Pisma święte
Doktryna i Przymierza 19


Rozdział 19

Objawienie dane za pośrednictwem Józefa Smitha w Manchesterze w stanie Nowy Jork, prawdopodobnie latem 1829 r. W swojej historii Prorok przedstawia je jako „przykazanie od Boga, a nie od człowieka, dla Martina Harrisa, dane przez Tego, który jest Wieczny”.

1–3: Chrystus ma wszelką moc; 4–5: Wszyscy ludzie muszą odpokutować lub cierpieć; 6–12: Wieczna kara jest karą Bożą; 13–20: Chrystus cierpiał za wszystkich, aby sami nie musieli cierpieć, jeżeli odpokutują; 21–28: Głoś ewangelię pokuty; 29–41: Oznajmiaj dobrą nowinę.

1. Jam jest aAlfa i Omega, bChrystus Pan; zaiste, Jam jest Ten, Początek i Koniec, Odkupiciel świata.

2. Ja, wykonawszy do akońca wolę Tego, którego jestem, samego Ojca, dotyczącą mnie — uczyniłem to, abym mógł sobie bpodporządkować wszystkie rzeczy —

3. Zachowując całą amoc, nawet moc bzniszczenia Szatana i jego uczynków w ckońcu świata i w ostatnim wielkim dniu sądu, jaki wydam na mieszkańców ziemi, dsądząc każdego według jego dzieł i euczynków.

4. I w istocie każdy człowiek musi aodpokutować lub bcierpieć, bowiem ja, Bóg, jestem cbez końca.

5. Dlatego nie acofnę sądów, jakie wydam, ale nieszczęścia spadną na tych, którzy się znajdą po mojej blewicy, zaiste, spadną na nich płacz, czawodzenie i zgrzytanie zębami.

6. Jednakże anie napisano, że nie będzie kresu tej męce, ale napisano męka bnieskończona.

7. Ponownie napisano awieczne potępienie, a więc wyrażono to jaśniej niż w innych pismach, aby wzruszyć serca dzieci ludzkich, a wszystko dla chwały mego imienia.

8. Dlatego więc wyjaśnię ci tę tajemnicę, bowiem dane ci jest poznać ją, jako znali ją moi apostołowie.

9. Mówię do ciebie, który zostałeś do tego wybrany, że możesz wejść do mego aodpoczynku.

10. Oto jakże wielka jest atajemnica boskości! Bowiem jestem nieskończony i kara wymierzona z mojej ręki jest karą nieskończoną, bowiem imię moje jest bNieskończony. Dlatego —

11. aWieczna kara jest karą Bożą.

12. Nieskończona kara jest karą Bożą.

13. Przeto nakazuję ci odpokutować i przestrzegać aprzykazań, które otrzymałeś z ręki mego sługi, Józefa Smitha jun., w imię moje;

14. A otrzymałeś je przez moją wszechmocną potęgę;

15. Dlatego nakazuję ci, abyś odpokutował — odpokutuj, abym nie smagał cię biczem mych ust i gniewem moim, i oburzeniem, a acierpienia twoje, by nie były dotkliwe — nie wiesz nawet, jak dotkliwe, nie wiesz, jak dojmujące, nie wiesz, jak ciężkie do zniesienia.

16. Bowiem ja, Bóg, acierpiałem je za wszystkich, aby nie bmusieli cierpieć, jeżeli codpokutują;

17. Ale jeżeli nie odpokutują, acierpieć muszą, jako ja sam cierpiałem;

18. A cierpienia te sprawiły, że nawet ja sam, będąc Bogiem, będąc największym ze wszystkich, drżałem z bólu i krwawiłem ze wszystkich porów, i cierpiałem w ciele i w duchu — i pragnąłem, abym anie musiał wypić kielicha goryczy i abym mógł się cofnąć —

19. Jednakże chwała niech będzie Ojcu, i skosztowałem, i aukończyłem swe przygotowania dla dzieci ludzkich.

20. Przeto ponownie nakazuję ci, abyś odpokutował, abym cię nie ukorzył swoją wszechmocną potęgą; i abyś awyznał swoje grzechy, abyś nie cierpiał kar, o których mówiłem, a z których pokosztowałeś w najmniejszym stopniu, gdy wycofałem mego Ducha.

21. I nakazuję ci, abyś agłosił tylko pokutę i bnie pokazywał tych rzeczy światu, dopóki w mądrości Swej nie uznam tego za stosowne.

22. Bo nie azniosą teraz mięsa, ale otrzymać muszą bmleko; przeto nie mogą poznać tych spraw, aby nie zginęli.

23. Ucz się o mnie i słuchaj mych słów, akroczbłagodności Ducha mojego, a doznasz cspokoju we mnie.

24. Jam jest aJezus Chrystus, przyszedłem z woli Ojca i czynię Jego wolę.

25. I ponownie nakazuję ci, abyś nie apożądał bżony bliźniego swego ani nie nastawał na jego życie.

26. I ponownie nakazuję ci, abyś nie pożądał swojej własności, lecz udzielił jej szczodrze dla druku Księgi Mormona, która zawiera aprawdę i słowo Boga —

27. Które jest moim słowem do aInnych narodów, aby wkrótce dotarło do bŻydów, których cresztką są Lamanici, aby uwierzyli w ewangelię i nie czekali na przyjście dMesjasza, który już przyszedł.

28. I ponownie nakazuję ci, abyś się amodlił zarówno bna głos, jak i w sercu swoim, zarówno przed światem, jak i w sekrecie, zarówno otwarcie, jak i na osobności.

29. agłosić będziesz dobrą nowinę, zaiste, rozgłaszać ją będziesz ze szczytów gór, z każdego wzniesienia i pośród wszystkich ludów, jakie wolno ci będzie zobaczyć.

30. A czynić to będziesz z całą pokorą, aufając we mnie, nie urągając tym, co ci urągają.

31. I nie będziesz mówić o azasadach, ale będziesz głosić pokutę i bwiarę w Zbawiciela, codpuszczenie grzechów przez dchrzest i przez eogień, to jest, zaiste, samego fDucha Świętego.

32. Oto jest wielkie i ostatnie aprzykazanie, które ci daję w tej sprawie; to wystarczy do codziennego postępowania, aż do końca twego życia.

33. I niedoli doznasz, jeżeli zlekceważysz te arady, zaiste, aż do zagłady ciebie samego i własności twojej.

34. aUdziel części swojej własności, zaiste, nawet części swej ziemi i wszystkiego, a zostaw tylko dość na utrzymanie swojej rodziny.

35. Spłać adług, jaki bzaciągnąłeś u drukarza. Wyzwól się z cniewoli.

36. aOpuść dom swój i rodzinę, i wracaj tylko wtedy, gdy zapragniesz ich widzieć;

37. aMów swobodnie do wszystkich, zaiste, głoś, nawołuj, oznajmiaj bprawdę, wręcz donośnym głosem, radując się i wołając — Hosanna, hosanna, błogosławione niech będzie imię Pana Boga!

38. aMódl się zawsze, a bprzeleję na ciebie mojego Ducha i wielkie będzie twoje błogosławieństwo — zaiste, większe niż skarby ziemi i deprawacja, jaką można za nie uzyskać.

39. Czyż możesz czytać to, nie radując się i nie weseląc w swoim sercu?

40. Czyż możesz dalej biegać dokoła jako ślepy przewodnik?

41. Albo czy możesz być apokorny i łagodny, i mądrze postępować przede mną? Zaiste, bprzyjdź do mnie, twego Zbawiciela. Amen.