Μήπως και λησμονήσεις
Σας παροτρύνω να ανακαλέσετε στη μνήμη σας, ειδικώς σε στιγμές κρίσεως, όταν νιώσατε το Πνεύμα και η μαρτυρία σας ήταν δυνατή· θυμηθείτε τα πνευματικά θεμέλια που έχετε κτίσει.
Καλό απόγευμα, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές. Πόσο ευλογημένοι είμαστε κατά τη διάρκεια αυτής της συνέλευσης. Αυτός ο πρώτος χρόνος ως μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων υπήρξε γεμάτος ταπεινοφροσύνη. Υπήρξε ένας χρόνος που απαιτεί πολλή προσωπική προσπάθεια και αποτελείται από προσωπική ανάπτυξη και συνεχείς, ειλικρινείς προσευχές προς τον Πατέρα μου στους Ουρανούς. Έχω αισθανθεί τις προσευχές υποστήριξης της οικογένειας, φίλων και μελών της Εκκλησίας σε όλη την υφήλιο. Σας ευχαριστώ για τις σκέψεις και τις προσευχές σας.
Είχα επίσης το προνόμιο να συναντήσω λατρεμένους φίλους, ορισμένους από τα περασμένα χρόνια και πολλούς που έχω συναντήσει προσφάτως. Ύστερα από μία συγκέντρωση με έναν αγαπητό φίλο που γνωρίζω και αγαπώ πολλά χρόνια ένιωσα την έμπνευση να προετοιμάσω τα σχόλιά μου σήμερα.
Όταν συναντηθήκαμε, ο φίλος μου μού εκμυστηρεύθηκε ότι αγωνιζόταν. Ένιωθε ότι βίωνε, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του, «μία κρίση πίστεως» και επεδίωξε τη συμβουλή μου. Ένιωσα ευγνώμων που θα μου ανέφερε τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του.
Εξέφρασε μεγάλο καημό για κάτι που είχε νιώσει κάποτε πνευματικώς και γι’ αυτό που τώρα νόμιζε ότι έχανε. Καθώς μιλούσε, άκουγα προσεκτικά και προσευχόμουν ενθέρμως να μάθω τι θα ήθελε να πω ο Κύριος.
Ο φίλος μου, όπως ίσως μερικοί από εσάς, έθεσε την ερώτηση που τόσο απλά και δυνατά εκφράζεται στο τραγούδι της Προκαταρκτικής: «Επουράνιε Πατέρα, είσαι πραγματικά εκεί;»1 Για όσους από εσάς μπορεί να κάνετε την ίδια αυτήν ερώτηση, θα ήθελα να μοιρασθώ μαζί σας τη συμβουλή που θα προσέφερα στον φίλο μου και ελπίζω ότι καθένας από εσάς να μπορεί να βρει ενδυναμωμένη την πίστη του και ανανεωμένη την αποφασιστικότητά του να είναι αφοσιωμένος μαθητής του Ιησού Χριστού.
Αρχίζω υπενθυμίζοντάς σας ότι είστε υιός ή θυγατέρα του στοργικού Πατέρα στους Ουρανούς και ότι η αγάπη Του παραμένει συνεχής. Ξέρω ότι τέτοια καθησυχαστικά συναισθήματα αγάπης είναι δύσκολο να τα ανακαλέσετε, όταν είστε εν τω μέσω προσωπικών αγώνων ή δοκιμασιών, απογοητεύσεων ή θρυμματισμένων ονείρων.
Ο Ιησούς Χριστός γνωρίζει για αυτούς τους σφοδρούς αγώνες και δοκιμασίες. Έδωσε τη ζωή Του για εμάς. Οι τελικές ώρες Του ήταν σκληρές, πέραν από οτιδήποτε μπορούμε καν να κατανοήσουμε, αλλά η θυσία Του για καθέναν από εμάς ήταν η υπέρτατη έκφραση της αγνής αγάπης Του.
Κανένα λάθος, καμία αμαρτία ή επιλογή δεν θα αλλάξει την αγάπη του Θεού για εμάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αμαρτωλή συμπεριφορά είναι αποδεκτή ούτε αφαιρεί την υποχρέωσή μας να μετανοούμε, όταν διαπράττονται αμαρτίες. Αλλά μη λησμονείτε ότι ο Επουράνιος Πατέρας σάς γνωρίζει και σας αγαπά, τον καθέναν από εσάς, και είναι πάντοτε έτοιμος να βοηθήσει.
Καθώς συλλογιζόμουν την κατάσταση του φίλου μου, σκέφθηκα τη μεγάλη σοφία που βρίσκεται στο Βιβλίο του Μόρμον: «Τώρα λοιπόν, γιοι μου, να θυμάστε, να θυμάστε ότι επάνω στο βράχο τού Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού, εκεί πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας. Ώστε όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους, μάλιστα, τα άχυρά του στον ανεμοστρόβιλο, μάλιστα, όταν όλο το χαλάζι του και η τρομερή θύελλά του χτυπάει επάνω σας, δε θα σας εξουσιάσει για να σας σύρει κάτω στον κόλπο τής δυστυχίας και αιώνιας κακομοιριάς, ένεκα τού βράχου επάνω στον οποίο έχετε οικοδομηθεί, που είναι γερό θεμέλιο, θεμέλιο επί τού οποίου αν χτίσουν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πέσουν»2.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο «κόλπο[ς] τής δυστυχίας και αιώνιας κακομοιριάς» είναι ένα μέρος όπου κανείς δεν θέλει να είναι. Και ο φίλος μου αισθανόταν ότι ήταν στα όρια.
Όταν συμβούλευα άτομα, όπως τον φίλο μου, εξέταζα τις αποφάσεις τους που είχαν κάνει με το πέρασμα του χρόνου οι οποίες τους οδηγούσαν να λησμονήσουν ιερές εμπειρίες, να αποδυναμώσουν και να αμφιβάλουν. Τους παρότρυνα, όπως παροτρύνω τώρα εσάς, να ανακαλέσετε στη μνήμη σας, ειδικώς σε στιγμές κρίσεως, όταν νιώσατε το Πνεύμα και η μαρτυρία σας ήταν δυνατή· θυμηθείτε τα πνευματικά θεμέλια που έχετε κτίσει. Σας υπόσχομαι ότι αν το κάνετε αυτό, αποφεύγοντας πράγματα που δεν οικοδομούν και ενδυναμώνουν τη μαρτυρία σας ή χλευάζουν τα πιστεύω σας, αυτές οι πολύτιμες στιγμές κατά τις οποίες η μαρτυρία σας ευημερούσε, θα επιστρέψουν στη μνήμη σας μέσω ταπεινής προσευχής και νηστείας. Σας διαβεβαιώ ότι για άλλη μια φορά θα νιώσετε την ασφάλεια και τη ζεστασιά του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Καθένας μας πρέπει πρώτα να ενδυναμώσει τον εαυτό του πνευματικώς και μετά να ενδυναμώσουμε τους γύρω μας. Να συλλογίζεστε τις γραφές τακτικώς και να θυμάστε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που βιώνετε καθώς τις διαβάζετε. Επιζητήστε άλλες πηγές αλήθειας επίσης, αλλά δώστε προσοχή σε αυτήν την προειδοποίηση από τις γραφές: «Όμως το να είναι μορφωμένοι είναι καλό, αν ακούνε τις συμβουλές τού Θεού»3. Να παρευρίσκεστε στις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας, ειδικώς στη συγκέντρωση μεταλήψεως και να μεταλαμβάνετε και να ανανεώνετε διαθήκες, συμπεριλαμβανομένης τής υπόσχεσης να θυμάστε πάντοτε τον Σωτήρα, ώστε το Πνεύμα Του να είναι πάντοτε μαζί σας.
Άσχετα από το τι λάθη έχουμε κάνει ή πόσο ατελείς νιώθουμε ότι είμαστε, μπορούμε πάντοτε να ευλογούμε και να ανυψώνουμε άλλους. Η προσέγγισή τους με την σαν του Χριστού υπηρέτηση μπορεί να μας βοηθήσει να αισθανθούμε την αγάπη του Θεού βαθιά στην καρδιά μας.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε τη δυνατή συμβουλή που βρίσκεται στο Δευτερονόμιο: «Μόνον πρόσεχε τον εαυτό σου, και φύλαγε καλά την ψυχή σου, μήπως και λησμονήσεις τα πράγματα που είδαν τα μάτια σου, και μήπως κάποτε χωριστούν από την καρδιά σου, σε όλες τις ημέρες τής ζωής σου· αλλά, δίδασκέ τα στους γιους σου, και στους γιους των γιων σου»4.
Γενεές επηρεάζονται από τις επιλογές που κάνουμε. Μοιρασθείτε τη μαρτυρία σας με την οικογένειά σας, παροτρύνετέ τους να θυμηθούν πώς ένιωσαν όταν ανεγνώρισαν το Πνεύμα στη ζωή τους και να καταγράψουν αυτά τα συναισθήματα σε ημερολόγια και σε προσωπικές ιστορίες, ούτως ώστε τα ίδια τους τα λόγια μπορεί, όταν χρειασθεί, να φέρουν στην ανάμνησή τους πόσο καλός ήταν ο Κύριος προς αυτούς.
Θα θυμάστε ότι ο Νεφί και οι αδελφοί του επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ για να αποκτήσουν τις ορειχάλκινες πλάκες οι οποίες περιείχαν την καταγεγραμμένη ιστορία του λαού τους, εν μέρει, ούτως ώστε να μην ξεχάσουν το παρελθόν τους.
Επίσης, στο Βιβλίο του Μόρμον, ο Ήλαμαν ονόμασε τους υιούς του σύμφωνα με τους «πρώτους πατέρες» τους, ώστε να μην ξεχάσουν την καλοσύνη του Κυρίου:
«Ιδέστε, γιοί μου, επιθυμώ να θυμάστε να τηρείτε τις εντολές τού Θεού. …Ιδέστε, σας έχω δώσει τα ονόματα των πρώτων γονέων μας που ήλθαν από τη γη τής Ιερουσαλήμ. Και αυτό το έκανα ώστε όταν θυμάστε το όνομά σας να θυμάστε εκείνους, και όταν θυμάστε εκείνους να θυμάστε τα έργα τους, και όταν θυμάστε τα έργα τους να ξέρετε το πώς έχει ειπωθεί και γραφεί ότι ήταν καλοί.
»Λοιπόν, γιοι μου, θα ήθελα να κάνετε αυτό που είναι καλό, ώστε να ειπωθεί για σας και να γραφεί, ακριβώς όπως έχει ειπωθεί και γραφεί για εκείνους»5.
Πολλοί σήμερα έχουν την ίδια παράδοση να ονομάζουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τους ήρωες των γραφών ή με πιστούς προγόνους ως τρόπο να τα παροτρύνουν να μην ξεχάσουν την κληρονομιά τους.
Όταν γεννήθηκα, μου εδόθη το όνομα Ρόναλντ Α. Ράσμπαντ. Το επώνυμό μου τιμά τη γραμμή των προγόνων του πατέρα μου. Το μεσαίο αρχικό Α μου εδόθη για να μου υπενθυμίζει να τιμώ τη δανική καταγωγή των Άντερσον της μητέρας μου.
Ο προ-προπάππους μου Γενς Άντερσον ήταν από τη Δανία. Και το 1861 ο Κύριος οδήγησε δύο μορμόνους ιεραποστόλους στο σπίτι του Γενς και της Αν Κάθριν Άντερσον, όπου οι ιεραπόστολοι παρουσίασαν σε εκείνους και στον 16χρονο υιό τους, Άντριου, το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο. Έτσι άρχισε μία κληρονομιά πίστης της οποίας η οικογένειά μου κι εγώ είμαστε οι ευεργετηθέντες. Οι Άντερσον διάβασαν το Βιβλίο του Μόρμον και βαπτίσθηκαν λίγο αργότερα. Τον επόμενο χρόνο, η οικογένεια Άντερσον έδωσε προσοχή στην κλήση του προφήτη να διασχίσει τον Ατλαντικό και να σμίξει με τους Αγίους στη Βόρειο Αμερική.
Δυστυχώς, ο Γιενς πέθανε κατά το ταξίδι στον ωκεανό, αλλά η σύζυγος και ο υιός του συνέχισαν προς την Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ, φθάνοντας στις 3 Σεπτεμβρίου 1862. Παρά τις δυσχέρειες και τα ψυχικά άλγη, η πίστη τους ποτέ δεν κλονίσθηκε και ούτε η πίστη πολλών εκ των απογόνων τους.
Στο γραφείο μου κρέμεται ένας πίνακας6 που απαθανατίζει τόσο όμορφα μια συμβολική υπενθύμιση εκείνης της πρώτης συνάντησης ανάμεσα στους προγόνους μου και σε εκείνους τους αφοσιωμένους πρώτους ιεραποστόλους. Είμαι αποφασισμένος να μην ξεχάσω την κληρονομιά μου και λόγω του ονόματός μου θα θυμάμαι παντοτινά την κληρονομιά αφοσίωσης και θυσίας τους.
Ποτέ μη λησμονείτε, αμφισβητείτε ή αγνοείτε προσωπικές, ιερές πνευματικές εμπειρίες. Το σχέδιο του εναντίου είναι να μας αποσπάσει από την πνευματική μαρτυρία, ενώ επιθυμία του Κυρίου είναι να μας διαφωτίσει και να μας απασχολήσει στο έργο Του.
Επιτρέψτε μου να μοιρασθώ ένα προσωπικό παράδειγμα αυτής της αλήθειας. Ενθυμούμαι ευκρινώς τη στιγμή κατά την οποίαν έλαβα μία προτροπή σε απάντηση μίας δυνατής προσευχής. Η απάντηση ήταν ευκρινής και δυνατή. Ωστόσο, απέτυχα να ενεργήσω αμέσως επί της προτροπής και ύστερα από μία χρονική περίοδο, άρχισα να διερωτώμαι αν αυτό που είχα νιώσει ήταν αληθινό. Ορισμένοι από εσάς μπορεί να έχουν παραπλανηθεί από εκείνη την εξαπάτηση του εναντίου επίσης.
Αρκετές ημέρες αργότερα, ξύπνησα με αυτό το δυνατό εδάφιο από τις γραφές στον νου μου:
«Αληθινά, αληθινά, σου λέω, αν επιθυμείς περισσότερη μαρτυρία, στρέψε το νου σου στη βραδιά που αναφώνησες προς εμένα μέσα από την καρδιά σου …
»Δεν σου έφερα γαλήνη μέσα στο μυαλό σου σχετικά με το θέμα αυτό; Τι μεγαλύτερη μαρτυρία μπορείς να έχεις παρά από τον Θεό;7
Ήταν σαν να έλεγε ο Κύριος: «Τώρα, Ρόναλντ, σου είπα ήδη τι έπρεπε να κάνεις. Τώρα κάν’ το!» Πόσο ευγνώμων ήμουν για εκείνη τη στοργική διόρθωση και κατεύθυνση! Παρηγορήθηκα αμέσως από την προτροπή και ήμουν εις θέσιν να προχωρήσω, γνωρίζοντας στην καρδιά μου ότι η προσευχή μου είχε εισακουσθεί.
Αναφέρω αυτήν την εμπειρία, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, για να επιδείξω πόσο γρήγορα μπορεί να λησμονήσει ο νους μας και πώς μας καθοδηγούν οι πνευματικές εμπειρίες. Έχω μάθει να εκτιμώ τέτοιες στιγμές, «μήπως και λησμονήσω».
Προς τον φίλο μου και όλους που επιθυμούν να στηρίξουν την πίστη τους, σας δίνω την εξής υπόσχεση: καθώς ζείτε πιστά το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και τηρείτε τις διδασκαλίες του, η μαρτυρία σας θα προστατευθεί και θα αυξηθεί. Τηρήστε τις διαθήκες που έχετε συνάψει, ασχέτως των ενεργειών γύρω σας. Να είστε επιμελείς γονείς, αδελφοί και αδελφές, παππούδες, θείες, θείοι και φίλοι που ενδυναμώνουν αγαπημένα πρόσωπα με προσωπική μαρτυρία και που μοιράζονται πνευματικές εμπειρίες. Παραμείνετε πιστοί και σταθεροί, ακόμη κι αν καταιγίδες αμφιβολίας εισβάλουν στη ζωή σας μέσω των ενεργειών άλλων. Επιζητήστε αυτό που θα σας ανυψώσει και θα σας ενισχύσει πνευματικώς. Αποφεύγετε ψεύτικες προσφορές των επονομαζόμενων «αληθειών» που είναι τόσο διαπεραστικές και να θυμάστε να καταγράφετε τα συναισθήματά σας «αγάπη[ς], χαρά[ς], ειρήνη[ς], μακροθυμία[ς], καλοσύνη[ς], αγαθοσύνη[ς], πίστη[ς], πραότητα[ς], [και] εγκράτεια[ς]»8.
Εν τω μέσω των μεγαλύτερων καταιγίδων της ζωής, μη λησμονήσετε τη θεία κληρονομιά σας ως υιού ή θυγατέρας του Θεού ή τον αιώνιο προορισμό σας να επιστρέψετε μία ημέρα και να ζήσετε μαζί Του, κάτι που θα ξεπεράσει οτιδήποτε έχει να προσφέρει ο κόσμος. Θυμηθείτε τα τρυφερά και γλυκά λόγια του Άλμα: «Και τώρα ιδέστε, σας λέω, αδελφοί μου, αν έχετε αισθανθεί αλλαγή στην καρδιά σας, και αν έχετε νιώσει ότι θέλατε να ψάλλετε το τραγούδι τής λυτρωτικής αγάπης, θα σας ρωτήσω, μπορείτε να νιώσετε το ίδιο τώρα;9
Προς όλους όσοι νιώθουν την ανάγκη να ενισχυθεί η πίστη τους, παρακαλώ, μην ξεχάσετε! Παρακαλούμε μην ξεχάσετε.
Δίνω μαρτυρία ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν προφήτης του Θεού. Ξέρω ότι είδε και μίλησε με τον Θεό Πατέρα και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, όπως το κατέγραψε με τα ίδια του τα λόγια. Πόσο ευγνώμων είμαι που δεν λησμόνησε να γράψει εκείνη την εμπειρία, ώστε όλοι να γνωρίζουμε τη μαρτυρία του.
Δίδω την επίσημη μαρτυρία μου για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ζει. Ξέρω ότι ζει και ίσταται στην κεφαλή αυτής της Εκκλησίας. Αυτά τα γνωρίζω αφ’ εαυτού μου, ανεξαρτήτως άλλης φωνής ή μαρτυρίας και προσεύχομαι ώστε εσείς κι εγώ να μην λησμονήσουμε ποτέ ιερές αιώνιες αλήθειες -- πρώτον και κύριον ότι είμαστε υιοί και θυγατέρες ζώντων και στοργικών Επουράνιων Γονέων, οι οποίοι επιθυμούν μόνον την αιώνια ευτυχία μας. Για αυτές τις αλήθειες καταθέτω μαρτυρία στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.