Rozdział 70
Objawienie dane za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha w Hiram w stanie Ohio, 12 listopada 1831 r. W historii Proroka podano, że cztery nadzwyczajne konferencje odbyły się w okresie od 1 do 12 listopada włącznie. Na ostatnim z tych zgromadzeń rozważano wielkie znaczenie objawień, które później opublikowano w „Book of Commandments” [Księdze przykazań], zwanej później Doktryną i Przymierzami. Objawienie to zostało dane po tym, jak podczas konferencji oświadczono, że objawienia miały „dla Kościoła wartość bogactw całego świata”. W historii Józefa Smitha opisano te objawienia jako „podwalinę Kościoła w tych ostatnich dniach i dobrodziejstwo dla świata wykazujące, że klucze tajemnic królestwa naszego Zbawiciela ponownie powierzono człowiekowi”.
1–5: Wyznaczenie szafarzy odpowiedzialnych za opublikowanie objawień; 6–13: Ci, którzy trudzą się rzeczami duchowymi, godni są swojej zapłaty; 14–18: Święci winni być równi w rzeczach doczesnych.
1. Patrzcie i zważajcie, o mieszkańcy Syjonu, i ty, cały ludu mojego Kościoła, coś jest daleko, i usłyszcie słowo Pana, które daję słudze mojemu, Józefowi Smithowi jun., a także słudze mojemu, Martinowi Harrisowi, a także słudze mojemu, Oliverowi Cowdery’emu, i słudze mojemu, Johnowi Whitmerowi, i słudze mojemu, Sidneyowi Rigdonowi, i słudze mojemu, Williamowi W. Phelpsowi, jako przykazanie dla nich.
2. Bowiem daję im przykazanie; przeto zważajcie i usłyszcie, gdyż tak rzecze do nich Pan —
3. Ja, Pan, wyznaczyłem i ustanowiłem ich, aby byli aszafarzami objawień i przykazań, które im dałem i które im później dam;
4. I zażądam od nich sprawozdania z tego szafarstwa w dniu sądu.
5. Przeto wyznaczyłem im — i to jest ich zadanie w Kościele Bożym — aby zarządzali nim i tym, co się do niego odnosi, zaiste, jego dobrodziejstwami.
6. Przeto daję im przykazanie, aby nie dali tych rzeczy Kościołowi ani światu;
7. Jednakże jeżeli otrzymają więcej, niż jest konieczne na ich potrzeby i pragnienia, dane to będzie do mojego aspichlerza;
8. I dobrodziejstwa będą poświęcone mieszkańcom Syjonu i ich potomstwu, jeśli zostaną adziedzicami zgodnie z prawami królestwa.
9. Oto tego wymaga Pan od każdego człowieka w jego aszafarstwie, które Ja, Pan, wyznaczyłem lub wyznaczę później każdemu.
10. I oto, nikt, kto należy do Kościoła Boga żywego nie jest zwolniony z przestrzegania tego prawa;
11. Zaiste, ani biskup, ani apełnomocnik, który prowadzi spichlerz Pański, ani ten, kogo wyznaczono, aby miał szafarstwo nad sprawami doczesnymi.
12. A ten, kogo wyznaczono, aby zarządzał sprawami duchowymi, ten jest agodny swej zapłaty, tak samo jak i ci, których wyznaczono, aby mieli szafarstwo w zarządzaniu sprawami doczesnymi;
13. Zaiste, nawet obfitszej, a obfitość ta jest im pomnożona przez przejawy Ducha.
14. Jednak arówni będziecie w tym, co doczesne, i to bez niechęci, bo inaczej powstrzymana zostanie obfitość przejawów Ducha.
15. A teraz to aprzykazanie daję mym sługom dla ich dobra, kiedy tu pozostają, dla ukazania mych błogosławieństw, które spoczywają na ich głowach, dla nagrodzenia ich bpilności i dla ich bezpieczeństwa;
16. Dla strawy i dla aokrycia, dla dziedzictwa, dla domów i dla ziem, bez względu na warunki, w jakich Ja, Pan, ich umieszczę i dokądkolwiek Ja, Pan, ich poślę.
17. Bowiem byli wierni w awielu sprawach i postąpili dobrze, o ile nie zgrzeszyli.
18. Oto Ja, Pan, jestem amiłosierny i będę im błogosławił, i dostąpią radości z tego powodu. Tak jest. Amen.