ប្រយោជន៍ឲ្យពន្លឺរបស់យើងអាចបានទៅជាបមាណីយដល់សាសន៍នានា
ដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសាសនាចក្រដែលបានស្តារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ផ្តល់ឱកាសជាច្រើនដល់យើង ដើម្បីឲ្យពន្លឺយើងក្លាយជាផ្នែកមួយនៃបមាណីយអស្ចារ្យដល់សាសន៍នានា ។
ច្រើនឆ្នាំមកហើយ អំឡុងពេលខ្ញុំបម្រើជាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ខ្ញុំបានឮមិត្តរួមការងារខ្ញុំម្នាក់បានសុំឲ្យសិស្សរបស់គាត់ ពិចារណាអំពីសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើប្អូនៗរស់នៅក្នុងជំនាន់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ តើប្អូនៗគិតថា ហេតុអ្វីប្អូនៗនឹងធ្វើតាមទ្រង់ក្នុងនាមប្អូនជាសិស្សម្នាក់របស់ទ្រង់នោះ ? ពួកគេបានឈានដល់ការសន្និដ្ឋានថា អស់អ្នកដែលធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយព្យាយាមធ្វើជាសិស្សទ្រង់ ប្រហែលជាពួកគេធ្វើដូចជាអ្នករស់នៅជំនាន់នោះដែរ ។
ចាប់តាំងពីនោះមក ខ្ញុំបានពិចារណាអំពីសំណួរនោះ និងការសន្និដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។ ជារឿយៗ ខ្ញុំឆ្ងល់អំពីរបៀបដែលខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍កាលស្តាប់ព្រះអង្គផ្ទាល់ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលដូចតទៅនេះនៅក្នុងទេសនកថានៅលើភ្នំ ៖
« អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺនៃលោកិយ ។ ឯទីក្រុងណាដែលនៅលើភ្នំនោះលាក់មិនកំបាំងទេ ។
ក៏គ្មានអ្នកអុជចង្កៀងយកទៅដាក់ក្រោមថាំងដែរគេតែងដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ នោះទើបភ្លឺដល់អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះទាំងអស់គ្នា ។
ដូច្នេះចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោកយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យគេឃើញការល្អ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត រួចសរសើរតម្កើងដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ » (ម៉ាថាយ ៥:១៤–១៦) ។
តើបងប្អូនអាចស្រមៃមើលថា តើបងប្អូនទទួលអារម្មណ៍បែបណា ដែលស្តាប់ឮសំឡេងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនោះ ? ប្រាកដណាស់ យើងពុំបាច់ស្រមៃដឹងពីអារម្មណ៍នោះឡើយ ។ វាបានក្លាយជាបទពិសោធន៍ខ្ជាប់ខ្ជួនមួយសម្រាប់យើង ដើម្បីស្តាប់សំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅពេលយើងស្តាប់សំឡេងរបស់អ្នកបម្រើទ្រង់គឺដូចតែគ្នា ។
នៅក្នុងសារលិខិតមួយស្រដៀងទៅនឹងទេសនកថានៅលើភ្នំដែលបានប្រទានឲ្យ នោះក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសដូចតទៅនេះ តាមរយៈព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ៖
« ដ្បិតសាសនាចក្ររបស់យើងនឹងត្រូវបានហៅថាដូច្នោះហើយនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ គឺជាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។
« ប្រាកដមែនយើងប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាដូច្នោះថា ៖ ចូរក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺចេញទៅប្រយោជន៍ឲ្យពន្លឺរបស់ អ្នកអាចបានទៅជាបមាណីយដល់សាសន៍នានា (គ. និង ស. ១១៥:៤–៥) ។
ជំនាន់របស់យើងគឺជាជំនាន់អស្ចារ្យណាស់ ដែលត្រូវបានបើកបង្ហាញជាការនិមិត្តមួយដល់ព្យាការីអេសាយ ដែលលោកក៏បានឃើញ ហើយព្យាករអំពីជំនាន់នៃការស្តារឡើងវិញនេះរបស់សាសនាចក្រព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងគោលបំណងនៃសាសនាចក្រនេះដោយថ្លែងថា « ទ្រង់នឹងលើកទង់មួយឡើងសម្រាប់អស់ទាំងសាសន៍ ហើយនឹងប្រមូលពួកព្រាត់ប្រាសនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ព្រមទាំងរួបរួមពួកខ្ចាត់ខ្ចាយរបស់សាសន៍យូដាមកពីទិសទាំងបួននៃផែនដី » (អេសាយ ១១:១២) ។
នៅក្នុងបរិបទនៃបទគម្ពីរពាក្យថា ទង់ ឬបមាណីយគឺជាការប្រមូលផ្តុំទង់ជ័យមួយ ដែលមនុស្សនឹងប្រមូលផ្តុំគ្នាក្នុងគោលបំណងនៃសាមគ្គីភាព ។ កាលពីជំនាន់បុរាណ បមាណីយ ត្រូវបានប្រើធ្វើជាកន្លែងប្រជុំពលសម្រាប់ទាហាននៅក្នុងសមរភូមិ ។ ដោយនិយាយប្រៀបធៀបនោះ ព្រះគម្ពីរមរមន និងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្តារឡើងវិញ គឺជាបមាណីយដល់សាសន៍នានា ។ ( សូមមើលសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ «Ensign scriptures.lds.org ) ។
គ្មានការសង្ស័យឡើយ បមាណីយអស្ចារ្យមួយនៅក្នុងជំនាន់ចុងក្រោយនេះគឺសន្និសីទទូទៅដ៏សំខាន់នេះ ដែលកិច្ចការ និងផែនការដ៏មហិមារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង « ដើម្បីនាំឲ្យមានអតមភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » (ម៉ូសេ ១:៣៩) ត្រូវបានបន្តប្រកាសឡើង ។
ការបន្តធ្វើសន្និសីទទូទៅគឺជាទីបន្ទាល់មួយដ៏អស្ចារ្យបំផុតចំពោះការពិតដែលថា ក្នុងនាមយើងជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយយើងខ្ញុំ « ជឿចំពោះការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងមក និងការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បើកសម្ដែងនៅពេលឥឡូវនេះ ហើយយើងខ្ញុំជឿថា ទ្រង់នឹងបើកសម្ដែងនូវការណ៍ដ៏ធំ និងសំខាន់ៗជាច្រើន ដែលទាក់ទងទៅនឹងនគរនៃព្រះ » (មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ១:៩) ។
ដូច្នេះតើព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងអ្វីខ្លះ តាមរយៈប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ដែលយើងត្រូវតែបន្តធ្វើបែបនេះ ប្រយោជន៍ឲ្យពន្លឺរបស់យើងនឹងក្លាយជាបមាណីយដល់សាសន៍នានានោះ ? តើមានរឿងសំខាន់ណាខ្លះដែលត្រូវធ្វើនៅក្នុងគ្រាដ៏ត្រចះត្រចង់នេះ ក្នុងការស្ថាបនាស៊ីយ៉ូន និងការប្រមូលសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ?
ព្រះអម្ចាស់តែងតែបើកសម្តែងព្រះទ័យទ្រង់ដល់ពួកយើង « មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ឯណេះបន្ដិច ឯណោះបន្ដិច » (នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០) ។ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងពុំគួរភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះរឿងដែលហាក់ដូចជាតូចតាច ដោយសារតែភាពសាមញ្ញ និងច្រំដែលៗរបស់វាឡើយ ដ្បិតព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឱវាទដល់យើងរួចមកហើយ ដោយមានបន្ទូលប្រាប់យើងថា « មានពរហើយ ដល់អស់អ្នកណាដែលប្រុងស្ដាប់តាមសិក្ខាបទទាំងឡាយរបស់យើង ហើយផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ពាក្យទូន្មានរបស់យើង ដ្បិតពួកគេនឹងមានប្រាជ្ញា ដ្បិតចំពោះអ្នកណាដែលបានទទួល នោះយើងនឹងឲ្យថែមទៀត » (នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០) ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថាតាមរយៈការសិក្សា « មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ឯណេះបន្ដិច ឯណោះបន្ដិច » និងតាមរយៈការស្តាប់តាមដំបូន្មានថ្នាក់ដឹកនាំរបស់យើង នោះយើងនឹងមានប្រេងសម្រាប់ចង្កៀងរបស់យើង ដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងអាចផ្តល់ពន្លឺដល់អ្នកដទៃ ដូចព្រះអម្ចាស់បានត្រាប់បញ្ជាដល់យើង ។
ខណៈមានកិច្ចការជាច្រើន ដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីធ្វើជាពន្លឺ និងជាទង់សម្រាប់អ្នកដទៃ នោះខ្ញុំចង់ផ្តោតទៅលើចំណុចបីដូចតទៅនេះ ៖ ការគោរពប្រតិបត្តិដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ការពន្លឿនកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះទាំងសងខាងវាំងនន និងការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ពន្លឺដែលយើងកំពុងនិយាយនេះ កើតឡើងមកពីការបូជាដែលយើងផ្តល់ដល់ការគោរពប្រតិបត្តិថ្ងៃឈប់សម្រាក ទាំងនៅព្រះវិហារ និងនៅផ្ទះ វាគឺជាពន្លឺដែលភ្លឺឡើង នៅពេលយើងរក្សាខ្លួនយើងកុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ វាជាពន្លឺដែលកើតឡើងមកពីការថ្វាយសាក្រាម៉ង់របស់យើងឡើងនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ និងការថ្វាយភក្ដីភាពរបស់យើងដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ទាំងអស់នេះអាចឲ្យយើងមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច ។ វាជាពន្លឺដែលភ្លឺឡើង ហើយអាចមើលឃើញ នៅពេលយើងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ដោយអារម្មណ៍នៃការអភ័យទោស ដែលប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានថ្លែងកាលពីសន្និសីទទូទៅខែតុលាមុន កាលលោកថ្លែងដូច្នេះ ៖ « រាល់ពរជ័យទាំងអស់ដែលយើងអាចរាប់បាន ពរជ័យដែលធំជាងគេបំផុតគឺជាអារម្មណ៍នៃការអភ័យទោសដែលកើតមាន នៅពេលយើងទទួលសាក្រាម៉ង់ ។ យើងនឹងទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការដឹងគុណកាន់តែច្រើនចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលការបូជារបស់ទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងអាចជ្រះស្អាតពីអំពើបាប » ( «Gratitude on the Sabbath Day»Liahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១០០ ) ។
ពេលយើងរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាបរិសុទ្ធ ហើយទទួលទានសាក្រាម៉ង់ នោះយើងពុំគ្រាន់តែត្រូវបានជ្រះស្អាតប៉ុណ្ណោះឡើយ ពន្លឺរបស់យើងនឹងកាន់តែភ្លឺខ្លាំងឡើងៗថែមទៀត ។
ពន្លឺរបស់យើងក៏ភ្លឺផងដែរ នៅពេលយើងបូជា និងចំណាយពេលស្វែងរកឈ្មោះដូនតារបស់យើង យកឈ្មោះទាំងនោះទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយបង្រៀនគ្រួសារយើង និងអ្នកដទៃឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះផងដែរ ។
កិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិដ៏ពិសិដ្ឋនេះ ដែលយើងមានរួមគ្នាជាមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធនៅទាំងសងខាងវាំងនន កំពុងកាន់តែឆ្ពោះទៅមុខជាងពេលណាៗទាំងអស់ នៅពេលព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់កំពុងសាងសង់ឡើង ។ ឥឡូវនេះ ដោយសារព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានកាលវិភាគពិសេស សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ ដែលយកប័ណ្ណឈ្មោះគ្រួសារខ្លួនពួកគេផ្ទាល់ នោះភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ដ៏រីករាយ ពេលយើងបានបម្រើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាមួយគ្នា ជាមួយកូនៗ និងចៅៗរបស់យើង ។
ពេលយើងស្វែងរក ហើយយកឈ្មោះទាំងនោះទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងបង្រៀនអ្នកដទៃអំពីរឿងនោះដែរ ជាមួយគ្នានោះយើងបញ្ចាំងពន្លឺដូចជាទង់ ឬជាបមាណីយមួយ ។
ការរៀនដើម្បីបង្រៀនដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺជាវិធីមួយទៀតដែលយើងអាចក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺ ។ ខ្ញុំរីករាយជាមួយអ្នកដែលកំពុងរៀន អំពីរបៀបបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ខ្ញុំសូមអានវគ្គនៅគ្របទំព័រនៃសៀវភៅបង្រៀនថ្មីនេះ ៖ « គោលដៅរបស់គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អគ្រប់រូប—គ្រប់ឪពុកម្ដាយ គ្រប់គ្រូបង្រៀនដែលត្រូវបានហៅជាផ្លូវការ គ្រប់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះ និងគ្រូបង្រៀនសួរសុខទុក្ខតាមផ្ទះ និងគ្រប់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទទាំងអស់—គឺដើម្បីបង្រៀនគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អ ដោយព្រះវិញ្ញាណ… ដើម្បីជួយកូនចៅរបស់ព្រះស្ថាបនាជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ » (ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ [ ឆ្នាំ ២០១៦ ] ) ។
ឥឡូវនេះ គ្រូបង្រៀនស្មោះត្រង់របស់យើងរាប់ពាន់នាក់ កាន់ពន្លឺមួយ នៅពេលពួកគេរៀនអំពីរបៀបបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ នៅក្នុងបរិបទនេះ ការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនថ្មីគឺជារបៀបក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺនៅពេលសិស្សជួបគ្នាជុំវិញបមាណីយនៃគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ដ្បិត « គន្លឹះដើម្បីបង្រៀនដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន គឺត្រូវរស់នៅដូចជាទ្រង់បានរស់នៅ » (ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៤ ) ។
ពេលយើងទាំងអស់គ្នាបង្រៀន និងរៀនតាមរបៀបទ្រង់ ហើយប្រែកាន់តែដូចទ្រង់ នោះពន្លឺយើងភ្លឺកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ដល់អស់អ្នកដែលកំពុងស្វែងរកពន្លឺរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់អើយ យើងពុំគួរ ហើយពុំត្រូវលាក់ពន្លឺរបស់យើងឡើយ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងត្រាស់បញ្ជាយើងឲ្យបញ្ចាំងពន្លឺយើង ដូចជាទីក្រុងមួយនៅលើភ្នំ ឬដូចជាពន្លឺមកពីជើងចង្កៀង ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នោះ នោះយើងនឹងសរសើរតម្កើងដល់ព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌យើង ។ ដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសាសនាចក្រដែលបានស្តារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ផ្តល់ឱកាសជាច្រើនដល់យើង ដើម្បីឲ្យពន្លឺយើងក្លាយជាផ្នែកមួយនៃបមាណីយអស្ចារ្យដល់សាសន៍នានា ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាពន្លឺដែលយើងត្រូវឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។