Rozdział 51
Objawienie dane za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha w Thompson w stanie Ohio, 20 maja 1831 r. W tym czasie święci migrujący ze stanów wschodnich zaczęli przybywać do stanu Ohio i pojawiła się konieczność poczynienia konkretnych planów osiedlenia ich. Jako że przedsięwzięcie to leżało szczególnie w kompetencji urzędu biskupa, Biskup Edward Partridge pragnął porady w tej sprawie, w związku z czym Prorok zapytał Pana.
1–8: Edward Partridge jest wyznaczony do kierowania szafarstwem i własnościami; 9–12: Święci mają postępować uczciwie i otrzymywać tyle samo; 13–15: Mają oni założyć spichlerz biskupa i zorganizować własności według prawa Pana; 16–20: Stan Ohio ma być tymczasowym miejscem zgromadzenia.
1. Zważaj na mnie, rzecze Pan, twój Bóg, a mówić będę do mego sługi, aEdwarda Partridge’a, i dam mu wskazówki; bowiem tak ma być, że otrzyma wskazówki, jak zorganizować ten lud.
2. Bowiem tak ma być, że będą zorganizowani według mych apraw, w przeciwnym wypadku zostaną odcięci.
3. Przeto niechaj sługa mój, Edward Partridge, i ci, których wybrał, z których jestem bardzo zadowolony, wyznaczą ludowi jego część, każdemu arówno, stosownie do jego rodziny, według jego warunków oraz jego pragnień i bpotrzeb.
4. I niechaj sługa mój, Edward Partridge, kiedy wyznaczy komuś jego część, da mu pismo zabezpieczające jego część, aby ją miał — to jest właśnie prawo i dziedzictwo w Kościele — chyba że dopuści się wykroczenia i zostanie uznany za niegodnego przez głos Kościoła, według praw i aprzymierzy Kościoła, by należeć do Kościoła.
5. A jeżeli dopuści się wykroczenia i będzie uznany za niegodnego, by należeć do Kościoła, nie będzie miał prawa roszczenia sobie tej części, którą poświęcił biskupowi dla biednych i potrzebujących mojego Kościoła; przeto nie zachowa daru, ale będzie mieć prawo jedynie do tej części, którą mu zapisano.
6. I tak wszystko będzie zabezpieczone, azgodnie z bprawami kraju.
7. I niechaj to, co należy do tego ludu, zostanie mu wyznaczone.
8. A co do apieniędzy pozostawionych temu ludowi — niechaj wyznaczony będzie pełnomocnik, by przyjmował bpieniądze na zakup żywności i okrycia, zgodnie z potrzebami ludzi.
9. I niechaj każdy człowiek postępuje auczciwie i będzie równy pośród tych ludzi, i otrzymuje tyle samo, abyście byli bjednym, tak jak wam nakazałem.
10. I niechaj to, co należy do tego ludu, nie będzie odebrane i dane ludowi ainnego kościoła.
11. Przeto jeśli inny kościół otrzymał pieniądze od tego kościoła, niechaj zwróci temu kościołowi, jako się umówią;
12. A będzie to uczynione poprzez biskupa lub pełnomocnika, który będzie wyznaczony agłosem Kościoła.
13. I ponownie, niechaj biskup wyznaczy aspichlerz dla tego kościoła; i niechaj wszystko — zarówno pieniądze, jak i żywność — co jest ponad bpotrzeby i pragnienia tego ludu, będzie przechowane w rękach biskupa.
14. I niechaj on także zatrzyma dla siebie na swoje potrzeby, i na potrzeby swojej rodziny, gdy jest zatrudniony w tej sprawie.
15. I tak nadaję temu ludowi przywilej zorganizowania się według mych apraw.
16. I poświęcam dla nich aten kraj na krótki okres, dopóki ja, Pan, nie zapewnię im czegoś innego, i nie nakażę, aby stąd poszli;
17. Ani godzina, ani dzień nie są im dane, przeto niech gospodarzą na tej ziemi tak, jak by mieli na niej pozostać przez lata, a obróci się im to na dobre.
18. Oto będzie to wzorem dla sługi mojego, Edwarda Partridge’a, w innych miejscach, we wszystkich kościołach.
19. A kto okaże się wiernym, sprawiedliwym i mądrym aszafarzem, ten dostąpi bradości Swego Pana i odziedziczy życie wieczne.
20. Zaprawdę, powiadam wam, Jam jest Jezus Chrystus, który aprzyjdzie szybko, w bgodzinie, w której się Go nie spodziewacie. Tak jest. Amen.