1. Trzeciego października roku tysiąc dziewięćset osiemnastego siedziałem w swoim pokoju, rozważając pisma święte;

2. I rozmyślając nad wielką ofiarą zadośćuczynienia złożoną przez Syna Bożego dla odkupienia świata;

3. I nad wielką i zadziwiającą miłością okazaną przez Ojca i Syna poprzez przyjście Odkupiciela na świat;

4. Aby przez Jego zadośćuczynienie i przez posłuszeństwo zasadom ewangelii ludzkość mogła być zbawiona.

5. Kiedy byłem tym zajęty, umysł mój zwrócił się do pism apostoła Piotra, do pierwszych świętych rozproszonych po Poncie, Galacji, Kapadocji i innych częściach Azji, gdzie głoszono ewangelię po ukrzyżowaniu Pana.

6. Otworzyłem Biblię i przeczytałem rozdział trzeci i czwarty Pierwszego Listu Piotra, i kiedy czytałem, byłem pod wielkim wrażeniem, większym niż kiedykolwiek przedtem, następujących fragmentów:

7. „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz przez Ducha został ożywiony.

8. W nim też poszedł i głosił duchom będącym w więzieniu,

9. Które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której kilka, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę” (Ⅰ List Piotra 3:18–20).

10. „W tym celu bowiem i zmarłym głoszona była ewangelia, aby w ciele osądzeni zostali na sposób ludzki, ale w duchu żyli na sposób Boży” (Ⅰ List Piotra 4:6).

11. Gdy tak rozmyślałem nad tymi sprawami, które są zapisane, oczy mojego zrozumienia otwarły się, a Duch Pana spoczął na mnie, i ujrzałem zastępy zmarłych, zarówno małych, jak i wielkich.

12. I była zgromadzona w jednym miejscu niezliczona kompania duchów sprawiedliwych, którzy byli wierni w świadectwie Jezusa, kiedy żyli w doczesności;

13. I którzy złożyli ofiary na podobieństwo wielkiej ofiary Syna Bożego, i cierpieli utrapienia w imię ich Odkupiciela.

14. Wszyscy ci opuścili życie doczesne, trwając w nadziei na chwalebne zmartwychwstanie przez łaskę Boga Ojca i Jego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa.

15. Ujrzałem, że są napełnieni radością i weselem, i radowali się wspólnie, bowiem dzień ich wybawienia był blisko.

16. Byli zebrani w oczekiwaniu na przyjście Syna Bożego do świata duchów, aby ogłosił im odkupienie z pęt śmierci.

17. Ich śpiący proch miał być przywrócony do swego doskonałego kształtu, kość do kości, a ścięgna i ciało na nich, duch i ciało zjednoczone, aby nigdy więcej nie zostały rozdzielone, aby otrzymali pełnię radości.

18. Kiedy ta wielka rzesza oczekiwała i rozmawiała, radując się w godzinie ich wyzwolenia z łańcuchów śmierci, ukazał się Syn Boży, głosząc wolność więźniom, którzy byli wierni;

19. I tam głosił im wieczną ewangelię, doktrynę zmartwychwstania i odkupienia ludzkości z upadku, a także z osobistych grzechów na warunkach pokuty.

20. Ale do niegodziwych nie poszedł, i pośród bezbożnych i nieskorych do pokuty, którzy zbrukali się jeszcze w ciele, głos Jego nie wzniósł się;

21. Ani też zbuntowani, którzy odrzucili świadectwa i ostrzeżenia starożytnych proroków, nie dojrzeli Jego obecności, ani nie spojrzeli na oblicze Jego.

22. Tam, gdzie oni byli, ciemność panowała, ale pośród prawych był pokój;

23. I radowali się święci ze swego odkupienia, i zgięli kolano, i uznali Syna Bożego za swego Odkupiciela i Wyzwoliciela od śmierci i łańcuchów piekielnych.

24. Oblicza ich jaśniały, a promienność z obecności Pańskiej spoczęła na nich, i śpiewali pochwały Jego świętemu imieniu.

25. Dziwiłem się, bowiem rozumiałem, że Zbawiciel spędził około trzech lat w Swej posłudze pośród Żydów i pośród tych z domu Izraela, starając się nauczyć ich wiecznej ewangelii i nawołując do pokuty;

26. A jednak, pomimo Jego potężnych dzieł i cudów, i głoszenia prawdy z wielką mocą i upoważnieniem, było zaledwie kilku, którzy zważali na głos Jego i radowali się obecnością Jego, i przyjęli zbawienie z Jego rąk.

27. Lecz posługa Jego pośród tych, którzy zmarli, ograniczona była do krótkiego czasu dzielącego ukrzyżowanie i Jego zmartwychwstanie;

28. I byłem zadziwiony słowami Piotra — w których rzekł, że Syn Boży głosił w więzieniu duchom, które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego — jak to było możliwe, aby głosił tym duchom i wykonał niezbędną pracę pośród nich w tak krótkim czasie.

29. I gdy byłem zadziwiony, otwarły się oczy moje, a zrozumienie moje zostało ożywione, i zrozumiałem, że Pan nie poszedł osobiście pośród niegodziwych i nieposłusznych, którzy odrzucili prawdę, aby ich nauczać;

30. Lecz oto, spośród prawych zorganizował Swoje siły i wyznaczył posłańców odzianych w moc i upoważnienie, i polecił im pójść i ponieść światło ewangelii tym, którzy byli w ciemnościach — nawet wszystkim duchom ludzkim; i w ten sposób głoszono ewangelię zmarłym.

31. I wybrani posłańcy poszli, aby głosić dzień łaski Pana, a także ogłosić wolność więźniom, którzy byli związani, oraz wszystkim, którzy odpokutują za swe grzechy i przyjmą ewangelię.

32. Tak głoszono ewangelię tym, którzy umarli w swych grzechach, bez wiedzy o prawdzie, czyli w wykroczeniu, odrzuciwszy proroków.

33. Tych uczono wiary w Boga, pokuty za grzechy, chrztu w zastępstwie dla odpuszczenia grzechów, daru Ducha Świętego przez nałożenie rąk,

34. I wszystkich innych zasad ewangelii, które koniecznie musieli poznać, aby mogli zakwalifikować się i być osądzeni niczym ludzie w ciele, ale żyć według Boga w duchu.

35. I tak było wiadome pośród zmarłych — zarówno małych, jak i wielkich, nieprawych i wiernych — że odkupienie zostało dokonane poprzez ofiarę Syna Bożego na krzyżu.

36. I tak było wiadome, że Odkupiciel nasz spędził pewien czas podczas Swego pobytu w świecie duchów na pouczaniu i przygotowywaniu wiernych duchów proroków, którzy o Nim świadczyli w ciele;

37. Aby ponieśli wieść o odkupieniu do wszystkich zmarłych, do których nie mógł sam pójść ze względu na ich bunt i wykroczenia, aby oni przez posługę sług Jego mogli także usłyszeć słowa Jego.

38. Pomiędzy wielkimi i potężnymi, którzy byli zebrani w tej ogromnej kongregacji prawych, był Ojciec Adam, Najstarszy Dniami i ojciec wszystkich,

39. I nasza pełna chwały Matka Ewa z wieloma swoimi wiernymi córkami, które żyły na przestrzeni wieków i oddawały cześć prawdziwemu i żywemu Bogu.

40. Abel, pierwszy męczennik, był tam i brat jego, Set, jeden z potężnych, który był na dokładne podobieństwo ojca swego, Adama.

41. Noe, który dał ostrzeżenie o potopie; Szem, wielki wyższy kapłan; Abraham, ojciec wiernych; Izaak, Jakub i Mojżesz, wielki prawodawca Izraela;

42. I Izajasz, który ogłosił przez proroctwo, że namaszczono Odkupiciela, aby przewiązał rany tych o złamanym sercu, ogłosił wolność pojmanym oraz otwarcie więzienia tym, którzy byli związani — także tam byli.

43. Ponadto Ezechiel, któremu w wizji ukazano wielką dolinę wyschłych kości, które miały być odziane w ciało, aby wyjść ponownie w zmartwychwstaniu zmarłych, jako żywe dusze;

44. Daniel, który przewidział i zapowiedział ustanowienie królestwa Bożego w dniach ostatnich, które nigdy więcej nie zostanie zniszczone ani oddane innemu ludowi;

45. Elias, który był z Mojżeszem na Górze Przemienienia;

46. I Malachiasz, prorok, który świadczył o przyjściu Eliasza — o którym także mówił Moroni do Proroka Józefa Smitha, ogłaszając, że przyjdzie przed nadejściem wielkiego i strasznego dnia Pana — byli tam także.

47. Prorok Eliasz miał zasadzić w sercach dzieci obietnice uczynione ich ojcom,

48. Zapowiadając wielkie dzieło, które będzie dokonane w świątyniach Pana w dyspensacji pełni czasów dla odkupienia zmarłych i zapieczętowania dzieci do rodziców, aby cała ziemia nie została obłożona klątwą i zniszczona całkowicie w czasie Jego przyjścia.

49. Wszystkich tych i wielu innych, nawet proroków, którzy mieszkali pośród Nefitów i świadczyli o przyjściu Syna Bożego, pomieszanych w ogromnym zgromadzeniu i oczekujących swego wyzwolenia,

50. Bowiem zmarli postrzegali długą nieobecność swoich duchów w ciałach jako niewolę.

51. Tych nauczał Pan i dał im moc, by wyszli po Jego zmartwychwstaniu, aby wstąpili do królestwa Jego Ojca i tam zostali ukoronowani nieśmiertelnością i życiem wiecznym,

52. I kontynuowali odtąd swoje dzieło, jako obiecał Pan, i uczestniczyli we wszystkich błogosławieństwach, jakie trzymano w rezerwie dla tych, którzy Go miłują.

53. Prorok Józef Smith i mój ojciec, Hyrum Smith, Brigham Young, John Taylor, Wilford Woodruff i inne znamienite duchy, które zachowano, aby wyszły w pełni czasów, aby uczestniczyły w położeniu podwalin pod wielkie dzieło w dniach ostatnich,

54. Łącznie z budową świątyń i dokonywaniem w nich obrzędów dla odkupienia zmarłych — byli także w świecie duchów.

55. Zauważyłem, że byli też pośród szlachetnych i wielkich, których wybrano na początku, aby byli włodarzami Kościoła Boga.

56. Jeszcze zanim się narodzili, wraz z wieloma innymi, otrzymali pierwsze lekcje w świecie duchów, i byli przygotowani na wyjście we właściwym czasie Pańskim, aby trudzić się w Jego winnicy dla zbawienia dusz człowieczych.

57. Dostrzegłem, że wierni starsi tej dyspensacji, kiedy odchodzą z życia doczesnego, nadal trudzą się głoszeniem ewangelii pokuty i odkupienia przez ofiarę Jednorodzonego Syna Bożego pośród tych, którzy są w ciemności i w okowach grzechu w wielkim świecie duchów zmarłych.

58. Zmarli, którzy odpokutują, zostaną odkupieni przez posłuszeństwo obrzędom domu Boga,

59. A kiedy już zapłacą karę za swoje wykroczenia i będą obmyci do czystości, otrzymają nagrodę według uczynków swoich, bowiem oni są dziedzicami zbawienia.

60. Taka była objawiona mi wizja odkupienia zmarłych, i daję świadectwo, i wiem, że to świadectwo jest prawdziwe, przez błogosławieństwo naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa; tak jest. Amen.