-
រាយការណ៍ ៖សូមចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ អំពីពេលដែលអ្នកបានបង្ហាញសេចក្ដីទៀងត្រង់កាលពីសប្ដាហ៍មុន ។
-
ពិចារណា ៖តើការរៀនសូត្របង្កើតឲ្យមានឱកាសយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
មើល ៖« Education for a Better Life » មាននៅលើគេហទំព័រ srs.lds.org/videos ។ ( គ្មានវីដេអូឬ ? សូមអាន ទំព័រ ២៩ ) ។
ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចចូលមើលវីដេអូបានទេ សូមអានអត្ថបទរឿងនេះវិញ ។
អែលឌើរ យ៉ូសែប ដបុលយូ ស៊ីតាទី ៖ កាលខ្ញុំអាយុ ១៣ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងតំបន់ដ៏ក្រីក្របំផុតក្នុងប្រទេស កេនយ៉ា ។ ប្រជាជននៅទីនោះពុំមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននោះទេ ។ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងឡាយដែលហាក់ដូចជាមានលទ្ធភាពធ្វើអ្វីៗដែលមនុស្សដទៃទៀតឲ្យតម្លៃនោះ គឺជាអ្នកដែលមានការអប់រំខ្ពស់ ។ ខ្ញុំបានឃើញថា ការអប់រំគឺជាកូនសោនាំទៅរកជីវិតកាន់តែប្រសើរមួយ ។
ខ្ញុំបានបន្តមានគំនិតនោះ ដែលឲ្យខ្ញុំទៅជួបនិយាយជាមួយនាយកសាលាមួយ ដែលខ្ញុំពិតជាចង់ចូលរៀននៅទីនោះ ។ ខ្ញុំបានត្រូវការកង់របស់ឪពុកខ្ញុំ ដើម្បីជិះទៅកាន់សាលានោះ ដែលវាស៊ីពេលអស់កន្លះថ្ងៃ ។ ខ្ញុំមិនដែលចេញពីភូមិរបស់ខ្ញុំទេ ។ ខ្ញុំពុំនិយាយភាសាអង់គ្លេសបានល្អនោះទេ ហើយនាយកសាលានោះគឺជាជនជាតិស្បែកស ។ ខ្ញុំពុំដែលធ្លាប់បាននិយាយដោយផ្ទាល់ជាមួយជនជាតិស្បែកសពីមុនមកទេ ដូច្នេះគំនិតនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច ។
មានអ្វីមួយក្នុងខ្លួនខ្ញុំបានបន្តជំរុញខ្ញុំ ហើយប្រាប់ថា ខ្ញុំគួរតែធ្វើដូចនេះ ដូច្នេះខ្ញុំក៏បានទៅជួបនាយកសាលានោះ ។ នៅពេលខ្ញុំមើលទៅគាត់ ខ្ញុំអាចឃើញថា គាត់ភា្ញក់ផ្អើលដែលឃើញយុវជនរូបនេះឈរនៅចំពោះគាត់ហាក់ដូចជាទាហាន ។ គាត់មានកែវភ្នែកស្រទន់ ដូច្នេះវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានភាពក្លាហាន ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំពិតជាចង់ចូលរៀននៅសាលានេះ ហើយខ្ញុំនឹងរីករាយបំផុតប្រសិនបើគាត់ទទួលយកខ្ញុំ ។ គាត់ក៏បានតបថា « ចាំមើលលទ្ធផលនៃការធ្វើតេស្តសិន » ។ ខ្ញុំបានពោលថា « អរគុណ លោកនាយក » ។ មិនបានបួននាទីផង ខ្ញុំបានចេញពីការិយាល័យរបស់គាត់ ។
អំឡុងបួននាទីដែលខ្ញុំបានចំណាយក្នុងការិយាល័យនោះ ពិតជាគ្រាដ៏មានអត្ថន័យក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ ខ្ញុំគឺជាសិស្សតែម្នាក់គត់ដែលចេញពីសាលាបឋមសិក្សារបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យចូលរៀនក្នុងសាលាដ៏មានគុណភាពបំផុតក្នុងតំបន់របស់យើង ។ ហេតុការណ៍ដែលបុរសដ៏សប្បុរសម្នាក់នេះបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការដឹងគុណ ហើយវាបានបំផុសគំនិតខ្ញុំឲ្យប្រឹងប្រែងដើម្បីក្លាយជាសិស្សឆ្នើមនៅក្នុងថ្នាក់ ។
ការណ៍នោះបានបើកឱកាសថ្មីឲ្យខ្ញុំបន្តទៅសាលាមានគុណភាពល្អមួយទៀត ហើយបន្ទាប់មករៀបចំខ្លួនរៀនសាកលវិទ្យាល័យ ។ ការអប់រំរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចជួបភរិយារបស់ខ្ញុំនៅសាកលវិទ្យាល័យ ។ វាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំរកបានការងារមួយធ្វើនៅទីក្រុង ។ កាលកំពុងរស់នៅណៃរ៉ូប៊ី យើងបានជួបអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាស្វាមីភរិយាមួយគូ ដែលបានអញ្ជើញពួកយើងទៅលេងផ្ទះរបស់ពួកគេ ជាទីដែលយើងមានការប្រជុំនានាជាមួយអ្នកទាំងឡាយដែលជាសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ប្រសិនបើខ្ញុំពុំបានរស់នៅណៃរ៉ូប៊ីនៅពេលនោះទេ ខ្ញុំក៏ពុំដែលស្គាល់ដំណឹងល្អដែរ ។ ហេតុការណ៍ដែលខ្ញុំមានការងារដ៏ពិតប្រាកដមួយ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការអប់រំគឺជាកូនសោនាំទៅរកភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ។ វានឹងផ្ដល់មធ្យោបាយជាច្រើនដើម្បីឲ្យអ្នកអាចផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនអ្នកខាងសាច់ឈាម និងក្លាយជាមនុស្សមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនខាងវិញ្ញាណផងដែរ ។
សូមត្រឡប់ទៅ ទំព័រ ២៦វិញ ។
-
ពិភាក្សា ៖តើអែលឌើរ យ៉ូសែប ដបុលយូ ស៊ីតាទី ចង់បានអ្វីកាលលោកមានអាយុ ១៣ ឆ្នាំ ? តើលោកបានធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីសម្រេចបំណងនោះ ?
-
អាន ៖គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៨៨:១១៨–១១៩ និង ការដកស្រង់ប្រសាសន៍របស់ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( នៅខាងស្ដាំ )
-
ពិចារណា ៖តើអ្នកធ្លាប់បានទទួលគំនិត និងការបំផុសគំនិតអ្វីខ្លះពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទាក់ទងនឹងការកែលម្អជីវិតរបស់អ្នក ?
-
តាំងចិត្ត ៖សូមតាំងចិត្តធ្វើតាមសកម្មភាពដូចខាងក្រោមក្នុងអំឡុងសប្ដាហ៍ ។ សូមគូសសញ្ញាកែងក្នុងប្រអប់ នៅពេលអ្នកបានធ្វើសកម្មភាពនីមួយៗ ។
-
បំំពេញតាមគោលដៅខាងក្រោម ហើយត្រួតពិនិត្យសកម្មភាព ។
-
បញ្ចប់ការសរសេរ « បេសកកម្មជីវិត » របស់អ្នក រួចពិភាក្សាអំពីវាជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក ។
-
សូមឲ្យនរណាម្នាក់ធ្វើជាអ្នកផ្ដល់ប្រឹក្សា ហើយណាត់ពេលជួប ។