Η διδαχή του Χριστού

Η Εξιλέωση του Χριστού δημιουργεί τις προϋποθέσεις επάνω στις οποίες μπορούμε να βασιστούμε για «την αξία και την ευσπλαχνία και τη χάρη τού Άγιου Μεσσία»⁶, «[να] τελειοποιη[θούμε] με [τον Χριστό]»⁷ και να λάβουμε κάθε καλό πράγμα⁸ και να αποκτήσουμε αιώνια ζωή⁹.

Από την άλλη, η διδαχή του Χριστού είναι το μέσον --το μοναδικό μέσον-- διά του οποίου μπορούμε να αποκτήσουμε όλες τις ευλογίες που γίνονται διαθέσιμες σε εμάς μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού. Η διδαχή του Χριστού είναι αυτή η οποία μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε την πνευματική δύναμη που θα μας εξυψώσει από την τωρινή πνευματική κατάστασή μας σε μία κατάσταση όπου μπορούμε να τελειοποιηθούμε όπως ο Σωτήρας¹⁰. Γι’ αυτή τη διαδικασία αναγέννησης, ο Πρεσβύτερος Τοντ Κριστόφερσον έχει διδάξει: «Το να γεννηθούμε ξανά, αντίθετα με τη φυσική γέννησή μας, είναι περισσότερο μία διαδικασία παρά ένα γεγονός. Και η εμπλοκή μας σε αυτή τη διαδικασία είναι ο θεμελιώδης σκοπός της θνητότητας»¹¹.

Ας διερευνήσουμε κάθε ένα στοιχείο της διδαχής του Χριστού.

Πρώτον, η πίστη στον Ιησού Χριστό και στην Εξιλέωσή Του. Οι προφήτες έχουν διδάξει ότι η πίστη ξεκινά ακούγοντας τον λόγο του Χριστού¹². Τα λόγια του Χριστού δίνουν μαρτυρία για την εξιλεωτική θυσία Του και μας λένε πώς μπορούμε να λάβουμε συγχώρηση, ευλογίες και υπερύψωση¹³.

Ακούγοντας τα λόγια του Χριστού, εξασκούμε πίστη επιλέγοντας να ακολουθήσουμε τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Σωτήρα¹⁴. Για να το πράξουμε, ο Νεφί δίδαξε ότι θα πρέπει να βασιστούμε «απόλυτα στην αξία [του Χριστού] που έχει τη δυνατότητα να σώζει»¹⁵. Επειδή ο Ιησούς ήταν Θεός κατά την προγήινη ζωή¹⁶, έζησε μία αναμάρτητη ζωή¹⁷ και κατά την Εξιλέωσή Του ικανοποίησε όλες τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης για εσάς και εμένα¹⁸, έχει τη δύναμη και τα κλειδιά να πραγματοποιήσει την ανάσταση όλων των ανθρώπων¹⁹ και έκανε δυνατόν να υπερνικήσει η ευσπλαχνία τη δικαιοσύνη υπό προϋποθέσεις μετάνοιας²⁰. Όταν καταλάβουμε ότι μπορούμε να λάβουμε ευσπλαχνία μέσω της αξίας του Χριστού, είμαστε σε θέση να «έχου[με] πίστη προς μετάνοια»²¹. Για να βασιστούμε ολοκληρωτικά στην αξία του Χριστού τότε είναι να έχουμε πεποίθηση ότι Εκείνος έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να μας σώσει και κατόπιν να ενεργούμε επάνω σ’ αυτήν την πίστη μας²².

Επίσης, η πίστη μάς κάνει να πάψουμε να ανησυχούμε τόσο πολύ για το τι σκέπτονται οι άλλοι για εμάς και να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε πολύ περισσότερο για το τι πιστεύει για εμάς ο Θεός.

Δεύτερον, μετάνοια. Ο Σαμουήλ ο Λαμανίτης δίδαξε: «Και αν πιστέψετε στο όνομα [του Χριστού], θα μετανοήσετε από όλες τις αμαρτίες σας»²³. Η μετάνοια είναι ένα πολύτιμο δώρο από τον Επουράνιο Πατέρα μας, η οποία γίνεται δυνατή μέσω της θυσίας του Μονογενούς Του Υιού. Είναι η διαδικασία που μας έχει δώσει ο Πατέρας με την οποία αλλάζουμε ή στρέφουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας και ολόκληρη την ύπαρξή μας, ώστε γινόμαστε όλο και περισσότερο σαν τον Σωτήρα²⁴. Δεν είναι μόνον για μεγάλες αμαρτίες, αλλά είναι μία καθημερινή διαδικασία αυτοαξιολόγησης και βελτίωσης²⁵ που μας βοηθά να υπερνικήσουμε τις αμαρτίες μας, τις ατέλειές μας, τις αδυναμίες μας και τις ανεπάρκειές μας²⁶. Η μετάνοια μάς κάνει να γίνουμε «αληθινοί οπαδοί» του Χριστού, πράγμα που μας γεμίζει με αγάπη²⁷ και διώχνει τους φόβους μας²⁸. Η μετάνοια δεν είναι ένα εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που αποτύχει το σχέδιό μας να ζούμε τέλεια²⁹. Η συνεχόμενη μετάνοια είναι το μοναδικό μονοπάτι που μπορεί να μας φέρει διαρκή χαρά και μας δίνει τη δυνατότητα να επιστρέψουμε να ζήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας.

Μέσω της μετάνοιας υποτασσόμαστε και υπακούμε στο θέλημα του Θεού. Αυτό, όμως, δεν γίνεται από μόνο του. Η αναγνώριση της καλοσύνης του Θεού και της δικής μας ασημαντότητας³⁰, σε συνδυασμό με τις καλύτερες των προσπαθειών μας να εναρμονίσουμε τη συμπεριφορά μας με το θέλημα του Θεού³¹, φέρνει χάρη στη ζωή μας³². Η χάρη «Είναι ουράνιο μέσον βοήθειας ή ενδυνάμωσης, που δίνεται μέσω της γενναιόδωρης ευσπλαχνίας και αγάπης του Ιησού Χριστού… για να πράττουμε καλά έργα τα οποία, διαφορετικά, δεν θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε αν αφηνόμασταν στα δικά μας μέσα»³³. Επειδή η μετάνοια αφορά πραγματικά στο να γίνουμε σαν τον Σωτήρα, κάτι που είναι αδύνατον με τις δικές μας δυνάμεις, χρειαζόμαστε αφάνταστα τη χάρη του Σωτήρα ώστε να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή μας.

Καθώς μετανοούμε, αντικαθιστούμε τις παλιές, μη χρηστές συμπεριφορές, τις αδυναμίες, τις ατέλειες και τους φόβους με νέες συμπεριφορές και πιστεύω που μας φέρνουν πιο κοντά στον Σωτήρα και μας βοηθούν να γίνουμε όπως Εκείνος.

Τρίτον, το βάπτισμα και η μετάληψη. Ο προφήτης Μόρμον δίδαξε ότι «οι πρώτοι καρποί της μετάνοιας είναι το βάφτισμα»³⁴. Για να είναι ολοκληρωμένη, πρέπει η μετάνοια να συνδυάζεται με τη διάταξη της βαπτίσεως, η οποία τελείται από κάποιον που φέρει την εξουσία της ιεροσύνης του Θεού. Για τα μέλη της Εκκλησίας, οι διαθήκες που συνάπτονται κατά τη βάπτιση και άλλες περιστάσεις, ανανεώνονται καθώς μεταλαβαίνουμε³⁵.

Στις διατάξεις του βαπτίσματος και της μετάληψης, συνάπτουμε διαθήκη να τηρούμε τις εντολές του Πατέρα και του Υιού, να θυμόμαστε πάντα τον Χριστό και να είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού (ή το έργο και τα στοιχεία χαρακτήρα Του³⁶)³⁷. Σε ανταπόδοση, ο Σωτήρας υπόσχεται να συγχωρήσει ή να προσφέρει άφεση των αμαρτιών μας³⁸ και να εκχύσει ακόμα πιο πλουσιοπάροχα το Πνεύμα Του επάνω μας³⁹. Ο Χριστός υπόσχεται, επίσης, να μας προετοιμάσει για την αιώνια ζωή, βοηθώντας μας να γίνουμε όπως Εκείνος⁴⁰.

Ο Ντάγκλας Χολμς, Πρώτος Σύμβουλος στην Γενική Προεδρία Νέων Ανδρών, έχει γράψει: «Οι διατάξεις της βάπτισης και της μετάληψης συμβολίζουν τόσο το τελικό αποτέλεσμα, όσο και τη διαδικασία να γεννηθούμε ξανά. Στο βάπτισμα, θάβουμε τον παλιό άνθρωπο της σάρκας και προβάλλουμε σε μία καινούργια ζωή⁴¹. Στη μετάληψη μαθαίνουμε ότι αυτή η αλλαγή είναι μία βήμα προς βήμα διαδικασία [όπου], λίγο-λίγο, εβδομάδα με την εβδομάδα, μεταμορφωνόμαστε καθώς μετανοούμε, συνάπτουμε διαθήκη και μέσω αυξημένης δωρεάς του Πνεύματος [γινόμαστε σαν τον Σωτήρα]»⁴².

Οι διατάξεις και οι διαθήκες είναι θεμελιώδεις εντός της διδαχής του Χριστού. Λαμβάνοντας άξια τις διατάξεις της ιεροσύνης και τηρώντας τις συναφείς διαθήκες, η δύναμη της θειότητας φανερώνεται στη ζωή μας⁴³. Ο Πρεσβύτερος Τοντ Κριστόφερσον εξήγησε ότι «αυτή “η δύναμη της θειότητας” έρχεται προσωπικά και με την επίδραση του Αγίου Πνεύματος»⁴⁴.

Τέταρτον, η δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Μετά τη βάπτιση μάς δίνεται η δωρεά του Αγίου Πνεύματος μέσω της διατάξεως της επικυρώσεως⁴⁵. Αυτή η δωρεά, αν την λάβουμε, μας επιτρέπει να έχουμε τη διαρκή συντροφιά του Θεού⁴⁶ και συνεχή πρόσβαση στη χάρη η οποία ενυπάρχει με την επίδρασή Του.

Ως διαρκής σύντροφός μας, το Άγιο Πνεύμα μάς δίνει επιπλέον δύναμη για να τηρούμε τις διαθήκες μας⁴⁷. Επίσης, μας καθαγιάζει⁴⁸, πράγμα που σημαίνει ότι μας «ελευθερώνει από αμαρτία, μας καθαρίζει, μας κάνει αγνούς και άγιους μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού» ⁴⁹. Η διαδικασία του εξαγνισμού όχι μόνον μας καθαρίζει, αλλά και μας προικίζει με τις απαιτούμενες πνευματικές δωρεές ή ουράνια στοιχεία χαρακτήρα του Σωτήρα⁵⁰ και αλλάζει τον χαρακτήρα μας⁵¹ έτσι ώστε «δεν έχουμε πια τάση να κάνουμε τίποτα πονηρό»⁵². Κάθε φορά που λαβαίνουμε το Άγιο Πνεύμα στη ζωή μας μέσω πίστης, μετάνοιας, διατάξεων, υπηρέτησης σαν του Χριστού και άλλων ενάρετων τρόπων συμπεριφοράς, αλλάζουμε, έως ότου βήμα προς βήμα, λίγο-λίγο, γινόμαστε σαν τον Χριστό⁵³.

Πέμπτον, να υπομείνουμε μέχρι τέλους. Ο προφήτης Νεφί δίδαξε πως αφού λάβουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, πρέπει «να υπομείν[ουμε] ώς το τέλος, στο να ακολουθ[ούμε] το παράδειγμα του Υιού τού ζώντος Θεού»⁵⁴. Ο Πρεσβύτερος Ντέιλ Ρένλαντ έχει περιγράψει τη διαδικασία να υπομείνουμε ώς το τέλος ως εξής: «Μπορούμε να τελειοποιηθούμε ασκώντας… επανειλημμένα και προοδευτικά πίστη στον [Χριστό], μετανοώντας, μεταλαβαίνοντας για ανανέωση των διαθηκών και των ευλογιών της βάπτισης και λαμβάνοντας το Άγιο Πνεύμα ως συνεχή σύντροφο σε μεγαλύτερο βαθμό. Πράττοντας αυτό, γινόμαστε περισσότερο σαν τον Χριστό και είμαστε σε θέση να υπομείνουμε μέχρι τέλους, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται»⁵⁵.

Με άλλα λόγια, η λήψη του Αγίου Πνεύματος και η αλλαγή που δημιουργεί αυτή η λήψη σε εμάς, οικοδομεί περαιτέρω την πίστη μας. Η αυξημένη πίστη οδηγεί σε επιπλέον μετάνοια. Κατόπιν, καθώς συμβολικά θυσιάζουμε την καρδιά και τις αμαρτίες μας στον βωμό της μετάληψης, λαβαίνουμε σε μεγαλύτερο βαθμό το Άγιο Πνεύμα. Η λήψη σε μεγαλύτερο βαθμό του Αγίου Πνεύματος μάς κινεί περαιτέρω στο μονοπάτι να γεννηθούμε ξανά. Καθώς συνεχίζουμε στη διαδικασία αυτή και λαβαίνουμε όλες τις σωτήριες διατάξεις και διαθήκες του Ευαγγελίου, λαβαίνουμε «χάρη σε χάρη» μέχρις ότου λάβουμε την πληρότητα⁵⁶.

Αδελφοί και αδελφές, καθώς εφαρμόζουμε τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας, ευλογούμαστε τόσο υλικά, όσο και πνευματικά, ακόμα και στις δοκιμασίες. Τελικά, είμαστε σε θέση να «κρατ[άμε] γερά καθετί καλό»⁵⁷. Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτή η διαδικασία έχει συμβεί και εξακολουθεί να συμβαίνει στη δική μου ζωή, βήμα προς βήμα, λίγο-λίγο.

Όμως, το σημαντικότερο, πρέπει να εφαρμόζουμε τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας, διότι παρέχει τον μοναδικό δρόμο πίσω στον Επουράνιο Πατέρα μας. Είναι ο μόνος τρόπος να λάβουμε τον Σωτήρα και να γίνουμε οι γιοι και οι κόρες του⁵⁸. Στην πραγματικότητα, ο μοναδικός τρόπος να λυτρωθούμε από την αμαρτία και να προοδεύσουμε πνευματικά είναι να εφαρμόσουμε τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας⁵⁹. Εναλλακτικά, ο Απόστολος Ιωάννης δίδαξε ότι: «καθένας … που δεν μένει στη διδασκαλία τού Χριστού, δεν έχει τον Θεό»⁶⁰. Και ο Ίδιος ο Ιησούς είπε στους Δώδεκα των Νεφιτών ότι εάν αποτύχουμε να ασκήσουμε πίστη στον Χριστό, να μετανοήσουμε, να βαπτιστούμε και να υπομείνουμε μέχρι τέλους, θα «πελε[κηθούμε] και [θα] ριχ[τούμε] μέσα στη φωτιά, από όπου δεν μπο[ρούμε] πια να επιστρέψ[ουμε]⁶¹.

Επομένως, πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε πληρέστερα τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας; Ένας τρόπος θα ήταν να κάνουμε μία συνειδητή προσπάθεια κάθε εβδομάδα να προετοιμαστούμε για τη μετάληψη εξοικονομώντας λίγο χρόνο για να συλλογιστούμε προσευχόμενοι πού χρειαζόμαστε περισσότερο να βελτιωθούμε. Θα μπορούσαμε κατόπιν να φέρουμε προς θυσία ένα τουλάχιστον πράγμα που μας κρατά από το να είμαστε σαν τον Ιησού Χριστό στον βωμό της μετάληψης, παρακαλώντας με πίστη για βοήθεια, ζητώντας τα απαραίτητα πνευματικά δώρα και συνάπτοντας διαθήκη να βελτιωθούμε κατά τη διάρκεια της ερχόμενης εβδομάδας⁶². Καθώς θα το πράττουμε, το Άγιο Πνεύμα θα έρθει στη ζωή μας σε μεγαλύτερο βαθμό και θα έχουμε επιπλέον δύναμη να υπερνικήσουμε τις ατέλειές μας.

Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου και πως Εκείνος είναι το μοναδικό όνομα δια του οποίου μπορούμε να σωθούμε⁶³. Όλα τα πράγματα τα οποία είναι καλά γίνονται διαθέσιμα μόνον μέσω Εκείνου⁶⁴. Όμως για να «κρατ[άμε] γερά καθετί καλό» στην πραγματικότητα⁶⁵, συμπεριλαμβανομένης της αιώνιας ζωής, θα πρέπει διαρκώς να εφαρμόζουμε τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας. Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.