស់ ដូចជាពួកកូនផ្គរលាន់ដែរ ។ យើងព្យាយាមចង់បានការទទួលស្គាល់ ។ យើងព្យាយាមដឹកនាំ ហើយធ្វើការបរិច្ចាគដែលមានគេចងចាំ ។
វាមិនខុសអ្វីពីការចង់បម្រើព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្ដែនៅពេលយើងព្យាយាមមានឥទ្ធិពលក្នុងសាសនាចក្រសម្រាប់ប្រយោជន៍ខ្លួន—ដើម្បីទទួលបានការសរសើរ និងការកោតស្ញប់ស្ញែងពីមនុស្ស—នោះយើងបានរង្វាន់របស់ខ្លួនហើយ ។ នៅពេលយើង « បណ្ដោយ » ឲ្យការសរសើរពីអ្នកដទៃបំផ្លាញខ្លួនយើង ការសរសើរនោះនឹងជាការតបស្នងរបស់យើង ។
តើការហៅបម្រើសំខាន់បំផុតនៅក្នុងសាសនាចក្រគឺជាអ្វី ? វាគឺជាការហៅដែលយើងមានបច្ចុប្បន្ននេះ ។ មិនថាការហៅនោះមើលទៅតូចទាប ឬខ្ពង់ខ្ពស់យ៉ាងណាទេ ការហៅបម្រើរបស់អ្នកក្នុងពេលនេះ គឺជាការហៅដែលមិនត្រឹមតែអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកជួយអ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែអ្នកក៏នឹងក្លាយជាមនុស្សរបស់ព្រះដែលត្រូវបានបង្កើតមកនោះផងដែរ ។
មិត្ត និងបងប្អូនប្រុសក្នុងបព្វជិតភាពជាទីស្រឡាញ់ សូមលើកនៅត្រង់កន្លែងដែលអ្នកឈរ !
ប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកភីលីពថា « ជំនួសឲ្យការត្រូវបានលើកទឹកចិត្តដោយមហិច្ឆិតាអត្មានិយម ឬអំនួត នោះអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗគួរតែជម្រុញឲ្យប្រព្រឹត្តនឹងគ្នាសំខាន់ជាងខ្លួនឯង ដោយចិត្តរាបសាវិញ » ។១០
ការបម្រើដោយកិត្តិយស
ពេលដែលចង់ស្វែងរកកិត្តិយស និងភាពល្បីល្បាញនៅក្នុងសាសនាចក្រជាជាងផ្ដល់ការបម្រើដោយសេចក្ដីពិត និងរាបសាចំពោះអ្នកដទៃ នោះគឺដូចជាការដោះដូររបស់អេសាវអញ្ចឹងដែរ ។១១ យើងអាចនឹងទទួលបានរង្វាន់ខាងលោកិយ ប៉ុន្តែវាកើតមានដោយខាតបង់ច្រើន—គឺការបាត់បង់នូវការអនុមតិមកពីព្រះ ។
ចូរយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ដែលរាបសាហើយទន់ទាប ដែលពុំស្វែងរកការសរសើរពីមនុស្ស ប៉ុន្តែធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះបិតាទ្រង់វិញ ។១២
ចូរយើងបម្រើអ្នកដទៃដោយរាបសា—ដោយស្វាហាប់ ដឹងគុណ និងគោរព ។ ទោះជាទង្វើនៃការបម្រើរបស់យើងមើលទៅតូចទាប មិនសូវធំដុំ ឬមានតម្លៃតិចក្ដី តែអស់អ្នកដែលឈោងទៅជួយដោយសន្ដានចិត្ត និងក្ដីមេត្តាដល់អ្នកដទៃ នោះនៅថ្ងៃមួយ ព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្ដាដ៏អស់កល្ប និងពេញដោយព្រះគុណនឹងទទួលស្គាល់ពីគុណតម្លៃនៃការបម្រើរបស់ពួកគេ ។១៣
បងប្អូន មិត្តភក្ដិជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ សូមយើងសញ្ជឹងគិត យល់ និងរស់នៅតាមមេរៀនដ៏មហិមានៃថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ព្រមទាំងការគ្រប់គ្រងបព្វជិតភាពនេះថា ៖ « អ្នកណាដែលធំជាងគេក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា នោះត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ » ។ នេះជាការអធិស្ឋាន និងការប្រសិទ្ធពររបស់ខ្ញុំ ក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃលោកចៅហ្វាយ ជាព្រះដ៍ប្រោសលោះរបស់យើង នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។