Σε ποιον θα πάμε;
Στο τέλος, καθένας μας πρέπει να απαντήσει στην ερώτηση του Σωτήρος: «Μήπως κι εσείς θέλετε να πάτε;»
Πριν από ορισμένα χρόνια, η οικογένειά μου κι εγώ επισκεφθήκαμε τους Αγίους Τόπους. Μία από τις ζωντανές μου αναμνήσεις από το ταξίδι μας ήταν η επίσκεψη στο άνω δώμα στην Ιερουσαλήμ, η παραδοσιακή τοποθεσία του Μυστικού Δείπνου.
Καθώς στεκόμασταν σε εκείνο το μέρος, τους διάβασα από το Κατά Ιωάννην 17, όπου ο Ιησούς παρακαλεί τον Πατέρα Του για τους μαθητές Του:
«Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ… για να είναι ένα, όπως εμείς…
»Και δεν παρακαλώ μονάχα γι’ αυτούς, αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν σε μένα διαμέσου του λόγου τους·
»για να είναι όλοι ένα· όπως εσύ, Πατέρα, είσαι σε ενότητα με μένα κι εγώ σε ενότητα με σένα, να είναι κι αυτοί ένα σε ενότητα με μας»1.
Συγκινήθηκα βαθιά ενώ διάβαζα αυτά τα λόγια και βρέθηκα να προσεύχομαι σε εκείνο το ιερό μέρος ώστε να μπορέσω να είμαι ένα για πάντα με την οικογένειά μου και τον Επουράνιο Πατέρα μου και τον Υιό Του.
Οι πολύτιμες σχέσεις μας με οικογένειες, φίλους, τον Κύριο και την αποκατεστημένη Εκκλησία Του είναι ανάμεσα στα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στη ζωή. Επειδή τέτοιες σχέσεις είναι τόσο σημαντικές, θα πρέπει να τις αγαπούμε, να τις προστατεύουμε και να τις καλλιεργούμε.
Μία από τις πιο συγκινησιακά δύσκολες ιστορίες στις γραφές συνέβη όταν «πολλοί από τους μαθητές [του Κυρίου]» το βρήκαν δύσκολο να αποδεχθούν τις διδασκαλίες και τη διδαχή Του και «στράφηκαν προς τα πίσω, και δεν περπατούσαν πλέον μαζί του»2.
Καθώς έφευγαν αυτοί οι μαθητές, ο Ιησούς εστράφη προς τους Δώδεκα και ρώτησε: «Μήπως κι εσείς θέλετε να πάτε;»3
Ο Πέτρος απήντησε:
«Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής·
»κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού»4.
Εκείνη τη στιγμή, όταν άλλοι εστίασαν σε αυτό που δεν μπορούσαν να αποδεχθούν, οι Απόστολοι επέλεξαν το εστιάσουν σε αυτό που όντως πίστευαν και ήξεραν και ως αποτέλεσμα παρέμειναν με τον Χριστό.
Αργότερα, την ημέρα τής Πεντηκοστής, οι Δώδεκα έλαβαν τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Έγιναν τολμηροί στη μαρτυρία τους για τον Χριστό και άρχισαν να καταλαβαίνουν πληρέστερα τις διδασκαλίες του Ιησού.
Σήμερα δεν είναι κάτι το διαφορετικό. Για κάποιους, η πρόσκληση του Χριστού να πιστέψουν και να παραμείνουν εξακολουθεί να είναι βαριά -- ή δύσκολη να την αποδεχθούν. Ορισμένοι μαθητές αγωνίζονται να καταλάβουν μία συγκεκριμένη πολιτική ή διδασκαλία της Εκκλησίας. Άλλοι βρίσκουν προβληματισμούς στην ιστορία μας ή στις ατέλειες ορισμένων μελών και ηγετών, περασμένων και τωρινών. Ακόμη άλλοι δυσκολεύονται να ζήσουν μία θρησκεία που απαιτεί τόσα πολλά. Εντέλει, ορισμένοι έχουν «αποκ[άμνει] να κάν[ουν] καλό»5. Γι’ αυτούς και άλλους λόγους, ορισμένα μέλη της Εκκλησίας αμφιταλαντεύονται στην πίστη τους, διερωτώμενα αν ίσως θα πρέπει να ακολουθήσουν όσους «στράφηκαν προς τα πίσω, και δεν περπατούσαν πλέον» με τον Ιησού.
Αν κάποιος από εσάς παραπαίει στην πίστη του, σας κάνω την ίδια ερώτηση που έκανε ο Πέτρος: «Σε ποιον θα πά[τε];» Αν επιλέξετε να γίνετε ανενεργά μέλη ή να αφήσετε την αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, πού θα πάτε; Τι θα κάνετε; Η απόφαση του τύπου «δεν περπατούσαν πλέον» με μέλη της Εκκλησίας και τους επιλεγμένους ηγέτες του Κυρίου θα έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο που δεν είναι πάντοτε ορατός αυτή τη στιγμή. Μπορεί να υπάρχει κάποια διδαχή, κάποια πολιτική, κάποια ιστορία που σας θέτει σε διαφωνία με την πίστη σας και ενδεχομένως να νιώθετε ότι ο μόνος τρόπος να επιλύσετε αυτήν την εσωτερική αναταραχή αυτή τη στιγμή είναι να «[μην] περπατ[ήσετε] πλέον» με τους Αγίους. Αν ζήσετε όπως έχω ζήσει εγώ, θα φθάσετε στο σημείο να γνωρίζετε ότι τα πράγματα έχουν έναν τρόπο να επιλύονται μόνα τους. Μία εμπνευσμένη εσώτερη γνώση ή αποκάλυψη μπορεί να ρίξει καινούργιο φως σε ένα ζήτημα. Θυμηθείτε, η Αποκατάσταση δεν είναι ένα γεγονός, αλλά εξακολουθεί να ξεδιπλώνεται.
Ποτέ μην εγκαταλείψετε τις μεγάλες αλήθειες αποκεκαλυμμένες μέσω του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ. Ποτέ μη σταματήσετε να διαβάζετε, να συλλογίζεστε και να εφαρμόζετε τη διδαχή του Χριστού η οποία περιέχεται στο Βιβλίο του Μόρμον.
Ποτέ μην αμελείτε να δίνετε ίσο χρόνο στον Κύριο μέσω έντιμων προσπαθειών να καταλάβετε τι έχει αποκαλύψει ο Κύριος. Καθώς είπε κάποτε ο αγαπητός φίλος μου και πρώην συνάδελφος Πρεσβύτερος Νηλ Μάξουελ: «Δεν θα πρέπει να υποθέτουμε… ότι απλώς επειδή κάτι είναι ανεξήγητο για μας, είναι ανεξήγητο»6.
Επομένως, προτού κάνετε εκείνη την πνευματικώς επικίνδυνη επιλογή να φύγετε, σας παροτρύνω να σταματήσετε και να σκεφθείτε προσεκτικά προτού εγκαταλείψετε οτιδήποτε ήταν αυτό που σας έφερε στη μαρτυρία σας για την αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού στην αρχή. Σταματήστε και σκεφθείτε τι έχετε νιώσει εδώ και γιατί το νιώσατε. Σκεφθείτε τις φορές που το Άγιο Πνεύμα κατέθεσε μαρτυρία σε εσάς για την αιώνια αλήθεια.
Πού θα πάτε να βρείτε άλλους που έχουν κοινό πιστεύω σε προσωπικούς, στοργικούς Επουράνιους Γονείς, οι οποίοι μας διδάσκουν πώς να επιστρέψουμε στην αιώνια παρουσία Τους;
Πού θα πάτε να διδαχθείτε για τον Σωτήρα που είναι ο καλύτερος φίλος σας, ο οποίος όχι μόνο υπέφερε για τις αμαρτίες σας, αλλά επίσης υπέφερε «πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους» ώστε «τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος, σύμφωνα με τη σάρκα, ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να περιθάλπει το λαό του σύμφωνα με τις ατέλειές τους»7 συμπεριλαμβανομένης, πιστεύω, της ατέλειας από την απώλεια της πίστεως;
Πού θα πάτε να μάθετε περισσότερα για το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα σας για την αιώνια ευδαιμονία και γαλήνη μας, ένα σχέδιο που είναι γεμάτο από θαυμαστές πιθανότητες, διδασκαλίες και καθοδήγηση για τη θνητή και αιώνια ζωή μας; Θυμηθείτε, το σχέδιο σωτηρίας δίνει στη θνητή ζωή νόημα, σκοπό και κατεύθυνση.
Πού θα πάτε να βρείτε μία λεπτομερή και εμπνευσμένη οργανωτική δομή Εκκλησίας μέσω της οποίας διδάσκεστε και υποστηρίζεστε από άνδρες και γυναίκες που είναι βαθιά αφοσιωμένοι στην υπηρέτηση του Κυρίου, με το να υπηρετούν εσάς και την οικογένειά σας;
Πού θα πάτε να βρείτε ζώντες προφήτες και αποστόλους, οι οποίοι έχουν κληθεί από τον Θεό να σας δώσουν ένα άλλο βοήθημα για συμβουλή, κατανόηση, παρηγοριά και έμπνευση για τις δυσκολίες της εποχής μας;
Πού θα πάτε να βρείτε άτομα που ζουν σύμφωνα με ένα εγκεκριμένο σύνολο αξιών και προτύπων που έχετε από κοινού και θέλετε να περάσετε στα παιδιά και τα εγγόνια σας;
Και πού θα πάτε να βιώσετε τη χαρά που προέρχεται μέσω των σωτήριων διατάξεων και διαθηκών του ναού;
Αδελφοί και αδελφές, το να αποδεχθούμε και να ζούμε το Ευαγγέλιο του Χριστού μπορεί να είναι γεμάτο προκλήσεις. Έτσι ήταν πάντοτε και πάντοτε θα είναι. Η ζωή μπορεί να είναι σαν τους πεζοπόρους που ανεβαίνουν ένα απότομο και κοπιαστικό μονοπάτι. Είναι φυσικό και κανονικό να σταματούμε περιστασιακώς στο μονοπάτι για να ξελαχανιάσουμε, να αξιολογήσουμε εκ νέου το μονοπάτι μας και να υπολογίσουμε εκ νέου το βήμα μας. Δεν χρειάζονται όλοι να σταματήσουν στο μονοπάτι, αλλά δεν είναι λάθος να το κάνετε, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες ζωής σας. Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι θετικό για όσους επωφελούνται πλήρως της ευκαιρίας να ανανεωθούν με το ζωντανό νερό του Ευαγγελίου του Χριστού.
Ο κίνδυνος έρχεται όταν κάποιος επιλέξει να περιπλανηθεί από το μονοπάτι που οδηγεί στο δένδρο της ζωής8. Ενίοτε μπορούμε να μάθουμε, να μελετήσουμε και να ξέρουμε, και ενίοτε πρέπει να πιστέψουμε, να εμπιστευτούμε και να ελπίζουμε.
Στο τέλος, καθένας μας πρέπει να απαντήσει στην ερώτηση του Σωτήρος: «Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε»;9 Όλοι πρέπει να ψάξουμε τη δική μας απάντησή σε αυτήν την ερώτηση. Για ορισμένους η απάντηση είναι εύκολη. Για άλλους είναι δύσκολη. Δεν προσποιούμαι ότι γνωρίζω γιατί η πίστη να πιστεύουμε έρχεται ευκολότερα για μερικούς παρά για άλλους. Απλώς είμαι τόσο ευγνώμων που γνωρίζω ότι οι απαντήσεις είναι πάντοτε εκεί και αν τις επιζητήσουμε --πραγματικά επιζητήσουμε με αληθινή πρόθεση και με πλήρη πρόθεση καρδιάς γεμάτης προσευχής-- τελικώς θα βρούμε τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μας καθώς συνεχίζουμε στο μονοπάτι του Ευαγγελίου. Στη διακονία μου, έχω γνωρίσει όσους έχουν περιπλανηθεί και επέστρεψαν ύστερα από τη δοκιμασία της πίστεώς τους.
Η ειλικρινής ελπίδα μου είναι ότι θα προσκαλέσουμε έναν αυξανόμενο αριθμό τέκνων του Θεού να βρουν και να παραμείνουν στο μονοπάτι του Ευαγγελίου, ώστε κι αυτοί να μπορέσουν να «φάνε από τον καρπό, ο οποίος [είναι] επιθυμητός υπεράνω κάθε άλλου καρπού»10.
Η εγκάρδια ικεσία μου είναι να παροτρύνουμε, να αποδεχθούμε, να καταλάβουμε και να αγαπούμε όσους αγωνίζονται με την πίστη τους. Δεν πρέπει ποτέ να παραμελούμε κάποιον από τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Είμαστε όλοι σε διαφορετικά μέρη στο μονοπάτι και χρειάζεται να εκτελούμε διακονία ο ένας στον άλλον αναλόγως.
Όπως ακριβώς θα πρέπει να ανοίγουμε την αγκάλη μας με πνεύμα καλωσορίσματος των νεοφώτιστων, έτσι εξίσου θα πρέπει να ασπαζόμαστε και να υποστηρίζουμε όσους έχουν ερωτήματα και παραπαίουν στην πίστη τους.
Χρησιμοποιώντας μία άλλη οικεία μεταφορά, προσεύχομαι ώστε όποιος σκέπτεται να φύγει από το «Παλαιό πλοίο Σιών», όπου ο Θεός και ο Χριστός είναι στο πηδάλιο, να κάνει μία παύση και να σκεφθεί προσεκτικά προτού φύγει.
Να γνωρίζετε ότι μολονότι μεγάλες θύελλες ανέμου και κύματα κτυπούν το παλαιό πλοίο, ο Σωτήρας είναι επιβιβασμένος και μπορεί να επιπλήξει τη θύελλα με την εντολή Του: «Σώπα, ησύχασε». Μέχρι τότε, δεν πρέπει να φοβόμαστε και πρέπει να έχουμε ακλόνητη πίστη και να ξέρουμε ότι «ακόμη και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν»11.
Αδελφοί και αδελφές, σας υπόσχομαι στο όνομα του Κυρίου ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την Εκκλησία Του και ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ κανέναν μας. Θυμηθείτε την απάντηση του Πέτρου στην ερώτηση και τα λόγια του Σωτήρος:
«Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής·
»κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού»12.
Καταθέτω μαρτυρία ότι δεν υπάρχει «άλλο όνομα που να δοθεί, ούτε άλλη οδός ούτε τρόπος με τα οποία να μπορέσει να επέλθει σωτηρία προς τα τέκνα των ανθρώπων, παρά μόνο διά και μέσω του ονόματος του Χριστού»13.
Επίσης καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός έχει καλέσει αποστόλους και προφήτες στην εποχή μας και έχει αποκαταστήσει την Εκκλησία Του με διδασκαλίες και εντολές ως «καταφύγιο από τη θύελλα και την οργή» που θα έλθει ασφαλώς εκτός κι αν οι άνθρωποι του κόσμου μετανοήσουν και επιστρέψουν σε Εκείνον14.
Καταθέτω περαιτέρω μαρτυρία ότι ο Κύριος «προσκαλεί όλους να έλθουν προς αυτόν και να γευτούν την καλοσύνη του. Και δεν αρνείται κανέναν που έρχεται προς αυτόν, μαύρους και άσπρους, δέσμιους και ελεύθερους, αρσενικούς και θηλυκούς… και όλοι είναι ίδιοι για το Θεό»15.
Ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας και το αποκατεστημένο Ευαγγέλιό Του θα μας οδηγήσει με ασφάλεια πίσω στην παρουσία των Επουράνιων Γονέων μας, αν παραμείνουμε στο μονοπάτι του Ευαγγελίου και ακολουθούμε τα βήματά Του. Για το οποίο καταθέτω μαρτυρία, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.