Kiedy Józef Smith przebywał w więzieniu Liberty od 1 grudnia 1838 roku do 6 kwietnia 1839 roku, pisał listy do świętych ze słowami pocieszenia i rady. Rozdział: Nauki i Przymierza 123 to fragment listu z dnia 20 marca 1839 roku, który napisał on do świętych. W tej części listu Prorok poprosił świętych, aby zebrali i opublikowali relacje z ich prześladowań i cierpienia, a także o to, aby pomagali tym, którzy zostali zwiedzeni fałszywymi doktrynami.
Uwaga: Następna lekcja („Ustanowienie Nauvoo”, lekcja 130.) da dwojgu uczniom możliwość nauczania fragmentów lekcji. Możesz teraz wybrać dwóch uczniów i wręczyć im egzemplarze wyznaczonych części lekcji 130., aby mieli czas się przygotować.
Józef Smith doradza świętym, aby zebrali i opublikowali relacje z ich prześladowań i cierpienia
Rozpocznij od przeczytania poniższego oświadczenia:
„Oświadczam, że ja, Delia Reed, przeniosłam się do Missouri w 1836 roku. Mój mąż zmarł wkrótce po przyjeździe i pozostałam sama z siódemką małych dzieci […]. Kiedy zaczęły się problemy pomiędzy mieszkańcami [Missouri] a mormonami, wraz z pozostałą częścią mojej społeczności byliśmy zmuszeni do opuszczenia stanu […]. Musiałam pozostawić większość z tego, co posiadałam, moja rodzina [została] rozproszona, a ja codziennie byłam skazana na łaskę obcych mi ludzi” (Delia Reed, w: Mormon Redress Petitions: Documents of the 1833–1838 Missouri Conflict, wyd. Clark V. Johnson [1992], str. 523; interpunkcja, użycie wielkich liter i pisownia dostosowana do współczesnych standardów).
Wyjaśnij, że było to oficjalne oświadczenie Siostry Reed, które złożyła w sądzie. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 123:1.
W jakim celu, według tego wersetu, Siostra Reed wygłosiła to oświadczenie?
Przypomnij uczniom, że od grudnia 1838 roku do kwietnia 1839 roku Prorok Józef Smith oraz inni przywódcy Kościoła przebywali w więzieniu Liberty w stanie Missouri. Mniej więcej w tym samym czasie święci zostali przepędzeni ze stanu Missouri. Stało się to w czasie mroźnych zimowych miesięcy w wyniku nakazu eksterminacji, który wydał gubernator Lilburn Boggs. Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 123 to fragment listu napisanego w marcu 1839 roku w więzieniu Liberty, w którym Prorok Józef Smith udzielił rad świętym przechodzącym przez trudności.
Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 123:1–5. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jakiej rady Józef Smith udzielił prześladowanym świętym. Aby uczniowie zrozumieli ten fragment, możesz wyjaśnić, że w wersecie 5. wyrażenie: „powiązania diabolicznego łotrostwa” odnosi się do licznych niegodziwych kłamstw, a wyrażenie: „niecnych i morderczych pomówień” odnosi się do złych i brutalnych czynów.
Jakich rad Prorok udzielił świętym?
Wielu świętych było posłusznych radom Proroka i zebrało relacje z prześladowań, których doświadczyli. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 123:6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają powody, dla których święci mieli opowiedzieć o prześladowaniach i cierpieniach, jakie znosili. Możesz także wyjaśnić, że wyrażenie „nakazany nam” oznacza „wymagany od nas”. Możesz przypomnieć uczniom, że Pan wcześniej obiecał, iż uwolni prześladowanych świętych i „wyjdzie ze swego ukrycia, i będzie dręczył naród w gniewie” (NiP 101:89).
Dlaczego, według wersetu: Nauki i Przymierza 123:6, Ojciec Niebieski nakazał świętym zebrać relacje z ich prześladowań?
Co, według nauk z tego wersetu, musimy zrobić, zanim Pan wypełni Swe obietnice?
Poproś uczniów, aby zapisali zdanie zawierające zasadę dotyczącą związku pomiędzy podjętymi przez nas wysiłkami a obietnicami Pana. Niech kilku uczniów powie, jaką zasadę rozpoznali. Uczniowie mogą wyrazić, na przykład, następującą zasadę: Pan wypełni Swe obietnice, kiedy wykonamy swoją część. Zapisz tę zasadę na tablicy.
Dlaczego, waszym zdaniem, Pan oczekuje od nas, że wykonamy swoją część, zanim On wypełni Swe obietnice?
Kiedy zauważyliście potwierdzenie tej zasady we własnym życiu lub życiu osoby, którą znacie?
Józef Smith radzi świętym, aby pomagali tym, którzy zostali zwiedzeni oszczerstwami
Niech uczniowie wyobrażą sobie, że otrzymali zadanie szkolne, aby napisać sprawozdanie na temat Kościoła. Jednym z wymogów jest przedstawienie co najmniej trzech źródeł.
Z jakich źródeł byście skorzystali?
Dlaczego, pisząc o Kościele, istotne jest, z jakich materiałów źródłowych się korzysta?
Skąd wiecie, które materiały źródłowe podają prawdę o Kościele?
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 123:7–10 i wyjaśnij, że kiedy Józef Smith napisał te wersety, rozgłaszano o Kościele wiele kłamstw. Powiedziano świętym, że ich „nadrzędną powinnością” (NiP 123:7) było zareagowanie na te kłamstwa i zebranie oraz opublikowanie relacji z prześladowań i cierpień, jakie znosili.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 123:11–12. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają dodatkowe powody, dla których święci mieli zebrać i opublikować relacje z prześladowań i cierpień, jakie znosili. Poproś klasę, aby opowiedziała o tym, czego się dowiedziała.
W jakim sensie osoby o czystym w sercu, według tego, co podaje werset 12., są oślepione i nie dostrzegają prawdy?
Jaki, waszym zdaniem, wpływ wywierają kłamstwa na temat Kościoła na osoby, które nie są jego członkami?
Dlaczego, według wersetu 12., wielu ludzi na ziemi jest powstrzymywanych od poznania prawdy? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Wielu jest jeszcze tych, którzy są powstrzymywani od prawdy, ponieważ nie wiedzą, gdzie ją znaleźć).
W jaki sposób publikacja prawdy o prześladowaniach i cierpieniach świętych pomogła wówczas ludziom znaleźć prawdę?
Przypomnij uczniom, że w czasach obecnych jest wiele osób, „co są [zaślepione] przez subtelną przebiegłość ludzi”, które są powstrzymywane od prawdy tylko dlatego, że nie wiedzą, gdzie ją znaleźć (NiP 123:12). Poproś jednego z uczniów uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech pozostali wsłuchają się, co współcześnie powstrzymuje ludzi od poznania prawdy o Kościele.
Obraz
Starszy M. Russell Ballard
„Zbyt wielu ludzi posiada słabe zrozumienie Kościoła, ponieważ większość informacji, jakie zdobyli na nasz temat, pochodzi z wiadomości w mediach, które często nastawione są na kontrowersje. Zbyt wielkie zainteresowanie kwestiami kontrowersyjnymi ma negatywny wpływ na postrzeganie tego, czym tak naprawdę jest Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Sharing the Gospel Using the Internet”, Ensign, lipiec 2008, str. 62).
Co, według Starszego Ballarda, współcześnie powstrzymuje ludzi od poznania prawdy o Kościele?
Wyjaśnij, że podobnie jak święci w 1839 roku, mamy pomagać ludziom, aby mieli poprawną wiedzę o Kościele — członkach, przywódcach, wierzeniach, historii, naukach oraz praktykach.
Co możesz zrobić, aby ludzie mogli uzyskać poprawną wiedzę o Kościele? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego M. Russella Ballarda. Niech klasa wsłucha się, w jaki sposób możemy pomóc ludziom uzyskać poprawną wiedzę o Kościele.
Obraz
Starszy M. Russell Ballard
„Ciągle odbywają się rozmowy na temat Kościoła. I będą się one toczyć bez względu na to, czy zdecydujemy się wziąć w nich udział czy nie. Nie możemy jednak stać z boku, kiedy inni, zwłaszcza nasi krytycy, próbują określić, czego naucza Kościół. Choć niektóre rozmowy toczą się w obecności tysięcy, a nawet milionów ludzi, większość odbywa się w o wiele mniejszych grupach. Jednakże wszystkie rozmowy mają wpływ na tych, którzy biorą w nich udział. Postrzeganie Kościoła kształtuje się podczas każdej rozmowy […].
A teraz niech wolno mi będzie poprosić was, abyście przyłączyli się do tej rozmowy poprzez dzielenie się ewangelią w Internecie i wyjaśnianie w prostych i jasnych słowach przesłania Przywrócenia […]. Oczywiście wymaga to od was zrozumienia podstawowych zasad ewangelii. To, co jest istotne, to zaoferowanie jasnego i poprawnego świadectwa o prawdach ewangelii” („Sharing the Gospel Using the Internet”, str. 61–62).
Dodaj propozycję Starszego Ballarda do tych, które już są zapisane na tablicy.
Poproś uczniów, aby rozważyli, na jakie sposoby, z tych wymienionych na tablicy, mogą pomóc ludziom dowiedzieć się o prawdzie. Poproś ich, aby wybrali jedną z nich, którą ich zdaniem mogą zastosować. Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli, którą propozycję wybrali oraz jak zamierzają z jej użyciem pomagać ludziom uzyskać pełną wiedzę o Kościele. Zachęć wszystkich uczniów, aby postąpili według wybranej propozycji i pomagali ludziom znaleźć prawdę.
Poproś ich, aby zastanowili się, kiedy pomogli komuś uzyskać prawidłową wiedzę o Kościele. Niech kilku z nich podzieli się swoimi doświadczeniami z resztą klasy.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 123:13–16. Niech uczniowie śledzą tekst i odszukają, co święci mieli uczynić, aby przedstawić ludziom wierny zapis prawdy.
Dlaczego, według tego, co podaje werset 15., święci mieli nie uważać podejmowanych wysiłków „za drobiazgi”?
Jakiej zasady możemy się nauczyć z rady Pana udzielonej w wersecie 15. o małych decyzjach, jakie teraz podejmujemy? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Nasze wydawałoby się małe decyzje, aby dochować posłuszeństwa przykazaniom Pana, mogą mieć wielki wpływ na przyszłe życie).
W jakim sensie mała decyzja, aby podjąć rozmowę na temat ewangelii, może mieć wielkie znaczenie?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 123:17. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, w jaki sposób werset ten ma związek z prawdą zapisaną wcześniej na tablicy: Pan wypełni Swe obietnice, kiedy wykonamy swoją część. Poproś uczniów o podzielenie się swoimi przemyśleniami z resztą klasy.
Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, aby „[czynić] radośnie wszystko, co leży w naszej mocy”?
W oparciu o werset 17., o czym jesteśmy zapewnieni, jeśli zrobimy wszystko, co leży w naszej mocy, aby być posłusznym przykazaniom Pana? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli zrobimy wszystko, co jest w naszej mocy, aby dochować posłuszeństwa przykazaniom Pana, to otrzymamy od Boga zapewnienie, że użyje On Swej mocy, aby pomagać nam według Swojej woli i w Swoim czasie).
Jak myślicie, co oznacza mieć zapewnienie, że Bóg użyje Swojej mocy, aby nam pomóc, jeśli „[uczynimy] radośnie wszystko, co leży w naszej mocy”? Co możemy zrobić, aby zdobyć to zapewnienie?
Podziel się swoim świadectwem o tym, że możemy być pewni tego, iż Bóg wypełni Swoje obietnice, jeśli zrobimy wszystko, co w naszej mocy, aby dochować posłuszeństwa Jego przykazaniom.
Święci, którzy cierpieli w Missouri, byli posłuszni radom Proroka Józefa Smitha przekazanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 123 i zebrali liczne relacje z prześladowań. Poniżej znajdują się dwa z oficjalnych oświadczeń wygłoszonych przed urzędnikami sądowymi:
„Generał Clark przybył ze swymi żołnierzami do Caldwell. Mieszkałam około 3 km od Far West […] w pobliżu domu pana Gada Yale’a. Część żołnierzy generała Clarka zatrzymała się u niego i pozostali tam przez dwa dni, niszcząc jego własność. Zerwali podłogi z obydwu pięter domu, zabili kury i świnie, a także podpalili […] stogi siana. Widziałam, jak podkładali ogień pod stogi siana, które doszczętnie spłonęły. Od pana Yale’a wzięli, ile tylko chcieli, kukurydzy dla koni i myślę, że zniszczyli paszę z około dziesięciu akrów […]. Niektóre z zastrzelonych świń zostawili na ziemi, aby zgniły. Widziałam także, jak niektórzy milicjanci poszli do domu pana Cyrusa Daniela i splądrowali ten dom. Widziałam, jak wynieśli łóżko, pościel i ubrania” (Mary K. Miles, w: Mormon Redress Petitions: Documents of the 1833–1838 Missouri Conflict, wyd. Clark V. Johnson [1992], str. 496–497; interpunkcja, użycie wielkich liter i pisownia dostosowana do współczesnych standardów).
„Świadczę, że mój ociec zatrzymał się w Haun’s Mill i mieszkał w namiocie w czasie masakry, która miała tam miejsce. Byłem w namiocie, kiedy nadjechali. Niektórzy z naszych ludzi zawołali, aby kobiety i dzieci opuściły namioty. Pobiegłem do kuźni, gdzie był mój ojciec. Ukryłem się pod miechem, podobnie jak mój brat i jeszcze inny chłopiec, Charles Merrick. Zostałem ranny w udo, mój brat został postrzelony w głowę, a ów chłopiec został postrzelony trzema kulami i zmarł wyniku odniesionych ran. Moja mama powiedziała mi, że w ubiegłym miesiącu miałem ósme urodziny. Widziałem, jak wrogowie zdejmowali buty z nóg mego ojca, kiedy jeszcze żył” (Alma Smith, w: Mormon Redress Petitions, str. 537; interpunkcja, użycie wielkich liter i pisownia dostosowana do współczesnych standardów).
Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, jak negatywne publikacje o Kościele mogą pomóc w wysiłkach misjonarskich:
Obraz
Starszy Robert D. Hales
„Z doświadczenia wiemy, że okresy negatywnych publikacji o Kościele mogą pomóc w osiągnięciu celów Pana. W 1983 roku Pierwsze Prezydium napisało do przywódców Kościoła: ‘Przeciwieństwa mogą zawierać w sobie możliwości. Pośród stałych wyzwań, jakim stawiają czoła nasi misjonarze, jest brak zainteresowania sprawami religijnymi i naszym przesłaniem. Taka krytyka jest powodem […] zainteresowania Kościołem […]. A to daje sposobność [członkom], by zaprezentowali prawdę tym, którzy zwrócili swą uwagę na nas’ [List od Pierwszego Prezydium, 1 grudnia 1983].
Możemy wykorzystywać takie okazje na wiele sposobów: pisząc życzliwy list do wydawcy, rozmawiając z przyjacielem, pisząc komentarz na blogu lub dodające otuchy słowa, skierowanie do osoby, która wygłosiła lekceważący komentarz. Możemy odpowiadać z miłością tym, którzy ulegli wpływowi niedoinformowania i uprzedzeń, którzy ‘są powstrzymywani od prawdy tylko dlatego, że nie wiedzą, gdzie ją znaleźć’ (NiP 123:12). Zapewniam was, że odpowiadanie naszym oskarżycielom w taki sposób nigdy nie było oznaką słabości. To jest chrześcijańska odwaga w praktyce” („Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 73).
Są autorzy, którzy piszą o Kościele i jego historii, przedstawiają informacje wyjęte z kontekstu lub podają częściowe prawdy, przez co wprowadzają w błąd. Intencje kryjące się za tymi pracami, to zniszczenie wiary w Kościół oraz w jego przywódców.
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o tego rodzaju próbach wiary:
Obraz
Starszy Neil L. Andersen
„Zawsze byli ludzie, którzy chcieli zdyskredytować Kościół i zniszczyć wiarę. W dzisiejszych czasach ich narzędziem jest Internet.
Niektóre informacje na temat Kościoła bez względu na to, jak bardzo mogą być przekonujące, są po prostu nieprawdziwe. Pamiętam, jak w 1985 r. przyszedł do mojego biura na Florydzie mój kolega. Trzymał w ręce artykuł z magazynu Time zatytułowany ‘Challenging Mormonism’s Roots’ [Kwestionowanie podstaw mormonizmu]. Poruszał on temat niedawno odkrytego listu, rzekomo napisanego przez Martina Harrisa, który to list podważał wersję Józefa Smitha dotyczącą znalezienia płyt Księgi Mormona.
Mój kolega zapytał, czy ta nowa informacja zniszczy kościół mormoński. W artykule zacytowano wypowiedź człowieka, który powiedział, że porzuca Kościół w związku ze znalezionym dokumentem. Później inni rzekomo opuścili Kościół. Z pewnością była to dla nich próba wiary.
Kilka miesięcy później eksperci odkryli (a oszust przyznał się do tego), że list został sfałszowany. Pamiętam, jak miałem wielką nadzieję na to, że ci, którzy opuścili Kościół z powodu tego kłamstwa, powrócą” („Próba waszej wiary”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 41).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów zachęcał świętych w dniach ostatnich do uważnego oceniania tego, co czytają na temat Kościoła oraz jego historii w oparciu o wpływ Ducha Świętego oraz posiadany przez siebie intelekt:
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Ocena […] ma dwa wymiary: intelektualny i duchowy.
Jeśli chodzi o wymiar intelektualny, czytelnicy i odbiorcy muszą być o wiele bardziej wyrafinowani w ocenie przekazywanych informacji […].
Dla świętych w dniach ostatnich ocena ma także wymiar duchowy. A to z powodu naszej wiary w deklarację Moroniego: ‘I przez Ducha Świętego możecie przekonać się o prawdzie wszystkiego’ (Moroni 10:5). Obietnica ta zapewnia duchowo wrażliwym czytelnikom moc rozpoznania, która pomoże im ocenić znaczenie tego, o czym się uczą.
Korzystając z naszej duchowej mocy, by dokonać oceny, musimy pamiętać, że Duch Pana nie poprowadzi nas, jeśli jesteśmy nastawieni na szukanie winnych. Zasada ta ma zastosowanie do czytelników oraz autorów […].
Nasze indywidualne, osobiste świadectwa opierają się na świadectwie od Ducha, a nie na powiązanych ze sobą lub zgromadzonych faktach historycznych. Jeśli w ten sposób jesteśmy ugruntowani, to żadne zmiany związane z faktami historycznymi nie wstrząsną naszym świadectwem. Nasz Ojciec Niebieski dał nam moc rozumowania i oczekuje, że będziemy z niej w pełni korzystać. Dał nam także Pocieszyciela, o którym powiedział, że przyprowadzi nas do prawdy i dzięki Jego mocy przekonamy się o prawdzie wszystkiego. To jest najlepszy drogowskaz dla świętych w dniach ostatnich, którzy są godni i chętni, by na nim polegać” („Reading Church History”, w Symposium Speeches [sympozjum na temat Nauk i Przymierzy oraz Historii Kościoła, 14–16 sierpnia 1985], str. 4, 5).
Prorok Józef Smith wierzył oraz żył według zasady, że musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, zanim otrzymamy zapewnienie o pomocy Boga. Według tego, co zapisano we fragmencie: Nauki i Przymierza 101:86–89, Pan nakazał świętym, aby zebrali relacje z ich cierpienia i prześladowań, i przedstawili je przedstawicielom rządu, łącznie z prezydentem Stanów Zjednoczonych. 29 listopada 1839 roku Prorok Józef Smith oraz sędzia Elias Higbee spotkali się z prezydentem Stanów Zjednoczonych, Martinem Van Burenem.
„Na początku Van Buren był nieczuły na błagania Proroka. W miarę trwania dyskusji prezydent obiecał jednak ponownie rozważyć swoje stanowisko i ‘poczuł sympatię do [mormonów] z powodu ich cierpienia’ [w: History of the Church, 4:40].
Po wizycie u prezydenta Van Burena Prorok i Elias Higbee przez dwa miesiące przebywali na wschodzie [Stanów Zjednoczonych] i próbowali uzyskać poparcie u senatorów i deputowanych, którzy mogliby ich poprzeć [zob. History of the Church, 4:40, str. 43–44]. Ponownie spotkali się z prezydentem Van Burenem w lutym 1840 roku. Tym razem jednak Van Buren wyzbył się jakichkolwiek pozytywnych uczuć względem Kościoła. Według relacji Proroka, prezydent potraktował ich nieuprzejmie i oświadczył: ‘Panowie, wasze roszczenia są słuszne, ale nic nie mogę dla was uczynić […]. Gdybym zajął się tą sprawą, straciłbym głosy w Missouri’ [w: History of Joseph Smith, 4:80]” (Arnold K. Garr, „Joseph Smith: Campaign for President of the United States”, Ensign, luty 2009, str. 49).
Chociaż prezydent Stanów Zjednoczonych odmówił udzielenia pomocy świętym, Prorok Józef Smith nadal dążył do uzyskania pomocy od innych przedstawicieli rządu. Ponieważ Józef uczynił wszystko, co było w jego mocy, był pewien, że Bóg użyje Swojej mocy, aby mu pomóc.