២ ៖
អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
-
រាយការណ៍ ៖សូមចែកចាយដោយសង្ខេបជាមួយក្រុម នូវរបៀបដែលអ្នកបានកាន់តែមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួននៅសប្ដាហ៍មុន ។
-
ពិចារណា ៖តើសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានឥទ្ធិពលលើភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
មើល ៖« Exercise Faith in Jesus Christ » មាននៅលើគេហទំព័រ srs.lds.org/videos ។ ( គ្មានវីដេអូឬ ? សូមអាន ទំព័រ ៧ ) ។
អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចចូលមើលវីដេអូបានទេ សូមអានអត្ថបទរឿងនេះវិញ ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ៖ ការធ្វើសកម្មភាពគឺជាការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ។ កូនចៅអ៊ីស្រាអែលសែងហិបនៃសេចក្ដីសញ្ញា ។ ពួកគេមកដល់ទន្លេយ័រដាន់ ។ ការសន្យាគឺថា ពួកគេនឹងឆ្លងកាត់ទន្លេនៅលើដីស្ងួត ។ តើទឹកបានញែកនៅពេលណា ? គឺនៅពេលជើងរបស់ពួកគេទទឹក ។ ពួកគេដើរចូលទៅក្នុងទឹក—ធ្វើសកម្មភាព ។ ព្រះចេស្តាសម្ដែងឲ្យឃើញតាមក្រោយ—ទឹកបានញែកចេញពីគ្នា ។
ជារឿយៗយើងជឿថា « ខ្ញុំនឹងមានការយល់ដឹងដ៏ឥតខ្ចោះនេះជាមុនសិន រួចខ្ញុំនឹងបំប្លែងការយល់ដឹងនោះទៅជាសកម្មភាពដែលខ្ញុំធ្វើ ។ ខ្ញុំសូមផ្ដល់យោបល់ថា យើងមានការយល់ដឹងល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាពហើយ ។ យើងដឹងអំពីទិសដៅដ៏ត្រឹមត្រូវ ។ សេចក្តីជំនឿគឺជាគោលការណ៍មួយ—គោលការណ៍—នៃសកម្មភាព និងអំណាច ។ សេចក្ដីជំនឿពិតផ្ដោតនៅក្នុង និងទៅលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយតែងតែដឹកនាំទៅរកសកម្មភាព ។
( សូមមើល « Seek Learning by Faith » [ សុន្ទរកថាថ្លែងទៅកាន់អ្នកអប់រំប្រព័ន្ធអប់រំសាសនារបស់សាសនាចក្រ ថ្ងៃទី ៣ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៦ ] lds.org/media-library )
សូមត្រឡប់ទៅ ទំព័រ ៦វិញ ។
-
ពិភាក្សា ៖ហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីជំនឿពិតដឹកនាំទៅរកសកម្មភាព ? ហេតុអ្វីបានសេចក្ដីជំនឿចាំបាច់ចំពោះព្រះ ដើម្បីទ្រង់អាចជួយយើងខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណបាន ?
-
អាន ៖ម៉ាថាយ ៦:៣០ និងពាក្យដកស្រង់ចេញពី Lectures on Faith ( នៅខាងស្ដាំ )
-
តាំងចិត្ត ៖សូមតាំងចិត្តធ្វើតាមសកម្មភាពដូចខាងក្រោមក្នុងអំឡុងសប្ដាហ៍ ។ សូមគូសសញ្ញាកែងក្នុងប្រអប់ នៅពេលអ្នកបានធ្វើសកម្មភាពនីមួយៗ ។
-
សូមបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកនៅថ្ងៃអាទិត្យនេះ តាមរយៈការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាបរិសុទ្ធ និងការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយគារវភាព ។
-
សូមអានព្រះគម្ពីរមរមនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
-
សូមអានខគម្ពីរទាំងឡាយនៅ ទំព័រ ៧ ។ សូមជ្រើសរើសខគម្ពីរមួយ រួចចែកចាយខគម្ពីរនោះជាមួយក្រុមគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ។
ខគម្ពីរនានាអំពីសេចក្តីជំនឿជាសកម្មភាព
ដោយសារតែ ដានីយ៉ែល មិនព្រមឈប់អធិស្ឋាន លោកត្រូវបានបោះចូលទៅក្នុងរូងសត្វសិង្ហ ប៉ុន្តែ « ព្រះ … ចាត់ទេវតារបស់ទ្រង់ឲ្យ… បិទមាត់សិង្ហទាំងអស់… ហើយឥតឃើញមានរបួសណានៅខ្លួនលោកឡើយ ពីព្រោះ លោកបានទុកចិត្តនឹងព្រះនៃលោក » ( ដានីយ៉ែល ៦:២២–២៣ សូមមើលផងដែរ ខ ១៦–២១ ) ។
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់លីហៃ នូវលីអាហូណាដើម្បីដឹកនាំ ក្រុមគ្រួសារគាត់ ហើយ « វាធ្វើការឲ្យគេស្របតាមសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះ ។ … [ នៅពេល ] ពួកគេខ្ជិលច្រអូស ហើយភ្លេចអនុវត្តសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីព្យាយាម … នោះពួកគេពុំអាចធ្វើដំណើរទៅមុខទៀតបានទេ » ( អាលម៉ា ៣៧:៤០–៤១ ) ។
« ចូរនាំយកដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ទាំងអស់ មកដាក់ក្នុងឃ្លាំង … ហើយល្បងលអញឥឡូវនេះ … បើអញមិនបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ដើម្បីចាក់ព្រះពរមកលើឯង ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ » ( ម៉ាឡាគី ៣:១០ ) ។
អំឡុងពេលកើតមានអំណត់អត់ឃ្លាន អេលីយ៉ា បានសុំឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ជូនអាហារចុងក្រោយរបស់នាងដល់គាត់ ។ អេលីយ៉ា បានសន្យាថា ដោយសារតែសេចក្តីជំនឿរបស់នាង ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានអាហារដល់នាង ហើយនាងនឹងមិនដែលអស់អាហារឡើយ ។ ( សូមមើល ពង្សាវតារក្សត្រ ទី១ ១៧ ) ។
« ពួកក្រីក្រ និងពួកកំសត់ទុគ៌ត គេរកទឹក តែគ្មានសោះ គេខះកដោយស្រេកទឹក ឯយើង គឺព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងតបឆ្លើយនឹងគេ យើងនេះ គឺជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល យើងនឹងមិនបោះបង់ចោលគេឡើយ » ( អេសាយ ៤១:១៧ សូមមើលផងដែរ ខទី ១៨ ) ។
-