នេះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច
ព្រះស្គាល់ប្អូនៗ ហើយអញ្ជើញប្អូនៗឲ្យស្គាល់ទ្រង់ ។
ខ្ញុំសូមនិយាយទៅកាន់ប្អូនៗ ជាជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ—យុវវ័យ និង យុវមជ្ឈិមវ័យ ទាំងនៅលីវ ឬរៀបការហើយ—ប្អូនៗគឺជាអនាគតអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់នេះ ។ ជាមួយនឹងអស់ទាំងអំពើទុច្ចរិត ភាពវឹកវរ សេចក្តីភ័យខ្លាច និងការភាន់ច្រឡំនៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំសូមនិយាយទៅកាន់ប្អូនៗដោយភាពច្បាស់លាស់អំពីព្រះចេស្តា និងពរជ័យនៃការស្គាល់ព្រះកាន់តែច្បាស់ ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនសេចក្តីពិតជាច្រើនដែលពន្យល់អំពីផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតា និងតួនាទីរបស់ប្អូនៗនៅក្នុងផែនការអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះ ។ ខ្ញុំនឹងផ្តោតទៅលើសេចក្តីពិតពីរដែលជួយប្អូនៗឲ្យយល់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ព្រះ ហើយដឹងអំពីគោលបំណងរបស់ប្អូនៗនៅក្នុងជីវិតនេះ ។
ទីមួយ ៖ « ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម៉្លេះ បានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ » ។១
ទីពីរ ៖ « នេះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបានស្គាល់ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែមួយ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង » ។២
សូមចាំសេចក្តីពិតទាំងនេះទុកក្នុងចិត្ត—សេចក្តីពិតទាំងនេះបង្រៀនអំពីមូលហេតុ—ដែលខ្ញុំព្យាយាមពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលប្អូនៗ និងយើងទាំងអស់គ្នាអាចស្គាល់ព្រះកាន់តែច្បាស់ ។
ស្គាល់ទ្រង់តាមរយៈការអធិស្ឋាន
មិត្តយុវវ័យរបស់ខ្ញុំអើយ យើងអាចចាប់ផ្តើមស្គាល់ព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋាន ។
នៅថ្ងៃទី ៧ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨២៩ អូលីវើរ ខៅឌើរី ដែលមានអាយុ ២២ ឆ្នាំ បានចាប់ផ្តើមកិច្ចការរបស់លោកក្នុងនាមជាអ្នកចម្លងអក្សរឲ្យយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលអាយុ ២៣ឆ្នាំ ។ ពួកលោកនៅក្មេង—ដូចជាប្អូនៗ ។ អូលីវើរ បានសួររកការបញ្ជាក់ពីព្រះទាក់ទងនឹងការស្តារឡើងវិញ និងកិច្ចការរបស់លោកនៅក្នុងរឿងនោះ ។ នៅក្នុងការឆ្លើយតបនោះ លោកបានទទួលវិវរណៈដូចតទៅនេះ ៖
« មើលចុះ អ្នកដឹងហើយថា អ្នកបានសុំពីយើង ហើយយើងបានបំភ្លឺគំនិតរបស់អ្នក ។…
មែនហើយ យើងប្រាប់អ្នក ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចដឹងថា គ្មាននរណាឡើយក្រៅពីព្រះដែលជ្រាបនូវគំនិតរបស់អ្នក និងបំណងដែលនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកនោះទេ ។…
…បើសិនជាអ្នកមានបំណងចង់បានសាក្សីថែមទៀត ចូរដាក់គំនិតទៅលើយប់ដែលអ្នកបានអំពាវនាវដល់យើងក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ។…
តើយើងពុំបាននិយាយដោយភាពសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់អ្នកទេឬអី… ? តើអ្នកអាចមានសាក្សីឯណាដែលអស្ចារ្យជាងសាក្សីមកពីព្រះ ? »៣
ពេលប្អូនៗអធិស្ឋានដោយសេចក្តីជំនឿ នោះប្អូនៗនឹងទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ កាលព្រះវិញ្ញាណទ្រង់មានបន្ទូលមកកាន់ព្រលឹងរបស់ប្អូនៗ ។ មិនថាអ្នកមានភាពឯកោ ឬអ្នកមានអារម្មណ៍ពុំប្រាកដប្រជានៅគ្រាណាៗនោះឡើយ អ្នកពុំនៅឯកោឡើយនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។ ព្រះស្គាល់ប្អូនៗច្បាស់ ។ នៅពេលយើងអធិស្ឋាន យើងនឹងស្គាល់ទ្រង់កាន់តែច្បាស់ ។
ស្គាល់ទ្រង់តាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
ពេលប្អូនសិក្សាព្រះគម្ពីរ ប្អូនពុំគ្រាន់តែរៀនអំពី ព្រះអង្គសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះទេ ប្អូនៗថែមទាំងស្គាល់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែច្បាស់ឡើង ។
ក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៨៥ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី បានមានប្រសាសន៍ក្នុងសន្និសីទទូទៅ—គឺតែ ១៣ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះពីមុនលោកទទួលមរណភាព ។ សូមបញ្ចប់ដោយទីបន្ទាល់នេះ ៖
« ខ្ញុំគឺជាសាក្សីម្នាក់របស់ទ្រង់ ហើយនៅថ្ងៃខាងមុខខ្ញុំនឹងបានស្ទាបស្នាមដែកគោលនៅលើព្រះហស្ត និងព្រះបាទារបស់ទ្រង់ ហើយនឹងជូតព្រះបាទារបស់ទ្រង់ ជាមួយនឹងទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំ ។
ប៉ុន្តែនៅពេលនោះខ្ញុំមិនដឹងនូវអ្វីដែលប្រសើរជាងអ្វីដែលខ្ញុំ ដឹងនៅពេលនេះឡើយ ថាទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រាដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិរបស់ព្រះ ថាទ្រង់គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ហើយថាសេចក្ដីសង្គ្រោះកើតឡើងតាមរយៈព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ដែលធ្វើឲ្យធួន ហើយវាពុំកើតមានឡើងតាមវិធីផ្សេងទៀតឡើយ » ។៤
យើងទាំងអស់គ្នាដែលឮអែលឌើរ ម៉ាក់ខន់ឃី ថ្លែងនៅថ្ងៃនោះ ពុំភ្លេចនូវអារម្មណ៍ដែលយើងបានទទួលឡើយ ។ ពេលលោកចាប់ផ្តើមថ្លែងសុន្ទរកថារបស់លោក លោកបានបើកសម្តែងពីមូលហេតុដែលទីបន្ទាល់របស់លោកមានឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងក្លា ។ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ៖
« ពេលនិយាយអំពីរឿងដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ ខ្ញុំគួរតែប្រើប្រាស់ពាក្យរបស់ខ្ញុំ ទោះបីជាអ្នកអាចគិតថា ពាក្យទាំងនេះគឺជាបទគម្ពីរក្តី ។…
ប្រាកដណាស់ពីមុនវាបានប្រកាសដោយអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះវាគឺជាសម្តីរបស់ខ្ញុំ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានថ្លែងទីបន្ទាល់មកខ្ញុំថា ពាក្យទាំងនេះពិត ហើយឥឡូវនេះដូចព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងពាក្យទាំងនេះដល់ខ្ញុំកាលពីដំបូង ។ ខ្ញុំបានឮព្រះសូរសៀងទ្រង់ ហើយស្គាល់ព្រះបន្ទូលទ្រង់ » ។៥
នៅពេលអ្នកសិក្សា និងពិចារណាបទគម្ពីរ អ្នកនឹងឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះ ស្គាល់ព្រះបន្ទូលទ្រង់ ហើយស្គាល់ទ្រង់កាន់តែច្បាស់ផងដែរ ។ ព្រះនឹងបើកសម្តែងសេចក្តីពិតអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ដល់អ្នកផ្ទាល់ ។ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងនេះនឹងក្លាយជាផ្នែកមួយរបស់អ្នក ហើយបង្ហាញចេញមកនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃខ្លួនអ្នកតែម្តង ។
ក្រៅពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន នោះការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារគឺមានសារៈសំខាន់ណាស់ ។
នៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង យើងចង់ឲ្យកូនៗយើងរៀនស្គាល់សំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ យើងជឿថាការណ៍នោះកើតមានឡើង នៅពេលយើងបានសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមនរាល់ថ្ងៃជាគ្រួសារ ។ ទីបន្ទាល់របស់យើងត្រូវបានពង្រឹងឡើង នៅពេលយើងនិយាយអំពីសេចក្តីពិតដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនោះ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរក្លាយជាប៉ុស្តិ៍មួយសម្រាប់ព្រះវិញ្ញាណ ប្រទានមេរៀនដែលប្រែចិត្តជឿដល់យើងម្នាក់ៗ ។ ពេលអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីររាល់ថ្ងៃ ដោយផ្ទាល់ខ្លួន និងជាមួយគ្រួសារអ្នក នោះអ្នកនឹងរៀនទទួលស្គាល់សំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណ ហើយនឹងស្គាល់ព្រះកាន់តែច្បាស់ ។
ស្គាល់ទ្រង់តាមរយៈការធ្វើតាមព្រះទ័យទ្រង់
ក្រៅពីការអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់យើង នោះយើងត្រូវតែធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « ពីព្រោះខ្ញុំបានចុះពីស្ថានសួគ៌មកមិនមែននឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំទេ គឺតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញដែលទ្រង់ចាត់ឲ្យខ្ញុំមក » ។៦
ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានបង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « មើលចុះ យើងជាពន្លឺ ហើយជាជីវិតនៃពិភពលោក ហើយយើងបានផឹកនូវពែងល្វីង ដែលព្រះវរបិតាបានប្រគល់ដល់យើង ហើយបានតម្កើងព្រះវរបិតាដោយបានទទួលមកដាក់លើខ្លួននូវបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក យើងបានធ្វើការនេះ ដោយបានស៊ូទ្រាំតាមព្រះហឫទ័យ នៃព្រះវរបិតា ចំពោះគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ចាប់តាំងពីដើមដំបូងមក » ។៧
ប្អូនៗ និងខ្ញុំធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាតាមរយៈការគោរពសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង រក្សាព្រះបញ្ញត្តិ និងបម្រើព្រះ ព្រមទាំងបងប្អូនរបស់យើង ។
ភរិយាខ្ញុំ រ៉ុនដា និងខ្ញុំមានឪពុកម្តាយដែលជាមនុស្សសាមញ្ញ—ប្រហែលជាពួកគេគឺដូចឪពុកម្តាយរបស់ប្អូនៗដែរ ។ ប៉ុន្តែអ្វីមួយដែលខ្ញុំចូលចិត្តអំពីឪពុកម្តាយរបស់យើងនោះគឺថា ពួកគាត់បានបូជាអាយុជីវិតខ្លួន ដើម្បីបម្រើព្រះ ហើយពួកគាត់បានបង្រៀនយើងឲ្យធ្វើការណ៍ដូចនេះផងដែរ ។
ពេលឪពុកម្តាយរបស់ រ៉ុនដា ទើបតែរៀបការបានពីរបីឆ្នាំ ឪពុករបស់គាត់ដែលមានអាយុ ២៣ឆ្នាំត្រូវបានហៅបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោង ។ គាត់បានទុកភរិយា និងកូនស្រីអាយុ ២ឆ្នាំរបស់ពួកគេមួយអន្លើរសិន ។ ក្រោយមកភរិយាគាត់ត្រូវបានហៅបម្រើជាមួយគាត់ អំឡុងពេលប្រាំពីរខែចុងក្រោយនៃបេសកកម្មរបស់គាត់—ដោយទុកឲ្យសាច់ញាតិរបស់ពួកគេមើលថែកូនស្រីនោះ ។
ពីរបីឆ្នាំក្រោយមក ពួកគាត់មានកូនបួននាក់ ហើយបានប្តូរទៅនៅទីក្រុង មីសូឡា រដ្ឋ ម៉នថាណា ដូច្នេះឪពុករបស់ភរិយាខ្ញុំអាចចូលរៀនសាកលវិទ្យាល័យ ។ ប៉ុន្តែពួកគាត់បាននៅទីនោះបានតែពីរបីខែប៉ុណ្ណោះ ពេលប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល និងអែលឌើរ ម៉ាក អ៊ី ភីធើរសិន ផ្តល់ការហៅបម្រើដល់ឪពុកក្មេកខ្ញុំ ឲ្យបម្រើជាប្រធានស្តេកដំបូងគេនៅស្តេកមីសូឡាដែលទើបតែបង្កើតថ្មីនោះ ។ គាត់មានអាយុត្រឹមតែ ៣៤ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ គំនិតដែលត្រូវរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យត្រូវទុកមួយអន្លើរសិន ពេលគាត់ព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់—ពុំមែនតាមចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ឡើយ ។
ឪពុកម្ដាយខ្ញុំបានបម្រើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាង ៣០ ឆ្នាំ—ឪពុកខ្ញុំជាអ្នកធ្វើពិធីផ្សារភ្ជាប់ ម្តាយខ្ញុំជាអ្នកធ្វើពិធីបរិសុទ្ធ ។ ពួកគាត់ក៏បានបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងជាមួយគ្នាប្រាំដងនៅ រីវើរសាយ កាលីហ្វូញ៉ា, អ៊ូឡង់បាទ័រ, ម៉ុងហ្គោលី, ណៃរ៉ូប៊ី, កេនយ៉ា, ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អិលលីណោយ ណៅវូ និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធម៉ុនទើរ៉េ ម៉ិកស៊ីកូ ផងដែរ ។ នៅប្រទេសម៉ិកស៊ិក ពួកគាត់ខិតខំរៀនភាសាថ្មី ដែលវាពុំងាយស្រួលសម្រាប់មនុស្សវ័យ ៨០ឆ្នាំនោះឡើយ ។ ប៉ុន្តែពួកគាត់ព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាជាងធ្វើតាមបំណងចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនពួកគាត់ក្នុងជីវិតនេះ ។
ចំពោះពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយទាំងអស់ដែលមានការលះបង់បែបនេះនៅទូទាំងពិភពលោក ខ្ញុំសូមថ្លែងពាក្យដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ព្យាការីនីហ្វៃ ជាកូនរបស់ហេលេមិនដូច្នេះ ៖ « អ្នកមានពរហើយ … ព្រោះការណ៍ទាំងឡាយដែលអ្នកបានធ្វើនោះ … ដោយគ្មាននឿយហត់ … [ ដ្បិតអ្នក ] ពុំបានរកជីវិតរបស់អ្នកផ្ទាល់ ប៉ុន្តែបានស្វែងរកបំណងរបស់យើងវិញ ហើយបានកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់យើង » ។៨
នៅពេលយើងព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះដោយបម្រើទ្រង់ និងបងប្អូនយើងដោយស្មោះត្រង់ នោះយើងទទួលអារម្មណ៍នៃការអនុម័តពីទ្រង់ ហើយប្រាកដជាស្គាល់ទ្រង់យ៉ាងច្បាស់ ។
ស្គាល់ទ្រង់តាមរយៈការប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់
ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រាប់យើងថា របៀបល្អ បំផុតដើម្បីស្គាល់ព្រះគឺត្រូវប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនថា « តើអ្នករាល់គ្នាគួរធ្វើជាមនុស្សបែបណាទៅ ? យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ត្រូវឲ្យបានដូចជាយើង » ។៩
ភាពសក្តិសមគឺជាកត្តាចាំបាច់ដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ ទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាថា « ចូរញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ មែនហើយ ចូរជំម្រះចិត្តរបស់អ្នកឲ្យបានបរិសុទ្ធ ហើយលាងដៃរបស់អ្នក…ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកបានជ្រះស្អាត » ។១០ ការចាប់ផ្តើមដើរលើផ្លូវដើម្បីប្រែដូចជាទ្រង់ នោះយើងប្រែចិត្ត និងទទួលការអភ័យទោសពីទ្រង់ ហើយទ្រង់លាងជម្រះព្រលឹងរបស់យើង ។
ដើម្បីជួយយើងពេលយើងរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកព្រះវរបិតា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការសន្យាដូច្នេះ ៖ « មនុស្សគ្រប់រូបដែលលះបង់ចោលអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ខ្លួន ហើយមករកយើង ហើយអំពាវនាវដល់ព្រះនាមរបស់យើង ហើយគោរពតាមសំឡេងរបស់យើង ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់យើង នោះនឹងបានឃើញព្រះភក្រ្តរបស់យើង ហើយស្គាល់ថាយើងជាព្រះ » ។១១
តាមរយៈសេចក្តីជំនឿលើពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះលាងជម្រះយើង ព្យាបាលយើង ហើយអាចឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់ដោយជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយ ដូចជា ទ្រង់ ។ មរមនបានបង្រៀនថា « ចូរអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយអស់ពីកម្លាំងចិត្ត … ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចក្លាយទៅជាបុត្រា [ និងបុត្រី ] ព្រះ ដើម្បីកាលណាទ្រង់នឹងលេចមក នោះយើងរាល់គ្នានឹងបានដូចជាទ្រង់ » ។១២ ពេលយើងព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាព្រះ នោះទ្រង់អាចធ្វើឲ្យយើងប្រែកាន់តែប្រសើរឡើង ជាងយើងប្រែក្លាយដោយខ្លួនឯងទៅទៀត ។
ស្គាល់ទ្រង់តាមរយៈការធ្វើតាមអ្នកប្រឹក្សា
ដើម្បីជួយយើងក្នុងការព្យាយាមនេះ ព្រះបានប្រទានគំរូ និងអ្នកប្រឹក្សាដល់យើង ។ ខ្ញុំចង់ចែកចាយអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីអែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ។ លោកបានព្យាយាមដាក់ឆន្ទៈរបស់លោកចុះចូលនឹងព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាជានិច្ច នៅក្នុងការខិតខំរបស់លោកដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាព្រះ ។
ជាង ២០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ លោកបានចែកចាយអារម្មណ៍លោកជាមួយខ្ញុំ បន្ទាប់ពីលោកត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដឹងថាកើតជំងឺមហារីក ។ លោកបានប្រាប់ខ្ញុំថា « ខ្ញុំចង់បន្តនៅក្នុងក្រុមនេះ ទោះនៅផ្នែកនេះ [ នៃវាំងនន ] ឬនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃវាំងននក្តី ។ ខ្ញុំពុំចង់អង្គុយមើលពីចម្ងាយឡើយ ។ ខ្ញុំចង់ចូលរួមកិច្ចការនោះ » ។១៣
ពីរបីសប្តាហ៍បន្ទាប់មក លោកមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរនឹងទូលសូមព្រះឲ្យព្យាបាលលោក លោកគ្រាន់តែចង់ធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះ ។ ភរិយាលោក ខូលីន បានលើកឡើងអំពី ការស្រែកយំលើកដំបូងរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងច្បារគែតសេម៉ានីថា « បើសិនជាបាននោះសុំឲ្យពែងនេះកន្លងហួសពីទូលបង្គំទៅ » ។ ក្រោយមកព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា « ប៉ុន្តែកុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ » ។១៤ គាត់បានលើកទឹកចិត្តអែលឌើរ ម៉ាក់ស្វែល ឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទូលសុំការធូរស្បើយ ហើយក្រោយមកលោកបានដាក់ឆន្ទៈលោកចុះចូលនឹងព្រះទ័យព្រះ នោះលោកបានធ្វើដូច្នោះមែន ។១៥
បន្ទាប់ពីរងទុក្ខដោយការព្យាបាលជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យលោកទន់ខ្សោយអស់រយៈមួយឆ្នាំមក លោកបានមាន « សុខភាពល្អឡើងវិញ » ។ លោកបានបម្រើអស់រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំទៀត ។
ខ្ញុំបានទទួលការចាត់តាំងមួយចំនួនជាមួយលោកអំឡុងឆ្នាំបន្តបន្ទាប់នោះ ។ ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នៃសន្តានចិត្តល្អ សេចក្តីអាណិតមេត្តា និងក្តីស្រឡាញ់របស់លោក ។ ខ្ញុំបានឃើញការរីកចម្រើនឡើងខាងវិញ្ញាណរបស់លោក តាមរយៈការរងទុក្ខជាបន្តបន្ទាប់ និងការបន្តការបម្រើរបស់លោក ពេលលោកព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
គំរូ និងអ្នកប្រឹក្សាដ៍អស្ចារ្យបំផុត ដែលមានសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នានោះគឺព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលមានព្រះបន្ទូលថា « ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត ហើយជាជីវិត បើមិនមកតាមខ្ញុំ នោះគ្មានអ្នកណាទៅឯព្រះវរបិតាបានឡើយ » ។១៦ « ចូរមកតាមខ្ញុំ » ។១៧
ប្អូនៗប្រុសស្រីជាយុវវ័យអើយ ការស្គាល់ព្រះគឺជាការស្វែងរកពេញមួយជីវិត ។ « នេះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យ [ យើង ] បានស្គាល់…ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែមួយ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែល [ ព្រះវរបិតា ] បានចាត់ឲ្យមកផង » ។១៨
« តើយើងនឹងមិនទៅមុខ ដោយសារចលនាដ៏ធំមហិមានេះឬ ?… ចូរមានចិត្តក្លាហានចុះ [ មិត្តយុវវ័យអើយ ] ហើយចូរទៅ ចូរទៅរកជ័យជម្នះ ! » ១៩
ព្រះស្គាល់ប្អូនៗ ហើយអញ្ជើញប្អូនៗឲ្យស្គាល់ទ្រង់ ។ សូមអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះវរបិតា សូមសិក្សាព្រះគម្ពីរ សូមព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យទ្រង់ សូមព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយធ្វើតាមអ្នកប្រឹក្សាដ៏សុចរិត ។ នៅពេលប្អូនៗធ្វើបែបនេះ ប្អូនៗនឹងស្គាល់ព្រះ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់តែច្បាស់ ហើយប្អូនៗនឹងគ្រងជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទុកជាមរតក ។ នេះជាការអញ្ជើញរបស់ខ្ញុំដល់ប្អូនៗ ក្នុងនាមជាសាក្សីពិសេស ដែលបានតែងតាំងមកពីពួកទ្រង់ ។ ពួកទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ ពួកទ្រង់ស្រឡាញ់ប្អូនៗ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នោះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។